“หยีลืมไปแล้วเหรอจ๊ะ ว่าฟาร์มของเราที่สวิตเซอร์แลนด์ก็มีเหมือนกัน” เบอนันเดสเตือนความจำภรรยาเบาๆ ให้ระลึกถึงฟาร์มอีกที่ของมิโลสลลาฟในสวิตเซอร์แลนด์ ซึ่งมีความสวยงามและอุดมสมบูรณ์ไม่ต่างกันกับฟาร์มในแอฟริกาเลยแม้แต่น้อย“หยีไม่ลืมหรอกค่ะ แต่หยีติดที่นี่ซะแล้ว” เธอบอกสามีเสียงอ่อย เพราะยังไม่อยากจะไปจากที่นี่ เธอรู้สึกผูกพันกับทั้งผู้คนและสิ่งแวดล้อมของที่นี่ ด้วยความที่พื้นฐานชีวิตของโรฮันนาตั้งแต่เล็กจนโตแทบจะไม่ได้เข้าสังคม อยู่แต่กับเหย้าเฝ้ากับเรือน ทำให้เธอกลายเป็นคนรักสันโดษและรังเกียจสังคมเมืองอันยุ่งเหยิง ยิ่งได้มาใช้ชีวิตกับสามีที่ฟาร์มแห่งนี้ นานเข้าเธอยิ่งหลงใหลในป่าเขาลำเนาไพร จนไม่อยากจะจากไปตามคำเว้าวอนของสามี“ไม่แน่นะ บางทีหยีอาจจะชอบที่โน่นมากพอๆ กับที่นี่ก็ได้ เสาร์อาทิตย์คุณเบิร์นจะพาไปพักที่นั่นดีไหมจ๊ะ” เขายังคงหว่านล้อมชักจูงจิตใจคนท้อง“ให้หยีกับลูกตามไปทีหลังไม่ได้เหรอคะ คุณเบิร์นก็รู้ว่าหยีติดที่นี่มากแค่ไหน” ฝ่ายภรรยาก็ยังต่อรอง เพราะยังไงซะอยู่ที่นี่เธอก็ยังรู้สึกคุ้นเคยและสบายใจกว่าที่โน่นอยู่ดี“คุณเบิร์นรู้จ้ะ แต่หยีอย่าลืมสิว่าหยีใกล้จะคลอดลูกของเราแล้วน
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-11-20
เข้าสู่ระบบ
