All Chapters of จอมโอหังเผด็จรัก: Chapter 1 - Chapter 4

“ว้าย!” แม่สาวน้อยอุทานเสียงหลง ด้วยเกรงว่าตนจะล้มลงไปจูบกับพื้นถนน หากแต่เดชะบุญที่เจ้าของร่างทรงพลังคว้าข้อมือกลมกลึงและกระชากให้เธอหมุนตัวกลับมาได้ทันท่วงที ก่อนที่เขาจะวาดเรียวแขนแกร่งมาเกี่ยวเอวอ้อนแอ้น ชั่วพริบตาร่างอรชรก็ปลิวไปปะทะแผงอกกำยำที่อุดมด้วยกล้ามเนื้อหนั่นแน่นเต็มแรง ตุ้บ!!! ‘อุ๊ยตายว้ายกรี๊ด…หน้าฉันซบอกล่ำๆ ของผู้ชาย!’ อารดาอุทานในอกด้วยความตะลึงพรึงเพริด หัวใจดวงน้อยเต้นตึกตักอย่างมิอาจห้ามได้ เจอสถานการณ์แบบนี้บวกกับฤทธิ์ของน้ำเปลี่ยนนิสัยซึ่งยังคั่งค้างอยู่ในกระแสเลือด ก็ทำให้แม่สาวเรียบร้อยที่รักนวลสงวนตัวเป็นชีวิตจิตใจออกแนวรั่วได้เหมือนกัน ครั้นจะผลักไสร่างสูงใหญ่ไหล่กว้างให้ถอยห่างเธอก็ดันมือไม้อ่อน เพราะช็อกไปชั่วขณะ อันเนื่องจากว่าไม่เคยต้องมือชายมาก่อนในชีวิต “ตามหาให้เจอ อย่าให้มันหนีไปได้!” เสียงตะโกนโหวกเหวกจากทางถนนใหญ่ที่ลอยตามลมมากระทบโสตประสาท ทำให้ชายหนุ่มสบถลั่น “ระยำเอ๊ย!” ทันใดนั้นเดเรคก็ดันไหล่บอบบางออกจากร่างผึ่งผาย ทว่าไม่ได้ทำแม้แต่ปรายตามองหน้าสาวเจ้า เพราะกำลังพะวักพะวงกับกลุ่มคนที่หมายปลิดชีวิตของเขา หากพวกมั

วาจาที่หลุดออกมาจากปากร้ายกาจทำให้อารดาแทบกรี๊ดออกมาดังๆ โดยเฉพาะคำว่า ‘ผู้หญิงหน้าบ้านๆ’ ถึงเธอจะไม่สวยอย่างที่เขาเหน็บแนมจริงๆ แต่วันนี้เธอก็ ‘พยายามสวย’ จนสุดความสามารถ และที่สำคัญเธอรับไม่ได้อย่างแรงกับถ้อยคำปรามาสอันแสนระคายหู ทว่ายังไม่ทันจะได้ตอบโต้อะไรเสียงทุ้มก็โพล่งขึ้นเสียก่อน “เอ่อ…ว่าแต่ผมขอเบอร์คุณหน่อยสิ เผื่อวันไหนเกิดอารมณ์เปลี่ยวจนนึกอยากลอง ‘ของแปลก’ จะได้โทร.หา” ถึงแม้เดเรคจะไม่พิสมัยแม่สาวไซต์มินิเตี้ยหมาเลียตูด แถมยังควานหาความสวยแทบไม่เจอ เรียกได้ว่าไม่มีอะไรตรงสเปกและกระแทกตาดึงดูดใจ แต่ผู้ชายกะล่อนอย่างเขาก็ยังไม่วายหว่านเสน่ห์เรี่ยราดใส่สาวเจ้า เพราะถือคติที่ว่าบริหารเสน่ห์วันละนิดจิตแจ่มใส ซึ่งคำพูดเหลือรับประทานที่พ่อคนโอหังพ่นออกมาจากปากหยักลึก ก็ทำให้ความอดทนของอารดาขาดสะบั้นลงในชั่วพริบตา “ปากสุนัขเรียกพี่แบบนี้ อย่าอยู่เลย!” ขาดคำคนตัวเล็กก็ง้างฝ่ามือเรียวขึ้นกลางอากาศ หวังจะฟาดลงที่ซีกแก้มสากแรงๆ เพื่อดับอารมณ์ ทว่าอีกฝ่ายกลับคว้าข้อมือกลมกลึงเอาไว้ได้ทันเสียก่อน จากนั้นเขาก็จัดการรวบมือของเธอทั้งสองข้างด้