All Chapters of รักฉบับเร่งรัดของท่านประธาน: Chapter 11 - Chapter 20

เสียงดนตรีแผดร้องดังลั่น กระชากจันทร์เจ้าออกจากความฝันอันแสนหวาน หญิงสาวลุกขึ้นมาควานหาไปตามต้นเสียง จนกระทั่งไปเจอสมาร์ตโฟนเครื่องหรูอยู่บนโซฟาปลายเตียง พอคว้ามาได้เธอก็จัดการปิดเสียงนาฬิกาปลุก ก่อนจะกลับมานอนขดอยู่ภายใต้ผ้านวมหนานุ่มต่อ แต่ทว่าความรู้สึกบางอย่างทำให้หญิงสาวลืมตาขึ้น และพบว่าเธอไม่ได้นอนอยู่ในห้องตัวเอง ไม่เพียงเท่านั้น ความเจ็บปวดรวดร้าวบริเวณกึ่งกลางกาย ทำให้เธอมุดเข้าไปในผ้าห่ม เพื่อสำรวจหาความผิดปกติที่เกิดขึ้น สิ่งที่เห็นทำเอาจันทร์เจ้าตกใจสุดขีด เพราะร่างกายของเธอนั้นโป๊เปลือยไม่มีสิ่งใดห่อหุ้มแม้แต่ชิ้นเดียวจันทร์เจ้าพยายามคิดทบทวนว่าตนเองมาอยู่ในสภาพนี้ได้อย่างไร ความทรงจำครั้งสุดท้ายคือตอนที่เธอตามอาชวินขึ้นไปบนห้องพักส่วนตัวของชายหนุ่มเธอ...ช่วยเขาทำแผลเธอ...สั่งอาหารเย็นมารับประทานกับเขาเรา...ดื่มด้วยกันและเรา...ความทรงจำมากมายพรั่งพรูเข้ามาราวกับเขื่อนแตก เธออยากทึ้งหัวตัวเองแรง ๆ ที่ดื่มจนเมามาย เกิดความใจกล้าบ้าบิ่น จนกระทั่งมาลงเอยแบบนี้แต่เมื่อนึกถึงบทรักร้อนแรงที่อาชวินมอบให้นั้น ก็ทำกายสาวปั่นป่วนมวนท้องขึ้นมาจันทร์เจ้าตบหน้าตัวเองเบา ๆ เพื่

จันทร์เจ้าฟื้นคืนสติขึ้นมาอีกครั้ง ก็พบว่าตนเองนั้นอยู่ภายในห้องสี่เหลี่ยมสีขาว เธอค่อย ๆ เปิดเปลือกตาขึ้นทีละน้อยเพื่อปรับสายตาให้สู้แสงไฟนีออนสว่างจ้าภายในห้อง แต่ทว่าความรู้สึกเจ็บปวดบริเวณหน้าผาก ประกอบอาการมึนศีรษะ ทำให้หญิงสาวต้องหลับตาลงอีกครั้ง พร้อมยกมือขึ้นกุมหน้าผากเอาไว้“โอ๊ย…”“พี่เจ้า!!!” แวววิวาห์ที่นั่งสัปหงกอยู่บนโซฟาตัวยาวได้ยินเสียงจันทร์เจ้าก็สะดุ้งพรวด ลุกขึ้นเดินเข้ามาประชิดข้างเตียงคนไข้ “เป็นยังไงบ้างพี่เจ้า ปวดแผลไหม ถ้าเจ็บตรงไหนต้องบอกหวานนะ”แวววิวาห์เอ่ยถามด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ ขณะที่จันทร์เจ้าพยายามลืมตาขึ้นมองหน้ารุ่นน้องคนสนิท ท่ามกลางความรู้สึกสับสน ประกอบกับอาการมึนงงจากฤทธิ์ยา ทำให้หญิงสาวไม่สามารถจับต้นชนปลายได้“หวาน...เกิดอะไรขึ้น ที่นี่ที่ไหน” เสียงหวานเจือแหบแห้งเอ่ยออกมาอย่างแผ่วเบา“ตอนนี้พี่เจ้าอยู่ที่โรงพยาบาล พี่เจ้าหัวแตกเพราะไอ้พี่ต่อมันผลักพี่เจ้าล้มตอนที่เรากำลังจะเดินไปขึ้นรถไฟฟ้า พี่เจ้าพอจะจำได้ไหม”แวววิวาห์เอ่ยถามด้วยความกังวล กลัวว่าสมองของจันทร์เจ้าจะได้รับความกระทบกระเทือนจนจำอะไรไม่ได้จันทร์เจ้าได้ฟังก็พยายามระลึกถึงเหตุการณ์

ภายในห้องสตูดิโอขนาดกะทัดรัดเปิดแอร์เย็นฉ่ำ แต่ทว่าอุณหภูมิภายในกายของชายหญิงบนโซฟาตัวยาวกลับอุ่นจัดราวกับมีไฟสุมชายหนุ่มคลอเคลียใบหน้าคมคร้ามลงบนใบหูเล็ก ยื่นปลายลิ้นโลมเลียจุดอ่อนไหวจนเธอสั่นสะท้าน ก่อนซุกไซร้ลงไปยังซอกคอระหง พรมจูบทั่วทุกอณูด้วยความเสน่หา หญิงสาวเอียงคอตอบรับอย่างเต็มใจขณะที่ฝ่ามือหนาทั้งสองข้างลูบไล้ไปตามเรือนร่างอรชรนุ่มนิ่ม ไต่ลงไปบีบขยำสะโพกงอนผ่านเนื้อผ้าชุดเดรสบางเบา และนั่นก็ยังไม่สาแก่ใจชายหนุ่ม เขาเลื่อนมือขึ้นมารูดซิปเดรสตัวยาวจากทางด้านหลัง ปลดเปลื้องปราการที่เป็นอุปสรรคลงไปกองบนสะโพกผาย ก่อนก้มลงไปชิดร่องอกอวบอิ่ม สูดดมกลิ่นกายสาวที่เขาแสนถวิลหา กดจูบหนักหน่วงลงบนเนินเนื้ออ่อน ดูดดุนฝากรอยรักแดงระเรื่อไปถ้วนทั่วร่างบางนั่งบดเบียดบนตักกว้าง สัมผัสได้ถึงความแข็งขึงที่เริ่มขยายตัว นั่นยิ่งทำให้เธอส่ายเอวปลุกเร้าความเป็นชายให้ผงาดมากขึ้นกายแกร่งเมื่อโดนกระตุ้น ก็ปวดร้าวจนแทบขาดใจ เขาผละออกจากทรวงอกคู่งามอย่างอ้อยอิ่ง เงยหน้าขึ้นมองดวงหน้าสวยด้วยความหลงใหล นัยน์ตาดำขลับมีเพียงภาพสะท้อนของหญิงสาวที่เขาทั้งรักและหวงแหนยิ่งกว่าสิ่งใด อยากฝากฝังตัวตนเข้าไปปร

หลังจากเก็บข้าวของเสร็จเรียบร้อย คุณเดือนเพ็ญก็เตรียมอาหารเสร็จพอดี ทั้งสามคนจึงมานั่งล้อมวงกันรับประทานอาหารเย็นบนแคร่ไม้ไผ่หน้าบ้าน โดยอาหารที่ท่านนำมาต้อนรับแขกนั้นก็เป็นเมนูง่าย ๆ ที่ลูกสาวคนสวยของท่านโปรดปราน เช่น คะน้าหมูกรอบ นอกเหนือจากนั้นก็เป็นเมนูมาตรฐาน ที่ท่านคาดว่าแขกคนสำคัญน่าจะพอรับประทานได้ เช่น ต้มจืดเต้าหู้หมูสับ ไข่เจียวหมูสับ และผักน้ำพริกและชายหนุ่มก็ไม่ทำให้หญิงสูงวัยต้องผิดหวัง เพราะเขาสามารถรับประทานอาหารทุกอย่างในสำรับได้อย่างเอร็ดอร่อย หนำซ้ำยังเติมข้าวถึงสามรอบ กินไปชมไปไม่ขาดปาก เล่นเอาคุณเดือนเพ็ญยิ้มไม่หุบกันเลยทีเดียวนอกจากนี้อาชวินยังคอยดูแลเอาใส่จันทร์เจ้า คอยตักอาหารที่หญิงสาวโปรดปรานให้เป็นระยะ อีกทั้งยังคอยหมั่นหันมาถามไถ่คุณเดือนเพ็ญ คอยสังเกตว่าท่านต้องการจะตักอาหารอะไรในสำรับ เขาก็จะรีบคอยอำนวยความสะดวกให้ท่านทันทีนั่นก็ยิ่งทำให้คนเป็นแม่ชื่นชอบแฟนหนุ่มของลูกสาวมากขึ้นอีกเป็นกองหลังจากรับประทานอาหารกันจนอิ่มหนำสำราญ อาชวินก็ช่วยเก็บสำรับนำไปไว้ในครัว และช่วยล้างทำความสะอาดภาชนะต่าง ๆ แม้คุณเดือนเพ็ญจะห้ามปราม แต่ชายหนุ่มก็ยังขันอาสาที่จะทำส

ภายในห้องพักผ่อนส่วนตัวของอาชวิน ชายหนุ่มจัดเตรียมข้าวของเครื่องใช้ของแฟนสาวเอาไว้ครบครัน จันทร์เจ้าใช้เวลาเพียงไม่นานก็ผลัดเปลี่ยนเสื้อผ้าที่เปียกออกไป และสวมใส่ชุดใหม่ซึ่งเป็นชุดเดรสแบรนด์ดังคอลเล็กชันล่าสุดที่แฟนหนุ่มสายเปย์สั่งตรงมาจากปารีสเพื่อเธอโดยเฉพาะหลังจากสำรวจดูความเรียบร้อยของเสื้อผ้าหน้าผมจนพอใจ จันทร์เจ้าก็เปิดประตูออกมาจากห้องสองขาเรียวก้าวไปข้างหน้าได้เพียงสองก้าวก็หยุดชะงัก เนื่องจากภายในห้องทำงานของท่านประธานหนุ่ม ไม่ได้มีเพียงแค่อาชวิน แต่ทว่ามีใครอีกคนซึ่งเธอคุ้นหน้าคุ้นตาเป็นอย่างดีกำลังนั่งอยู่บนโซฟาตัวยาว“อ้าว คุณลุง มาได้ยังไงคะ แล้วเรื่องรถเรียบร้อยดีไหมคะ เอ๊ะ หรือว่ามีปัญหาอะไรหรือเปล่าคะ คุณลุงถึงได้ขึ้นมาถึงนี่” จันทร์เจ้าเดินตรงเข้ามาถามไถ่ชายชราด้วยความห่วงใย ทำเอาผู้อาวุโสเอ็นดูในความมีน้ำใจของหญิงสาวจนอดไม่ได้ที่จะยิ้มกว้างออกมา“รถมาลากไปเรียบร้อยแล้วล่ะ ขอบใจหนูมากนะ ถ้าไม่ได้หนูลุงคงแย่”อาชวินยืนกอดอกทิ้งสะโพกพิงขอบโต๊ะทำงาน พลางมองทั้งสองคนสลับไปมา สีหน้าของชายหนุ่มเต็มไปด้วยความสงสัยใคร่รู้“เจ้าขา...รู้จัก...” ยังไม่ทันที่ชายหนุ่มจะได้เอ่ยถ