All Chapters of อาณัติใต้เรน Under the Rain: Chapter 61 - Chapter 70

เวลาเย็นหลังจากที่ฟ้าใสโดนคนหื่นรังแกไปสองรอบ ก็พากันอาบน้ำแล้วออกจากบ้านเพื่อไปรับประทานอาหารมื้อค่ำ ทั้งสองเดินทางโดยทางน้ำ ขับสปีดโบ๊ตแทนขับรถเพื่อเป็นการเปลี่ยนบรรยากาศนาฬิกาบอกเวลาหนึ่งทุ่มครึ่ง ฟ้าใสนั่งมองร่างสูงที่กำลังบังคับเรือด้วยท่าทางผ่อนคลาย ผมของเขาถูกลมตีจนยุ่ง แต่ถึงอย่างนั้นก็ไม่ได้ทำให้ความน่ามองลดน้อยลงไปเลย เขาดูมาดเซอร์และเท่ไปอีกแบบ ก็อย่างว่าแหละนะ คนหล่อระดับนี้ไม่ว่าจะอยู่ในอิริยาบทไหนก็ย่อมดูดีมีเสน่ห์และเต็มไปด้วยออร่ากระแทกตาอย่างที่เห็นเมื่อเขาเงยหน้าขึ้นมองท้องฟ้า ชั่วขณะหนึ่งที่ฟ้าใสรู้สึกคุ้นตากับมุมนี้ของเขา คล้ายว่าเธอเคยนั่งมองภาพของเรนขับเรือแบบนี้มาก่อน มันเหมือนเดจาวู แต่มันจะเป็นไปได้อย่างไรในเมื่อเธอจำได้ว่าไม่เคยนั่งเรือกับเขาเลยสักครั้ง และนี่ก็ถือเป็นครั้งแรก ใบหน้าคมคายหันมามองเหมือนเขาจะจับได้ว่ากำลังถูกเธอจับจ้องอยู่"หนาวหรือเปล่า" น้ำเสียงห่วงใยเอ่ยถามขึ้น หญิงสาวส่ายหน้า พลางก้มมองชุดเสื้อยืดกางเกงยีนของตัวเอง จะเอาอะไรมาหนาวกับอากาศของกรุงเทพฯ ... ลมแม่น้ำที่กำลังพัดปะทะใบหน้าและผิวกายอยู่ในขณะนี้ทำให้รู้สึกเย็นสดชื่นเสียมากกว่า"ไม

R: ผมต้องการติดต่อซิม ต้องทำยังไงเรนคีย์ประโยคไปแล้วก็นั่งรอคำตอบ... ข้อความขึ้นว่า อ่านแล้วML: คุณเห็นฉัน?R: ใช่ ที่ร้านอาหารนั่น ผมรู้ว่าเป็นซิม และถ้าผมเห็นคุณคิดหรือว่าคนอื่นไม่เห็น? ML: ซิมบอกฉันว่า เขาไว้ใจใครไม่ได้ตอนนี้ ทุกคนดูเหมือนเป็นคนขององค์กรทั้งหมด และกำลังไล่ล่าเขาอยู่R: ผมไม่ใช่หนึ่งในนั้น ไว้ใจผมได้ คุณก็รู้ดีเรนนิ่งรอ... เหมยลี่เป็นคนฉลาด ที่ผ่านมาก็ถือว่าเธอเป็นพันธมิตรที่ดีของเขา...ML: ฉันเชื่อใจคุณ ซิมต้องการโค่นฮอล์กเพื่อแก้แค้น และฉันก็ชอบซิมมากกว่าบอสบ้าอำนาจเรนอ่านจบมุมปากก็กดเป็นรอยยิ้มนิดหนึ่งR: บอกผมมาเถอะว่าซิมอยู่ที่ไหน แล้วที่ข่าวว่าเขาความจำเสื่อมล่ะ?ML: ตอนฉันเจอเขา ก็เห็นว่าปกตินะ จำทุกอย่างได้นี่ถือเป็นข่าวที่ดีมาก... คนที่กุมความลับขององค์กรสามารถจำได้หมดทุกอย่างแบบนี้ ซิมสามารถใช้มันทำลายล้างฮอล์กได้เลย และนี่คือสาเหตุที่ฮอล์กอยากกำจัดซิม เพราะซิมบันทึกความชั่วของมันเอาไว้มากเกินไปนั่นเองML: ฉันขอถามซิมก่อนนะ แล้วจะติดต่อกลับเร็วๆ นี้เรนอ่านจบก็ลบทุกอย่างทิ้ง คิดว่าเขาเข้าใกล้ซิมมากกว่าฮอล์กแล้วตอนนี้ ชายหนุ่มพอใจกับความคืบหน้าล่าสุด

"ยังไม่พอ ขออีกฟ้า...เสร็จให้พี่อีกรอบ" เขาสั่งขณะโยกสะโพกตอกตรึงและโจนจ้วงใส่เธอไม่หยุด ปลายหัวหยักเสียบเสยเข้าไปเสียดสีกับจุดจีสปอตภายใน ส่งให้เธอกรีดร้องในลำคอด้วยอาการถึงจุดสุขสมเป็นรอบที่สามตามคำสั่งของเขาราวกับว่าเธอเป็นทาสใต้อาณัติที่เขาจะสั่งอย่างไรก็ได้กระนั้นเรนพอใจกับการที่ได้ส่งเธอไปแตะจุดสุขสมถึงสามรอบในเวลาอันสั้น เขาจับร่างบางให้นอนตะแคงแล้วล้มไปนอนซ้อนแผ่นหลังเนียน จับขาเรียวข้างหนึ่งให้ชี้ขึ้นเพื่อเปิดช่องทางสวรรค์ จากนั้นก็ส่งท่อนเอ็นอุ่นกลับเข้าไปอีกครั้ง"อ่า...ฟ้าชอบท่านี้ไหม" เสียงคนตัวโตกระซิบถามฟ้าใสไม่ตอบเพราะเขินจัด หญิงสาวเรียนรู้ว่าเรนชอบพูดจาดิบเถื่อนและเซ็กซี่เวลาทำเรื่องบนเตียงด้วยกัน ซึ่งเธอเองก็ไม่ได้รู้สึกตะขิดตะขวงใจอะไร เพียงแต่แค่กระดากอายในบางครั้งและกับบางคำเท่านั้นเอง แต่เรื่องการตอบสนองนั้น ฟ้าใสเต็มใจให้ความร่วมมือกับเขาในทุกท่วงท่าทุกอารมณ์อยู่แล้ว เพราะสำหรับเธอ...สิ่งที่ดำเนินอยู่นี้มันเป็นมากกว่าเซ็กซ์..."อายอีกแล้ว... แบบนี้พี่แนะนำว่าต้องทำบ่อยๆ ฟ้าจะได้หายอายเสียที..." คนตัวโตก้มมาจูบที่ไหล่แล้วเม้มฟันงับเบาๆ ขณะที่ส่วนล่างก็ขยับเสยเ

ทั้งสามไปถึงเซฟเฮาส์ของเรนในเวลาต่อมา เจ้าของบ้านเดินนำเข้าไปในห้องนั่งเล่นแล้วหย่อนตัวลงนั่ง ฟ้าใสนั่งลงข้างๆ ร่างสูง ส่วนสายลมก็เดินมานั่งที่เก้าอี้เดี่ยว เรนมองหญิงสาวหน้าด้วยสายตาสำรวจค้นหาอย่างจริงจัง"ไม่น่าเชื่อ...ให้ตายเถอะ...คุณคือซิมจริงๆ ผมน่าจะเชื่อสัญชาตญาณตอนเห็นหน้าคุณครั้งแรกที่บ้านฟ้าโน่นแล้ว"เรนกล่าวพลางส่ายหน้า เพราะตอนนั้นเขาก็รู้สึกว่าผู้หญิงคนนี้มีอะไรแปลกเป็นพิเศษที่ต่างจากคนทั่วไปส่วนซิมที่นั่งเงียบอยู่ก็พยักหน้าอย่างยอมรับเพราะไม่อาจปิดบังความจริงได้อีกต่อไป"อาจารย์คุณฉลาดฉิบหายเลย ทุกคนคิดว่าคุณคือผู้ชาย"เรนกล่าวต่อ เพราะเสียงเล่าลือเป็นเช่นนั้นจริงๆ แม้แต่ไอ้ฮอล์กก็เชื่ออย่างนั้นแน่นอน นั่นจึงเป็นเหตุผลทำให้มันหาตัวซิมยังไม่พบ"สายลม...คือ...คนที่พี่ตามหาเหรอคะ" ฟ้าใสเอ่ยถามขึ้นด้วยสีหน้าฉงนฉงาย เรนพยักหน้า..."ใช่ ถ้าผู้หญิงคนนี้ชื่อจริงว่าซิม เขาก็คือคนที่พี่ตามหาตัวอยู่" เรนพูดกับฟ้าใส ก่อนจะหันกลับไปจ้องมองหน้าของซิมอีกครั้งพอถูกจ้องหน้าจากคนทั้งสอง ซิมก็ถอนหายใจหนักๆ ออกมา"เรื่องของฉันมันยาวค่ะ""ผมมีเวลา...เล่ามาเถอะ"เรนตอบกลับทันควัน จากนั้นก็น

"ไอ้...ไอ้...ฟีนิกซ์!""ไง!...ได้ข่าวว่าตามหากูอยู่เหรอ กูมาให้มึงสมหวังแล้วนี่ไง กราบตีนกูซะสิ”มุมปากได้รูปผุดยิ้มเย้ยหยัน เรนไม่มีอารมณ์จะต่อปากต่อคำกับมัน เพราะเวลาของเขามีค่า ไม่อยากเอามาเสียให้กับไอ้สัตว์ในร่างคนนี่ เมื่อกี้มันตบหน้าเขายังไม่ได้เอาคืนเลย แต่จริงๆ มันตบฟ้าใสใช่ไหม...ถ้าอย่างนั้นก็หมายความว่าโทษมันหนักกว่าเดิม...หลายเท่า!“มึง... ไอ้เหี้ยเปลี่ยนสี ไอ้สัตว์เลื้อยคลาน ไอ้พวกเรปทีเลียน[1]!” ฮอล์กข่มความกลัวแล้วตะคอกออกไป พร้อมกับฉวยโอกาสดึงมีดสั้นที่ซ่อนอยู่ออกมาแล้วปาเข้าใส่อย่างรวดเร็ว!ปึก! เสียงมีดปักฉึกที่ผนังไม้ หาใช่ร่างสูงอย่างที่เล็งไม่เพราะเป้าที่มันคิดว่านิ่งนั้น กลับเบี่ยงหลบได้ทันท่วงทีและพลิ้วไหว เพียงพริบตาเดียวก็เข้ามาประชิดร่างของฮอล์ก พร้อมปืนจี้ที่ใต้คาง... ถ้าลั่นไกคือมันสมองไหลทันที“คนอย่างมึงนี่ อยู่ไปก็หนักโลกเปล่าๆ กลับบ้านเก่ามึงไปซะเถอะ ไอ้ระยำ!"ปัง! ปัง!เสียงปืนดังลั่นขึ้น พร้อมลูกกระสุนเจาะที่หัวใจและหน้าผากอย่างละนัด ร่างของฮอล์กทรุดฮวบลงไปกองกับพื้นทันทีและเสียงปืนนั่นก็ทำให้ลูกน้องของมันวิ่งเข้ามา เรนในร่างฟีนิกซ์หลบฉากอย่างว่องไวไ