บทที่ 61 ลุ้นระทึก

"หนูฟ้าสบายดีนะลูก ป้าฝากพี่เรนด้วยนะ"

ไอร่ารู้ว่าลูกชายกำลังทำงานชิ้นสุดท้าย และรู้ว่าเขาอยู่ที่บ้านยายช้องที่เธอจัดแจงเช่ารายปีให้ เพราะมีแผนการบางอย่าง รอให้ลูกทำงานเสร็จก่อนแล้วค่อยว่ากัน ดูจากตอนนี้ ภาพสองหนุ่มสาวที่ดูสนิทสนมกันมากกว่าที่คิดทำให้ไอร่ายิ้มพอใจ

"ค่ะคุณป้า ไม่ต้องห่วงนะคะ ฟ้าจะดูแลให้อย่างดีค่ะ"

เรนชำเลืองมองคนที่รับปากรับคำมารดาของเขาแล้วก็ต้องเผยรอยยิ้มมุมปากนิดหนึ่ง... นึกเอ็นดูคนที่ไม่รู้เรื่องรู้ราวแต่ก็พร้อมจะเสี่ยงตายไปกับเขา

"ถ้าร็อคถึงแล้วก็บอกพ่อแม่ด้วยนะ" รอยด์กล่าวปิดท้าย เพราะรู้ว่าสถานการณ์ของเรนยังไม่สงบจึงไม่อยากคุยนาน

"ครับ แล้วผมจะโทรหาครับ"

ทั้งสองกล่าวร่ำลาผู้ใหญ่ทั้งสองเสร็จ เรนก็เริ่มทำงานบนคอมพิวเตอร์อีกครั้งเพื่อหาสัญญาณที่ซิมเป็นคนเปิด ถ้าหากเขาหาซิมเจอ...ฮอล์กก็มีสิทธิ์หาเจอเช่นเดียวกัน เกมนี้จึงอยู่ที่ว่า ใครจะหาตัวซิมได้ก่อนกัน!

"ฟ้าออกไปสำรวจบ้านได้มั้ยคะ" ฟ้าใสเอ่ยถามขึ้นเมื่อเห็นว่าเขาตั้งหน้าตั้งตาทำงานอยู่

"ครัวอยู่ด้านหลัง ส่วนชั้นบนเป็นห้องนอน คืนนี้เราจะนอนกันที่นี่ ฟ้าโทรไปบอกเมฆด้วยนะ"

"อ๋อ โอเคค่ะ แล้วของกินมีมั้ยคะ พวกน้ำดื่มล่ะ พี่ไม่ได้มาที่นี่นานหรือยัง"

"น้ำดื่มมีหลายแพ็กอยู่นะ ส่วนของกิน เดี๋ยวเราออกไปซื้อที่เซเว่นแถวนี้ก็ได้"

ฟ้าใสพยักหน้ารับรู้ จากนั้นก็เดินออกมาสำรวจด้านนอกจึงได้เห็นว่าบ้านหลังนี้มีประตูเหล็กทึบสูงเกือบสามเมตร ดูสภาพเหมือนบ้านร้าง ส่วนบ้านข้างๆ ที่ใช้เป็นที่จอดรถนั้นกลมกลืนกับบ้านชาวบ้าน แต่มีบริเวณกว้างกว่า ด้านหลังมีท่าน้ำด้วย มีเรือจอดอยู่ลำหนึ่ง นี่คือที่ดินติดแม่น้ำเจ้าพระยาเลยนี่นา ไม่ไกลจากนี้เต็มไปด้วยตึกสูงและโรงแรมหรู ไม่ต้องบอกก็รู้ว่ามูลค่าที่ดินมันแพงแค่ไหน

ฟ้าใสโทรบอกพี่ชายเสร็จ ก็ถือโอกาสทำความสะอาดบ้านทั้งชั้นบนชั้นล่าง ในตู้มีผ้าปูที่เก็บใส่ถุงไว้อย่างดีจึงเอาออกมาปู พอเสร็จก็เหงื่อท่วมตัว จึงอาบน้ำ คว้าเสื้อเชิ้ตสีขาวของเขามาสวม แล้วมานอนเล่นบนเตียงจนเผลอหลับไป

เรนทำงานเสร็จก็ขึ้นมาชั้นบนเพื่อตามหาฟ้าใส พบว่าร่างเพรียวบางกำลังนอนสบายอยู่บนเตียง แถมสวมเพียงแค่เสื้อเชิ้ตของเขา ภาพของเธอทำให้ชายหนุ่มคลี่ยิ้มโดยไม่รู้ตัว จากที่เครียดเรื่องงานก็พลันรู้สึกผ่อนคลายลงไปโดยอัตโนมัติ

ร่างสูงเดินมานั่งที่ขอบเตียง ก้มไปจูบหน้าผากมนทีหนึ่ง ใช้นิ้วปัดเส้นผมที่ระใบหน้านวลออกอย่างแผ่วเบา จ้องมองเธออย่างไม่รู้เบื่อ... เห็นขนตายาวงอนเป็นแพหนาก็อดไม่ได้ที่จะแกล้งเอานิ้วไปเขี่ยเล่น

"อืมม..." คนนอนหลับครางในลำคอ ก่อนจะค่อยๆ ปรือตาขึ้นมามอง เรนไล้นิ้วไปบนแก้มปลั่ง

"ทำงานเสร็จแล้วเหรอคะ" หญิงสาวถามพลางใช้หลังมือขยี้ตา

"เสร็จแล้ว ฟ้านอนต่อเถอะ พี่ขออาบน้ำแป๊บ"

"กี่โมงแล้วคะเนี่ย"

"สี่โมงกว่า... อืม จะว่าไปพี่ก็ชักหิวอีกแล้วสิ"

เขาพูดแล้วก็ส่งสายตาเจ้าเล่ห์พราวระยับให้ ฟ้าใสกะพริบตาปริบๆ เพราะสมองยังเบลออยู่ แต่นาทีต่อมาเมื่อเธอตื่นเต็มที่แล้วก็ค่อยๆ เข้าใจ หญิงสาวรีบรวบคอเสื้อเข้าหากัน เพราะตอนนี้กำลังโนบราอยู่

"เอ่อ ถ้าหิว เดี๋ยวเราออกไปเซเว่นกัน..."

"ออกไปแน่ แต่ก่อนไปเซเว่น...พี่ขอไปเฮเว่น สวรรค์ชั้นเจ็ดสักรอบก่อนจะได้ไหม"

"ไม่ต้องเลย...รอบเดียวของพี่มันไม่เคยมีอยู่จริง"

เธอพูดดักคอพลางค้อนให้เขาเบาๆ เรนหัวเราะ และจากที่จะอาบน้ำก็เลยเปลี่ยนใจ ก้าวไปบนเตียงแล้วดึงคนตัวบางเข้ามากอดและแกล้งจูบไซ้ไปทั่วลำคอหอมกรุ่น

"ฮื้ออ พี่เรน ไปอาบน้ำก่อนเลย ปล่อยค่ะ"

"พี่ตัวเหม็นเหรอ" เขาหยุดแล้วยกแขนขึ้นดม ฟ้าใสเห็นก็เลยหัวเราะคิก ไม่อยากบอกให้เขาได้ใจว่าตัวเขาหอมและเธอก็ชอบกลิ่นประจำตัวของเขา

"ไม่ตอบแสดงว่าไม่เหม็น งั้นก็มาเถอะ... พี่ขอกินน้ำฟ้าสักรอบให้ชื่นใจ"

"คนลามก" หญิงสาวต่อว่าเสียงอุบอิบ ต่อมาก็ถูกเข้าปล้ำจูบเอาจนได้ และมีหรือเธอจะเอาชนะแรงของคนหื่นได้ ต้องยอมโอนอ่อนและเลยตามเลยไปเท่านั้น

เวลาหกโมงเย็น ณ สนามบิน

ร่างสวยของแอนนากำลังลงจากรถพร้อมกระเป๋าลากใบใหญ่ ยังไม่ทันที่จะได้เข้าไปในสนามบิน เจ้าหน้าที่ตำรวจก็ตรงเข้าไปขอตรวจค้น

"อะไรกันเนี่ย"

แอนนาโวยวายทันทีด้วยความตกใจปนไม่พอใจ เจ้าหน้าที่เปิดกระเป๋าหล่อนออกดูโดยไม่สนใจ ก็พบถุงกำมะหยี่ที่บรรจุเพชรต้องสงสัย จึงทำการควบคุมตัวทันที

"คุณถูกจับในข้อหามีเพชรที่ถูกปล้นมาไว้ในครอบครอง..."

"ไม่ ไม่นะ ไม่จริง ฉันไม่รู้เรื่อง!"

แอนนาตกใจจนหน้าซีดและมือสั่นกับข้อกล่าวหา และเดาได้ทันทีว่าอาจจะเป็นแผนการของแดนนี่ที่จะป้ายความผิดมาที่ตน หล่อนมาที่นี่เพื่อตามหาฟีนิกซ์ แต่ถ้ารู้ว่าการมาตามหาอดีตคู่หมั้นมันจะเสี่ยงคุกเสี่ยงตารางขนาดนี้ สู้หล่อนปล่อยให้เขาตายไปจากความทรงจำอย่างเดิมเสียจะดีกว่า เหตุผลที่เข้ามายุ่งกับแดนนี่ก็เพราะคิดว่ามันมีอำนาจพอที่จะช่วยตามหาคนคนหนึ่งได้ แต่ไอ้สารเลวชาติชั่วนั่นกลับเล่นตลบหลังหล่อนแบบนี้ แอนนาชี้มืออันสั่นระริกไปยังเพชร

"มันไม่ใช่ของฉัน มันเป็นของแดนนี่ อย่าจับฉันนะ ฉันไม่รู้เรื่องจริงๆ"

“เดี๋ยวค่อยไปให้การที่โรงพักจะดีกว่าครับ”

ตำรวจไม่ฟัง พากันรวบตัวแอนนาและกระเป๋าพาขึ้นรถไปยังโรงพักอย่างรวดเร็ว

เรนก้มอ่านข้อความจบ ริมฝีปากหยักสีสดก็ผุดรอยยิ้มพอใจออกมา นี่คือสิ่งที่เขากับทีมต้องการ ตอนนี้แอนนาถูกจับตามแพลนเพื่อให้เจ้าหล่อนชี้ตัวแดนนี่ และที่เรนพอใจมากขึ้นก็คือ ไดรฟ์ขนาดเล็กที่แอบใส่ไปพร้อมกับเพชรนั้นได้ผล มันทำให้แอนนาช็อกและโกรธแค้นแดนนี่มาก เนื่องจากคือมันเป็นไดรฟ์ที่เก็บไฟล์ลับเกี่ยวกับคำสั่งลอบสังหารพ่อของแอนนา ซึ่งคนสั่งก็คือไอ้แดนนี่นั่นเอง

แอนนาโกรธมาก หล่อนซัดทอดและพร้อมเปิดโปงความชั่วของแดนนี่ที่ตนเองรู้ทุกอย่าง ตำรวจจึงกันตัวไว้เป็นพยานสำคัญต่อไป

คดีเพชรที่ถูกขโมยนี้บอสจากหน่วยเหนือได้ประสานงานกับตำรวจไทยมาตั้งแต่รู้ว่าแดนนี่เข้ามาเมืองไทยแล้ว ทุกอย่างจึงเป็นไปตามแพลน โดยที่แทบไม่เสียกำลังพลของเจ้าหน้าที่เลย ซึ่งนั่นก็เป็นเพราะฝีมือของเรนผู้ซึ่งเป็นหัวหน้าทีมใต้ดินในปฏิบัติการลับครั้งนี้

ส่วนเมยาร์นั้น แดนนี่เหมือนรู้ จึงได้รีบส่งลูกสาวกลับอเมริกาก่อนที่จะถูกจับ เรนรู้ว่าเมยาร์ไม่เกี่ยวข้องกับธุรกิจของพ่อเจ้าหล่อน จึงปล่อยไป