บททั้งหมดของ MY KiNG เพื่อนที่รัก(ของ)ฉัน : บทที่ 11 - บทที่ 20

คิงส์ : แชร์โลให้กู ข้อความสุดท้ายจากคิงส์ ไม่มีการอ่านหรือพิมพ์ตอบกลับมา หายไปดื้อๆเลยนะ..น้ำปั่นกดปิดหน้าจอโทรศัพท์ก่อนจะอมยิ้มกับของขวัญชิ้นน้อยในมือ ซึ่งระหว่างที่เดินตามทางก็ได้หันไปเห็นร้านเสื้อผ้าที่ตัวหุ่นโชว์ชุดสวย มันไม่ได้โป๊สักนิด ออกจะเป็นแนวชุดที่ดูเรียบร้อยน่ารักสำหรับคนทั่วไป แต่สำหรับน้ำปั่น.. แค่เสื้อครอปโชว์เอวเพียงนิด กับกางเกงขาสั้นซึ่งปลายขาบานๆ ออกจะไปในแนวเรียบร้อยคุณหนูด้วยซ้ำ.. เงาสะท้อนร่างของตัวเองยืนข้างหุ่นสุดสีหวาน เรียวขาของหุ่นทำให้เจ้าตัวก้มมองต้นขาตัวเอง.. มันจะดีไหมนะ ถ้า..“สวัสดีคะ เชิญชมเสื้อผ้าในร้านก่อนได้นะคะ ตอนนี้คอลเล็คชั่นบางเซ็ตลดถึง50%เลยค่ะ^^” เสียงหวานของพนักงานเอ่ยเชิญชวน “..เอ่อ ค่ะ” ซึ่งนานหลายนาทีที่กว่าน้ำปั่นจะเดินเข้าไปในร้าน ส่วนลดคงไม่ใช่ประเด็นหลักของการเดินเข้าร้านเสื้อผ้าร้านนี้ แต่คงจะเป็นเพราะ.. ลึกๆแล้ว น้ำปั่นเองก็อยากหลุดพ้นจากปมของตัวเองไม่น้อยเลย“..ขอโทษนะคะ คือ.. ชุดที่หุ่นนั่น”“เป็นชุดที่เข้ากับลูกค้ามากเลยนะคะ^^”:: KING ::1ชั่วโมงต่อมา…ร่างสูงนั่งเคาะพวงมาลัยอยู่ในรถตกหลายนาที แต่เฟย์ก็ไม่ลงมาจากคอนโดตามท

รู้สึกตัวอีกทีก็เหมือนมีน้ำเย็นๆราดใส่ตัว.. “คิงส์~” คิงส์พยายามหิ้วร่างของน้ำปั่นแช่ที่อ่างอาบน้ำในห้องตัวเอง แต่ยิ่งเปิดน้ำมากจนน้ำล้นอ่างแค่ไหน ก็ดูเหมือนว่าน้ำปั่นจะไม่ดีขึ้นเลยแม่แต่นิด มือเล็กยังคงเกาะแกะร่างกายของเขาไม่เลิกจนกลายเป็นหอบแฮ่กถี่ๆแล้วกอดตัวเองไว้ในนาทีต่อมา“โอเคบ้างไหม?”“หนาว.. เราหนาว~”“แม่งเอ้ย!” จนปัญญาแล้วสำหรับคิงส์ ทั้งน้ำแข็งทั้งแช่น้ำ น้ำปั่นก็ไม่ดีขึ้นสักนิด ร่างสูงหวั่นว่าคนตัวเล็กจะเป็นไข้หากขืนยังนั่งแช่อยู่ในน้ำนานไปมากกว่านี้ จนในที่สุดถึงยอมตัดใจ ใช้ผ้าเช็ดตัวห่อหุ้มร่างเล็กขึ้นมาจากน้ำซ่า~ เสียงน้ำทะลั่กจากอ่างรดลงพื้นในของน้ำ“มองหน้าฉัน”“อื้ม~”“เธอโดนป้ายยา เข้าใจไหม?” น้ำปั่นพยักหน้าหงึกๆ“อื้ม~”“เธอต้องมีสติ เพราะฉันไม่รู้จะ”หมับ! ร่างเล็กโผเข้ากอดทั้งที่ชุดเปียกชื้น คิงส์ชะงักไป ใบหน้าของน้ำปั่นที่มีละอองน้ำใสกว่าทุกที จากที่เดิมทีใบหน้านี้ขาวเนียนสำหรับคิงส์เสมอ“…..”“คิงส์~”“ถ้าไม่ถอย.. ฉันจะไม่ทนแล้วนะ”“~”“ฉันไม่อยากทำเธอในสภาพแบบนี้ แล้วฉันก็ไม่ต้องกะ..”จ๊วฟ! ริมฝีปากเล็กโผเข้าประกบริมฝีปากหนาอีกครั้ง วิธีจูบที่ไม่ได้เก่งอะไร

“ส่วนเรื่องของงบประมาณในปีนี้…” ฉันแอบมองคิงส์ที่กำลังสั่งงานต่างๆอย่างจัดแจงเลยไม่อยากเข้าไปรบกวนเท่าไหร่ น้ำปั่นที่ใช้เวลาอยู่กับตัวเองและคำพูดต่างๆนานาของคิงส์ตกหนึ่งสัปดาห์เพิ่งจะพาตัวเองออกมาจากห้อง ตอนนี้.. สภาพจิตใจฉันเริ่มโอเคแล้ว แต่ด้วยความที่เป็นห่วงว่าคิงส์จะคิดมากกับเรื่องที่เกิดขึ้น วันนี้ฉันเลยพาตัวเองมาที่นี่.. ถึงจะเป็นล๊อบบี้ของคอนโด แต่วันนี้คิงส์มีประชุมที่นี่ น้ำปั่นนั่งมองวิวทิวทัศน์ไปรอบๆ พลางหยิบหนังสือขึ้นมาอ่านเพื่อรอเวลาจนผลอยหลับไป การประชุมของคิงส์ยังดำเนินไปเรื่อยๆจนกระทั่งการประชุมสิ้นสุด“มีอะไรก็รีบรายงานฉัน”“ค่ะ/ครับ” ฝีเท้าหลายขนาดแยกย้ายตามตำแหน่งของตัวเอง ในขณะที่ร่างสูงในชุดเชิ้ตสีดำกางเกงสแล๊กสีขาวยืนล้วงกระเป๋ากางเกงอยู่กลางล๊อบบี้กวาดสายตาไปเห็นร่างเล็กนอนหลับอยู่กับโซฟารับแขก ก่อนจะเดินเข้าไปหาร่างนั้นอย่างเบาที่สุดแล้วนั่งยองๆอยู่ตรงหน้าน้ำปั่นเพื่อเฝ้ามองใบหน้าที่หลับอย่างไม่ได้สติ แล้วรอยยิ้มก็ผุดขึ้นบนใบหน้าคมคายของร่างสูงคิงส์หยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมาถ่ายรูปหญิงสาวที่หลับพริ้มอยู่ตรงหน้าก่อนจะเก็บมันใส่กระเป๋าพร้อมกับยืนเต็มความสูงในท่า

**ตอนนี้ มีเนื้อหาดำเนินเรื่องค่อนข้างรุนแรงในเรื่องการพูดคุย เพศ และการใช้ภาษา รบกวนใช้วิจารณญาณในการอ่านและรับชม**“ไงมึง ไอ้ราชินี่น้ำแข็งมันใจอ่อนบ้างไหมวะ”“ไม่ขนาดนั้น แต่อย่างน้อยเรื่องคืนนั้นก็ไม่ได้ทำให้ปั่นเกลียดกู”“มันจะเกลียดได้ไง ก็ตอนนั้นมันต่างหากที่อยากจะโดนนนน คะ..!!!” คิงส์เหลือบมองเพื่อนตนด้วยสายตาแรงๆ“เออๆ แตะไม่ได้เลยนะมึง” เหนือวางแก้วเหล้าลงกับโต๊ะ กับแกล้มอย่างถั่วน่าจะขายดีที่สุดในวันนี้“แล้วนี่ มันไม่มาพร้อมมึง?”“ไม่ ปั่นออกมาก่อนกูอีก”“แล้วทำไมพวกกูไม่เจอมันวะ?” เสือถามแต่ก็หยักไหล่ให้กับคำถามที่ตัวเองยิงไว้ ผับในวิวเดิมๆแต่ก็ไม่เคยมีความรู้สึกเบื่อสำหรับพวกเขาทั้งสาม ก็แน่ละ.. มีสาวๆโยกย้ายร่างกายเย้ายวนให้เห็นเป็นร้อยๆคน ใคร๊!!!มันจะไม่ชอบ“นั่นไง ตายยากสัส” เหนือชี้ไปยังทางขึ้นมาชั้นสองที่พวกเขานั่งอยู่ น้ำปั่นในลุคใส่เสื้อผ้ามิดชิดเฉกเช่นเดิมทำให้เหนือเลิ่กคิ้วนิดหน่อย เขามักมาพร้อมคำถามเสมอ“กลับสู่โหมดเดิมเลยสิมึง.. นึกว่าลีลามึงจะเปลี่ยนมันได้~”“หึ๊~ มึงลองมาเป็นกูดิ” สายตาของคิงส์มองตรงไปที่น้ำปั่น “…ใครจะกล้าทำให้เจ็บวะ”เหนือและเสือมองหน้ากัน

“ไม่ถอดใช่ไหม?”“..หึ๊” ร่างเล็กส่ายหัวเสียงแข็ง ถึงจะถูกตรึงไว้กับเตียงแล้วก็เถอะ “งั้นก็เอามันทั้งอย่างนี้”“คิงส์!” แคว่ก! “อยากปลดนักใช่ไหมกระดุมเนี่ย ทีหลังก็ปลดมันซะให้หมดเวลาอยู่กับฉัน!” ถึงจะมีแรงกระชากและสีหน้าขึงขัง แต่ฉันกลับไม่เจ็บตัวอย่างที่คิด การหลับตาปี๋เพราะกลัวร่างกายจะเจ็บจากการกระชากก็ค่อยๆลืมตามอง ร่างของคิงส์คร่อมตัวฉันเหลือเพียงกางเกง กล้ามเนื้อเป็นมัดขยับเขยื้อนตามลมหายใจเข้าออก น้ำปั่นนอนใจสั่นกับมือไม้ของคิงส์ที่ค่อยๆปลดเปลื้องเสื้อผ้าออกไปจากตัวของเธอ ถึงจะพยายามปัดป้อง การถูกตรึงทุกครั้งราวกับคำสั่ง ไม่ใช่การขัดขืนใจ“คิงส์”“ไม่ต้องกลัว”“….”“ฉันเคยยัดเยียดความเจ็บปวดให้เธอหรือไง?” “คะ..เคยสิ คืนนั้นไง-////-““ครั้งแรกไม่นับ”“….”“มันก็เจ็บทุกคนนั่นแหละ”พรึ่บ! เสื้อที่สวมถูกดึงหลุดออกจากตัว แขนเล็กที่ยกมือบังหน้าอกไม่ว่าจะท่าไหนก็ไม่สามารถปิดเนินสวยได้มิด สายตาของฉันทำให้คิงส์รู้สึกอะไรบ้างนะ แค่ฉันเปลี่ยนสีลิปสติก.. ต้องทำขนาดนี้เลยเหรอ “..ไหนบอก ไม่ชอบผู้หญิงปากแดงแบบนี้ไง แล้วทำไม สิ่งที่คิงส์ทำอยู่” ซึ่งไม่ทันได้พูดจบประโยค“อะ.. อื้ออ!” ริมฝี