โต๊ะอาหารหลินนั่งห่างจากสองคนนั้นออกมาพอสมควร เธอฝืนกินอาหารตรงหน้าอย่างละนิดละหน่อยพอให้อยู่ท้อง ไม่อยากตรอมใจโดยการอดอาหารอีก มันดูไม่รักตัวเองตุลย์หันไปมองหลินเป็นระยะ ไม่อยากบังคับอะไรมาก แค่เห็นเธอกินได้ก็สบายใจขึ้นมาหน่อย ส่วนเหมยเอาแต่จ้องตุลย์สลับกับหลินแบบไม่ละสายตา เธอเพ่งมองไปที่คอของน้องสาวแล้วอยู่ๆ ก็เกิดความน้อยใจขึ้นมา “ไหนตุลย์บอกว่าชอบเรา แล้วทำไมถึงยังนอนกับหลิน” เหมยโพล่งถามอย่างไม่อายปาก เพราะร่องรอยบนคอนั่นมันบ่งบอกได้อย่างชัดเจนว่าสองคนนี้มีอะไรกัน“…” หลินชะงักแล้วมองหน้าเหมยทันที เธอไม่คิดว่าพี่สาวจะกล้าพูดออกมาแบบนี้“…” ตุลย์ทำทีเพิกเฉย“แล้วมันแปลกตรงไหนเหรอเจ้?”“ไม่แปลกหรอก แต่หลินปล่อยตัวให้กับคนที่เขาไม่รักได้ยังไงอะ เป็นเจ้ไม่กล้านะ” เหมยยิ้มมุมปาก เธออยากจะพูดดูแคลนน้องสาวแบบนี้มานานแล้ว ยิ่งตอนนี้อาม่าตายไปแล้วยิ่งทางสะดวก“กินต่อ…” ตุลย์อ้าปากแต่ก็ไม่ทันได้เอ่ยจนจบประโยคดันโดนขัดเสียก่อน“หลินเป็นเจ้ก็ไม่กล้าถามเหมือนกัน อีกอย่างหลินก็ไม่ได้เป็นฝ่ายเสนอตัว เฮียตุลย์เข้ามาบังคับจะเอาเอง”“…” เหมยกำมือแน่น“สองสาว…”“ทำไมเหรอ เ
最終更新日 : 2025-12-03 続きを読む