All Chapters of ราตรีที่สิบกับราชาจิ้งจอก: Chapter 21 - Chapter 30

ในน้ำเสียงเป็นกังวลยังติดตรึงในใจนาง หัวใจสั่นไหวไม่ใช่เพียงสบนัยน์ตาสีชาด เขาทำให้นางใจเต้นโครมคราม ไม่เป็นตัวของตัวเองอยู่เสมอ นางไม่รู้ว่าตนเป็นอะไรไป จนสองเท้าก้าววิ่งไปกลางงานสังสรรค์กลุ่มหนึ่งเมามายสุรา วางพนันขันต่อด้วยเรื่องประหลาดของปีศาจ ใครยาวกว่า! แข็งแกร่งที่สุดในค่ำคืนนี้ ผู้ใดสามารถสำเร็จความใคร่สตรีได้มากที่สุดเหล่าปีศาจเปิดเผยเรื่องราวทางเพศราวกับว่าเป็นเรื่องปรกติวิสัย ระหว่างจิ้งจอกที่มีหางสีขาวสะอาด กับเหล่าสตรีสามหางใบหน้างดงาม เรือนร่างเย้ายั่วในอาภรณ์เบาบางผืนเดียวคลุมกาย ผิวขาวละเอียดส่งกลิ่นหอมฉุนมาถึงนางที่ยกมือปิดป้องจมูก มองไปเห็นบ่าวรับใช้สตรีผู้หนึ่งเคยเข้ามาให้ความช่วยเหลือ เกล้าผมให้นางทุกรุ่งอรุณ คนหนึ่งนั้นนางเคยจับหาง โดยไม่รู้ว่าชื่ออะไรจนได้ยินบุรุษร่างกำยำเรียก ‘หนิงเหอ’เหล่าจิ้งจอกสตรีล้วนโปรดปรานงานรื่นเริงที่เต็มไปด้วยบุรุษ ระหว่างเฝ้ารอให้พวกเขาสานสัมพันธ์กับพวกนาง หางฟูนุ่มปัดไปมา ดึงดูดจิ้งจอกต่างเพศมาเสพสมพลังวิญญาณ ได้อิ่มหนำสำราญดื่มด่ำกามารมณ์ใบหน้าฉงนของสตรีเทพส่ายมองโดยรอบบริเวณ อีกมุมหนึ่งของจวนกว้างขวาง บุรุษสตรีจิ้งจอกมั่วสุมราค

เสียงพร่าหวานพาลพาให้เรือนกายกำยำยิ่งฮึกเหิมคึกคะนอง ประหนึ่งอาชาสีนิลสง่าที่มีไอหยินแผ่ซ่านโดยรอบบริเวณขณะถ้ำคับแคบอันนุ่มนวลพาลพาให้เสียงคำรามลั่นดัง ใบหน้าหล่อเหลาพร่างพราวเม็ดเหงื่อสะบัดมองนางด้วยสีหน้ารัญจวนครวญหามือหนาคว้าหมับเข้าเรียวขาอ่อนล้า ยกขยับปลายเท้าจิกเกร็งชี้เพดาน เมื่อสามีสลับเปลี่ยนเป็นผู้ควบคุมจังหวะ มืออีกข้างจับบั้นท้ายงามมั่นไม่ปล่อยให้ส่วนที่สอดสวมได้หลุดแยกไปจากกัน ริมฝีปากสีชาดสั่นเทาเอ่ยปราม“ขะ... ขาเจ้าค่ะ ข้าเจ็บ...”“ข้าไม่ได้ตั้งใจ เพียงหยุดไม่ได้ ภรรยา เจ้าอดทนให้ข้าหน่อยเถิด...”เป็นเล็บสีนิลที่จิกลงบนเนื้อเนียนอย่างไม่ระวัง มองเห็นรอยช้ำเขียวซึมด้วยเลือดเจือจาง สามีจึงเลื่อนมือไปจับข้อเท้าของนางแทน ยกขึ้นแยกหว่างขาเรียวงามออกกว้างสุดทาง เพื่อที่เขาจะได้เข้าไปสัมผัสถ้ำทางอันอ่อนนุ่มอย่างลึกล้ำ ก้มหน้าลงมองเห็นนางทำตัวขดงอ สบนัยน์ตาอ้อนขอบางสิ่ง หากส่งเสียงครวญครางปานจะขาดใจไปเสียจือจือไม่สามารถต้านทานราคะกำหนัดจากการพร่ำสอนบทเรียนของสามี นางได้พบสรวงสวรรค์อันงดงามนับครั้งไม่ถ้วน แม้การจับนางขยับในท่วงท่าประหลาดอาจทำให้นางไม่สบายตัวนัก หากในท้องน้อย

จือจือนั่งอยู่บริเวณกลางห้อง ซึ่งเคยเป็นที่นั่งข้างกายของราชาจิ้งจอก เมื่อสามียกย่องนางอย่างเทียมหน้าเทียมตา ไม่ว่าเขาจะอยู่หรือไม่ก็ตาม“ข้ารอเจ้าอยู่ตั้งนาน ไม่คิดมาทักทายผู้ใดเสียหน่อยหรือ วัน ๆ อยู่เฝ้าแต่ในจวน”สตรีจิ้งจอกใบหน้าโฉบเฉี่ยวบนตั่งนั่งไม้สลักมองตามธิดาปักษาในอาภรณ์สง่าเยี่ยงปีศาจ ขณะที่รอบกายเทพธิดา กลีบละอองบุปผาขาวสะอาดลอยละล่อง สัญลักษณ์แห่งเทพทำให้สายตาหลายคู่คอยลอบมองนางลี่อินเห็นว่าเจ้าของจวนไม่อยู่ นำทัพทหารจิ้งจอกออกไปจัดการเรื่องบ้านเมือง จึงอยากทักทายสตรีเทพเสียหน่อย เป็นผู้ไปเรียกนางมา“ข้าไม่รู้ว่าพวกท่านจะจัดงานสังสรรค์ ข้าเองก็อยากจะพักผ่อน”“เช่นนั้นเจ้ามาแล้ว ดื่มสุรากับพวกข้า” ปลายนิ้วเรียวยาวใต้กรงเล็บสีชาดผายออกเชื้อเชิญ สุราบนโต๊ะหน้าตั่งไม้สลักวางเรียงราย หลายชนิดในไหใบสีน้ำตาลส่งกลิ่นหอมฟุ้งขณะนัยน์ตาสีชาดยังคงจ้องมองจอกสุราอย่างไม่ละวาง ทั้งที่ยังไม่ได้หยิบมัน สตรีปีศาจผู้นี้แลดูไม่น่าไว้วางใจ จือจือแน่ใจว่านางจะไม่รับของจากปีศาจแปลกหน้า“ข้าจำเป็นต้องดื่มเพียงยาสมุนไพรตามคำสั่งท่านผู้นำ ให้งดสุรา ขออภัยด้วย”จือจือหาข้อแก้ตัวได้ดี อีกฝ่ายหัวเ

ทรมานผ่านไอหยิน นางกัดปากจนห้อเลือด มือจิกเสื้อสีนิล หลังต่อว่านางไม่เจียมตน ใบหน้าหวานยิ่งสลดเศร้าสำนึกผิดการเดินทางข้ามภพภูมิต้องใช้พลังเวทมหาศาลในแต่ละครั้ง เทวโลกในแต่ละชั้น ไม่ใช่คิดจะไปก็ไป หากมิใช่ถูกส่งมาโดยอำนาจแห่งราชาสวรรค์ ปีศาจผู้ทรงพลังยิ่งใหญ่ เช่นราชาจิ้งจอกผู้สามารถล่มผืนน้ำแผ่นดินทั้งภพภูมิปีศาจหรือเมืิอง ๆ หนึ่งได้โดยไม่ใช่เรื่องหนักหนาแต่อย่างใดฮุ่ยเฟินนำพาภรรยาไปภพภูมิลับแล ซึ่งอยู่ระหว่างเมืองปีศาจและเมืองเทพใช้เวลาประมาณสักเค่อหนึ่งได้ มาถึงสถานที่ของนักพรต สององครักษ์ติดตามมาด้วย ผ่านเวหาเยียบเย็น กลุ่มเมฆาสีนิลถึงสี่ดวงปรากฏขึ้น“ท่านย่าพึ่งกลับมาไม่นานขอรับ นางกำลังสนทนาธรรมกับอาวุโสเมิ่ง...”ตงหยางยังส่งรายงานอีกว่านอกเสียจากสมุนไพรวิเศษของเทพ ออกฤทธิ์ใกล้เคียงกับหญ้าแห่งการเยียวยารักษา พบไข่มุกแห่งทะเลลึกทิศประจิมมาอีกหนึ่ง คาดว่าในเทวโลกยามนี้มีเพียงสามลูกเท่านั้นจือจือปวดท้องจนหน้าเขียว กัดริมฝีปากจนเลือดไหล ตัวขดงอ แม้ยังไม่เห็นโลหิตตามร่างกายก็ไม่อาจวางใจได้ว่านางจะปลอดภัย ทันทีที่จางเหว่ยส่งไข่มุกให้กับเขาก็มุ่งตรงไปพบท่านย่า ถึงอาศรมของแม่เฒ่าอาวุโ

“ข้า เอ่อ... เคยเฝ้ามองคันฉ่องวิเศษในเทวโลก หญิงสาวบนโลกมนุษย์... ถอดรองเท้าให้สามี”“เจ้าไม่ใช่มนุษย์”สามีรู้ใจนางอีกด้วยว่านางคงตระหนักถึงความต่ำต้อยของตน เมื่อถูกเหยียดหยามศักดิ์ศรี สายตาดูแคลนมองนางราวกับว่าเป็นขยะสกปรกชิ้นหนึ่งด้วยความเป็นเทพธิดาผู้เดียวในเมืองปีศาจ ฮุ่ยเฟินบีบมือนุ่ม เอ่ยด้วยน้ำเสียงที่อ่อนโยนลง“การที่เจ้าพ่ายแพ้ต่อลี่อินไม่ใช่เรื่องน่าอับอาย ถึงขั้นว่าจะต้องเสื่อมเสียเกียรติ นางเก่งฉกาจกว่าเจ้าเพราะอายุขัยและพลังมากกว่า เจ้ายังคงเป็นเทพธิดาจือจือ”จือจือไม่ได้จับรองเท้าของสามีอีก เลื่อนมือไปจับกุมมือของเขาไว้เช่นกัน นัยน์ตาคู่สวยเอ่อคลอ เพียงได้ยินถ้อยคำปลอบประโลมใจ“ต่อให้เจ้าแต่งกายอย่างปีศาจ เจ้ายังคงเป็นเทพธิดาปักษา เจ้างดงามบริสุทธิ์จากหัวใจของเจ้า เรื่องที่เจ้าริษยาลี่อิน ข้าก็พอจะเข้าใจ”“ท่าน... เป็นผู้เดียวที่ชอบข้า เข้าใจหัวอกข้า”“นั่นก็เพียงพอแล้วมิใช่หรือ?” ปลายเสียงเข้มขรึมดุดันพาลพาสตรีเทพอ่อนไหว หัวใจอ่อนยวบเมื่อสามีโน้มตัวลงอุ้มนางกลับไปนั่งบนฟูก“เกรงว่าเจ้ากำลังอ่อนไหวเพราะตั้งครรภ์ เจ้าดีขึ้นหรือยัง?”“เล็กน้อย...”“หากจะปรนนิบัติสามี ทำเร