25

จือจือนั่งอยู่บริเวณกลางห้อง ซึ่งเคยเป็นที่นั่งข้างกายของราชาจิ้งจอก เมื่อสามียกย่องนางอย่างเทียมหน้าเทียมตา ไม่ว่าเขาจะอยู่หรือไม่ก็ตาม

“ข้ารอเจ้าอยู่ตั้งนาน ไม่คิดมาทักทายผู้ใดเสียหน่อยหรือ วัน ๆ อยู่เฝ้าแต่ในจวน”

สตรีจิ้งจอกใบหน้าโฉบเฉี่ยวบนตั่งนั่งไม้สลักมองตามธิดาปักษาในอาภรณ์สง่าเยี่ยงปีศาจ ขณะที่รอบกายเทพธิดา กลีบละอองบุปผาขาวสะอาดลอยละล่อง สัญลักษณ์แห่งเทพทำให้สายตาหลายคู่คอยลอบมองนาง

ลี่อินเห็นว่าเจ้าของจวนไม่อยู่ นำทัพทหารจิ้งจอกออกไปจัดการเรื่องบ้านเมือง จึงอยากทักทายสตรีเทพเสียหน่อย เป็นผู้ไปเรียกนางมา

“ข้าไม่รู้ว่าพวกท่านจะจัดงานสังสรรค์ ข้าเองก็อยากจะพักผ่อน”

“เช่นนั้นเจ้ามาแล้ว ดื่มสุรากับพวกข้า” ปลายนิ้วเรียวยาวใต้กรงเล็บสีชาดผายออกเชื้อเชิญ สุราบนโต๊ะหน้าตั่งไม้สลักวางเรียงราย หลายชนิดในไหใบสีน้ำตาลส่งกลิ่นหอมฟุ้ง

ขณะนัยน์ตาสีชาดยังคงจ้องมองจอกสุราอย่างไม่ละวาง ทั้งที่ยังไม่ได้หยิบมัน สตรีปีศาจผู้นี้แลดูไม่น่าไว้วางใจ จือจือแน่ใจว่านางจะไม่รับของจากปีศาจแปลกหน้า

“ข้าจำเป็นต้องดื่มเพียงยาสมุนไพรตามคำสั่งท่านผู้นำ ให้งดสุรา ขออภัยด้วย”

จือจือหาข้อแก้ตัวได้ดี อีกฝ่ายหัวเราะเยาะนางด้วยท่าทางเกลียดชัง

“ฮึ! น่าเสียดายที่ข้าสังหารจิ้งจอกเฒ่าไปเสีย เพราะคำทำนายไม่เข้าหู”

นึกย้อนกลับไป ปักษาพเนจรในเมืองปีศาจพูดถึงคำทำนายของปีศาจจิ้งจอกเฒ่า ก่อนจะถูกสังหารด้วยน้ำมือของจิ้งจอกระดับสูง โดยไม่กล้าเอ่ยชื่อของนางผู้หนึ่ง จือจือปะติดปะต่อเรื่องราวโดยสัญชาตญาณ พอสรุปได้ว่าก็สมควรเป็น ‘ลี่อิน’ อดีตคู่หมั้นหมายของราชาจิ้งจอก

“เป็นเจ้านี่เอง สังหารจิ้งจอกนักทำนายผู้นั้น ไยเจ้ากลับไม่ได้รับโทษทัณฑ์?”

“ข้าได้รับการยกเว้นเสมอ ไม่ว่าข้าจะทำอะไรในเมืองฟู่ ธิดาปักษา เจ้าควรรู้จักข้าเอาไว้สักหน่อย สนิทสนมเป็นมิตรสหายกันได้ ย่อมเป็นเรื่องดี”

“ข้าเห็นด้วยกับเจ้า แม้ในตำราแห่งเมืองเทพเคยว่าไว้ถึงลักษณะของมิตรที่ดีและมิตรสังหาร นำพาอันตรายและความตายมาให้ได้ทุกเมื่อ”

ทั้งใบหน้างามใต้ริมฝีปากสีชาด เหนือเปลือกตาขาวคมกริบด้วยการผัดหน้าโฉบเฉี่ยว แต่งกายด้วยอาภรณ์เย้ายั่วใจบุรุษ กระทั่งกลิ่นหอมฉุนของนาง หางจิ้งจอกทั้งเก้าพลิ้วไหวอยู่เบื้องหลัง เป็นหางสีชาด

ในระยะห่างของการระแวดระวังภัย อาจทำให้อีกฝ่ายไม่พอพึงพอใจนัก

จิ้งจอกอาวุโสตนอื่น ๆ นั่งดื่มสุรา ไม่ไกลจากลี่อิน จือจือสังเกตเห็นว่าพวกเขามีเจ็ดหางและเก้าหาง มิใช่จิ้งจอกซึ่งพบเห็นทั่วไปในงานสังสรรค์เมื่อวันก่อนซึ่งมีจำนวนหางน้อยกว่า ไอหยินที่ปกคลุมรอบกายปีศาจเป็นเครื่องชี้นำว่าพวกเขามีพละกำลังมากมหาศาล นอกเหนือไปกว่านั้นยังพบการประดับหางด้วยหยกล้ำค่า อักขระหน้าตาประหลาดบนหยกบอกถึงยศศักดิ์ของพวกเขา

“ผู้ให้คำทำนายกล่าวว่าราชาจิ้งจอกจะอ่อนแอ ทว่าเข้มแข็งในขณะเดียว อาจไร้ชีวิตซึ่งเป็นอมตะนิรันดร์ เสียชีวิตลงได้เพราะการรับภรรยา คำทำนายไร้สาระนั่นเอ่ยถึงสตรีเทพ ร่างปักษาสะอาดอาบด้วยโลหิต อาจกลายเป็นซากศพ อาจอยู่ไปอีกถาวรนาน หาได้มีผู้ใดล่วงรู้อนาคต”

“ท่านจะอ่อนแอเพราะความรักต่อเทพธิดา ทว่าแข็งแกร่งในขณะเดียว จะเป็นไปได้อย่างไรกัน ฟังดูประหลาดนัก”

“เหตุใดเจ้าต่อเติมคำทำนายไปเกินความจริง ธิดาจือจือ ข้าไม่ได้พูดแม้สักคำว่า ‘รักเทพธิดา’ เจ้ามาพูดเรื่องความรักอะไรในเมืองปีศาจ”

จิ้งจอกอาวุโสหัวเราะ ลี่อินทำให้สตรีเทพกลายเป็นตัวตลกท่ามกลางเหล่าจิ้งจอก ถึงแม้ว่านางจะมิได้ให้ความสนใจกับจิ้งจอกผู้เปี่ยมไปด้วยความริษยาทั้งวาจากิริยา กระทั่งสายตาที่มองนางอย่างเชือดเฉือน

 “วิชาการสู้รบสำคัญเหนือสิ่งอื่นใด จิ้งจอกล้วนให้ความช่วยเหลือหัวหน้าฝูงยามคับขันอย่างเต็มกำลัง เรายอมสละชีพเพื่อท่านผู้นำ เจ้าล่ะ?”

“ปีศาจอย่างเจ้าแน่ใจว่าจะสู้กับข้าหรือ? เจ้าถึงได้กล้าท้าทายข้า”

“ดึงกระบี่ของเจ้าออกมา ธิดาจือจือ” เสียงหัวเราะลั่นดังไปทั่งห้องโถงกว้าง นัยน์ตาสีชาดทอประกายวาวโรจน์ด้วยความเคียดแค้นชิงชังนางผู้แย่งชิงตำแหน่งภรรยาท่านผู้นำไป

ต่างฝ่ายต่างเฝ้ารอเวลาที่จะได้พบศัตรูตัวฉกาจมาเนิ่นนาน คงไม่มีใครปล่อยให้โอกาสทองหลุดมือ

-----------

จือจือใช้กระบี่เทพฟาดฟันนางจิ้งจอก ด้วยโทสะและความริษยาเกลียดชังอันไร้เหตุผล ขณะแสงสีชาดจากหางพลิ้วไหวเก้าทรงพลัง ต้านทานกระบี่ทอประกายแสงแห่งหยาง จิ้งจอกเก้าหางผู้ถือครองพลังสีชาดหายไปด้วยความรวดเร็วดุจสายลมพัดผ่าน