27

ทรมานผ่านไอหยิน นางกัดปากจนห้อเลือด มือจิกเสื้อสีนิล หลังต่อว่านางไม่เจียมตน ใบหน้าหวานยิ่งสลดเศร้าสำนึกผิด

การเดินทางข้ามภพภูมิต้องใช้พลังเวทมหาศาลในแต่ละครั้ง เทวโลกในแต่ละชั้น ไม่ใช่คิดจะไปก็ไป หากมิใช่ถูกส่งมาโดยอำนาจแห่งราชาสวรรค์ ปีศาจผู้ทรงพลังยิ่งใหญ่ เช่นราชาจิ้งจอกผู้สามารถล่มผืนน้ำแผ่นดินทั้งภพภูมิปีศาจหรือเมืิอง ๆ หนึ่งได้โดยไม่ใช่เรื่องหนักหนาแต่อย่างใด

ฮุ่ยเฟินนำพาภรรยาไปภพภูมิลับแล ซึ่งอยู่ระหว่างเมืองปีศาจและเมืองเทพใช้เวลาประมาณสักเค่อหนึ่งได้ มาถึงสถานที่ของนักพรต สององครักษ์ติดตามมาด้วย ผ่านเวหาเยียบเย็น กลุ่มเมฆาสีนิลถึงสี่ดวงปรากฏขึ้น

“ท่านย่าพึ่งกลับมาไม่นานขอรับ นางกำลังสนทนาธรรมกับอาวุโสเมิ่ง...”

ตงหยางยังส่งรายงานอีกว่านอกเสียจากสมุนไพรวิเศษของเทพ ออกฤทธิ์ใกล้เคียงกับหญ้าแห่งการเยียวยารักษา พบไข่มุกแห่งทะเลลึกทิศประจิมมาอีกหนึ่ง คาดว่าในเทวโลกยามนี้มีเพียงสามลูกเท่านั้น

จือจือปวดท้องจนหน้าเขียว กัดริมฝีปากจนเลือดไหล ตัวขดงอ แม้ยังไม่เห็นโลหิตตามร่างกายก็ไม่อาจวางใจได้ว่านางจะปลอดภัย ทันทีที่จางเหว่ยส่งไข่มุกให้กับเขาก็มุ่งตรงไปพบท่านย่า ถึงอาศรมของแม่เฒ่าอาวุโส

ในภพภูมิลับแลแห่งนี้นภาลัยกว้างใหญ่ไพศาล เป็นที่พำนักอาศัยของฤๅษี เซียนปราชญ์นักทำนายทั้งหลายพำนักอาศัยในอาศรมมาร่วมพันปี

ใต้ต้นจื่อเถิง เถาวัลย์มากมายประดับด้วยบุปผาหล่นลงเป็นเส้นสายราวม่านน้ำตก ทั้งสีม่วง สีขาว สีแดง ทั้งหมดนั้นล้วนงดงามตระการตา

ธิดาเยว่นั่งอยู่ในฝั่งตรงข้ามแม่เฒ่าอาวุโสผู้บนม้านั่งหิน แม่เฒ่าในรูปลักษ์ของหญิงชราทำให้จือจือแปลกใจ ด้วยนางเองก็ไม่เคยได้พบแม่เฒ่ามาก่อน ได้ยินเพียงชื่อเสียงเลื่องลือ แตกต่างจากท่านย่าของฮุ่ยเฟิน ยังคงเป็นเทพธิดาใบหน้างดงามอ่อนหวาน

ดวงตาเรียวรีราวหยดน้ำ ประหนึ่งว่านางจะยิ้มผ่านแววตา เมื่อมองไปยังธิดาปักษา

เทพแห่งการรักษาเพียงผายฝ่ามือออก ผลักแสงแห่งหยางเข้าท้องสตรีในอาภรณ์สีนิลซึ่งแต่งตัวอย่างปีศาจสตรีแม้ว่านางจะเป็นเทพธิดา ไม่นานนัก อาการหอบหายใจแรงของนางราวกับว่าหายเป็นปลิดทิ้ง จือจือยืนได้อย่างมั่นคง ยกมือคารวะ ก้มศีรษะคำนับ “ข้าขอบคุณท่าน ธิดาเยว่ ได้ยินชื่อเสียงของท่านมาเนิ่นนาน ข้าเป็นหนี้ชีวิตท่านครั้งนี้”

“ไม่เป็นไร ยินดีที่ได้พบเจ้า ธิดาจือจือ ข้าได้ยินชื่อเสียงของเจ้ามาเช่นกัน”

ในรอยยิ้มของนางว่าชื่อเสียงของจือจือ แสนซุกซน ฉลาดเฉลียว เป็นเทพชั้นผู้น้อยผู้รับหน้าที่ส่งสารไปยังสถานที่ต่าง ๆ ในร่างของปักษา ทำหน้าที่ของปักษาได้ดีเหมือนกับศิษย์พี่ทั้งสองของนาง ขณะสีหน้าของนางยามนี้ราวกับว่าอยากจะรู้เรื่องราวความเป็นไปในเทวโลก ระหว่างที่นางไม่อยู่ร่วมหลายเดือน

“พฤกษชาติดำสนิทจากการถูกเผาไหม้พึ่งกลับมาอุดมสมบูรณ์ กลับพบปีศาจจิ้งจอกในวันถัดมา พักนี้มีแต่เรื่องประหลาดเสียจริง ข้าแทบไม่เชื่อสายตาว่าเทวโลกของเราจะมีครึ่งเทพครึ่งปีศาจอีกแล้วหรือ?”

“คาดว่ามี... ประหลาดกว่านี้ก็จะเกิดขึ้นอีก ธิดาเยว่ ให้คิดเสียว่าเป็นเรื่องดี วาสนาลิขิตนำพาจิ้งจอกเก้าหาง อาจเรียกได้ว่าเป็นกึ่งเทพในอีกหลายพันปีข้างหน้า กระทั่งมนุษย์ยังหันมายกย่องปีศาจจิ้งจอก”

แม่เฒ่าอาวุโสได้ให้คำทำนายในน้ำเสียงยานคางอย่างหญิงชรา รอยยิ้มเมตตาปรากฏขึ้นเมื่อพบเหล่าปีศาจจิ้งจอก ไม่มีการปะทะกัน นับว่าเป็นฤกษ์ดี

ฮุ่ยเฟินเห็นเช่นนี้ก็ค่อยโล่งใจ สะบัดมือครั้งหนึ่ง สภาพใบหน้าเปียกชื้นเหงื่อกลับมางดงามเช่นเดิม ขณะโน้มตัวลงอุ้มภรรยาที่โวยวายอีกครั้งว่านางยืนเองได้ ไม่จำเป็นต้องอุ้มนางไปไหนต่อไหน ธิดาเยว่ถามขึ้น

“มีภรรยาก็ไม่เห็นจะส่งสารมาให้เป็นเรื่องเป็นราว ย่าจะได้ไปร่วมแสดงความยินดีกับเจ้า”

“ขออภัยท่านย่า ข้าวุ่นวายกับผู้ไม่เห็นด้วย เสร็จธุระแล้วข้าลา...”

ราชาจิ้งจอกยังเย็นชาต่อญาติมิตร เขาไม่อยู่พูดคุยกับท่านย่า หากภรรยาไม่รั้งรอ ขอให้นางได้ฟังข่าวคราวของเทวโลกจากปากผู้อาวุโสเสียหน่อย นางเป็นกังวลเรื่องศิษย์พี่ทั้งสองยิ่งนัก ฮุ่ยเฟินจึงยอมตามใจนาง

------------

หลังจากที่นั่งฟังข่าวคราวของภพภูมิบาดาลทำให้พอโล่งใจ ศิษย์พี่ทั้งสองหมดสิ้นวาสนาในเมืองเทพ หากด้วยคุณงามความดีของพวกนาง ได้ไปใช้ชีวิตเป็นบุตรสาวผู้ร่ำรวย อำนาจบารมีล้นพ้นในเมืองหลวง คงเหลือแค่ตัวนาง เร่ร่อนรอนแรมมาเป็นภรรยาจิ้งจอกในเมืองปีศาจ

‘ครรภ์อ่อน ๆ จะต้องระวังเป็นอย่างมาก ยังไม่ควรใช้เวท เจ้ามีทั้งพลังเทพและปีศาจในร่างนี้ ถึงเป็นร่างที่แข็งแกร่ง ก็ไม่ควรประมาท’

ในสีหน้าเคร่งเครียดเป็นกังวลของเทพธิดากำชับเรื่องการดูแลร่างกายและจิตใจยามอุ้มครรภ์ปีศาจซึ่งเป็นถึงทายาทของราชาจิ้งจอก ราวกับว่าธิดาเยว่เป็นญาติมิตรสนิทสนมของนาง เกี่ยวเนื่องกันทางสายเลือดจริง ๆ