All Chapters of รักนี้อยู่ในออฟฟิศ: Chapter 1 - Chapter 10

บทที่ 1 เริ่มงานวันแรกแสงแดดยามเช้าสาดลงกระทบกระจกตึกระฟ้าในย่านอโศก เสียงเครื่องยนต์ รถเมล์ มอเตอร์ไซค์ และเสียงบีบแตรประสานกันจนกลายเป็นจังหวะคุ้นเคยของเมืองที่ไม่เคยหยุดหายใจ ผู้คนสวมสูทถือกาแฟเร่งฝีเท้าเข้าสู่อาคารสำนักงานเหมือนฝูงมดกำลังเข้ารังในกลุ่มนั้นมีชายหนุ่มร่างกลมคนหนึ่งที่กำลังวิ่งสุดแรง ใบหน้าแดงระเรื่อ ผมสีทองอ่อนยุ่งฟูจนแทบจะคลุมหน้า กระเป๋าเอกสารแน่นในมือเหงื่อเปียกเต็มขมับ เขาสูดลมหายใจแรง ๆ ก่อนจะตะโกนออกมาสุดเสียง“รอด้วยครับ!”เสียงตะโกนของผู้ชายร่างกลมมีพุง แก้มขึ้นสีชมพูระเรื่อ ผมสีทองอ่อนยุ่งเล็กน้อยดังลั่นไปทั่วโถงหน้าลิฟต์ เขากำลังวิ่งกระหืดกระหอบมาพร้อมกับกระเป๋าใส่เอกสารแน่นมือ เหงื่อผุดเต็มขมับ แต่ก็ยังพยายามส่งเสียงเรียกให้คนในลิฟต์รอก่อนประตูจะปิดวันนี้เป็น วันแรกของการเริ่มงานใหม่ ในบริษัทนำเข้าระดับยักษ์ใหญ่ของเครือ “มัตเตโอ้” ที่มีสำนักงานใหญ่ตั้งอยู่ไกลถึงอิตาลีจะเรียกว่าโชคช่วยก็ได้ หรือว่าวาสนากันแน่เพราะหลังเรียนจบไม่นาน เขาก็ได้รับโทรศัพท์แจ้งผลสัมภาษณ์เข้าทำงานที่นี่ทันที ทั้งตื่นเต้น ทั้งประหม่า เหมือนกำลังจะขึ้นชั้นสวรรค์ด้วยลิฟต์ตัวนี้เอง

บทที่ 3 อุบัติเหตุเวลา 17.00 น.ในที่สุดก็เลิกงานสักที... เหนื่อยจนแทบจะบ้าตายกลับห้องเมื่อไหร่จะนอนให้จมเตียงเลยคอยดูคิดแค่นั้นใบหน้าก็เผลอคลี่ยิ้มออกมา แล้วหัวเราะเบา ๆ กับตัวเองเหมือนคนเพ้อ“เป็นอะไรเจ้าเด็ก ยิ้มคนเดียวอีกแล้วนะ”เสียงแซวของ ชมพู่ ดังขึ้นข้าง ๆ“แหะ ๆ ป่าวครับ”ธารน้ำตอบพลางยกมือเกาหลังคอแก้เก้อ“แน่ใจ?”“ครับ”“งั้นไป กลับบ้านกันได้แล้ว”“ครับผม!”เสียงของชมพู่เรียกสติให้กลับมาจากภวังค์ความสุขจอมปลอมในหัว เขาคงดูเหมือนคนบ้าในสายตาอีกฝ่าย แต่ใครจะไปรู้บางทีแค่คิดถึงเตียงนุ่ม ๆ ก็มีความสุขได้แล้วนี่นา พอพูดจบ ทั้งคู่ก็เดินมาที่หน้าลิฟต์เพื่อจะลงไปชั้นล่าง ระหว่างรอลิฟต์ ธารน้ำก็เงยหน้าขึ้นถามอย่างสงสัย“พี่ชมพู่ครับ เดือนนี้คนจากบริษัทแม่มายังครับ?”“หืม? ยังเลย เห็นว่าอีกสองสามวันจะมา ตรวจงานเหมือนทุกเดือนนั่นแหละ”ชมพู่ตอบขณะมองตัวเลขชั้นที่กำลังไล่ลงมา “เราเตรียมตัวไว้ให้พร้อมละ ถึงจะเป็นเด็กใหม่ก็ต้องสู้เข้าใจไหม”“ครับ…” เขาพยักหน้ารับ แต่ใจเริ่มเต้นตุบ ๆมาทำงานได้วันเดียว บริษัทแม่จะมาตรวจแล้วเหรอเนี่ย...ชีวิตกูทำไมมันยุ่งเหยิงขนาดนี้วะเอาวะ ธารน้ำ มึงสู้มันไ

บทที่ 5 ตายแล้วกล้วยทอด หลังจากหาหมอเสร็จ ลูคัสก็ให้ลูกน้องจัดการขับรถมาส่งธารน้ำถึงหน้าคอนโดหรูอย่างรวดเร็ว พอรถเก๋ง BMW จอดเทียบ เขาก็ลดกระจกแล้วพูดสั้นๆ ว่า “ถึงแล้ว” ก่อนจะเหยียบคันเร่งขับออกไปอย่างรวดเร็วธารน้ำยืนงงอยู่หน้าคอนโด ได้แต่กะพริบตาปริบๆ ‘อะไรเนี่ย... รีบไปไหนของเขา’ พลางหันกลับไปที่ลานจอดรถของอาคาร และก็ต้องแปลกใจเมื่อเห็นรถมอไซด์เวสป้าคู่ใจสีเหลืองที่เขาตั้งชื่อเล่นว่า 'น้องฟักทอง' จอดอยู่ในช่องจอดเรียบร้อย ‘เอ๊ะ! เขารู้ได้ไงวะ ว่ารถเราจอดอยู่ตรงไหน แต่ความเหนื่อยล้าที่สะสมมาทั้งวันก็ทำให้เขาเลิกสนใจความสงสัยนั้นไปในทันที ‘ช่างเถอะ! ขอขึ้นห้องนอนก่อนละกัน’ ว่าแล้วก็เดินกะเผลกๆ ตรงขึ้นลิฟต์ไปยังชั้น 20 ทันทีทันทีที่เข้าห้อง ธารน้ำก็รีบตรงดิ่งไปที่ห้องน้ำก่อนเลย วันนี้เจอศึกหนักมาทั้งวัน ทั้งเข้างานสาย รถชน เจ็บตัว แถมยังต้องมานั่งเถียงกับผู้ชายหน้าหล่อที่กวนประสาทเป็นที่หนึ่งอีก ‘เอ๊ะ หรือเราจะโทรหาแม่ก่อนดี? ไม่สิ... อาบน้ำก่อนดีกว่า!’เขาใช้เวลาอาบน้ำเกือบชั่วโมง ไม่ใช่อะไรนะ... ลีลาจ้า! เนอะ ตามประสาคนหล่อที่ดูดีทุกอณูอย่างเขา ก็ต้องพิถีพิถันหน่อย! พออาบน้ำเส

บทที่ 7 ผู้บริหารคนใหม่แฮ่ก... แฮ่ก...เสียงหอบหายใจหนักๆ ดังมาจากร่างของคนตัวอ้วนที่เพิ่งวิ่งกระหืดกระหอบเข้าลิฟต์มาอย่างรวดเร็ว และรีบเดินกะเผลกๆ ไปที่แผนกด้วยความเร่งรีบ เขาเหนื่อยจากการวิ่งหนี ลูคัส บนดาดฟ้า แถมยังไปกวนประสาทร่างสูงคนนั้นเข้าอีก คิดแล้วก็หมั่นไส้ คนอะไรถามดีๆ ก็ไม่ยอมบอกความจริง ให้เราทำแผลให้ตั้งนาน แต่ก็ไม่ยอมบอกอะไรเลยว่าไปโดนอะไรมา มันน่าตีจริงๆ!พอเดินมาถึงที่โต๊ะทำงาน พี่ชมพู่ ก็วิ่งหน้าตาตื่นเข้ามาหาเขาแทบจะทันทีแฮ่ก... แฮ่ก…“เจ้าเด็ก! เตรียมตัวเร็ว!”“มีอะไรครับพี่ชมพู่”“เรียกประชุมด่วน! ผู้บริหารคนใหม่เรียกแผนกของเราทั้งหมดให้เข้าไปประชุมตอนนี้เลย!”“โอ๊ย! เหนื่อยหายใจไม่ทันแล้วเนี่ย” ชมพู่โอดครวญ“ใจเย็นสิครับ หายใจลึกๆ” ธารน้ำพยายามปลอบ แต่สายตาก็ยังเร่งเร้า“ไปเร็ว! เดี๋ยวโดนหาว่าไปสายนะ”“ครับ!”มาแบบนี้ไม่ทันได้ตั้งตัวเลย เมื่อกี้ก็ว่าเหนื่อยจากการวิ่งหนีไอ้คนปากแข็งบนดาดฟ้าแล้ว นี่พี่ชมพู่ยังพาเหนื่อยอีกรอบเพราะความรีบร้อน ‘โอ้ย! ทำไมกันนะ ชีวิตของไอ้ธารน้ำคนนี้มักจะมีแต่เรื่องให้วิ่งเข้าใส่จังเลย’ เรียกประชุมอะไรเอาตอนนี้ แทนที่จะเรียกตั้งแต่เช

บทที่ 9 ขยันแกล้ง พาร์ทลูคัส ผมรู้อยู่แล้วว่าเด็กอ้วนจะต้องหาทางหลบหน้าผมหลังเลิกงาน ผมเลยมาแอบดักรอไว้ที่ลานจอดรถ การเคลื่อนไหวทุกอย่างของเจ้าตัวอยู่ในสายตาผมทั้งหมด ผมจึงตั้งใจแกล้งเข้าไปจับคอเสื้อด้านหลัง เพื่อทำให้เด็กคนนี้ตกใจเล่นที่ไหนได้... เจ้าตัวกริ๊ดเสียงดังจนหูผมเกือบดับ แต่ไม่เป็นไรหรอก เพราะถึงจะเสียงดังแค่ไหน ผมก็ยังคงชอบที่จะแกล้งอยู่ดีผมรู้ดีว่าเด็กตรงหน้าไม่ค่อยพอใจเรื่องที่ผมปิดบังสถานะตัวเอง ถ้าผมบอกความจริงทั้งหมดว่าผมต้องพัวพันกับธุรกิจแบบไหน คนตรงหน้าก็จะกลัวจนไม่กล้าเข้าใกล้ผมอีก และนั่นคือสิ่งที่ผมทำใจยอมรับไม่ได้เด็ดขาด ผมพยายามหักห้ามใจไม่ให้ตามไปวุ่นวายกับน้อง แต่สุดท้ายก็พ่ายแพ้ต่อความต้องการของตัวเองผมเลยแกล้งขอนั่งมอเตอร์ไซค์ไปด้วย ทั้งที่รู้ว่าเจ้าของรถไม่อยากให้ไป แต่มีหรือที่คนอย่างผมจะฟังเสียงคัดค้าน ตลอดทางผมจงใจจับเอว... จะเรียกว่าเอวไหมนั้นก็ไม่รู้ หึหึ แต่พุงเด็กนี่นุ่มนิ่มไปหมด สัมผัสที่ได้ช่างน่าหลงใหลจนอยากจะจับกดคาเตียงฟังแล้วเหมือนผมเป็นคนเลว... มันก็เลวจริง ๆ นั่นแหละ ทั้งธุรกิจสีเทา ธุรกิจมืด ไหนจะต้องจัดการคนที่มาขัดผลประโยชน์จนถึง