جميع فصول : الفصل -الفصل 7

[พาร์ท : ตะเข้]“พ่อมึงจับได้ว่ามึงแอบดูดบุหรี่อีกแล้วดิ”เพื่อนผมทักผมหลังจากที่ผมมาเรียนตั้งแต่เช้าอย่างสุดเซ็ง แสดงอาการไม่พอใจกระแทกกระเป๋านักเรียนแบบแบนที่ไม่มีหนังสือเรียนอยู่ในนั้นนอกจากซองบุหรี่ที่ว่างเปล่าลงกับเก้าอี้อย่างแรง“เออดิ” ผมชูซองบุหรี่ที่โดนพ่อเผาทิ้งพร้อมขยะเมื่อเช้าให้พวกมันดูเป็นขวัญตา “ซองที่ห้า”“มึงสิบสี่แล้วนะเว้ย อย่าให้พ่อมาคุมชีวิตมึงได้” เพื่อนผมหัสวเราะกันร่วน อาจเพราะบ้านของพวกมันพ่อแม่แทบไม่มีเวลามานั่งห้ามอบายมุขพวกนี้ ผมเคยรู้สึกแย่กับบ้านแบบนั้น แต่ตอนนี้ชักเริ่มอยากมีพ่อแม่ที่ไม่ค่อยว่างมานั่งจับผิดผมแบบนี้บ้าง “แค่บุหรี่เอง ใครๆ ก็ดูดกัน”“เออ พ่อกูก็ดูด” ผมกระแทกตีนบนโต๊ะ เซ็งๆ เพราะวันนี้น้องชายฝาแฝดของตัวเองไม่มาโรงเรียนเพราะโดดเรียนไปอยู่กับเด็กที่บ้านของน้องคนนั้น (เห็นเปรยๆ ว่าผู้หญิงโทรมายั่วยวนบอกว่าพ่อแม่ไม่อยู่ทั้งวัน) ส่วนผมดิไม่มีเด็กอะไรทั้งนั้น“หรือมึงจะไปไถจากพวก ม.4 - ม.5 ละ ไอ้พวกนั้นก็ดูดกันไม่ต่าง เผลอๆ จะได้ LM ซองแดงมาดูดปุ๋ยๆ ขำๆ” เพื่อนผมกระซิบ “พวกนั้นมันกลัวเราจนขี้แทบแหก”“ไม่ถูกกับบุหรี่ลูกคุณหนูเท่าไหร่ แต่ก็ไม่ขัดข้

ใครอ่ะ ที่มาหาเรา“เอ้ เดินไปกับเราหน่อยนะ” เราพูดกับเพื่อนสนิทอย่างกล้าๆ กลัวๆ หลังจากผละออกมาจากเพื่อนคนนั้นที่อุตส่าห์หวังดีมาบอก ที่เรากลัวจนต้องพึ่งเอ้เพราะไม่คุ้นชินกับคนแปลกหน้าอยู่แล้ว เอ้รีบพยักหน้ารับและเดินไปพร้อมกับเราที่หน้ารั้วมหาลัยอย่างว่าง่ายทันทีว่าแต่... ใครกันนะ ที่อยากมาเจอเรา เพราะเราแทบจะไม่มีเพื่อนในนี้เลยหมับ!เราสะดุ้งเมื่อคิดอะไรไม่ทันจบอยู่ดีๆ ข้อมือก็ถูกคว้าโดยผู้ชายคนหนึ่ง พอหันกลับไปมองก็เห็นว่าเป็นผู้ชายท่าทางอันธพาล มีรอยสักเต็มแขนทั้งสองข้าง ผมยาวแสกกลางยุ่งเหยิง แถมยังมองเราอย่างหงุดหงิดเดี๋ยวนะว่าแต่หงุดหงิดเหรอ?“อะ... อะไรคะ” ทั้งเราและเอ้ตกใจที่มีผู้ชายท่าทางแบบนี้เข้ามาในวิทยาลัยพยาบาลที่ส่วนมากจะมีแต่ผู้หญิง ผู้ชายที่อยากเป็นพยาบาลส่วนมากจะเป็นคนนิสัยอ่อนโยน แต่ไม่ใช่แนวๆ นี้เลย“น้องนุ่มของพี่” แล้วอยู่ๆ สีหน้าเขาก็เปลี่ยนไปเป็นตื้นตัน ก่อนที่ร่างสูงจะรั้งเอวเราเข้ามากอดทันที “คิดถึงว่ะ”ดะ... เดี๋ยวก่อนนะคะ!เรามารู้ทีหลังว่าคือพี่ตะเข้คนนั้นหลังจากที่พี่เขาอธิบายพอกอดเราจนพอใจ“แค่กอดเอง น้องทำเหมือนพี่ไปข่มขืนอ่ะ” เขาตัดพ้อหลังจากที่เรา

Trigger Warning :พาร์ทนี้มีการกระทำของตัวละครที่ไม่เหมาะสม มีเนื้อหาเกี่ยวกับการข่มขืนโปรดใช้วิจารณญาณในการอ่านรบกวนไม่ดราม่าเพราะเราเตือนตั้งเเต่หน้าเรื่องเลยนะคะนิยายเรื่องนี้เป็นเพียงนิยายสะท้อนสังคมเรื่องหนึ่งเท่านั้นเราอาบน้ำอยู่ในห้องน้ำ ถูสบู่กับแขนเรียวเล็กของตัวเอง แล้วถูตามตัวลงไปเรานึกถึงพี่ตะเข้แล้วก็ได้แต่ทำหน้ามุ่ยอยู่ในห้องน้ำผู้ชายคนนั้นน่ากลัวที่สุดเราคิดในใจแล้วล้างตัวด้วยฝักบัว สระผม แปรงฟัน แล้วออกมาจากห้องน้ำในชุดผ้าเช็ดตัวผืนเดียว เพราะอยู่ในห้องแค่คนเดียวก็เลยไว้ใจแต่ทว่าเรากลับสะดุ้งเฮือกเมื่อเห็นผู้ชายคนนึงยืนสูบบุหรี่อยู่หน้าระเบียง เรามองไปแล้วตกใจที่เห็นว่าเป็นพี่ตะเข้ เขาใส่กางเกงยีนส์ตัวเดียวแล้วยืนมองเราจากหน้าระเบียงตั้งแต่หัวจรดเท้าเราไม่คิดว่าระเบียงฝั่งนี้จะปีนได้เพราะมันห่างกันมากแล้วก็คงไม่มีใครบ้าบิ่นปีนมาขนาดนั้นเลยเปิดไว้ให้ลมเข้า แต่ปิดผ้าม่านไว้กลัวคนจากอีกตึกแอบดู แต่ไม่คิดว่าพี่เขาจะปีนขึ้นมาแล้วเปิดม่านทิ้งไว้เพื่อมองเข้ามาในห้องเรารู้สึกหวาดกลัวมากตอนที่พี่เขาทิ้งบุหรี่ลงระเบียงแล้วเดินเข้ามาใกล้ จะหลบเข้าห้องน้ำแต่ขาก็แข็งจนขย

Trigger Warning :พาร์ทนี้มีการกระทำของตัวละครที่ไม่เหมาะสม มีเนื้อหาเกี่ยวกับการข่มขืนโปรดใช้วิจารณญาณในการอ่านรบกวนไม่ดราม่าเพราะเราเตือนตั้งเเต่หน้าเรื่องเลยนะคะนิยายเรื่องนี้เป็นเพียงนิยายสะท้อนสังคมเรื่องหนึ่งเท่านั้น พระเอกได้รับผลกรรมเเน่นอน“แล้วมึงจะตามไปเทียวรับเทียวส่งเมียใหม่ที่ปทุมเหรอวะ ไกลไปป่าว”ไอ้โล้นพูดกับผมระหว่างที่เรานั่งกระดกเหล้ากันสามคน ผมมองไปที่แก้วเหล้า ก่อนที่จะเติมน้ำแข็ง“ไม่ไกลอ่ะ กูแค่ขับรถไปชั่วโมงเดียว”“เช้าๆ รถติดจะตายห่า มึงไปยังไง แล้วเมียมึงเรียนตอนไหน”“เออ นั่นดิ” ผมนึกขึ้นได้ หลังจากข่มขืนน้องนุ่มนี่ก็ข้ามคืนไปแล้วที่ผมแดกเหล้ากับเพื่อน ผมว่าจะทักเธอไปอยู่ แต่จำได้ว่าปาโทรศัพท์น้องนุ่มแตกไปแล้ว ไม่รู้เสียไปหรือยังคิดแล้วก็หยุดกระดกเหล้าไปซะเฉยๆ ทำแบบนั้นก็แย่ไปหน่อย ถ้าเป็นผมโดนเขวี้ยงโทรศัพท์ ก็คงโกรธ“ไม่ต้องถาม เดี๋ยวคืนนี้กูจะกลับไปหาน้อง” ผมพูดแล้วกระตุกยิ้มออกมาบางๆ“มึงนี่เรื่องผู้หญิงนานๆ ทีจะมีนะ ติดใจไรอีก” ไอ้โล้นถามผมขึ้นมา ผมเหลือบมองไอ้ห้อยที่นั่งก๊งเหล้าเงียบๆ มันเป็นคนไม่ค่อยพูดเท่าไหร่แต่ถนัดที่จะฟังคนอื่นพูดมากกว่า ไม่ได