งามพรรณ เวชชาชีวะ เขียนนิยายเรื่องใดที่ได้รับรางวัลบ้าง?

ในมุมมองของคนรุ่นใหม่ที่ชอบอ่านนิยายเบาสบายและดราม่า ฉันจะพูดตรง ๆ ว่าไม่ค่อยมีรายการรางวัลหลัก ๆ ที่เชื่อมโยงกับชื่อ 'งามพรรณ เวชชาชีวะ' ในแถวหน้าของรางวัลวรรณกรรมระดับประเทศตามที่เห็นบันทึกทั่วไป ผลงานของเธอโดดเด่นด้านความสามารถดึงผู้อ่านและการสร้างตัวละครให้รู้สึกใกล้ตัวมากกว่าเป็นงานที่มักคว้ารางวัลทางการทุกปี

ฉะนั้นถ้าต้องการยืนยันรายชื่อผลงานที่เคยได้รับรางวัลจริง ๆ อาจต้องมองไปที่รางวัลของชุมชน นักอ่าน หรือรางวัลระดับท้องถิ่นที่มักไม่ได้ถูกรวมรวมในฐานข้อมูลหลัก แต่ในมุมของการอ่านและความประทับใจ ส่วนตัวฉันถือว่าการที่ผู้อ่านยังคงพูดถึงงานของเธอเป็นเครื่องหมายของความสำเร็จที่จับต้องได้ และนั่นก็น่าจะเป็นเหตุผลเพียงพอให้ใครสักคนอยากหยิบงานของเธอมาอ่านต่อไป

ในฐานะคนที่คลุกคลีอยู่ในวงการอ่านนิยายไทยมานาน ฉันมักโดนถามเรื่องราวรางวัลของนักเขียนที่ชอบซ้ำ ๆ และกับชื่อ 'งามพรรณ เวชชาชีวะ' ก็เป็นหนึ่งในนั้น ขอย้ำว่าเสียงวิจารณ์และความนิยมกับรางวัลทางการเป็นสองสิ่งที่ไม่จำเป็นต้องไปด้วยกันเสมอไป: งานของเธอได้รับความนิยมจากผู้อ่านอย่างกว้างขวาง แต่ถ้ามองหา 'รายการรางวัลอย่างเป็นทางการที่ชัดเจน' สำหรับนิยายยาวของเธอ กลับไม่มีบันทึกสาธารณะที่บอกว่านิยายหลัก ๆ ของเธอได้รับรางวัลวรรณกรรมระดับชาติประเภทใหญ่แบบชัดเจนเหมือนรางวัลซีไรต์หรือรางวัลระดับชาติอื่น ๆ

ผมมักเล่าให้เพื่อนฟังว่าการยอมรับจากผู้อ่าน บทวิจารณ์เชิงบวก และการนำผลงานไปดัดแปลงหรือพูดถึงในสื่อบางครั้งมีน้ำหนักเทียบเท่ารางวัลได้ในเชิงการยืนหยัดของผู้เขียน แต่ก็ต้องแยกแยะให้ชัด: บางครั้งมีการประกาศรางวัลเล็ก ๆ จากสำนักพิมพ์ งานประกวดนิยายออนไลน์ หรือรางวัลเชิงชุมชนซึ่งอาจมีบันทึกกระจัดกระจาย ไม่ได้ถูกรวมไว้เป็นรายการเดียวที่สะดวกต่อการอ้างอิง หากเป้าหมายคือการหาชื่อผลงานที่เคยได้รับการยกย่องในงานประกวดเฉพาะทาง อาจต้องดูทีละงานประกวดหรือสำนักพิมพ์ที่ตีพิมพ์ผลงานของเธอ

ท้ายสุด มุมมองของผมคือความนิยมของผู้อ่านและอิมแพ็กต์ทางวัฒนธรรมที่งานของเธอสร้างขึ้นในวงการอ่านนิยายไทยมีความสำคัญไม่น้อยไปกว่ารางวัลทางการ ถึงแม้จะไม่มีชื่อรางวัลใหญ่ ๆ ที่ได้รับการจดจำแพร่หลาย แต่การที่ผู้อ่านยังพูดถึงตัวละคร บทสนทนา และช่วงอารมณ์จากนิยายของเธอซ้ำแล้วซ้ำเล่า ก็เป็นรางวัลในแบบของมันเอง ซึ่งสำหรับคนอ่านอย่างฉันแล้วนั่นแหละคือเครื่องยืนยันคุณค่าของงานเขียนมากพอแล้ว