ทฤษฎีแฟนๆ อันไหนอธิบายบุคลิกของโยฮัน ลีเบิร์ต ได้ชัดเจนที่สุด?

เมื่อเธอดันเผลอไปมีเซ็กซ์กับคุณหมอหนุ่มหน้าตาหล่อเหลาโดยหารู้ไม่ว่า…นั่นน่ะ คือ หมอประจำตระกูลของครอบครัว “ทำไมไม่เก่งเหมือนคืนนั้นที่ขย่มฉันหน่อยล่ะ” “คะ…คืนนั้นฉันไม่ได้ตั้งใจ” “แต่คืนนี้…ฉันตั้งใจ”

คุณอินน์ อินทฐานนท์ ชื่อนี้ทำให้คุณหมอใบบุญญาถึงกับนิ่วหน้ากับสิ่งที่ได้ยิน ไม่อยากเชื่อว่าหนุ่มเจ้าสำราญอย่างเขาที่มีฉายา เจ้าชายคาสโนว่าเนี่ยนะจะ...เวอร์จิ้น ลิงออกลูกเป็นควายคุณหมอสาวยังจะเชื่อเสียกว่า "ผมพูดจริง ๆ นะ" "เอ่อค่ะ แล้วคุณอินน์อยากให้หมอรักษาเรื่องอะไรคะ" ใบบุญญาได้ฟังมาจากเจ้าป้าของชายหนุ่มว่าเขาเป็นโรคประหลาด ซึ่งผลตรวจสุขภาพของเขาก็ปกติทุกอย่างแต่ที่ไม่ปกติน่าจะเกิดจากจิตใจของเขานี่แหละ "คุณห้ามบอกใครนะ" "หมอ เป็นหมอนะคะ ต้องรักษาความลับคนไข้ คุณอินน์ไม่ต้องกังวลนะคะ" สายตาของชายหนุ่มยังกังวลไม่น้อย เขาลูบหน้า ลูบตาหลายต่อหลายครั้ง ภาษากายแบบนี้ทำให้เรารู้ว่าผู้ฟังกำลังกังวล "คุณอินน์ ไม่ชอบผู้หญิงเหรอคะ" "ชอบ" "คุณอินน์ ไม่แข็งหรือเปล่าคะ" "แข็ง" อืม ฟังดูก็ไม่น่าจะมีปัญหาอะไรกับความเวอร์จิ้นของเขา แล้วปัญหามันอยู่ตรงไหนกันนะ "แข็ง แต่มันหดทันทีที่โดนจับ" "อ๋า..." จิตแพทย์เจ้าของไข้เข้าใจทันที เขาแข็งแต่เขาหดเมื่อจะร่วมรัก เคสนี้ยากกว่าที่คิดนะเนี่ย....งานเข้าแล้วหมอใบ

สนมที่แม้แต่ชื่อฮ่องเต้ยังจำไม่ได้ แต่รสพิศวาสคืนแรกคืนเดียวของนางช่างตรึงใจ เจียงซินเฟยสนมที่ถูกลืมฝ่าบาทผู้ที่วันๆสนใจแต่เรื่องในราชสำนักไม่ใช่คืนเหน็บหนาวของฮ่องเต้แต่เป็นเพราะแววตาเศร้าสร้อยของนาง

[ทรมานก่อน สะใจทีหลัง] แต่งงานกันตามข้อตกลงมาห้าปี แม้รู้ทั้งรู้ว่าฟู่ซือเหยียนเลี้ยงชู้รักสวยเย้ายวนยั่วใจไว้ข้างนอก เสิ่นชิงซูก็ยังคงเลือกที่จะกล้ำกลืนฝืนทน กระทั่งเธอค้นพบว่าลูกชายที่เธอเห็นเป็นลูกในไส้เกิดจากฟู่ซือเหยียนกับชู้รัก เธอถึงตระหนักว่าที่แท้การแต่งงานครั้งนี้เป็นการหลอกลวงตั้งแต่ต้น ชู้รักทำเหมือนตัวเองเป็นเมียหลวง บุกมาถึงบ้านพร้อมกับใบหย่าที่ฟู่ซือเหยียนร่างขึ้นมา ในวันนั้นเอง เสิ่นชิงซูตรวจสอบรู้ว่ากำลังตั้งครรภ์ ในเมื่อผู้ชายได้แปดเปื้อนไปแล้ว งั้นก็อย่าเอามันเลย ส่วนลูกชายที่เป็นลูกชู้ก็ส่งคืนให้ชู้ไปเสีย เสิ่นชิงซูที่ตัดขาดจากความรักและความสัมพันธ์ได้แสดงความสามารถอย่างเฉิดฉาย หาเงินเองอย่างสง่างามตามลำพัง ญาติใกล้ชิดที่เคยดูถูกเหยียดหยามเธอในวันวานนึกเสียใจแล้ว พยายามแย่งกันมาประจบเอาใจเธอกันยกใหญ่ บรรดาลูกหลานตระกูลเศรษฐีที่เคยหัวเราะเยาะเธอว่าพึ่งผู้ชายในการไต่เต้าก็นึกเสียใจแล้วเหมือนกัน ต่างพากันทุ่มเงินวิงวอนขอความรักจากเธอ เด็กน้อยซึ่งถูกหญิงอื่นสั่งสอนจนเสียผู้เสียคนก็เสียใจแล้วเหมือนกัน จึงร้องห่มร้องไห้พลางเรียกเธอว่าแม่ ...... กลางดึกในคืนนั้น เสิ่นชิงซูได้รับสายหนึ่งจากหมายเลขที่ไม่รู้จัก น้ำเสียงเมามายของฟู่ซือเหยียนดังมาจากปลายสาย “อาซู คุณจะตอบตกลงแต่งงานกับหมอนั่นไม่ได้นะ ผมยังไม่ได้เซ็นใบหย่า”

กู้ชูหน่วน หมอยอดอัจฉริยะระดับโลกได้ข้ามกาลเวลามาแล้ว แถมยังโชคร้ายโดนวางยาที่มีเพียงชายหนุ่มเท่านั้นที่ถอนพิษได้ เพื่อรักษาชีวิตเฮงซวยนี้เอาไว้ ระหว่างทางเธอจึงคว้าชายงามที่บาดเจ็บสาหัสคนหนึ่งมาช่วยถอนพิษ "ก็แค่หลับนอนด้วยกัน เจ้าไม่สึกหรอหรอกน่า" เธอพูดอย่างไม่กระดากอาย แต่กลับทำเอาเขาโมโหจนแทบลมจับ โธ่เว้ย เขาเป็นถึงเทพสงครามผู้ยิ่งใหญ่ แต่กลับแปดเปื้อนมลทินเพราะหญิงที่ไม่รู้จักหัวนอนปลายเท้า แต่ที่น่าโมโหที่สุดก็คือ นางส่ายหน้าวิจารณ์ว่า "ลีลาแย่มาก ต้องปรับปรุง" ยอดไปเลย เพราะเหตุการณ์นั้นทำให้เราต้องแต่งงานกัน ทะเบียนสมรสเพียงหนึ่งใบ นางและเขาได้กลายเป็นสามีภรรยากัน "เจ้าบอกเองไม่ใช่หรือว่าข้าลีลาใช้ไม่ได้ เช่นนั้นเรามาลองกันอีกสักครั้งไหม?" เมื่อเผชิญกับเทพสงครามที่ก้าวเข้ามาประชิด กู้ชูหน่วนเดือดดาล เดินออกห่างจากกำแพง "ไปให้พ้น ไก่อ่อนที่ไม่เคยแตะต้องผู้หญิงอย่างเจ้า ข้าไม่เชื่อหรอก หย่า ต้องหย่าเท่านั้น" "หย่าไปก็ไม่มีผล เจ้าหนีไปที่ใด ข้าก็จะตามไปที่นั้น " "..." "ชายแกร่งหญิงกล้ามาพบกัน เรื่องราวความรักแสนหวาน โปรดติดตามตอนต่อไป!"

เรือนไผ่ริมธารอันเร่าร้อน สู่วังหลวงอันหนาวเย็น อบอวลอุ่นไอรักที่ซ่อนเร้น นางผู้ปรากฏกายให้เห็น พร้อมบุตรสาวของเขา *** นางคืออดีตจอมยุทธ์หญิงฝีมือฉกาจในร่างหญิงสาวอ่อนแอไร้ค่า เขาคือองค์รัชทายาทหนุ่มรูปงาม ในคราบชายอัปลักษณ์ การแต่งงานเกิดขึ้นที่ริมธาร ความเร่าร้อนในค่ำคืนหนึ่งคือจุดเริ่มต้นของทุกอย่าง *** มิใช่เพียงเพราะสัญญาหมั้นหมาย หากแต่เป็นเพราะเขากับนางรักกันมาก รักกันมานาน ทว่าภาพที่เห็นคืออันใด น้องสาวแสนดีกับชายคนรักกำลังเดินจูงมือกันอย่างหวานชื่น และหายไปทางเรือนแห่งหนึ่ง หลังจากลอบติดตามและแอบมองเนิ่นนาน เห็นพวกเขาอยู่ด้วยกันในสภาพเสื้อผ้าหลุดลุ่ย ก็ยิ่งไม่เข้าใจ พวกเขาทำอะไร? นั่นคือคู่หมั้นอันเป็นที่รักของนางกับน้องสาวผู้แสนดี พวกเขาคงเจอกันโดยบังเอิญ แล้วทักทายกันตามประสา นางมิอาจคิดการไม่บังควรกับพวกเขา... “ช้าก่อน!” ซานซานตวาดก้อง “นี่ข้าต้องเป็นวิญญาณสิงร่างนางโง่งมผู้นี้อย่างนั้นหรือ? คู่หมั้นตัวเองกำลังขย่มกับน้องสาวก็ยังไม่เข้าใจ ข้าจะบ้าตาย ขอลงนรกแทนได้ไหม?” “ไม่ได้!” “...!?”