สำนักข่าวกรกรองแห่งชาติ เผยแพร่รายงานสาธารณะที่ไหนบ้าง?

มโนราห์ไม่มีทางเลือกอื่น นอกจากทำตามสิ่งที่แม่ต้องการ คือเป็นเมียสวมรอยของผู้พันกองทัพ ที่จริงแล้วผู้หญิงที่เขาจะแต่งงานด้วยไม่ใช่เธอ แต่เป็นพี่สาวต่างมารดา ___________ ตุ๊บ! กำปั้นเล็กทุบลงแผ่นหลังของคนที่นั่งหันหลังให้ แบบโมโหจนลืมตัว "ออกไป" "เธอจะโมโหให้ฉันทำไม เรากำลังคุยกันด้วยเหตุผล อยากให้ท่านนายพลได้ยินนักหรือไง" "เหตุผลบ้าบออะไรของคุณ ใครเขาจะบ้าไปมั่วเหมือนที่คุณทำล่ะ" "เธอไม่รู้เหรอว่าเรื่องแบบนี้มันโกหกกันไม่ได้" "ฉันไม่ได้โกหก ฉันไม่เป็นเหมือนคุณแล้วกัน" เอาสิ! ขนาดเขายังคิดว่าเราไม่บริสุทธิ์เราก็มีสิทธิ์คิดว่าเขาไม่บริสุทธิ์เหมือนกัน แต่ดูแล้วเขาก็คงเป็นแบบที่เธอคิด คนร่างสูงยืนขึ้นจากที่นั่งอยู่ แล้วถอดกางเกงชั้นในที่มีติดตัวอยู่แค่ตัวเดียวออก "คุณจะทำอะไร" กำลังทะเลาะกันอยู่แท้ๆ อยู่ดีๆ ก็ลุกถอดกางเกงใครจะไม่สงสัยล่ะ "ก็จะพิสูจน์สิ่งที่เธอพูดไง" "พิสูจน์? พิสูจน์ยังไง??" "ก็บอกแล้วไงว่าเรื่องนี้ผู้ชายพิสูจน์ได้" มโนราห์รีบขยับไปจนชิดผนังห้องอีกฝั่งหนึ่ง จะบ้าแล้วหรือไง จะเสียตัวทั้งทีต้องมาเสียเพราะเรื่องบ้าๆ ที่จะพิสูจน์เนี่ยนะ "กลับมา" "ไม่" ชายหนุ่มที่ร่างกายไม่มีอะไรปิดบัง คลานเข่าขึ้นบนเตียงเพื่อเข้าไปใกล้เธอ "กรี๊ด อืมมม" ขณะที่มโนราห์กำลังจะกรีดร้อง แต่ถูกเขาปิดปากด้วยมือ "จะร้องทำไมเดี๋ยวพ่อเธอก็ได้ยิน" "อือ อืม!" หญิงสาวพยายามจะแกะมือเขาออก "กลัวฉันจะรู้ความจริงเหรอ" "ไม่กลัว" "ไม่กลัวก็ให้พิสูจน์สิ" "คุณจำคำที่ดูถูกฉันไว้ให้มาก คุณจำไว้ให้ดี" เธอทำตัวไม่ดีตรงไหน ทำไมทุกคนถึงคิดว่าเธอต้องสำส่อนด้วย แม้แต่แม่แท้ๆ ก็ยังคิดเหมือนผู้ชายคนนี้เลย

เมื่อหกปีที่แล้ว เธอถูกน้องสาวที่ชั่วร้ายหลอกและถูกอดีตสามีทอดทิ้งในขณะที่เธอตั้งครรภ์หกปีต่อมา เธอได้เริ่มต้นชีวิตใหม่ด้วยตัวตนใหม่ ทว่าน่าแปลกที่ผู้ชายที่เคยทอดทิ้งเธอในอดีตกลับไม่เคยหยุดรังควานเธอเลย“คุณกิบสัน คุณเป็นอะไรกับคุณลินช์ครับ?”เธอยิ้มและตอบอย่างไม่ใส่ใจว่า “ฉันไม่เคยรู้จักเขา”“แต่แหล่งข้อมูลบอกว่าคุณเคยแต่งงานมาแล้ว”เธอตอบในขณะที่เสยผมขึ้นทัดหู “มันก็แค่ข่าวลือ ฉันไม่ได้ตาบอด คุณไม่เห็นหรือยังไง?”ในวันนั้น เธอถูกตรึงไว้กับกำแพงทันทีที่เธอก้าวเข้ามาในประตูห้องของเธอลูกทั้งสามคนส่งเสียงเชียร์ “คุณพ่อบอกว่าคุณแม่ตาไม่ดี! คุณพ่อบอกว่าเขาจะรักษามันให้คุณแม่เอง!”เธอคร่ำครวญ “ที่รักได้โปรดปล่อยฉันเถอะ!”

ในวันวิวาห์ กู้ซิวหมิงผู้เป็นว่าที่สามีได้หนีไปกับสตรีนางอื่น ทำให้เมิ่งจิ่นเหยากลายเป็นตัวตลกถูกผู้คนหัวเราะเยาะ นางจึงตัดสินใจเด็ดขาดเปลี่ยนสามีกลางงาน แต่งงานกับกู้จิ่งซีผู้เป็นบิดาบุญธรรมของกู้ซิวหมิง หลังจากแต่งงาน กู้ซิวหมิงเย้ยหยันนางว่า “เมิ่งจิ่นเหยา เจ้ามียางอายหรือไม่? ไม่ได้เป็นเจ้าสาวของข้า ก็เลยจะมาเป็นแม่ของข้าหรือ?” เมิ่งจิ่นเหยามองไปยังบุรุษที่ยืนอยู่ตรงหน้าประตูแล้วฟ้องว่า “ท่านพี่ บุตรชายของท่านอกตัญญู ล่วงเกินผู้อาวุโส” กู้จิ่งซีเดินมาอยู่ที่ข้างกายนาง ยื่นกฎตระกูลให้นาง แล้วเอ่ยอย่างไม่ทุกข์ร้อนว่า “ลูกเนรคุณไม่รู้ความ ข้ายุ่งกับงานราชการ วันหน้ายังต้องรบกวนฮูหยินช่วยดูแลสั่งสอนให้ดี” กู้ซิวหมิงตะลึงงัน “???” [แต่งงานแล้วค่อยรัก+รักเดียวใจเดียว+รักหวาน ๆ+การต่อสู้ภายในบ้าน+แก้แค้นคนเลว+ชีวิตประจำวันอันอบอุ่น]

หนึ่งปีก่อน หลินเซียงพาชายหนุ่มที่สูญเสียความทรงจำจากข้างถนนกลับบ้าน พ่อหนุ่มคนนี้มีไหล่กว้าง ขายาว หน้าตาหล่อเหลาเป็นอย่างมาก หลินเซียงจึงอดไม่ได้ที่จะรู้สึกหวั่นไหว สุดท้ายเธอก็ตกหลุมรักและแต่งงานสายฟ้าแลบ หลังจากนั้น สิ่งแรกที่ชายหนุ่มทำหลังจากความทรงจำฟื้นคืน คือขอหย่ากับเธอ โดยอ้างว่าต้องกลับไปสืบทอดกิจการของครอบครัว หลินเซียง : … หย่าก็หย่า ถึงอย่างไรเงินก็หอมหวานกว่า แล้วเขาก็ไม่ใช่คนเดิมที่แสนน่ารักอีกต่อไปแล้ว เธอจะยึดติดกับผู้ชายคนเดียวไปทำไมกัน ในวันหย่า หลินเซียงโยนเอกสารข้อตกลงการหย่าที่มีตัวอักษรตัวหนาขนาดใหญ่ลงบนโต๊ะ ทำให้ทั้งอวิ๋นเฉิงต้องตกใจ [คู่หย่าไม่ได้เรื่อง ไร้สมรรถภาพ] หลังหย่า เธอมีหนุ่มรุ่นน้องและหนุ่มหล่อมาติดพันไม่ขาดสาย ในงานสังสรรค์งานหนึ่ง เพื่อนสนิทถามเธอว่าเธอจะมีโอกาสแต่งงานใหม่อีกไหม? หลินเซียงหัวเราะเยาะ “ใครแต่งงานใหม่คนนั้นเป็นหมา!” กลางดึก เธอรับโทรศัพท์ “ใครคะ?” “โฮ่ง!”

ชื่ออื่น: ผมนี่แหละลูกเขยของคุณ, ที่รัก...ผมอยู่ตรงนี้ ผู้แสดงนำ : หาน ซานเฉียน, ซู หยิงเซี่ย）เขาแต่งงานเข้าตระกูลซูมาแล้วสามปี ทุกคนต่างคิดว่าจะกดหัวเขาได้ และเขาขอแค่เพียงเธอจับมือเขาเอาไว้ แม้แต่โลกทั้งใบเขาก็จะเอามันมาให้เธอ

แม่ยาย: "แกควรจะไปจากลูก สาวฉันให้เร็วที่สุด แกมันก็เป็นแค่เศษสวะที่ไม่คู่ควรกับเธอ"สามวันต่อ ลูกเขยได้ขับรถยนต์หรูคันงามมาแม่ยาย: “ได้โปรด ฉันขอร้องเธอล่ะ อย่าจากลูกสาวของฉันไปเลย”