เราอยากเริ่มด้วยเพลงที่ค่อยๆ กอดความเจ็บไว้แล้วไม่รีบร้อนให้หายไป เพราะบางครั้งใจต้องการการปลอบแบบละเอียดและช้าเพลงแรกที่ฉันทาบใจคือ 'Fix You' ของ Coldplay — เสียงเปียโนและบิลท์ของกีตาร์ที่ค่อยๆ ขยับขึ้นเหมือนแสงตอนเช้า ทำให้ความโศกไม่ถูกกลืนหายไปโดยทันที แต่มีพื้นที่ให้หายใจ เพลงนี้เหมาะกับช่วงที่ดูฉากจาก 'Violet Evergarden' แล้วน้ำตายังไม่หยุดไหล มันไม่รีบเยียวยา แค่ยืนข้างเราและบอกว่าไม่เป็นไรที่จะสลายตัวไปก่อน
อีกเพลงหนึ่งที่ฉันใช้บ่อยคือ 'The Night We Met' ของ Lord Huron —
ห้วงความทรงจำที่วนเวียนและบรรยากาศแบบโศกศัลย์ทำให้ร้องไห้ออกมาจริงจัง เพลงนี้เหมาะกับตอนที่ภาพเหตุการณ์ยังคงเล่นซ้ำในหัว เพราะมันไม่พยายามให้ข้อสรุป แค่เป็นเพื่อนร่วมคืนที่ยากลำบาก
ปิดท้ายด้วยเวอร์ชั่นร้องช้าอย่าง 'Hallelujah' ของ Jeff Buckley ที่มักทำให้รู้สึกว่าความเจ็บมีความงดงามเป็นของตัวเอง การฟังเพลงพวกนี้ทำให้ฉันยอมรับความเศร้า แทนที่จะซ่อนมัน และบางครั้งหลังฟังไปสักพัก จะรู้สึกว่าพื้นดินที่ยุบตัวไปเริ่มยกตัวขึ้นอีกครั้ง — เป็นการเยียวยาแบบค่อยเป็นค่อยไปที่ฉันให้คุณค่า