24/ 6

Weil Eleny dit Viel, vit dans l’ombre. À 24 ans, il porte un secret que personne ne doit découvrir : né avec le syndrome de Klinefelter, il n’est ni tout à fait homme, ni tout à fait femme. Dans une société profondément croyante et intolérante, Viel se fond dans la masse, enchaînant les journées ternes à la banque et les soirées en silence. Seule Martine, son amie d’enfance, connaît sa vérité. Et elle est bien décidée à la protéger. Mais une rencontre inattendue avec Maxime, un homme charismatique, instable et séducteur, va faire voler sa routine en éclats. Ce qui ne devait être qu’un simple jeu de regards devient un piège. Car Maxime n’est pas un homme simple. Il est brisé, étrange… et il semble savoir plus qu’il ne devrait. Alors que leur relation devient aussi intense que dangereuse, Viel sent le sol se dérober sous ses pieds. Entre attirance, manipulation et révélations, le mensonge ne tient plus. Et lorsque la vérité éclate, une seule question subsiste : jusqu’où doit-on aller pour exister ?

Dana Joseker, an independent 24 year old lady who works two jobs strives to make ends meet. She’s an only child who lost her dad years back and is left to cater for herself and her mom. She works tirelessly till she meets Felix Bailey, the most powerful billionaire in the country who has everything in the world except an heir and is rumored to be gay. They have an acquaintance with each other as they’re in need of each other. Will their relationship be one with love and emotions? Will this be the worst mistake of their lives or will it be the best? Will Dana be able to provide an heir for the billionaire?

Blurb: Orphaned Maya Jensen was in desperate need of money. She had overdue debts to pay and no money to survive on. When she saw a miracle job opening that could potentially solve all her problems, her best friend, Violet, convinced her to immediately apply. What she didn't expect was for her life to be turned upside down by a 6’2 grey-eyed hunk of a man who was used to getting his way.

Hari itu, ia baru saja menerima ijazah SMA-nya. Seharusnya ini menjadi momen bahagia, namun kenyataan hidupnya tak seindah itu. Ayahnya, seorang satpam di sebuah perusahaan besar, tiba-tiba terjerat hutang dari pinjaman online. Semua ini karena biaya ujian sekolahnya yang begitu mahal. Kini, keluarga mereka tenggelam dalam krisis keuangan, dan Luna merasa bersalah. “Ayah sudah terlalu banyak berkorban untukku,” gumam Luna pelan. “Aku harus melakukan sesuatu.” Ia memandang jauh ke depan, mencari solusi di tengah kebuntuan. Pikirannya berputar, dan satu ide terlintas: mencari pekerjaan. Luna tahu, hanya dengan bekerja ia bisa membantu ayahnya melunasi hutang-hutang itu. Tapi bagaimana? Di kota kecil tempat tinggalnya, lowongan pekerjaan sangat sedikit, apalagi bagi lulusan SMA tanpa pengalaman. Keputusannya bulat. Esok harinya, Luna bersiap untuk mencari pekerjaan di perusahaan besar tempat ayahnya bekerja. Meskipun ayahnya tidak tahu rencananya, Luna yakin ini adalah cara terbaik untuk membantu keluarganya. --- Luna berdiri di depan gedung perusahaan besar yang selama ini hanya ia lihat dari luar. Dengan mengenakan pakaian terbaik yang ia miliki—meskipun sederhana, ia berusaha tampil percaya diri. Hari itu, ia dijadwalkan untuk wawancara sebagai asisten administrasi. Langkah kakinya membawa Luna memasuki lobi besar perusahaan, matanya sibuk menjelajahi setiap sudut ruangan. Semuanya terasa begitu mewah, jauh dari kehidupannya sehari-hari. Jantungnya berdegup kencang, antara gugup dan semangat bercampur jadi satu. Dan dari sinilah semua kisahnya bermula bertemu laki-laki yang ternyata kakak kelasnya di SMA bernama KIM DAEHAN. Daehan menawarkan nikah kontrak dengan Luna meski mereka tetap melakukan ijab kabul secara sah, namun Daehan membuat kesepakatan dengan Luna pernikahan mereka hanya sampai 6 bulan . namun saat menjelang perpisahan Daehan tak mau berpisah dengan Luna. Bagaimana kelanjutan kisah mereka?

突然、社長から直々に、専務の秘書に任命された五十嵐寧音24歳。一部上場企業で働くOL3年目。 しかも専務は、外部から来られる！　 初めてお会いする当日まで、詳細は明かされず、シークレットだった為、その姿を見て驚いた寧音。 『お若い！』ダンディな男性が来られると思っていたのに、お若いイケメンが… 櫻木修斗29歳。 しかも、その若い専務は、いきなり寧音を下の名前で呼ぶ。 相当変わった人だと思った寧音。心の声と、2人の掛け合いが面白い！　 そして、いつしか寧音も周りも修斗のペースに…… そのまま2人は、結ばれるのだろうか。

Perjalanan seorang pemuda beserta 6 temannya untuk memurnikan kegelapan. Dan ia pun memasuki Akademi yang berisi semua jenius yang dipimpin oleh Prof Rukam

เรื่องย่อ ตลอด6ปีที่เป็นแค่เพียงเพื่อนร่วมรุ่นในคณะแพทย์ ฐานะทางบ้านต่างกันสุดขั้วแค่คำว่าเพื่อนเฉยๆก็ไม่น่าจะใช้คำนี้ได้เลย แต่แล้วเธอกับเขาดันพลาดแค่คืนเดียวกับได้เบบี้ตัวน้อยมารับผิดชอบเลี้ยงดูร่วมกัน แนะนำตัวละคร อาเธอร์ : นักศึกษาแพทย์ปี 6 อายุ23ปี ลูกชายเจ้าของโรงพยาบาลเอกชนชื่อดังที่มีสาขาทั้งในประเทศและนอกประเทศ เพียบพร้อมทั้งรูปร่างหน้าตาภายนอกและฐานะทางการเงิน ลูกศร : นักศึกษาแพทย์ปี 6 อายุ23ปี หญิงสาวจากต่างจังหวัดที่เข้ามาเรียนคณะแพทย์ในเมืองหลวงของประเทศ เป็นลูกสาวคนเดียวฐานะทางบ้านมีที่ดิน40ไร่เป็นสมบัติของครอบครัวที่ส่งต่อจากรุ่นปู่ย่า แต่ต้องขายส่งเธอเรียนจนหมดเหลือไว้เพียงบ้านสวนเนื้อที่5ไร่ แบกรับความหวังของคนในครอบครอบเอาไว้หวังจะกลับไปทำงานในโรงพยาบาลประจำอำเภอที่บ้านเกิดพร้อมกับเปิดคลินิกเล็กๆแต่แล้วความหวังที่ตั้งเอาไว้ก็พังในเดือนสุดท้ายก่อนเรียนจบ น้องออกัส : เด็กชายวัย3ขวบ ลูกชายของพ่ออาเธอร์กับแม่ลูกศร เกิดเดือนสิงหาคม พ่อกับแม่เลยตั้งชื่อตามเดือนเกิดเป็นภาษาอังกฤษ 'ชอบกินมากอ้วนจนคุณแม่จะอุ้มไม่ไหวแล้วครับ'

Aurelio Bertram, 24, a dangerously handsome billionaire with a legacy drenched in power and shadows. Grandson of a notorious mob boss. Son of one of the city’s most respected businessmen. Aurelio was a perfect storm—charming, ruthless, and reckless. But at the moment, he was temporarily nothing. Until he fulfilled their one condition. Just as he was plotting revenge on a childhood rival and preparing to attend one of the biggest underground events of the year, the unexpected hit—his family wouldn’t grant him the reins to their empire unless he produced an heir. Easy enough, right? After all, Aurelio Bertram was known in his circle as the king of flings—a man who could charm a woman in seconds and leave her breathless. Getting someone pregnant? A walk in the park. Except… it wasn’t. Weeks turned into months. Not one woman came back with a positive test. Not a single one. Until Erica James. A simple, middle-class hotel waitress with curves that could stop time and a heart hardened by abandonment. Her parents had written her off in high school, convinced she’d never amount to anything. But Erica didn’t need their approval. One night. That’s all it took. Aurelio never expected it. Neither did she. And when the test turned positive, Erica wanted nothing more than to disappear—run far away from the shame, the chaos, and the power that surrounded Aurelio Bertram. But how do you run from a man who owns the city? From the father of your unborn child? From a man who refuses to let go? "Even in the woods, I’d find you, babycakes," Aurelio whispered into her ear, his voice low and possessive. "From now on, you belong to me. You, and everything that has to do with my baby."

I glue my back to the door hoping it would swallow me up as a whole. “Is my feisty kitten scared now?” his 6’2 tall figure towering over me. Pulling up his right hand from his pocket, he grips onto my nape, bringing my face infront of his, mingling our breaths. I attach my hands to his chest in an attempt to put some distance between us. My efforts turn futile when he won’t budge but instead shoves his face into the crook of my neck inhaling my scent. “There is no point in running away now, kitten. You are already trapped” he speaks against my skin. Sparks erupt through my body, travelling down my spine and settling between my legs. Another hand going around my waist pulling me closer to dig his face deeper into my neck. “No wonder you always had men swarming around you all the time!” his deep growls affecting me in a way it shouldn’t.

"ดาวเคียงเดือน หรือเรียกอีกอย่างหนึ่งว่าพระจันทร์ยิ้มไง ปืนรู้จักใช่ไหม เมื่อกี้เค้าอ่านเจอในเฟซบุ๊ก บอกว่าค่ำวันนี้จะมี เค้าอยากดูมากกกก" ผมพยักหน้า ร้องอ๋อ แล้วเอนตัวไปข้างหน้ามองดูท้องฟ้าที่เริ่มถูกความมืดกลืนกินด้วยความสนใจ "แล้วเราจะเห็นปรากฏการณ์นั้นได้ตอนกี่โมงอะดื้อ" "ตามที่ข่าวบอก เราจะเห็นกันช่วงหัวค่ำ กินเวลาไม่นาน" "งั้นก็ต้องจับตาดูให้ดี" "ใช่ แต่ปืนจ๋า ช่วยพาเค้าไปส่งที่หอเลยได้ไหมอะ เค้าไม่อยากแวะที่ไหนอีกแล้ว" เสียงอ้อนอ่อนหวานเรียกปืนจ๋าของสาวตาใสแจ๋วและปากจู๋ ๆ ของเธอเรียกรอยยิ้มจากผม อดใจไม่ไหวต้องยื่นมือออกไปประคองซีกแก้มเนียนนุ่มไม่ต่างจากผิวเด็กทารกแรกเกิด ผมเกลี่ยคลึงเบา ๆ ด้วยปลายนิ้วหัวแม่มือ เล่นนุ่มนิ่มซะขนาดนี้จะไม่ให้อยากทะนุถนอมได้ยังไง "แต่ปืนยังไม่อยากแยกกับดื้อเลย ทำไงดีล่ะ" ผมพูดเสียงเบา ก้มหน้าลงไล้ปลายจมูกเชิดรั้นอย่างหยอกล้อ ขณะเดียวกันก็ซึมซับกลิ่นหอมอ่อน ๆ จากร่างบางไปด้วย พอได้ใช้เวลาอยู่ด้วยกันผมก็เกิดความโลภ อยากยืดเวลาออกไปอีก อยากให้วันนึงมีมากกว่า 24 ชั่วโมงด้วยซ้ำ