Bl Komik

เขา...นักศึกษาปีสอง ผู้มีงานอดิเรกคือการท่องเที่ยว จนกระทั่งค้นพบลู่ทางการหาเงินคือการเป็น vlogger ส่วนเขา...เจ้าของอสังหาริมทรัพย์และโรงแรมหรูมากมาย ผู้ที่ค่อยๆ ขุดหลุมดักเด็กน้อยอย่างแนบเนียน ------------------------------------------------------ อบอุ่น อายุ 19 ปี เจ้าของ Youtube channel ที่มีผู้ติดตามปานกลาง เป็นที่รู้จักในนาม 'น้องอบ' ของเหล่าสาวๆ เจ้าของใบหน้าธรรมดา แต่ดึงดูดให้คนมองได้ไม่เบื่อ คุณธันวา อายุ 35 ปี ผู้คอยชักใยอยู่เบื้องหลังวงการอสังหาริมทรัพย์ทั่วประเทศ แทบไม่เคยสัมภาษณ์ออกสื่อที่ไหน ไปมาเงียบเชียบ ใช้ชีวิตหมุนเวียนไปตามบ้านพักอากาศต่างๆ เมื่อ Vlogger หนุ่มมหาวิทยาลัย สายถ่ายคลิปทำบล็อกท่องเที่ยว ถูกเหวี่ยงเข้ามาอยู่ในสายตาของนักธุรกิจหนุ่มเจ้าของอสังหาริมทรัพย์ค่อนประเทศ... ก็ยากที่จะหลุดออกไปได้ ในเมื่อเจอคนที่เขาถูกใจแล้ว ธันวาก็ได้แต่ใช้เสน่ห์และความเป็นต่อของเขา เพื่อที่จะยึดครองอบอุ่นทั้งกายและใจ พันธนาการเกี่ยวรัดไว้ไม่ให้อีกฝ่ายไปไหนได้อีก

ชายผู้เปี่ยมไปด้วยเสน่ห์ลึกลับน่าค้นหา แอบซ่อนอาชีพเสริมที่ไม่อาจบอกให้ใครรู้ได้ งานกลางคืนที่ใครหลายคนรังเกียจ ผมทำอาชีพเด็กไซด์ไลน์เพื่อเลี้ยงปากท้อง จุ๊ๆ อย่าเพิ่งคิดว่าดราม่า แม้ชีวิตผมจะไม่สวยหรูอย่างคนอื่นเขา แต่ผมมีแนวทางในการดำเนินชีวิตของตัวเอง เก็บงำความลับผู้อื่นภายใต้รอยยิ้ม เว้นระยะจากทุกคนหนึ่งก้าว ยามเลือกลูกค้าต้องมีลู่ทางถอยให้ตัวเองเสมอ แต่โชคชะตามักเล่นตลก ในขณะที่กำลังหาเงินเข้ากระเป๋า ดันไปเจอมาเฟียตัวเอ้เข้าอย่างจัง! หนีไม่พ้นยังไม่พอ คิดจะมายัดเหยียดตำแหน่ง ‘อิหนู’ ให้กันอีกเรอะ! มาลองดูกันเถอะว่า ประสบการณ์หนีหนี้อันโชกโชนบวกกับไหวพริบที่ได้มาตั้งแต่เกิดจะทำให้ผมรอดจากวิกฤตครั้งนี้ได้หรือไม่ ป๋า : ฝัน **เรื่องนี้ไม่สักแต่เรทแน่นอน คนเขียนรับประกัน!**

在宅勤務の地味なシステムエンジニア・高田。 社内でも目立たない存在ながら、実は“整った顔立ち”を隠し持つ彼に、ある日突然、営業部の大和が声をかけてきた。 明るく人懐っこい関西弁の彼は、無表情で感情に疎い高田にも臆さず距離を縮めてくる。 「好き」の定義が分からない。 恋愛を“コード化”しようとする高田の前で、大和は笑う。 「それはな、未定義でもええねん」 やがて始まる静かな同居生活。 言葉よりも、呼吸と肌と沈黙がふたりを近づけていく──。 職場で出会ったふたりが、壊れた関係の過去を超えて、 “日常という愛のプログラム”を更新していく長編BL。

二〇××年、環境の劣悪化により惑星全土を人工管理下に置いた地球の日本・東京。 　そこで唯人（ゆいと）は世界的覆面歌手・ディーヴァとして活躍していた。 天涯孤独の身の上から、自分と愛し合っている恋人の朋拓（ともひろ）との血を分けた家族を持つことに憧れている。そのためであれば、政府が推し進める「コウノトリプロジェクト」と呼ばれる、進化した医学技術の治療により男性でありながらも妊娠・出産することを決意する。 　しかし朋拓はプロジェクトに反対で協力が得られそうになく、それでも我が子を望む唯人は朋拓に事実を隠したまま治療を続け妊娠可能期に入るも、思わぬ形で治療のことが知られ――

ซีอีโอห้างสรรพสินค้าสตาร์ไลท์ในเครือศตาวุทธิพงศ์กรุ๊ปอย่าง ‘พยัคฆ์’ อัลฟ่าเจ้าของกลิ่นดอกโบตั๋น ถูกทิ้งเคว้งคว้างอยู่ในห้องบนเรือสำราญกลางมหาสมุทร หลังจากได้ลิ้มลองโอเมก้าเจ้าของกลิ่นดอกลาเวนเดอร์ที่เพิ่งบรรเทาอาการฮีท นั่นทำให้พยัคฆ์ตามหาโอเมก้าที่หนีเขาไปโดยไม่รู้แม้กระทั่งชื่อ คุณหนูแห่งแม็กมารีนาซอย่าง ‘นลิน’ ทายาทเพียงคนเดียวของธุรกิจการเดินทะเลในเครือแม็กมารีนาซ ที่ครอบคลุมการขนส่งทางทะเล และล่องเรือสำราญทั้งในและนอกประเทศ ลูกชายคนเดียวของผู้มีอิทธิพลใหญ่แห่งซีแอตเทิล ถูกลูบคมถึงถิ่น โดนวางยากระตุ้นฮีทจนต้องดิ้นรนหนีให้อัลฟ่ากลิ่นดอกโบตั๋นเข้าช่วย ทว่าเขาเป็นพวกตาต่อตาฟันต่อฟัน ในเมื่อกล้าวางยากันถึงที่ เขาก็จะกลับไปเอาคืน ถอนรากถอนโคน แม้นั่นจะเป็นการเปิดเผยอดีตที่ปิดบังมาถึง 20 ปีก็ตาม ใครจะคิดว่าโชคชะตาจะเล่นตลก นำพาอัลฟ่าและโอเมก้าที่เคยใช้เวลาด้วยกันบนเรือกลับมาเจอกันอีกครั้ง ทว่า…เพราะนลินยืนยันว่าเป็นเบต้า พยัคฆ์จึงทำทุกอย่างเพื่อพิสูจน์ แม้แต่การยอมเป็นเด็กดีของนลิน ใครจะหาว่าเขาเป็นเด็กผีก็ช่าง ถ้าเพื่อจะได้นลินมาอยู่ใต้ร่างอีกครั้ง… เขายอมเล่นละครเป็นเด็กดีของนลิน เพื่อพิสูจน์ว่านลินคือ…โอเมก้ากลิ่นดอกลาเวนเดอร์บนเรือคนนั้น!

大学生の鈴鳴には特別な存在がいる。 それは幼い頃から自分を守ってくれた、従兄弟の和巳。 和巳が留学したことで長らく抜け殻のように生活していた鈴鳴だったが、彼の突然の帰国により甘い同居生活が始まり───！？

■「俺はそんなにきれいじゃない」美しく可愛いものばかり集める幼馴染みとの恋は綺麗事では済まなくて。 ■室橋燿の幼馴染みの高遠蒼波は優しい性格をしており、きれいで可愛いものを集める趣味を持っている。 　そんな蒼波の世話を焼くのが好きな燿は、蒼波が自分へ向けてくる好意に恋愛感情が含まれていることに気づき意識し始めた。 　しかし、蒼波の集めるものと自分との差に悩む燿は、蒼波からの告白に動揺してひどい言葉を放ってしまう。 　綺麗事を並べたい高校生の恋のお話。

คุณหมอหนุ่มแอบรักเด็กหนุ่มวัยมัธยม แต่ยังไม่กล้าทำอะไรเพราะน้องยังเด็ก รอให้โตก่อนเถอะ ค่อยๆ เลี้ยงไว้ทีละนิดค่ะ “พี่หมออย่าเปลี่ยนเรื่อง ตอบผมมาก่อนว่าชอบไหม” “อือ ชอบ” “ก็แค่นั้น” “อะไรก็แค่นั้น” “ก็แค่พูดว่าชอบ มันไม่เห็นอยากตรงไหน” “หวาน ขอกินอีกได้ไหม” “กินช็อกแลตหรือกินผม” ถามออกไปแล้วก็หน้าแดงลามไปถึงใบหู “ใครสอนให้พูดแบบนี้” “ไม่มีใครสอน แค่พูดเพราะอยากพูด” “อย่าพูดกับใครอีก” “แล้วถ้าพูดกับพี่หมอได้ไหมครับ” “พูดแล้วก็ต้องรับผิดชอบในสิ่งที่ตัวเองพูด คิดว่ารับผิดชอบได้ไหม” “คิดว่าได้” “งั้นก็ต้องพิสูจน์” “ผมก็รออยู่” “ยั่วดีนัก”

【BLではありません】 石畳の洒落た通りは、街灯もアンティーク感を漂わせて全体のイメージを敢えて統一しているのがわかる。 夜は尚更異国の雰囲気を感じさせ、それに倣った店構えが並ぶ中、その店はひっそりとそこにあった。 今はもう照明の落とされたガラス張りの大きな店舗と店舗の間、半畳ほどの狭いステップから地下に繋がる階段を降りていく。 暗がりをランプの灯りが照らす中、重厚そうな扉を押し開くと…… その店には、男も女も骨抜きにする美人の「バーテンダー」がいる。 「僕が泣いても、やめないで」

เมื่อนักเขียนนิยายมือใหม่อย่างเขา ต้องเข้ามาอยู่ในนิยายที่ยังแต่งไม่จบของตัวเอง ไม่ว่าจะด้วยเพราะความสงสารในตัวร้ายที่ตนเองเป็นคนแต่งขึ้นมาหรือจะด้วยเหตุผลอะไรก็ช่าง! ทำไม? ต้องให้เขามาอยู่ร่วมกับตัวร้ายแบบนี้ด้วย แล้วทำไม? ไม่ว่าจะพระเอก นางเอก หรือแม้แต่ตัวประกอบก็ยังไม่ยอมเดินเรื่องตามบทที่เขาแต่งเอาไว้อีก!!!