Braso

(SPG WARNING. READ AT YOUR OWN RISK!) Nasubukan mo na bang pumasok sa isang situationship or so-called fùck buddies? “Masarap ba?” tanong ni Eros kay Mayella, habang dahan-dahan na ibinabaon ang mahaba nitong sandata sa kaloob looban ni Mayella na hindi na alam kung papaaano pepwesto. “Mm, b-bilisan mo pa Eros.” Dahil sa winika ni Mayella ay mas binilisan ni Eros ang galaw sa ibabaw ni Mayella. Tila nabingi sila sa sariling mga ungol na bumabalot sa buong kwarto hanggang sa matunton nila ang ikapitong langit. Humahangos silang dalawa bago nagtama ang mga mata nila. Natanaw ni Mayella ang asul na mata ni Eros na sobrang ganda at tila bituin ito kung kumislap. Ngumisi silang dalawa bago muling hinalikan ang isa’t isa. “I-Isa pa?” gigil na bulong ni Eros habang pinaglalapat ang kanilang mga labi sa bawat balat ng isa’t isa. “K-Kaya mo pa ba magwalo?” bulong ni Mayella at humihigpit ang hawak sa mga braso ni Eros na bakat na bakat ang biceps. “Of course, Mayi. Kayang kaya,” usal ni Eros at mabilis na ibinaon ang sandata niya sa ikawalong pagkakataon.

"Whether you like it or not! You need to abort the baby! I don't need your fucking mercy Iris! You don't have to project yourself as a victim!" Nanlilisik ang mga mata ni Lucas habang nakatitig sa akin. Gusto niya akong burahin sa kaniyang mga mata. Isang basura ang tingin niya sa'kin. Isang maruming asawa. "Pagkatapos mong makuha ang lahat? Ito ang gagawin mo? Ipapalaglag mo ang bata? Wala kang puso. Wala kang awa. Hayop." Hinampas ko si Lucas sa dibdib ng aking mga kamay. Galit ang nararamdaman ko sa kaniya. Niloko niya ako. Ginawa niya akong tanga. Pinaglaruan niya ang nararamdaman ko. Umiiyak lamang ako habang pinapalo ko siya sa dibdib. Gusto siyang saktan. Gusto ko siyang paluin ng mga kamay ko para magising siya sa katotohanan. Wala akong magawa kundi ang hampasin si Lucas sa dibdib habang umiiyak ako. Ang sakit-sakit ng ginawa niya. Isang bagay ang tingin niya sa'kin, na pagkatapos niyang gamitin at pagsawaan ay itapon na lamang. Walang halaga ang pagkababae ko para sa kaniya. Marahas niyang pinigilan ang mga kamay ko. Nangingilid lamang ang mga luha ko. Parang pinipiga ang puso ko nang mga sandaling ito. I thought he is my happily ever after? But I was wrong! The man I adored was hurted me. He broke my heart after all. "Stop being fool Iris. Nothing can blame but you. Dahil ginusto mo ang nangyari sa atin. Ikaw ang may kagustuhan ng lahat," Nanlaki ang mga mata ni Lucas sa akin dahil sa galit. Pagkamuhi ang nararamdaman ng puso niya para sa akin. Agad akong sinakal ni Lucas sa leeg. Napahawak ako sa braso niya. Nakatingala lamang ako sa kaniya, hindi makahinga. Pumapatak ang mga luha ko. "You need to abort the baby. You will do it to protect my identity Iris."

"Anak ko ang nakasalalay dito, Jessa, kaya hindi mo kami masisisi kung gumawa man kami ng bagay na kahit alam naming makakasakit para lang madugtungan ang buhay ni Clyde." Mapait siyang ngumiti. Tinignan niya si Xyrius na nakatingin sa kanya sari-saring emosyon ang nagsasalimbayan sa mga mata nito. Iniiwas niya ang tingin dito at bumaling kay Giselle. "Gusto kitang saktan, kung puwede nga lang patayin kita ngayon." Dumaan ang gulat ang takot sa mga mata ni Giselle. "Pero hindi ko gagawin dahil baka mamaya buntis ka na pala. Baka nakabuo na pala kayo ng asawa ko. Sayang yung sakit na nararamdaman ko kung mawawala lang yung batang magdudugtong sa buhay ni Clyde." Pinunasan niya ang luha niya gamit ang manggas ng damit niya. Saka tumayo ng tuwid. Naglakad siya at ng na sa tapat na siya ni Giselle huminto siya. Hinubad niya ang wedding ring niya at iniabot ang kamay nito saka inilagay roon ang wedding ring niya. "Tutal makapal naman ang mukha mo 'wag ka nang mahiya. Sa iyo na rin itong wedding ring ko. Sayong-sayo na si Xyrius..." aniya dito na ikinagulat nito. Saka niya ito nilagpasan at tinungo ang pinto pero hinabol siya ni Xyrius at pinigilan. Malamig ang mga matang nilingon niya ito. "I'm sorry..." umiiyak na anito. "Ayokong mawala si Clyde pero mas ayokong mawala ka sa buhay ko..." humahagulgol na anito. Hindi niya rin napigilan ang pagpatak ng luha niya. "Isa lang puwede mong piliin at pinili mo siya, X. Anong laban ko ro'n e, anak mo 'yon. Dugo at laman mo 'yon..." Marahan niyang tinanggal ang kamay nito sa braso niya. "Hanggang dito na lang ako... hindi ko na kayang magpatuloy na kasama ka. Goodbye, love... be a good father." Tinapik niya ang balikat nito at tumalikod na siya.

"Who are you?" tanong ni Arlon habang hawak sa braso ang isang bata na babae. "Let go of me. You scumbag!" The arrival of his daughter awakened a longing for connection and love that he had never known. He loved Charlotte unconditionally but found himself lost, unsure of how to bridge the gap that had formed between them. Umiiyak si Charlotte sa isang kwarto. Puno iyon ng mga laruan na pambata, stuff toys at puno ang closet niya ng magaganda na dress ngunit wala sa mga iyon ang nakakuha ng ngiti at attention ng batang si Charlotte. As fate intertwined their lives, the complexities of love, sacrifice, and the unbreakable bond of family began to unfold. In their journey through the trials of life, would they discover that true strength lies not in perfection, but in the messy, beautiful reality of loving one another? "Wala sa inyo ni Miss Ophelia ang nagmatch ng blood type ng bata. Paano nangyari iyon?" May isang babae ang umiiyak na tumatakbo patungo sa emergency room na talagang kamukha ng nagpakilala na ina ni Charlotte at nakasama niya ng gabi na iyon. Cordelia Monteveros the woman who have a mentally unstable and walang kakayahan makapagsalita. Putikan ang dulo ng suot nito na puting dress at nakapaa. Hinawakan siya ng babae, puno ng pag-aalala at paulit-ulit na hinila ang sleeve niya— gumawa ng mga hand sign language na talagang hindi maintindihan ni Arlon. Nanatili si Arlon na nakatingin sa babae na akala niya na hindi na niya na ulit makikita at doon narealize ni Arlon na nakagawa siya ng malaking pagkakamali. In a world where family ties are tested by secrets, control and power.

"Audrey, I am begging you. Please come back to me. Akala ko siya pa rin ang mahal ko, nagkamali ako. All along, it's you that I truly love. Please... come back to me. Let's get married again." Agad na pinapirma ng divorce agreement si Audrey ng kaniyang asawa na si Lawrence nang bumalik sa Pilipinas ang first love nito. For three years, ginawa niya ang lahat para mahalin siya nito kahit pa maging alipin siya ng pamilya ng lalake ngunit gano'n kabilis nitong tinapos ang kasal nila nang malaman ni Lawrence Villafuente na nakabalik na si Gayle. Nasaktan si Audrey ngunit pinili niya na palayain ito dahil hindi na rin niya kaya ang hirap na dinaranas niya sa mansion ng mga Villafuente. She had a hard time living after the divorce but it slowly became easier when she was caught in between the arms of the ever mysterious billionaire who seemed cold but possessive to her. Namalayan na lang niya natutuwa na rin siya sa init ng presensya ni Regan Amadeus Vasquez. Months later, she received a drunk call from Lawrence, her ex-husband. Nagmamakaawa na itong balikan siya at sinabing nagsisisi sa nangyaring divorce sa kanilang kasal. Hindi siya nito tinitigilan at hinahabol siya, namimilit na magkabalikan sila. Minahal niya nang sobra si Lawrence sa loob ng tatlong taon ngunit alam din niya sa sarili niya na trapped na siya mga braso ni Regan. Would she go back to her ex-husband who treated her badly, or will she choose to stay in the arms of the enigmatic billionaire?

Noong tinanong ako ng aking ama kung sino ang gusto ko pakasalan para sa kapakanan ng alyansa ng aming pamilya, iba ang pinili ko sa buhay na ito. Hindi ko na pinili si Leonardo Vittorio. Sa halip, pinili ko ang nakatatanda niyang kapatid, si Ivan Vittorio. Mukhang naguluhan ang ama ko. Alam nga naman ng lahat sa Chicago na lumaki kami ng magkasama ni Leonardo. Sampung taon ko siyang hinahabol. Bilang nakatatandang anak na babae ng pamilya Lucien, matagal ng nakaukit ang pangalan ko sa tabi ng kanyang pangalan para sa listahan ng mga arranged marriage. Naniniwala na ang pagsasama namin ay nakatadhana. Habang inaalala ang nakaraan kong buhay, pinilit ko ngumiti ng mapait. Dati, pinakasalan ko si Leonardo tulad ng matagal ko ng hinihiling. Pero makalipas ang aming kasal, hindi niya ako ginalaw kahit isang beses. Ang akala ko may sakit siyang hindi niya masabi at nagpakahirap ako na pagtakpan siya. Sa ika-anim na anibersaryo ng aming kasal ko nalaman ng buksan ko ng hindi inaasahan ang kahadeyero niya. Sa loob, may maayos na litrato niya kasama ang ampon na babae na nagmakaawa ako sa ama ko na ampunin. Sa mga litratong iyon, may dalawang taong gulang na batang lalaki din–ang anak nila. Masaya silang pamilya ng tatlo. Doon ko napagtanto sa mga oras na iyon. Hindi sa may sakit siya. Hindi niya inisip na asawa niya ako. Para mapalayas ako, nagplano sila ng ampon kong kapatid para ako’y patayin. Ngayon at nabigyan ako ng ikalawang pagkakataon, pinili ko na ibigay sa kanila ang blessing ko. Pero noong naglakad ako sa simbahan suot ang aking wedding dress, habang nakapatong ang braso ko sa braso ni Ivan, pumasok si Leonardo bigla ng may dalang baril. Mukha siyang baliw at wala sa kontrol. “Madeline!” Paos ang boses niya at halos maputol. “Ang lakas ng loob mo?”

Naglasing si Summer sa night club para makalimutan niya lahat ng sakit at hinanakit. Uminom siya nang uminom at sumayaw siya sa dance floor, habang sumasayaw siya may nabangga siyang lalaki. Nilagay niya ang dalawang kamay sa balikat nito. "Darling, wala kabang kasama ngayong gabi? Sasama ako sa iyo kahit saan. Gawin mo lahat ng gusto mong gawin sa akin." "Are you sure?" tanong ng lalaki. "Yes, Mr. Handsome," malandi niyang sagot. Hindi niya pinagsisihan na pinagkaloob niya ang sarili sa lalaki. Mananatiling lihim ang nangyari sa kanila at una't huli na rin ang pagkikita nilang dalawa. Nagpacheck up si Summer dahil nasusuka at nahihilo siya. "Congrats, Summer Suarez isang buwan kanang buntis. Ang pinaka good news kambal ang dinadala mo." Isang umaga hindi niya inaasahan na makikita niya sa entrance ng kompanya na pinapasukan niya ang tiyuhin. Tatakbo sana siya subalit hinaklit nito ang braso niya. Pilit siya nitong pinapauwi dahil ikakasal siya sa matandang lalaki. "Bitawan mo ang ina ng kambal ko! Huwag mo siyang hawakan." Pamilyar ang boses sa kanya, kaboses ng lalaking nasa night club kumabog ng mabilis ang puso niya. Nagoffer ng kasal kay Summer si Spade para may makilalang ama ang dinadala niya ngunit tumanggi siya dahil hindi pa siya sigurado kung si Spade ba talaga ang lalaking nakabuntis sa kanya. Dumating ang araw na handa niya ng sagutin si Spade subalit nalaman niyang planado lahat ni Spade na paibigin siya. Nakapagdesisyon si Summer na lumayo ulit dahil labis siyang nasaktan. Buong akala niya mahal siya ni Spade. Sinundan siya ni Spade, sinuyo siya nito at nagpapaliwang ito sa kanya subalit hindi niya pinapakinggan. Tama na ang minsan na nagtiwala siya sa maling tao. Bibigyan pa kaya ni Summer ng pangalawang pagkakataon si Spade? Susundin kaya ni Summer ang sinisigaw ng puso niya?

Akala ko tapos na ang gabi. Tahimik na ang buong bahay, pero hindi ang dibdib ko. Kagagaling lang namin sa isang party—hosted by his mother. Ang daming tao. Ang daming mata. Pero kahit na ipinakilala niya akong secretary lang, ramdam ko ang pag-aangkin sa bawat sulyap niya. Lalo na nang may lalaking lumapit sa akin. Lalo na nang ngumiti ako, kahit sandali. Doon ko siya nakita—yung paninigas ng panga, ang lalim ng tingin na parang babagsak ang langit. Kaya hindi na ako nagulat nang may kumatok. Malakas. Walang pasintabi. Pagbukas ko ng pinto, naroon siya. Si Cayden. Nakatayo sa dilim, may halong galit at silakbo sa mukha. Hindi siya nagsalita agad—dumiretso siya sa loob, isinara ang pinto, at hinila ako papunta sa kama. “Cayden, what are you—stop!” Nagpumiglas ako. Umiwas. Pero hinigpitan niya ang hawak sa braso ko. Lumuhod siya sa kama, pinilit akong mapahiga. At saka siya bumulong, malamig ang boses, pero parang nasusunog ako sa bawat salita. “Tonight, whether you like it or not… I’m going to claim you.” Nanlaki ang mata ko. Hindi ito tanong. Hindi ito pakiusap. Ito ang utos ng isang lalaking hindi kailanman tinanggihan. Hindi siya aalis. Hindi siya titigil. At ngayong gabi— Tatatakan niya ako ng pangalan niya. Kahit hindi ako handa.