Creepypasta Story Indonesia

“นายจะไปไหนไคเลอร์!” “ผมก็จะออกไปทำงานครับ” บอดี้การ์ดหนุ่มรูปหล่อที่มีใบหน้าเรียบนิ่งเอ่ยออกมาอย่างรู้สถานะกับหญิงสาวที่ขึ้นชื่อว่าเป็นนาย “ นายเป็นของฉัน!” “ ครับ ชีวิตนี้ของผมก็เป็นของคุณหนู คุณหนูจะเอามันคืนผมก็ยินดีครับ” “ นายก็รู้!!! แล้วทำไมผู้หญิงคนนั้นถึงเข้ามาในชีวิตนาย!! ทั้งที่รู้ว่าฉันไม่ชอบ!” “.............” “ เงียบทำไม ทำไมนายไม่พูดออกมา!! เถียงมาสิว่าฉันเข้าใจผิด!! นายเถียงฉันมาสิว่าทั้งหมดไม่ใช่เรื่องจริง ฉันแค่คิดไปเอง!!” “ ผมไม่มีอะไรจะเถียงคุณหนูครับ” “ไคเลอร์!!” นิยายรุ่นลูกจากเรื่อง กลรักร้าย เจ้านายมาเฟีย และรุ่นน้องของมาเฟีย จากเรื่อง เล่ห์รัก กลร้าย เจ้านายมาเฟีย , หมอมาร์เวล จากเรื่อง กลรัก คุณหมอมาเฟีย เซ็ตครอบครัว บ้านปีกขวา

เลย์ ... ชายหนุ่มสายบันเทิงเริงสวาทสุดเจ้าชู้ หนุ่มหล่อผู้ชอบเซ็กส์สายสวิงเป็นชีวิต จนทำให้ในทุกๆวันของชีวิต อยู่บนเตียงกับหญิงสาวและดื่มเหล้าซะส่วนใหญ่ การที่จะมีเซ็กส์กับผู้หญิงแค่คนเดียว ถือเป็นเรื่องที่เป็นไปไม่ได้สำหรับเขา “คิดว่าพี่หยุดได้แบบนั้นเหรอ? คิดผิดหรือเปล่า” เลย์เอ่ย “พี่เลย์...” “พี่ไม่อยากมีปัญหากับพี่ชายเธอหรอกนะ” เลย์เอ่ย “หนูจะไม่บอกใครก็ได้ค่ะ..” “หึ!!!”

คณะสถาปัตยกรรมศาสตร์ “รินทำไม่ได้เลย รินไม่เข้าใจ” หญิงสาวเอ่ยงอแงเมื่อเธอไม่สามารถทำตามในงานที่อาจารย์สั่งให้ทำส่งในศุกร์นี้ได้ “ไหนขอพี่ดูหน่อย” ลีวายเอ่ย พรางหยิบงานที่ฟารินงอแงไม่ยอมทำ “พี่ลีวาย ทำให้รินหน่อยนะๆๆ” “ถ้าพี่ทำให้ อาจารย์ก็รู้ซิครับ” ลีวายเอ่ย “อาจารย์จะรู้ได้ยังไงคะ เรารู้กันสองคน”ฟารินเอ่ย “พี่อยู่ปี3 ทำงานส่งอาจารย์จนอาจารย์จำลายเส้นได้หมดแล้วครับ แล้วน้องปีหนึ่งแบบน้องฟารินเนี้ย จะใช้ลายเส้นพี่ปี3ไปส่ง จะรอดได้ยังงไง” “แต่รินทำไม่ได้นี่คะ….” “เฮ้อ งอแงแบบนี่แล้วพี่จะทำยังไง”ลีวายเอ่ย “ไม่รู้ค่ะ” “งอแงไม่เข้าเรื่องเลยเรา” ปากบ่น แต่มือก็ยังคงเริ่มร่างงานที่ฟารินบอกทำไม่ได้ “พี่ลีวายใจดีจัง” “ใจดีแบบนี้ ให้พี่เป็นแฟนได้หรือยังละครับ” “คะ!!….” “เอากลับไปคิดดูก่อนก็ได้” ลีวายเอ่ย

“ฉันจ่ายนายสองแสน!” เมื่อเสียงหวานของหญิงสาวเอ่ยขึ้นทำเอาชายหนุ่มกรอกตาและชะงักฝีเท้าที่กำลังเดิน แต่สุดท้ายเขาก็ไม่ได้หันกลับ แต่ยังคงก้าวต่อไป “สี่แสน! ฉันจ่ายนายสี่แสน!” “เก็บเงินของเธอไว้ เพราะยังไงฉันก็ต้องไป” “ผู้หญิงคนนั้นจ่ายให้นายเท่าไหร่กัน! ฉันจะจ่ายให้มากกว่า!” “เขาไม่ได้จ่ายฉันสักบาท พอใจหรือยัง!” “นายไม่ได้เห็นแก่เงินอย่างที่คนอื่นบอก แต่นายรังเกียจฉัน….” โฮลี่เอ่ยด้วยน้ำเสียงสั่นเครือก่อนน้ำตาหยดเล็กๆเริ่มไหล เธอหมุนตัววิ่งออกไปโดยที่ธันวาได้แต่ยืนนิ่ง “โถเว้ย!”

My boyfriend and I set out on a graduation trip, but in the remote wilderness, we were kidnapped. The abductors had cruel intentions toward me, and to protect my boyfriend, I played along, buying time for him to escape and get help. After our rescue, though, a video of my assault spread online, turning me into a target of vicious gossip. "She's the woman who got it on with two guys in the wild!" "Kidnapped but so into it? What a freak!" "How does she even show her face? Shameless!" When I confronted my boyfriend about the video, he dodged the question and broke up with me. "I'm about to start at a top company. I can't be with someone so tainted." Heartbroken, I was pushed off a rooftop to my death. But when I opened my eyes, I was back on the day of the kidnapping, given a second chance to rewrite my fate.

After my daughter, Mia Powell, was declared brain-dead, my husband, Liam Powell, urged me to sign the organ donation consent form. I was drowning in grief and my mind was on the verge of collapse. That was when I accidentally discovered that her attending doctor, Blair Lincoln, was Liam’s old flame. They had lied about Mia’s brain death, just to trick me into signing the form and steal her heart to save Blair’s daughter, Sophia. I watched as Liam picked Sophia up from the hospital. The three of them smiled together, like a perfect, happy family. When I confronted them, they pushed me off a building, and I died from the fall. Given a second chance, I had returned to the day I was supposed to sign the organ donation form. As I stared at Mia lying in that hospital bed, I silently vowed. This time, that scumbag and that wretch would pay with their lives for what they did to Mia.

Our bridal room was set on fire, and my husband, a firefighter, was grievously wounded while trying to save me. I sent him to be saved at the hospital where Winnie Sloan, his childhood friend worked, but the surgery ended up being a failure, and my husband passed away. After the announcement that my husband was deceased, Winnie told me that his dying wish was that he wanted a child. Hearing that, I powered through my grief and used the sperm he had previously frozen to conceive a child through IVF, raising my son to be enrolled in the most prestigious university in the area. On the day of the celebration party, my son kicked me out and invited my husband and Winnie onto the stage as his 'biological parents', and that's when I found out that my husband had faked his death. All those years ago, he and Winnie had swapped out the embryo I'd conceived in secret. The son I had painstakingly given birth to and raised turned out to have no blood relation to me whatsoever. Meanwhile, my husband had been enjoying a luxurious life overseas with Winnie while waiting for a chance to reconnect with his son. In my rage, I confronted them and demanded an explanation, but ended up dying because they pushed me down the stairs. When I came to, I was back to the day of the fire.

I realized my period was two weeks late after going on a trip to the swimming pool with my best friend, Gianna Lowe. Gianna insisted that I take a pregnancy test. I was stunned when I saw the two red lines on the pregnancy stick test. I had a boyfriend, Mitchell Gray, but I was a conservative person, so I still hadn't slept with Mitchell. I couldn't help but wonder whose baby this was. I planned to just terminate the mystery pregnancy, but Mitchell pretended to be worried about my health, offering to marry me and raise the child. It was finally my delivery date. I was lying weakly in the delivery room when Mitchell shoved a pillow over my face and smothered me, roaring, "You slut! Did you think I'd raise another man's child? I'll make you and this illegitimate child pay for everything!" I was too weak to resist since I had just given birth, so Mitchell successfully killed me. I suddenly open my eyes and realize that I have returned to the day I found out about my pregnancy. I am completely determined this time—I have to find out who the father really is!

My dormmate falls in the dorm and sends the rest of us the hospital bill. She wants us to compensate her. "I only fell because you guys left a puddle of water at the door. It's only right that you compensate me, don't you think? It's not much—you each just have to give me a thousand dollars to cover the checkup, medication, transport, the classes I missed, and the mental distress I suffered." I exchange looks with my two other dormmates. All three of us politely decline. That's when she goes berserk. She screeches threateningly, "Do you know who my father is? I'll make sure you guys can't graduate if you don't compensate me!"

I was shattered to learn that my precious child was not mine. My own flesh and blood was gone forever. I was not going to crumble under the weight of the revelation or consume myself with hysteria or grief. Instead, I channeled my pain into putting my mother-in-law behind bars and breaking my husband before moving on with my life.