Crossdressing To Survive An Apocalypse [bl]

“นะโมพุทธายะ มะอะอุ นะมะพะธะ” จะอยู่หรือตาย...ล้วนขึ้นอยู่กับวิบากกรรม

เมื่อความรักต้องผ่านอุปสรรคและการจากลา ธามและอาชวินจะสามารถกลับมาหากันได้อีกครั้งหรือไม่?

ใครเล่าจะรู้ว่าภายใต้ความเย็นชา เลือดเย็น และโหดเหี้ยมของ 'บอสเหนือ' นั้นกลับซ่อนความลับบางอย่างที่ไม่มีใครล่วงรู้ นอกจากตัวบอสเหนือและเหล่า 'บอดี้การ์ดคนโปรด' เท่านั้น [PWP/HAREM]

ชายคนแรกเพียงเพื่อครอบครัวและเกียรติยศเลือกที่จะเฉือนหัวใจตัวเองไล่คนที่รักออกจากชีวิต ชายอีกคนถูกทิ้งไปโดยไม่รู้ตัว ชายทั้งสองคนจะไล่ล่าหัวใจตนเองเจอหรือไม่โปรดติดตาม หนึ่งในความรักเพศที่สาม

In the year 2030, an apocalypse happen in the blink of an eye, and humanity is in great danger. "Do I have what it takes to survive them all?" That is the question that has been stuck in Shawn's mind as he wanders to chaos, destruction, and unexpected situations that he will encounter in this apocalyptic world. But the question that he should ask himself is: "Will the world dies upon me?"

Victor and I were nothing more than a pair of sworn enemies married inside the camp. He hated me for handing over my frail sister to the research institute, all so they could extract the antiviral serum from her blood. And I hated him for never seeing anyone but her, even in the apocalypse, when she could barely lift a metal rod. For the ten years of the apocalypse, the words we said to each other most often were, "Die a miserable death." … However, when the zombie horde finally broke through the last line of defense, he chained me to the modified mech truck and went out alone to face it. "Live…" I watched as the tide of corpses swallowed him whole, the crack of breaking bones mixing with the sound of flesh being torn apart. On the edge of death, he pulled out my sister's faded photo and placed it over the one clean spot on his chest. "This life is yours. But if there's a next one, don't go near her again." … That night, when I returned, I blew up the camp. When I opened my eyes again, I went to the zombie king. His razor-sharp claws closed around my throat, and I smiled as I took hold of his hand. "Let's make a deal. Give humans five more years, and I'll willingly be your queen." Last time, he gave his life to save me. This time, I'll be the monster—so they can all get what they want.

คนบางคนมีค่าไว้พียงแค่มอง เราไม่มีสิทธิ์เป็นเจ้าของ ดั่งกระต่ายที่หมายพระจันทร์ คนบางคนมีค่าสูงส่ง แต่ตีคุณค่าของตนเองไว้ต่ำต้อย ทั้งๆ ที่บริสุทธิ์งดงามดั่งน้ำค้าง คนบางคนซื๋อตรงต่อใจตนเอง ดั่งพระอาทิตย์ที่มอบแสงสว่าง และความอบอุ่นเท่าเทียมกัน

"ฤดูใบไม้ร่วงที่เกิดขึ้น แท้จริงแล้วมันไม่ได้เป็นแค่คำสาปแต่มันคือความงดงามแห่งโชคชะตา แม้กระจกบานที่สิบจะดับสูญ แต่ “สุสาส์นราคะ” ที่พันผูกจิตวิญญาณเราสองไว้จะเป็นปัจจุบันขณะเสมอดั่งสัจจะนิจนิรันดร์"

"อะไรนะ อยากให้ช่วยไล่วิญญาณพวกนั้นไปเหรอ...ได้ งั้น...จูบฉันสิ"

The death of her husband broke Farrah in many ways, yet this peculiar ghost calls from her dead husband seems to arouse hope inside of her, making her think that her husband, whom everyone treated as dead, might be alive somewhere waiting for her rescue. Thus, she began her journey in search for her missing spouse—she did succeed—but what she didn't expect was that he became not only a zombie, but a zombie monarch. Can love between a human and a creature hated by many survive all of the hurdles thrown at them by fate and humans alike? *** SET IN MID-APOCALYPSE.