Harga Buku Dear J

Ibuku membenciku, karena aku hasil kecelakaan. Dia memperlakukan muridnya bagai anak kandung, tetapi ketika murid kesayangannya menyatakan cinta padaku, dia langsung menamparku dan mengataiku murahan. Bahkan setelah mengidap Alzheimer, dia hanya melupakanku dan masih mengingat muridnya. Sayangnya, tidak ada seorang pun murid yang datang mengunjunginya. Karena semuanya membencinya, sama sepertiku.

Ibuku meninggal karena terlalu emosional. Pasalnya, hari yang seharusnya menjadi hari pernikahanku, kini pengantin wanitanya malah berubah menjadi mitra bisnis Ezra. Pada saat ibuku mengembuskan napas terakhirnya, hari pernikahanku berubah menjadi hari pemakamannya. Namun, Ezra memerintahkan agar pesta pernikahan tetap dilanjutkan seperti biasa dan bahkan memintaku untuk memasangkan cincin pernikahan ke jari Naila secara langsung. "Cepat! Pasangkan cincin itu padanya. Malam ini, aku akan memberimu penjelasan," katanya sambil menggertakkan giginya. Aku mengabaikan amarah Ezra dan menggendong jenazah ibuku meninggalkan hotel. Pukul delapan malam, pernikahan dengan pengantin yang diganti itu selesai dengan "sempurna". Naila memposting di Instagram dan postingannya mendapat puluhan ribu suka. [ Yay! Hari ini aku akhirnya menikahi pria idamanku. Terima kasih pada pihak ketiga yang sadar diri dan pergi. ] Tak lama kemudian, Ezra juga memposting. [ Orang yang nggak layak, nggak pantas dicintai. ] Di kamar jenazah yang dingin, aku memberikan tanda suka pada postingan mereka berdua dan menulis komenta. [ Semoga langgeng. ] Kemudian, aku mengemas barang-barangku sambil memeluk kotak abu jenazah ibuku. Namun, ketika aku sampai di rumah baru yang kubeli, aku menemukan Ezra sedang berciuman penuh gairah dengan Naila di sofa baruku.

Liqa harus menahan kekecewaan yang mendalam ketika orang tuanya bercerai karena perselingkuhan sang ayah. Ternyata selingkuhan ayahnya adalah saudara sepupu ibunya yang pernah ditolong dan tinggal di rumah orang tua Liqa. Ibu Liqa menjadi TKW untuk menghidupi Liqa dan adiknya. Pertengkaran sering terjadi antara Liqa dengan ayah dan ibu tirinya. "Nggak usah ikut-ikutan Bu Rosita! Andai anda tidak datang ke rumah kami, tentu hidup kami sekarang bahagia. Inikah balasan anda terhadap Ibu? Ibu rela menolong anda saat anda tidak ada tempat untuk berteduh. Ternyata malah Ibu terusir dari rumahnya sendiri. Ini namanya menolong a****g terjepit!" "Aku berjanji akan melakukan pembalasan terindah pada orang-orang yang selalu menghina Ibu!" tekad Liqa. Apa yang akan dilakukan Liqa? Ikuti kisahnya!

Aku sudah terbaring tanpa sehelai benang di lemari pendingin selama empat puluh hari. Foto-foto yang tidak disensor beredar heboh di internet. Di tengah derasnya fitnah yang menyebar, ibuku malah ikut membagikan fotonya, sambil dengan lembut menasihati adikku, “Dunia hiburan itu kotor, kamu jangan masuk ke sana. Lebih baik kamu warisi harta peninggalan kakakmu saja.” “Kamu berbeda dengan dia. Kamu adalah anak kesayanganku, jangan sampai dikotori dunia seperti itu.” Ternyata, dia sudah lupa. Lupa bahwa aku masuk ke dunia yang ‘kotor’ ini demi mencari uang untuk mengobati kanker yang dideritanya.

Demi melindungi Ayah, aku disiksa oleh penculik selama sejam. Namun, Ayah malah sibuk merayakan ulang tahun putri adopsinya yang ke-18. Sebelum meninggal, aku menelepon Ayah. "Tapi, Ayah, hari ini juga ulang tahunku. Ini terakhir kalinya, Ayah. Bisa nggak Ayah mengucapkan selamat ulang tahun untukku?" "Kamu benar-benar nggak punya hati! Karena ulang tahun, kamu membunuh ibumu! Kamu masih mau merayakan ulang tahun? Kenapa kamu nggak mati saja?" Usai berbicara, dia langsung mematikan panggilan. Keesokan hari, jenazahku ditempatkan di pot bunga depan kantor polisi. Ayah bertanggung jawab atas otopsi. Dia bisa melihat bahwa pembunuhnya sangat kejam dan tidak takut pada polisi. Namun, dia sama sekali tidak tahu bahwa korban adalah putri yang paling dibencinya.

Selama delapan tahun menikah, Gita Lisrani tak menyangka bahwa Arlan Suranta—suaminya yang terlihat sangat mencintainya, tega mendua dengan rekan kerjanya bernama Yunita, yang tak lain adalah teman sekolah Gita saat SMA dulu. Gita tidak langsung mengungkap perbuatan suaminya itu, namun dia menyusun rencana untuk membalasnya secara perlahan, sebelum akhirnya meminta cerai. Sementara itu, Angga Pangestu—CEO perusahaan tempat Arlan bekerja, sering tak sengaja bertemu Gita saat wanita itu memilih meninggalkan rumah. Lelaki yang dia panggil Pak Angga meski masih sangat muda itu, mengajukan diri untuk memberikan bantuan apa saja yang diperlukan Gita. Bahkan ketika Gita memulai usaha untuk menyambung hidup, Angga berdiri paling depan untuk membantunya. Sampai akhirnya, Angga melamar Gita ketika wanita itu telah sukses menjadi pengusaha. Gita dan Angga berencana untuk menikah dan memulai hidup bahagia, namun serangan dari Arlan dan Yunita kembali menghantui. Bagaimana cara Gita melawan gangguan dari mantan suaminya agar hidup bahagia yang diimpikan segera terwujud?

“Some beginnings start with hellos, but ours started with a kiss.” Amaia was at lost of hope and Luke has just attempted to die when their path crossed. Araw-araw ay pahirap nang pahirap at pabigat nang pabigat na ang pinagdadaanan ni Amaia. Her father hates her, her sister despises her. Wala na ang ina niya para protektahan siya. All she has is herself and her sadness. Ngunit sa gabing sukong-suko na siya, natagpuan niya ang isang lalaking nakahilata sa gilid ng dagat. Although she has no idea who the man was, she suddenly became scared of him dying. With her desire of saving the man, she gave him a mouth to mouth—giving up her first kiss. But what is this? The mysterious man is responding to her kiss! For a love that started out with a kiss, how will it turn out in the end?

Hujan selalu menjadi saksi dari segala yang hilang — juga dari kata-kata yang tak sempat diucapkan. Nara, seorang penulis yang kehilangan semangat hidup setelah patah hati dan kegagalan karier, kini menjalani hari-harinya tanpa arah. Di sebuah klinik pemulihan jiwa di kota kecil yang selalu diguyur gerimis, ia bertemu Ravindra — terapis pendiam yang menyembunyikan rahasia kelam di balik tatapan tenangnya. Diam-diam, Ravindra mengumpulkan setiap tulisan yang Nara buang dan merangkainya menjadi satu buku berjudul “Fragmen di Bawah Hujan.” Antara terapi dan perasaan yang tumbuh tanpa mereka sadari, keduanya saling menyembuhkan — tapi juga perlahan menyadari bahwa cinta tak selalu berarti memiliki. Sebuah kisah tentang kehilangan, penyembuhan, dan cinta yang datang seperti hujan — tenang, tapi meninggalkan jejak yang tak mudah hilang.

Dans notre meute, chaque loup avait une seule chance dans sa vie d'utiliser un élixir d'amélioration pour renforcer ses capacités, mais cet élixir ne fonctionnait que s'il était préparé par soi-même. Dans ma vie précédente, même si j'étais une simple Oméga, j'avais passé mes journées et mes nuits à préparer mon propre élixir pour devenir la Gamma de la meute. Mais, le jour de la sélection, dès que je me suis transformée, j'ai totalement perdu le contrôle. Ma louve s'est aussitôt prosternée aux pieds de Victoria, la petite-fille du Bêta actuel. Sous les acclamations de toute la meute, Victoria est devenue la nouvelle Gamma. Moi, on m'a battue et humiliée. Tout le monde disait que j'avais volé l'élixir de Victoria, et c'est pour ça que je ne contrôlais plus ma louve. Ils m'ont coupé les deux mains et m'ont jetée dans une mine d'argent. J'ai souffert d'une douleur insupportable dans cette fosse, mes os rongés par l'argent. Jusqu'à mon dernier souffle, je n'ai pas compris… Comment mon propre élixir avait-il pu faire plier ma louve devant Victoria ? Quand j'ai rouvert les yeux, j'étais revenue une semaine avant la sélection du Gamma. Cette fois, j'ai renoncé à participer et je suis partie seule dans la forêt pour m'entraîner au combat. Le Bêta Richard est resté planté dans l'embrasure de ma maison, me demandant par notre lien mental pourquoi je partais à un moment si important. Pendant ce temps, j'ai retiré mon amulette protectrice, puis je me suis transformée seule en louve pour aller affronter les loups errants sur leur territoire.

Mon compagnon, ainsi que mon frère, m'ont détestée pendant douze ans. Ils croyaient toujours que j'avais volé les recherches sur les herbes médicinales de leur précieuse Sarah, et que je l'avais harcelée pendant douze ans pour la réduire au silence. Lors de ma cérémonie de marquage, ils ont dévoilé mes « crimes » au monde entier. « C'est une brute qui maltraite les membres de sa meute, et une voleuse, qui a volé les formules d'herbes de Sarah ! » Mais Sarah a souri à travers ses larmes : « La formule n'a plus d'importance. » « Du moment qu'elles peuvent sauver notre meute du poison d'argent, peu importe qui les a créées. » « Je lui ai déjà pardonné. » Elle est devenue l'ange miséricordieux de la meute. J'ai été condamnée par tous, jusqu'au jour où le loup-garou que j'avais sauvé grâce à mes remèdes a versé de l'eau argentée sur ma tête. Et dans mon désespoir, j'ai entraîné Sarah dans la mort avec moi. Quand j'ai rouvert les yeux, j'étais de retour en deuxième année de lycée. Sarah tenait une petite lame en argent et se tailladait le bras tout en me demandant avec un sourire : « T'as réfléchi à comment t'allais t'excuser ? » Quelque chose en moi a soudain craqué. Ma puissance d'Alpha a jailli, la forçant à se mettre à genoux. J'ai arraché la lame : « Laisse-moi te montrer ce qu'est une vraie coupure. »