Kitchie Nadal Wag Na Wag Mong Sasabihin

Si Lyn ay minaltrato ng kanyang tyahin noong siya ay bata pa, nalugmok sa kahirapan at lumaki sa isang bahay ampunan, nagsikap siya upang makapagtapos ng pag-aaral at upang mahanap niya ang kanyang mga magulang. Nang naging matagumpay si Lyn sa kaniyang buhay ay nagpasya na itong hanapin ang kanyang pamilya sa Australia, ngunit isang malagim na trahedya ang kanyang dadanasin dahil sa pagbagsak ng kanyang sinasakyang eroplano sa isang malayong isla sa Karagatang Pacifico. Tanging si Marcus at siya lamang ang survivor sa nasabing trahedya. Dito na mararanasan ni Lyn ang magmahal sa isang taong hindi niya naman lubos na kilala. Sobrang mahal na niya si Marcus, ngunit, isang sikreto ang tinatago ni Marcus "Napamahal na ako kay Lyn pero paano ko sasabihin sa kanya na mayroon na akong asawa?" bulong nito sa sarili. Ano kaya ang gagawin ni Lyn kapag nalaman niya ang sikreto ni Marcus.

Kung may darating mang lalaki na mamahalin at tanggapin ang anak niya ay bakit hindi niya susubukang magmahal ulit? Ngunit pano kung ang sa pangalawa niyang mamahalin ay malayo pa sa langit na kaya niyang maabot dahil ang isa sa magiging hadlang sa kanila ay ang karangyaan nito sa buhay. Ipagpatuloy niya bang mamahalin ang lalaki at tatanggapin ang mga sasabihin ng iba kahit hindi maganda? Kaya ba siyang ipaglaban ng lalaki katulad ng ginagawa niya? This story tackles about trusting and loving. About giving chances to the person who wants to enter your life because you might not know, that person is really meant for you.

Dalawang taon na ang nakakaraan, pinilit ako ng nanay ko na makipaghiwalay sa boyfriend ko para palitan ang kapatid niya at pakasalan ang kanyang bulag na fiance. Dalawang taon ang nakalipas, bumalik ang paningin ng asawa kong bulag. Pagkatapos, hiniling ng nanay ko na ibalik ko siya sa kapatid ko. Tiningnan ako ng masama ng tatay ko. “Huwag mong kalimutan na fiance ni Rosie si Ethan! Sa tingin mo ba karapatdapat kang maging asawa niya?” Mamamatay na din naman ako. Kay Rosalie na ang posisyon ng pagiging Mrs. Sadler kung gusto niya! Hihintayin ko na karamahin sila kapag patay na ako!

“Bu, percaya Sekar, Bu ... Sekar nggak sadar-“ Plak!! Tamparan keras Ibu layangkan ke pipi, membuat pandanganku mengabur. "Siapa yang bisa percaya omonganmu, Sekar!' Pipiku panas dan perih. Namun, lebih sakit sayatan luka di hati ini. Gimana lagi aku bilang kalau aku nggak salah, Bu …? Aku korban ...!

Suci masih menatap Nilam lurus. “Semua gadis yang diinginkannya akan sulit lepas. Mereka pasti menghilang. Kamu bisa jadi korban selanjutnya,” ceracau gadis itu dengan bibir bergetar. “Aku? Korban siapa? Apa maksudmu, Ci? Aku nggak paham.” Nilam terus bertanya bersamaan dengan jantungnya mulai berdebar. “Ki Arya ....” Suci bergumam, setengah berbisik. Sorot matanya berkilat aneh.

Namaku adalah Nabhila Pramuditia. Itu kata Mas Alvis padaku saat bangun dari koma. Tapi, kata semua orang, namaku adalah Nadhila Meeaz--saudara kembar dari Nadhila Pramuditia. Ingatanku abu-abu, tapi cinta Mas Alvis sangat besar padaku. Lalu, juga ada anak di antara kami. Mana yang harus kupercayai? Apakah aku pemeran utama di hidup pria itu ataukah hanyalah tokoh pengganti saja?

Dos dez aos dezoito anos, meus pais me obrigaram a escrever duzentas e noventa e nove dívidas. Cada centavo que eu pedia a eles era considerado um empréstimo — algo que eu teria que pagar quando me tornasse adulta. Até que sofri um acidente de carro... Na hora de pagar a cirurgia, ainda me faltavam três mil no cartão. Sem saída, fui implorar ajuda aos meus pais. Mas eles apenas sorriram friamente: — Júlia Monforte, você já tem dezoito anos. Não temos mais obrigação nenhuma com você. Escreva uma nova dívida! Com lágrimas nos olhos, escrevi minha tricentésima dívida. Após a cirurgia, abri o Instagram e me deparei com uma publicação da minha irmã adotiva. Na foto, ela estava em um cruzeiro internacional, celebrando seu aniversário de dezoito anos como uma princesa, cercada de gente a bajulando. O presente dos meus pais para ela? Um apartamento de alto padrão no centro de São Paulo... e a chave de um Maserati. Até meu amigo de infância... olhava para ela com olhos cheios de amor. Ela agradecia: "Obrigada às pessoas que eu mais amo, por me darem o melhor que eu poderia ter." E eu, segurando aquela dívida toda amassada nas mãos, simplesmente sorri. Depois que eu quitar essa dívida... uma coisa é certa — não preciso mais de uma família assim.

He's her enemy but he possessed her first love's face. Paano mo itututok sa kalaban ang hawak mong baril kung taglay nito ang mukhang nakaukit sa iyong puso't isipan? Dalawang katauhan na may iisang mukha na kayang patibukin ang pusong minsan nang nawasak. Maaari bang ipagpapatuloy ang naudlot na damdamin ng taong nagtataglay ng kaparehong mukha ng taong minsan ay kinuha sa iyo ng pagkakataon? Ano ang pipiliin mo? Pamilya o pag-ibig?

Napakasimpleng dalaga lamang n Olivia dela cruz.Kaya iyon Ang nagustuhan sa kanya Ng binatang kapitan sa kanilang Lugar.Hindi lang simple,dahil may angking kagandahan at magandang pangangatawan. Bata pa lamang si Olivia ng marami ng humahanga sa kanya,dahil may mabuti itong puso,matulongin din ito sa kapwa.Kaya marami Ang nagnanais na ligawan ito ng siya ay magdalaga na.Pero kahit isa ay Wala itong nagustuhan. Pero Ang Hindi niya inaasahan ng magtrabaho siya bilang secretary ng kanilang kapitan may nangyari agad sa kanila at sa mismong opisina ng kapitan ito naganap. Ang hindi alam ng dalaga ay Isang bilyonaryo Ang binata, nalaman niya iyon ng umalis Ang binata na Hindi nagpapaalam sa kanya at sinundan niya ito.Napag-alaman niyang tumakas Ang binata dahil sa arrange marriage na ginawa Ng kanyang magulang. Paano niya sasabihin dito na dinadala na nito Ang anak Ng binata gayong ikakasal na kinabukasan Ang binata...Abangan

Gusto lang naman ni Adaline na maging maayos ang buhay. Ngunit dahil sa labis na kahirapan na kaniyang kinamulatan, kailangan niyang tanggapin ang reyalidad. Nakipagsapalaran ito sa syudad ngunit alam niya na walang tatanggap sa kaniya dahil hindi ito nakapagtapos ng pag-aaral. Dahil sa isang alok ng isang babaeng kagaya niya na nagmula rin sa hirap ay sinikmura niya itong tanggapin, alang-alang sa pamilyang pinangakuan niyang bibigyan niya ng magandang buhay. Labag man sa kalooban niya na gawin iyon ay wala na rin siyang ibang ginawa kundi mahalin ang trabaho; ang pasiyahin ang mga kalalakihan gamit ang kaniyang katawan. Dumating ang isang lalaking tinanggap siya sa kahit na gano'n ang kaniyang trabaho, itinuring normal kahit na maruming bagay ang tingin sa kaniya. Ngunit hindi sinasadyang nagdalang-tao ito at sigurado siya kung sino ang ama ng bata. Pero paano? Paano niya sasabihin sa taong iyon? Paano kung hindi maniwala ang lalaking iyon? Gagawin niya kaya ang panibagong kasalanan? o paninindigang mag-isa ang batang nasa sinapupunan?