Novel Bl Terjemahan

จ้าวชิงเฟิงคือองค์ชายปลายแถวของแคว้นเป่ย ที่ถูกส่งมาเป็นเครื่องบรรณาการชิ้นหนึ่งแก่แคว้นหนาน ถูกเหยียดหยามให้เป็นแค่อนุชายาของชินอ๋องผู้ทรงอำนาจ แม้จะเป็นชายก็ยังไม่วายถูกริษยา กลั้นแกล้งต่างๆนานา เคราะห์ซ้ำกรรมซัดยังถูกใส่ร้ายว่าคบชู้ ต้องโทษโบยยี่สิบไม้ และไม้ที่ยี่สิบนั้นผู้โบยจงใจฟาดใส่ศีรษะของเขา กะให้ถึง ต า ย!

"Anak saya baru berusia enam belas tahun, dan dia hamil! Saya minta pertanggungjawaban nak Diaz!"  Seorang lelaki berumur kisaran empat puluh tahun terduduk dengan wajah kusut dan tatapan penuh luka juga kecewa. Karena anak gadisnya yang selama ini dia jaga telah terenggut kesuciannya oleh kakak kelas di sekolahnya. "Anak saya menghamili putri, Anda?" Ibu dari Diaz tersenyum smrik dengan tatapan meremehkan. Dia tidak akan menyangkal, sebelumnya Diaz memang sudah mengakui kesalahannya yang menodai seorang gadis demi taruhan bersama teman-temannya. Ibu Diaz menatap gadis muda yang terduduk dengan kedua tangan gemetar, saling mengait dan bertumpu di paha. wajahnya kusut dengan mata sembab. Penampilannya begitu sederhana, memakai kaus pendek dengan bawahan rok selutut. Rambutnya sebahu yang tergerai semrawut, namun tidak mengurangi aura cantik dan manisnya.  "Baik, kami akan bertanggung jawab!" Ibu Diaz mengambil sebuah amplop dari dalam tas yang sudah dia siapkan.  "Amplop ini berisi uang dengan jumlah yang tidak sedikit. Saya memberikannya secara cuma-cuma, terserah kalian akan gunakan untuk biaya menggugurkan kandungan atau untuk melahirkan anak itu! Yang jelas, Diaz tidak akan menikahi anak Anda!" tegas Ibu Diaz. "A--apa?  Bagaimana mungkin Anda tega melakukan ini? Bagaimana pun benih yang anak saya kandung adalah cucu, Anda!"  "Hey, Orang Miskin! Kamu pikir saya tidak tahu? Kalian menuntut tanggung jawab agar anak saya menikahi dia demi keuntungan kan? Jangan mimpi bisa hidup enak karena menjebak orang kaya untuk menikahi anakmu! Sekarang pergi!" usir wanita itu dengan wajah garang dia bahkan menyuruh seorang satpam untuk menyeret si gadis dan bapaknya keluar rumah.  "Pergi!" titah satpam dengan mendorong mereka sampai terjatuh di pelataran rumah.  "Bapak? Ba--pak, kenapa, Pak?" Gadis itu menangis histeris ketika melihat bapaknya tiba-tiba sesak napas lalu tak sadarkan diri.  "Bapaaak!" 

‘ใกล้รัก’ น้องชายต่างสายเลือดที่เป็นดั่งแก้วตาดวงใจของ ‘อุ่นใจ’ กำลังตกอยู่ในอันตราย ทางเดียวที่อุ่นใจจะสามารถช่วยน้องชายได้นั่นก็คือการยอมตกเป็นของผู้ชายปากร้ายเจ้าอารมณ์อย่าง ‘ทศกัณฐ์’ อุ่นใจ ยอมกล้ำกลืนความอดสูใจ ยอมรับชะตากรรมของตนเอง คนอย่างทศกัณฐ์ที่ไม่เคยแยแสสิ่งใดคงปฏิบัติกับเค้าและน้องชายไม่ต่างกับเศษฝุ่นเศษดินข้างถนน แต่ทุกอย่างกลับไม่เป็นไปอย่างที่คิด!! คุณเขาไม่เพียงไม่ดูถูก แต่คุณเขากลับดูแลใส่ใจอุ่นใจกับน้องชายเป็นอย่างดี...ดีเสียใจจนหัวใจดวงน้อยเริ่มจะสั่นไหว...ดีเสียจนอุ่นใจต้องยอมรับกับตนเองว่าเค้าได้ตกหลุมรักผู้ชายปากร้ายเจ้าอารมณ์คนนี้เข้าเสียแล้ว อุ่นใจจะทำอย่างไรต่อไปกับความรักที่ควรกักเก็บไว้ อุ่นใจจะทำอย่างไรความลับที่เริ่มเปิดเผยและทำให้ชีวิตพลิกผัน และที่สำคัญอุ่นใจ.....จะทำอย่างไรกับคนคนนั้น คนที่ดูเหมือนจะเป็นตัวจริงของคุณเขา....

แม่ของเขาเป็นสาววายรุ่นเดอะ อยากได้สะใภ้เป็นผู้ชาย ส่วนแม่ของผมเป็นผีพนันที่ติดหนี้มาเฟียอย่างเขา เราทั้งคู่เลยต้องโคจรมาพบกันในสถานการณ์ที่สุดแสนจะวุ่นวาย กลายมาเป็นพ่อกับแม่ของลูกที่เกิดมาท่ามกลางการแก่งแย่งชิงดีของสมาคมมาเฟีย

หนึ่งพญางูยักษ์เกล็ดสีดำสนิทตัดกับดวงตาสีแดงเพลิงราวกับสีของทับทิมสยามอายุนับพันปีดุที่สุดในบรรดาอุรคทั้งสี่ทิศ ผู้ปกปักษ์ผืนพนาต้องห้ามติดกับเขตอุทยานแห่งชาติพนาดรทิศใต้ หนึ่งมนุษย์ที่เพิ่งผ่านพ้นเบญจเพสมาเพียงไม่กี่วัน ชื่นชอบการเดินป่าเก็บตราอุทยานแห่งชาติถูกสับเปลี่ยนเป็นเครื่องเซ่นสังเวยแทนชาวบ้านเผ่าชะนอที่ถูกเลือก หมู่บ้านชาติพันธ์ขนาดใหญ่ที่หลีกเร้นตัวอยู่ภายในผืนป่าต้องห้ามมานับร้อยปีเพียงเพราะหลงป่าแต่กลับมีชะตาตกฟากเดียวกัน โศกนาฏกรรมสัมพันธ์ในอดีตชาติเกี่ยวโยงชักนำให้คนทั้งสองหวนกลับมาเจอกันในฐานะคนแปลกหน้า ปริศนากลิ่นหอมของดอกราชาวดีบนเรือนกายชลทิตย์ที่มีเพียงนิลคีรีเท่านั้นที่สัมผัสได้ราวกับเคยสลักลึกในห้วงจิตวิญญาณ “กลิ่นหอมนี้กำลังล่อลวงข้าให้ลุ่มหลงอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อนเจ้ารู้ตัวรู้ไม่ ทำไมถึงเย้ายวนถึงเพียงนี้นะเครื่องเซ่นสังเวยของข้า”

ทุกคนในแก๊งลือกันว่า “นั่นเมียเสี่ย” แต่คนที่ปากแข็งสุดกลับเป็นเด็กดื้อคนนั้นเอง ปากบอก “ไม่ใช่เมีย” แต่พอใครเข้าใกล้เสี่ย ก็มีตาเขียวตามมาเสมอ เสี่ยผู้เย็นชา กลับค่อย ๆ กลายเป็นแมวตัวโตขี้อ้อน เมื่ออยู่กับ "เมียเด็ก" ที่เขาไม่อยากปล่อยให้หนี

"Ini perintah! aku ingin menikah denganmu karena suatu alasan, ini tidak melibatkan perasaan yang membuatmu berdebar-debar, kamu pikir kamu siapa?" ucap Ronald, terdengar serius dan memaksa sekaligus meremehkan. "Pernikahan tidak bisa disamakan dengan pekerjaan, Pak. Anda tidak bisa memerintah sesenaknya untuk alasan apapun agar orang menikah, apalagi anda tidak benar-benar mengenal saya" Nadin masih bisa protes. "Jadi kau tidak mau?" Ronald berdiri dan menghampiri Nadin. "Iya, Pak. lagi pula alasan apa yang membuat anda tiba-tiba ingin menikah dengan saya, Pak?" Tanya Nadin, meski ia sudah bisa membaca alasannya, ia hanya ingin mengulur waktu. "Karena aku ingin melihatmu menderita setiap hari di depan mataku" ucap Ronald tepat di hadapan Nadin, itu seperti sebilah pisau yang menggerogoti lehernya, rasanya Nadin ingin menangis mendengarnya, tapi tidak semudah itu membuang-buang air mata untuk orang yang sedang emosi. 'kejam sekali! Harus semenderita inikah, anak dari wanita yang berselingkuh?' ucapnya dalam hati, ia menelan ludahnya dengan kesal. "Maaf, Pak. Saya tidak bisa!" Ucap Nadin tegas, tak ingin diganggu gugat.

"ผมกับพี่เรามีอะไรกันหรือเปล่า" "แล้วคิดว่าไง" "ผมจำไม่ได้ ไม่งั้นผมจะถามพี่ทำไม" "ใช่ แต่…" "พี่ลืมมันไปได้ไหม"

“ผมอยากผูกปิ่นโตว่าน สัญญาสามเดือน เดือนละแสน มีคอนโดให้อยู่ มีรถให้ขับ ว่านสนใจหรือเปล่า? ถ้าสนใจ... ทดลองงานก่อนนะครับ”

แต่งงานกันมา 5 ปี ไม่เคยพูดกันดี ๆ เลยสักครั้ง เมียก็แรง ผัวก็แรง ตีกันจนกลายเป็นกิจวัตรประจำวัน แต่น่าแปลกที่คำว่า 'หย่า' ไม่เคยถูกพูดออกมาเลยสักครั้ง