So Into You

This marks the third year since Alan Cohen and I became mates, and today's finally the day of the Luna ceremony. As the ceremony begins, Alan takes my hand. But then he hesitates, refusing to move forward. I'm still trying to make sense of it when my adoptive sister, Eden Parker, suddenly breaks into the mind-link. She says she's just ended a failed mate bond with another Alpha and will be back within the hour. That's when I see a flicker of a smile on Alan's face. Then, without a second glance, he lets go of my hand and walks away. I turn to my adoptive brother, Dexter Parker, and my adoptive father, Hank Parker, hoping for some kind of comfort, only to realize they've already left the ceremony with Alan. And just like that, I became the joke of the entire pack. Eden sends me a photo. She's glowing beside Alan, her arm looped through Dexter's, with Hank beaming next to them. That's when I give up. I reach out through the mind-link to my birth father. "Dad, I'm ready to return to the Bloodmoon Pack."

"Earth cries when sun sets. If I am Earth will you be my sun?" I was a liar, but even liars deserve a love story. Everything turned into pure chaos when Bright, an alpha, started chasing after Win, an omega; who was unknown to him, hiding a huge secret. The alpha was such a charm, after all. Maybe Win's heart cells started betraying him. But past lies started haunting him. His actions turned into arrows which were dipped in pure poison piercing his heart in the most painful way. Would Win be able to resist Bright? Will they have their own love story? Even if that happens.. will it be a sweet one? Or end with tragedy?

Four sisters sat on the kitchen floor in a circle each holding their favorite icecream tub and started discussing their heart problems. Rude but not so... Rude Badboy but not so... Badboy Player but not so... Player Jerk but not so... Jerk "Why do we all have such an amazing selection in the boys?" Asked both the twins at a time looking at their elder sisters. "We will definitely note the sarcasm." added the middle sister for them. "Don't worry dears! This is not the end and we will find someone else for sure. That is life which goes on and on and on." assured the elder sister. Well we will also see how they will get out of this Not so... Cliché lives, but will they?

I was married to Gideon Strathmore for eight years, but he was unfaithful, bringing home different women. The 100th, Vesper Quinn, smirked at me and turned to him, saying, "This is your useless wife, huh?" Gideon leaned back in his chair and lazily nodded. Emboldened by his attitude, she strutted over and patted my cheek. "Listen closely to what a real woman sounds like." That night, moans filled the living room. I couldn't escape them. The next morning, Gideon ordered me to breakfast as usual. I refused, unwilling to be his puppet any longer. He forgot our marriage was based on a contract, and it was due in three days.

ผู้หญิงคนนั้นก็มีค่าเหมือนชื่อของเธอนั่นล่ะ ปกติผมกินอาหารหรูแต่ไม่ได้หมายความว่าจะติดดินไม่เป็น อาหารธรรมดาอย่าง " ข้าวแกง" ผมก็เคยกิน แต่พอได้กินแล้วก็ขอกินแค่ครั้งเดียวว่ะ แค่ครั้งเดียวก็เกินพอแล้วเพราะข้าวแกงที่ผมกิน...มันสกปรกเกินไป

ผู้หญิงคนนั้นคือคนที่ผมกำลังชอบ ผู้หญิงอีกคนคือรักแรกแล้วก็อยู่ในใจมาตลอด ส่วนผู้หญิงคนนี้คือ...ของเล่นคั่นเวลา

จะมารักอะไรในวันที่เธอเดินออกมา ทำไมตอนที่เราสองคนอยู่ด้วยกันเขาจึงไม่เห็นคุณค่า นี่สินะที่เรียกว่าไม่เห็นโลงศพไม่หลั่งน้ำตา

-กราฟ- คิดยังไงกับปั้นหยาเหรอครับ? ไซต์หมากระเป๋าแบบนั้นห่างไกลคำว่าสเปคของผมเยอะ ที่เห็นควงๆ ก็แค่เอามาแก้ขัดกับ...แก้แค้น -ปั้นหยา- อย่าถามว่าฉันคิดยังไงกับไอ้พี่กราฟอีกนะคะ ไอ้เฮงซวยที่ทั้งชีวิตมีแต่กราฟความเลวระยำแบบนั้นเอาไปทำหมันเถอะค่ะ อย่าปล่อยให้ไปแพร่พันธ์ที่ไหนเลย!

"อื้อออ ซี๊ดด กระแทกแรงๆ เลยค่ะที่รัก อ๊ะ อ๊ะ" ปัง! "แอล!" "เฮ๊ย! เข้ามาทำไมวะ" "ยังกล้าถามอีกเหรอ ฉันมากกว่าไหมที่ต้องถามนายว่ากำลังทำบ้าอะไร" "ซี๊ดดด เอากันอยู่ไง ไม่มีตาดูรึไง" "ก็เพราะมีตาดูไง ถึงได้ถาม นายทำแบบนี้ได้ยังไง นายคบกับฉันแต่มาเอากับผู้หญิงคนอื่นนี่นะ!" "ก็เธอไม่ให้ฉันเอา ฉันก็ต้องมาเอากับคนอื่นสิวะ รู้แล้วก็รีบออกไปสักที ขัดจังหวะชิบ"

My usually cold and distant wife shared a bowl of soup with her newly joined colleague. Surprisingly, I felt calm, even as I brought up divorce. She sneered at me, "Don't be ridiculous. I'm exhausted. He's just a colleague of mine." "Even if we're married, you have no right to interfere with what I do with my colleagues." "If that's what you think, then I can't help you." When I actually put the divorce papers in front of her, she flew into a rage. "Ryan, do you think the Wagners were still what they used to be? You're nothing without me!"