Su Amor Envenenado Y Mi Escape

Datang kedunia yang baru, pemuda yang bernama dinar menjadi cucu penguasa pulau, dan bertemu dengan cinta sejatinya tapi dia mencintai orang yang salah dan jadi malapetaka untuknya, mencintai duyung yang dulu menjadi istri mendiang ayahnya dan saat cinta menjadi dendam yang tak terelakkan hingga membuatnya menjadi buih bersama.

Jenderal Raymond Harrits adalah Jenderal Besar Nollyvia yang menguasai kota Danfell. Ia difitna dan dihabisi secara keji. Namun cincin merah saga yang selama ini memberikannya kekuatan juga memiliki kutukan. Bahwa pemiliknya tidak akan bisa meninggalkan dunia sebelum mewariskannya kepada orang yang tepat. Ia pun terbangun di tubuh seorang pemuda cacat dari keluarga petinggi pemerintahan. Cakara, pemuda cacat yang baru saja meninggal setelah koma selama tiga tahun tiba-tiba bangun dan tampak sehat. Dengan identitas barunya sebagai Cakara Lakeswara Madaharsa ia akan membalas siapa saja yang terlibat konspirasi atas dirinya, dan dengan ingatannya sebagai Jenderal Besar ia juga akan membalas dendam terhadap semua orang yang selama ini memperlakukan tubuh barunya yang cacat dengan buruk.

It's unrequited love, Aurora is aware of it kahit pa sa simula pa lamang. Maximilian didn't love her as a woman but just a sister, yes she was adopted by his father Maximus after her parents died. She loves Max so much na kahit nakikita niya kung gaano parin nito kamahal ang nawawala nitong girlfriend na si Angel, she stays with him through his hard times nagbabakasali na masuklian ni Max ang nararamdaman niya. Even gives him her chastity just to prove to him that she really loves him ay bigo parin siya, dahil nang malaman niya na nagdadalang tao siya, ay sakto dumating ang balita na nagpaguho nang mundo niya. Angel was alive! And of course Max left her alone after everything she did for him. But what can she do? She couldn't even confess her love to him because it's already late, at isa pa he's already with the woman he loves. So she decided to leave for good nangako na kakalimutan na niya si Max,she burned her car down and pretended that she has amnesia, change her name just to live normally. But after a year while working at a restaurant someone grabbed her wrist and to her shock it was him. She lied na may amnesia siya para lang umalis na ito. Tinaboy niya ito dahil pakiramdam niya ay naka moved on na siya, but Max returned carrying her three years old son na si Matthias and claiming that he was her fiance and Matthias is their son.! And telling her that he misses her and he loves her so much! "I already moved on Max!" Naninindigan niyang sabi but when Max kisses her pakiramdam niya ay nabuhay ulit ang nakaraan. '.. marupok?.. ' Kailangan niya paring manindigan!

Adelia mengira, ketulusan cinta dan pengorbanannya akan membuat hati Samuel luluh, lalu berbalik mencintainya. Ia rela menjadi babu di rumah mertua demi Samuel. Namun, takdir bertindak kejam padanya. Di hari ulang tahun pernikahan mereka, Samuel justru memberikan kejutan mencengangkan yang mampu mengubah hidup Adelia lebih menderita.

อุตส่าต์หนีไปดามใจที่กรุงเทพตั้งห้าปี กลับมาเจอเธอที่เป็นอดีตและไอ้ที่เกาะขาหนึบนั่นก็คงจะลูกของผัวใหม่ล่ะสิท่า เหอะ! หน้าไม่เห็นเหมือนพ่อเลยสักนิด “ถ้าได้ฉันเป็นพ่อนะไอ้หนู สาวกรี๊ดแกจนตดแตกแน่”“พี่กล้า_” “พี่กล้ามีอะไรหรือเปล่าจ๊ะ?” “ผัวไปไหน?” “ไม่มีจ้ะ” “เหอะ” “มันทิ้งไปมีเมียใหม่ หรือเห็นผู้ชายแล้วบอกว่าตัวเองไม่มีผัวล่ะ?” กลับบ้านมาคนว่าง ๆ แบบเขาก็ควรจะทำอะไรที่มันมีประโยชน์สักหน่อยสิ อย่างเช่นการไปแอบมองอดีตแบบเธอ ขับรถวนรอบหมู่บ้านอย่างกับรถเติมน้ำเปล่าไม่ใช่น้ำมัน แล้วถามคำถามกวนส้นตี_แบบนี้ เขาสะใจมากที่ได้เยาะเย้ยคนแบบเธอ ผู้หญิงใจร้ายที่ทำเขากินไม่อิ่มหลับไม่เต็มตามาห้าปีเต็ม แต่ไม่รู้ว่าทำไมเวลาเจอหน้ากันเขาต้องใจอ่อน แพ้ให้กับความใสซื่อไร้เดียงสาของเธอตลอด แถมเจ้าเด็กน้อยหน้าหล่อลูกชายที่เกาะเธอหนึบด้วยอีกคน เขาทั้งเเกลียด ทั้งสงสาร จนกระทั่งวันที่เขาต้องมารู้ความจริงบางอย่าง… “แล้ว…แล้วถ้าเป็นลูกกูจริงทำไมน้ำค้างถึงไม่บอกกูวะ”

Sebagai ahli waris keluarga Wirata, Ruben memiliki segalanya. Dia tampan, pintar, kaya, hanya saja ia merasa tak bahagia dengan itu semua. Hingga ia menyadari satu hal, kebahagiaannya adalah Melanie. Sahabat yang mencintainya dalam diam. Namun latar belakang Melanie tidak akan pernah bisa diterima di keluarganya. Mampukan Ruben melindungi gadis yang ia cintai? Ataukah harus menyerah pada takdir?

เรื่องราวความสัมพันธ์ของเพื่อนสนิท ระหว่างสาวสุดจี๊ดที่แสนจะบอบบาง กับเพื่อนชายสุดหล่อปากแซ่บ ที่ความสัมพันธ์นี้จะไม่ใช่ความสัมพันธ์แบบเพื่อนตลอดไป...เมื่อทั้งสองเกิดพลาดท่าเสียทีเกินเลยมากกว่าคำว่าเพื่อน "ซุน อย่างี่เง่า ถ้าเป็นเรื่องที่กูพูดเมื่อคืนกูขอโทษ คือกูไม่ได้จะหมายความแบบนั้น...คือกู..." "คืออะไร คือมึงอายว่างั้น มึงอายที่นอนกับคนแบบกูใช่ป่ะ?" "เปล่าไม่ใช่แบบนั้น คือ... คือกูแค่สับสนไม่รู้จะบอกคนอื่นยังไง มึงคิดดูนะเป็นเพื่อนกันมาสิบกว่าปี อยู่ ๆ จะมาเปลี่ยนสถานะเนี่ยนะ" "กูไม่เห็นแคร์!" "มึงอย่าบอกนะเว่ยว่ามึงชอบกูจริง ๆ อ่ะ?" "แล้วถ้าใช่ล่ะ" "......" "ถ้ากูบอกว่ากูชอบมึงล่ะ ชอบมึงมานานแล้วด้วย" คนตัวเล็กถึงกับเงียบ เธอพูดไม่ออก ทุกอย่างเหมือนหยุดนิ่งไปชั่วขณะ "ตะ แต่ เราเป็นเพื่อนกันนะ"

เพียงแค่ค่ำคืนเดียวที่เขาพลาดพลั้ง จากเด็กสาวที่ไร้ที่พึ่งพา หนึ่งเดียวที่เธอเฝ้ามองด้วยความรักและเคารพก็คือชายที่อายุห่างกับเธอถึงยี่สิบห้าปี เขาเป็นรักแรกพบ เป็นผู้มีพระคุณสำหรับเธอ เธอยินยอมมอบทั้งกายใจและชีวิตทั้งชีวิตให้เขา กับการก้าวขึ้นสู่ตำแหน่งเมียคุณอาทิตย์ ซึ่งความเป็นไปได้นั้นมีเพียงศูนย์ และศูนย์เท่านั้น... เพราะเขาเกลียดความหน้าด้านของเธอยิ่งกว่าอะไรดี! “คุณอาทิตย์เคยรักใครบ้างไหมคะ?” “ไม่เคย” “ไม่เคยมีคนที่รัก?” “ไม่เคยคิดจะรักต่างหาก โดยเฉพาะคนที่ถามฉันตอนนี้” “แต่หนูเป็นเมียคุณอาทิตย์แล้วนะคะ” “แค่นอนให้ฉันเอา อย่าเพ้ออย่าฝันว่าจะมาใช้คำว่าเมียกับฉัน” __________________________________ //// “ยังจะให้พ่อแม่ไอ้นั่นมาสู่ขอเธอ กับฉันที่เป็นผัวเธออีกไหม? ยัยเด็กน้อย” “มะ ไม่เอาแล้วค่ะ ฮึก!” “ดี ทีหลังอย่ามาเล่นกับระบบประสาทฉันนะแก้ว เพราะฉันจะเอาเธอแบบนี้ทั้งวัน ไม่ต้องเห็นเดือนเห็นหมอก!”

...เมื่อรุ่นพี่ที่สนิท ประสบอุบัติเหตุเสียชีวิต สิ่งที่พายุได้รับจากการเป็นเจ้าหนี้ ที่ไม่ได้เงินคืนซักบาท แถมยังต้องรับอุปการะสาวน้อยน่ารัก ที่สูญเสียทั้งพ่อและแม่ เขาจึงจำเป็นที่จะต้องรับเลี้ยงเธอไว้! ในฐานะ"ของเล่นแก้ขัด" แต่สำหรับสาวน้อยไร้เดียงสา ผู้อ่อนต่อโลกอย่าง "ข้าวหอม" กลับมองว่าสิ่งที่เขาให้มา มันคือ "ความรัก " เมื่อความดีและความใสซื่อของเด็กสาวคนหนึ่ง ไม่สามารถหยุดความเจ้าชู้รักสนุกของคนที่เธอรักได้ และได้ยินคำพูดเหยียดหยามมากมาย ข้าวหอมจึงเลือกที่จะหนีออกไปจากชีวิตผู้ชายใจร้ายที่เธอไม่มีวันลืมได้ลง... แต่ไม่รู้ว่าเป็นเพราะ"บุญวาสนา" หรือ"บุญวาดชาติหมา" ทำให้ทั้งคู่กลับมาเจอกัน! ในฐานะ ท่านประธานของบริษัท กับเด็กนักศึกษาฝึกงาน ที่การกลับมาเจอกันครั้งนี้ ข้าวหอมคนเดิมของพายุ กลับเปลี่ยนไปอย่างสิ้นเชิง...

Tras ocho años de amor, Sofía pasó de ser la musa intocable de Alejandro a convertirse en un estorbo del que ansiaba librarse. Luchó durante tres años, hasta que se extinguió la última chispa de amor. Sofía finalmente claudicó y se alejó. El día de la ruptura, Alejandro soltó una risa fría. —Sofía, esperaré a que vuelvas suplicando por reconciliarte. Pero lo que aguardó… fueron las nupcias de ella. Devorado por la rabia, marcó su número. —¿Ya terminaste tu numerito? Al otro lado de la línea, una voz masculina, grave y serena, respondió: —Sr. Rivera, mi prometida se está duchando. No puede atenderle. Alejandro colgó con desdén. Creía que era solo otro ardid de Sofía para atraerlo. No fue hasta el día de la boda, al verla vestida de novia, avanzar hacia otro hombre y con el ramo entre las manos, cuando comprendió: Sofía realmente lo había abandonado. Fuera de sí, se precipitó hacia ella. —Sofía… lo admito, ¡estaba equivocado! No te cases con otro, ¿te lo ruego? Ella alzó suavemente el vuelo del vestido y pasó junto a él sin detenerse. —Sr. Rivera, ¿no decía usted que Camila y usted eran el destino perfecto? ¿Qué hace arrodillado en mi boda?