Sumakay Ako Ng Jeep Sumandal Ako

Pag may edad na mas masarap. Lalo na kung mayaman. Ihihiga ka sa kama hindi sa tambakan. Hindi ko alam kung saan nagsimula, nong araw na iyon biglang nagbago ang lahat. Nagkasakit si Auntie at tanging pagbabar ang naisip kong trabaho. Nag-apply ako biglang tagahugas ng pinggan pero di sapat ang pera roon para sa operasyon ni Auntie. Nagtry ako pumasok bilang crew sa jollibee, mcdo, at mang inasal hindi rin natanggap. Hanggang sa may nag-alok sa akin, na sasayaw lang daw ako. Pagtapos ng sayaw, tatabi sa mga guest at bibigyan na ako ng mga tip. Hanggang sa may nga bisitang gusto na akong ikama. Hanggang sa pag-agawan ako at mapanalunan ng isang lalaking kailanman ay di ko pa nakikita. Sa halagang 1 Million, kapalit ang katawan ko, dignidad ko, at kalayaan ko. Sapat na iyon, pampaopera kay Auntie.

Walang perpektong pamilya, alam ko iyon. Away-bati. Tampuhan. Pagtatalo. Normal na tagpo ang mga iyon sa tahanan ng sinumang mag-asawa. Wala kaming ipinagkaiba ni Gavin pero kampante ako sa pagmamahal na ibinibigay ng asawa ko. Naniniwala akong sa kabila ng kawalan namin ng anak ay sa akin pa rin siya laging umuuwi. Ako pa rin ang nagmamay-ari ng mga salitang hangad na marinig ng karamihan sa mga babaeng nangangarap ng matinong kabiyak. Pero ang lahat ng bagay ay kumukupas nga ba pati ang pagmamahal? Sa araw ng wedding anniversary naming ay ginimbal ako ng kataksilan ng asawa ko. Gusto ko sana siyang sorpresahin pero ako ang ginulat niya sa annulment paper na nilapag niya para pirmahan ko. Bumagsak ang aking mundo at sa sobrang desperasyon ay naisip kong magpakamatay. Pero imbis na magawa ang gusto ay natagpuan ko ang sariling pinipigilan ang lalaking nakasampa rin sa railing ng tulay at gusto ring tumalon tulad ko. Sa pagtatagpo naming dalawa, umusbong ang damdaming kinatatakutan ko na kung ang bilyonaryong kapitan ay handa akong samahang mahiga kahit sa mga tinik sa kama?

((( Julius POV’s )))Napabangon ako dahil sa bungangang yun. Tinignan ko yung babae.“Huwag kang lalapit sa akin!” Bigla akong ngumit at natawa sa sarili ko. Kung gano'n ang babaeng 'to ay walang iba kundi si Janine.“Seems I have a “good” Morning. Good morning Janine.”Bigla akong pinaghahampas ng unan ni Janine. Ewan parang ang saya eh. Nakalapit ako sa kanya. Pinigilan ko ang kamay niya saka hinila ko siya palapit sa akin.“Bitiwan mo ako Julius!” Hinalikan ko siya sa noo. Natigilan siya sa kakapalag.“Now, your mine.” Saka ko siya hinalikan sa labi.Bakas sa mukha niya ang pagkagulat. Kaya bigla niya akong sinampal. Ngumiti lang ako bilang tugon...“I know. I deserve it.” At muli ko siyang hinalikan.“Julius! Gumising ka nga!” At pinagsasampal ako ni Janine, magkabilaang pisngi. Pinigilan ko ang kamay niya.“Gising na gising ako. Gusto mo pa?” Pak!Aww...yun ang masakit.“Di ako nakikipaglokohan sa'yo!” Ngumiti ako.“Sa tingin mo niloloko kita?”“Ahhhh....hmmm..” Hinalikan ko eh.At bago ako bumangon, hinalikan ko siya sa pisngi. Natulala siya.Bumangon na ako. Tinali ko ang robe ko at kinindatan siya bago ako pumunta ng banyo.Nang makapasok ako, narinig ko ang pagsisigaw ni Janine.Nakita ko naman ang refleksyon ko sa salamin. Ngiting-ngiti na napapailing. Naghilamos ako. Iniisip ko kung sino sa dalawang ama-amahan ko ang gumawa nito.

"Oo ford! ...ako nga ang iyong asawa na pinabayaan mong mamat*y sa kamay ng ina mo at sa babaeng tinuri kong kapatid buong buhay ko!" walang tigil sa pagpatak ang aking luha habang sinasabi lahat sa kaniya lahat ng sakit na dinanas ko sa kamay ng kaniyang pamilya at sa t*ksil kong kaibigan. "M-maniwala ka sakin hon ...please-e maniwala ka wala akong alam sa sinasabi mo" paliwanag niya habang sinusubukan niya akong yakapin. "Tigilan mo ako sa mga kasinungalingan mo! magmula ngayon, hindi na ako ang dating mahinang si gwen! dahil hindi na ako muli pang magpapa-api sa inyo!" kumalas ako sa pagkakahawak niya sakin saka tumalikod sa kaniya. "Maniwala ka gwen ...ikaw parin ang babaeng pinakamamahal ko-o" tumulo ang aking mga luha habang nakikinig sa kaniyang kasinungalingan. "M-mahal? ...kung mahal mo ako ford sa akin ka naniwala! sa lahat ng tao dapat ikaw yung unang kumampi sa akin! alam mo ba yung sakit na dinanas ko?! ...ford hindi mo alam kung anong hirap at pasakit naranasan ko sa inyo!" Wala paring hinto ang pagtulo ng aking mga luha habang isa isa kong sinasabi sa kaniya lahat ng nangyari mula noong nasa pamamahay nila ako. "Maniwala ka ...wala akong alam sa nangyari, patawarin mo ako kung, kung hindi ako nakinig sayo mga panahong yun" while crying saka nakaluhod papalapit kay gwen. "T-tama na ford! ...tama na! ...hinding hindi ko kayo mapatatawad lalo ka na!" muli akong bumitaw sa kaniya saka nagpatuloy sa paglalakad habang ang agos ng ulan tuloy tuloy padin. "You're the worse man i've ever met!" in her mind Muling nagsipag patakan ang noo'y nais kong pigilan na mga luha ngunit kusa itong lumalabas at ayaw paawat.

Akala ko tapos na ang gabi. Tahimik na ang buong bahay, pero hindi ang dibdib ko. Kagagaling lang namin sa isang party—hosted by his mother. Ang daming tao. Ang daming mata. Pero kahit na ipinakilala niya akong secretary lang, ramdam ko ang pag-aangkin sa bawat sulyap niya. Lalo na nang may lalaking lumapit sa akin. Lalo na nang ngumiti ako, kahit sandali. Doon ko siya nakita—yung paninigas ng panga, ang lalim ng tingin na parang babagsak ang langit. Kaya hindi na ako nagulat nang may kumatok. Malakas. Walang pasintabi. Pagbukas ko ng pinto, naroon siya. Si Cayden. Nakatayo sa dilim, may halong galit at silakbo sa mukha. Hindi siya nagsalita agad—dumiretso siya sa loob, isinara ang pinto, at hinila ako papunta sa kama. “Cayden, what are you—stop!” Nagpumiglas ako. Umiwas. Pero hinigpitan niya ang hawak sa braso ko. Lumuhod siya sa kama, pinilit akong mapahiga. At saka siya bumulong, malamig ang boses, pero parang nasusunog ako sa bawat salita. “Tonight, whether you like it or not… I’m going to claim you.” Nanlaki ang mata ko. Hindi ito tanong. Hindi ito pakiusap. Ito ang utos ng isang lalaking hindi kailanman tinanggihan. Hindi siya aalis. Hindi siya titigil. At ngayong gabi— Tatatakan niya ako ng pangalan niya. Kahit hindi ako handa.

Isa lang akong simpleng babae, papasok sa opisina, magtatrabaho at uuwi. Wala na sa isip ko ang mainlove simula ng lokohin ako ng una kong . Kaya naman subsob sa trabaho lang ako, kumbaga eto na ang buhay ko. Nagsimula ng magbago ang buhay ko ng mapromote bilang Executive Secretary ni Mr. Montano. Makakaya ko kayang balewalain ang charm nito lalo pa at saksakan ito ng gwapo?

Minahal ko siya sa kabila nang malamig niyang trato sa akin, ngunit sa huli ay parang basura niya lang kung itapon ako sa pagbabalik ng kaniyang unang pag-ibig. Pero hindi ako papayag na mauwi sa wala ang mga araw na natitira sa akin. Hindi mo na ako maaangking muli, President Riego!

Please leave a message after the tone. "Hi. This is Julie. Si Maria Juliena Dimagiba, tanda mo pa? Nakita nga pala kita kanina. Kasama mo 'yong boyfriend mo habang sakay kayo ng auto mo. Hindi mo siguro ako napansin kasi nobyo mo 'yong umorder para sa inyo. Oo, ako 'yong nasa drive thru. Rome... I'm sorry. Ang sama-sama ko noong mga bata pa tayo. Sorry sa lahat ng mga pambubully ko. Alam mo... feeling ko kinakarma na ako ngayon. Kasi ang yaman-yaman at ang sikat-sikat mo na, e. Tapos heto ako... kahit anong kayod ko, kahit anong sikap ko, wala pa rin. Hindi ako manghihingi ng pera sa'yo ha. Tumawag lang ako kasi gusto kong mag-sorry at sabihing..." Mahal kita, Borromeo Buendia Jr. Mahal kita kahit pansexual ka pa, bakla, o ano pa. I hung up and sent my message, leaving my confession still untold.

Ikakasal na ang pinakapopular na babae sa amin noong high school. Inimbitahan niya ang lahat sa aming klase para sa kaniyang kasal. Gusto kong kumilos na parang hindi ko nakita ang message na ipinadala niya sa akin pero walang tigil niya akong tinag sa group chat. “Nagkunwari kang mayaman gaya ko noong high school, pero hindi kita masisisi sa ginawa mo. Sa totoo lang, iniimbitahan kita sa kasal ko bukas para makita mo kung paano maging isang tunay na mayaman.” Agad na nagsalita ang iba naming mga kaklase. “Napakabait mo talaga, Haley. Kaya hindi na ako magtataka kung paano mo nagawang pakasalan ang isang miyembro ng pamilya Baumer. Hindi ako makapaniwala na mapapatawad mo ang isang materialistic na kagaya ni Emma!” “Ano ba ang deserve ng isang kagaya ni Emma Larkin para makaattend sa kasal ni Haley? Masyado siyang mayabang.” Habang tumitindi ang mga pangiinsulto, umabante si Haley Stockwell para mapanatili ang kapayapaan sa chat. “Sige na, kalimutan na natin ang mga hindi maganda nating nakaraan. Hindi na ako naaapektuhan sa mga ito dahil masyado nang matagal mula noong mangyari ang mga iyon. Anyway, huwag na tayong maghinanakit kay Emma dahil masyado na itong mahirap at pangit.” Walang tigil na umulan ang mga papuri sa kaniya ng lahat sa group chat habang tinatawag siya ng ilan sa amin na mabait at inosente. Napasinghal ako sa aking nakita. Si Haley ang babaeng nagkukunwaring mayaman sa amin—ako ang tunay na tagapagmana ng isang mayamang pamilya pero pinalabas pa rin niya na sinungaling ako. Ginawa niya akong target ng mga pangiinsulto ng lahat. Tiningnan ko ang digital wedding invitation para makitang gaganapin sa aking villa ang kaniyang kasal. Mukha ring pamilyar ang kaniyang groom—hindi ba’t ito ang driver ng aking asawa? Ngumiti ako nang maisip ko ang mangyayari. Sumagot ako sa chat ng, “Sige! Kailangan kong umattend ng kasal mo!”

Ako si Anne Villar Tambalos, 25 years old. May nobyo ako for 3 years at may balak na kaming magpakasal. Sya si Conrad Lim, galing sa mayamang angkan sa Bohol. Akala ko ay ito na ang lalaking para sa akin pero hindi pala.  Nahuli ko itong nagmu-mukbang sa talaba ng ibang babae. Labis akong nasaktan dahil dalawang buwan na lang ay kasal namin.  Lahat sama ng loob ay sinabi ko sa'kin ina. Kaya agad akong pinayuhan na mag-move on ako, dahil hindi lang ito lalake sa mundo.  Kahit masakit ay kinailangan kong mag-move on sa kabiguan ng pag-ibig.  Isang araw niyaya nila akong mag-bar upang mabawasan ang sakit na aking nararamdaman. Agad akong sumama dahil naroon naman si Celyn kaya walang dapat ipag-alala.  Hindi ko alam naparami ang nainom namin. Kaya nagawa kong makipag-siping sa isang estrangherong lalake.  "Congratulations, you're 1 week pregnant!" parang bombang sumabog na aking pandinig. Hindi ko akalain magbubunga pala ang isang gabing pinagsaluhan namin estrangherong lalake. Dahil sa takot nagtago ako dala-dala ang aming anak sa aking sinapupunan at umalis patungo sa Maynila kasama ang aking kaibigan.  Masaya sana dahil natakasan ko ang dalawang lalaking naging malaking parte pagbabago sa buhay ko. Pero ang ama aking anak ay syang magiging Boss ko pala. Dahilan upang magkunwari ako na hindi ko ito kilala o nakita man lang.  Siya si Dixon Stanley Floyd, multi- billionaire. Hanggang umeksena ang kanyang ina at pinagbintangan ako ng isang bagay na hindi ginawa. Hindi man lang kasi ako pinagtanggol ni Dixon sa kanyang ina.  Hanggang niluwal ko ang anak namin, na sya namang muling pagpapakita ng aking ex. Humingi ito ng tawad sa kanyang ginawa noong nagtaksil ito sa'kin. Nais itong tumayong ama sa'king anak.  "Hihintayin ko ang sagot mo, babalik ako bukas. Kaya pag-isipan mo ang aking sinabi!" saad nito, saka tuluyang umalis.