Tatuajes Para Hermanas

—Te amo —me dice Kael, y yo le creo.Incluso en medio de la guerra y el caos, tratando de escapar y escondiéndonos de nuestros enemigos, sé que él es el único para mí.Siento que el lazo entre nuestros corazones se tensa, y lo único que puedo decir en respuesta es: —Hazme tuya. Gemma. Lo único que quería era aventura. Cuando se escabulló para ocupar el lugar de su primo como criadora de un alfa lejano, no tenía ni idea del peligro y la confusión a los que se enfrentaría. Pero entonces conoció a Kael, un Alfa capturado, y todo cambió.Kael. Llevaba años escondiendo de sus enemigos lo que quedaba de su manada destruida. Pero ahora que tenía a Gemma, tenía algo por lo que valía la pena luchar.¿Podrán los dos vencer a sus enemigos y encontrar paz para la manada Moonwake, para que por fin puedan estar juntos en paz, o ganará el Alfa rival?"Secuestrada por el Alfa Rival" es una obra de Claire Wilkins, autora de eGlobal Creative Publishing.

Avery Cruz, 20 years old. Lahat ay gagawin para mabigyan ng magandang buhay ang pamilya at matustusan ang pagpapagamot ng kaniyang inang may breast cancer. Isa lang ang naisip niyang agarang solusyon sa kaniyang problema, yon ay ang ibenta ang sarili kay Travis Axel Dela Torre, 32 years old. Isang batang bilyonaryo at tagapag mana ng mga Dela Torre. Sa halagang 30 Million na alok nito ay pumayag siyang maging babae ni Travis. Walang hindi ginusto si Travis na hindi niya nakukuha. When he saw Avery, ginusto niyang mapasakaniya ito. Gamit ang kaniyang pera, nakuha niya ito at naikama! Ngunit paano kung sa pag tira niya sa bahay kasama si Travis ay matuklasan niyang kapatid pala ito si Simon Anthony Dela Torre, 22 years old. Ang lalaking matagal na niyang pinapangarap? Paano kung kelan kinakasama na niya ang kuya nito ay saka naman nagpakita ng damdamin para sakaniya si Simon? Isang pagtataksil nga ba ang mabubuo para sa isang makasalanang pag nanasa? Ano/Sino nga ba ang mas higit na magiging matimbang para kay Avery? Puso o salapi?

Kenma Kurosaki. Seorang laki-laki biasa yang bersekolah di sekolah para bangsawan. Namun tanpa seorang pun sadari, bahwa sebenarnya Kenma sendiri bekerja untuk keluarga Akinori untuk mengumpulkan informasi penting dari para Keluarga Pilar yang lainnya. Dan sampai pada suatu hari di mana Kenma harus berpisah dengan keluarga Akinori. Karena mengetahui bahwa ternyata identitasnya sebenarnya bukanlah seorang anak dari bandit gunung. Melainkan anak dari salah keluarga penting yang memiliki hubungan erat dengan kekaisaran.

Matapos na ipatapon ng sariling asawa at step-sister sa karagatan, bumalik si Lauren De Silva sa bayan ng San Lorenzo gamit ang isang bagong mukha at pangalan bilang Estrella Watson. Gagamitin niya si Nicholas Chua ang half-brother ng kanyang dating asawa na si Nathaniel Chua para makapaghiganti ngunit wala siyang kaalam-alam na si Nicholas pala ang lalaking nakabuntis sa kanya noong gabing sinet-up siya ng kanyang stepsister para hiwalayan siya ni Nathan.

Am I ready to be in love? Am I ready to sacrifice myself? Handa na ba ako sa mga mangyayare kapag sinabi ko sa kaniya na mahal ko siya? Paano kung hindi niya ako mahal? Paano kung wala naman siyang nararamdaman para sa akin ano ang gagawin ko? Deserve niya ba ako? Hindi ako para sa kaniya. Kaya titignan ko na lang siya na masaya sa ibang babae na kayang ipagtanggol at mahalin siya ng lubusan.

Handa si Sophia Grant na gawin ang lahat para maisalba ang kasal niya kay Julian—kahit pa unti-unti na itong lumalamig at tila ba nahuhulog na sa bitag ng magandang empleyado nitong si Vanessa. At ngayong may baby na sila, mas lalo siyang kumapit. Umaasa. Nagsusumamo. Pero habang lalong nabubunyag ang mga kasinungalingan at pagtataksil, unti-unting bumukas ang mga mata ni Sophia sa katotohanang ayaw niyang tanggapin—na minsan, hindi sapat ang pagmamahal lang. Wasak ang puso. Luhaan. Napahiya. Sophia chose to walk away… dala-dala lang ang mga sugat ng kahapon at ang pangakong babangon muli. Sa pagkakataong ‘to, hindi para kay Julian. Kundi para sa sarili niya. Ipinangako niya sa kaniyang sarili na magbabalik siya—mas matapang, mas malakas… at handang ipaglaban ang respeto at hustisyang matagal nang ipinagkait sa kanya.

Dalawang taong pilit na tinatago ang tunay na nararamdaman, hangang sa di inaasahang pangyayari muling pinagtagpo ang kanilang mga landas. Ngayon paano ipapaliwanag ni Dian kay Fred na nagkaroon sila ng anak matapos ang gabing pinagsaluhan nila anim na taon ang nakalipas.Ano ang gagawin ni Fred para matanggap siya ng kaniyang anak na hindi siya tanggap biglang tatay nito at ano ang gagawin niya kung isang araw dahil sa kagaguhan at pambabae niya ay may bigla nalamang lalapit sa kaniya upang alukin siya na pakasalan ito sapagkat buntis ito at siya ang ama. Paano nila ipagpatuloy ang naudlot nilang pagmamahalan gayong magkakaanak na naman si Fred sa ibang babae. Matatangap ba ni Dian na maging pangalawa na lamang sila ng kaniyang anak sa buhay ni Fred o lalayo siya para hanapin ang lalaking para sa kaniya, at paano kung muli na naman pagtagpuin ng tadhana ang kanilang mga landas, paano kung muli na namang nabuhay ang kanilang nararamdaman para sa isat isa. Magkakaroon na ba sila ng happy ending o may sisira na naman sa happy ending na hinahangad nila?

Meus pais foram picados por abelhas Rainha das Abelhas desconhecidas e levados às pressas para o hospital. Fui até o Instituto de Entomologia buscar ajuda do diretor (meu marido) para auxiliar no diagnóstico médico. Mas ele chamou os seguranças e me barrou na porta. "Não lido com trabalho depois do expediente. A mãe da Lídia está doente, preciso cuidar dela." Tentei mostrar o termo de risco de vida, mas ele o rasgou: "Gente morre todo dia. Seus pais morrerem não muda nada." Após a morte deles, processei Lídia, que intencionalmente derrubou a colmeia. Meu marido, ausente por dias, apareceu como perito no tribunal e falsificou um laudo para inocentá-la. Quando decidi me mudar do país, ele surtou: "A morte dos seus pais não é problema meu! Trabalhei o dia todo, não posso descansar?" "Quer arruinar a vida da Lídia só porque sua família desmoronou? Que pessoa cruel!" Olhando para sua expressão repugnante, entendi: Ele ainda não sabe que ficou órfão. Porque os mortos eram os pais DELE.

No dia em que fomos registrar o casamento, meu namorado Eder Leite mandou que me expulsassem do cartório civil e entrou de mãos dadas com sua amiga de infância. Ele olhou para mim com indiferença: — O filho da Rosana precisa ser registrado. Depois que nos divorciarmos, eu me casarei com você. Todos achavam que eu, tão apaixonada, aceitaria esperar por ele mais um mês sem reclamar. Afinal, eu já o esperava há sete anos. Mas naquela mesma noite, aceitei o arranjo da família e fui para o exterior em um casamento combinado. Desapareci do mundo dele. Três anos depois, voltei ao Brasil acompanhando meu marido para visitar a família. Por causa de um compromisso de última hora, meu marido pediu que a filial brasileira da empresa enviasse alguém para me buscar. Jamais imaginei que reencontraria Eder, desaparecido da minha vida há três anos. — Já chega dessa birra, está na hora de voltar... O filho da Rosana vai começar a frequentar o jardim de infância, e você ficará responsável por buscá-lo e levá-lo.

No momento da explosão no laboratório, meu namorado, Gustavo Sena, correu desesperado... Mas não até mim. Ele correu até Lívia Cardoso, que estava distante do centro da explosão, e a protegeu com o próprio corpo. Quando o barulho cessou, ele a levou imediatamente ao hospital, nos braços. Nem sequer olhou para mim, caída no chão, coberta de sangue. Aquela garota que ele criou e cuidou por dezoito anos preenchia completamente seu coração. Não havia mais espaço para mim. Meus colegas me levaram ao hospital. Sobrevivi por pouco. Depois de sair da UTI, com os olhos ainda inchados de tanto chorar, liguei para meu orientador: — Professor Luís, eu pensei bem e tomei uma decisão. Aceito ir com você para o projeto de pesquisa confidencial. Mesmo que a viagem seja em um mês, e eu não possa ter contato com ninguém por cinco anos... Está tudo bem. Em um mês, eu me casaria e realizaria um sonho que eu alimentava há muito tempo. Mas agora... Eu já não quero mais.