Yeng Constantino Hawak Kamay

Sa ika-dalawang anibersaryo ng kasal ng mag asawang Enrico Dela Muerte at Carmina Ocampo ay parehas silang may gustong sabihin sa isa’t isa. Hindi pinairal ni Carmina Ocampo ang kasabihang ‘ladies first’ sa kadahilanan na gusto niya munang marinig kung ano ang inihandang surpresa ng kaniyang asawa para sa kaniya. Subalit, biglang naghain ng divorce si Enrico na sobrang ikinagulat ni Carmina. Ikinagulat ito ni Carmina sapagkat, gano’n ba kabilis? Gano’n lang siya kabilis bitawan ni Enrico? Tumulo ang luha ni Carmina habang hawak sa kaniyang kamay ang isang pregnancy test sheet na nasasabik niya sanang ibabahagi kay Enrico para sa kanilang anibersaryo. Dahilan sa halo halong emosyon na nararamdaman ni Carmina ay hindi na niya naiwasang itanong kay Enrico kung paano kung sabihin niya na magkakaroon na sila ng anak? Ngunit hindi inaasahan ni Carmina ang naging sagot sa kaniya ni Enrico---bumalik na ang totoong minamahal ni Enrico. Makalipas ang ilang buwan, habang tinatahak ni Carmina ang kalsada upang tumawid, naramdaman niya ang kakaibang sakit ng tiyan niya kaya bigla siyang napahinto sa paglalakad, ‘manganganak na ata ako’, wika niya sa kaniyang sarili. Eksaktong hinto ni Carmina ay siya namang naramdaman niya ang sakit mula sa pagkabunggo ng isang sasakyan sa kaniya. Eksaktong kasal ni Enrico at siya ay nasa simabahan nang mabalitaan ang nangyari kay Carmina at agad itong lumisan. Humahangos, nakarating siya sa ospital kung saan dinala si Carmina at hindi siya makapaniwala sa kaniyang nakita---DUGO! Nababalot ng dugo si Carmina at kitang-kita niya itong naghahabol ng hininga at paulit-ulit na sinasambit, ‘Pakiusap, pakiusap, iligtas n'yo ang anak ko.

Nothing is more embarrassing than attracting a man and promising to marry him while being a drunken mess! Atanasha Felise Devon, isang dalagang nalasing sa isang kilalang bar and ended up as a bride/personal maid ng isang kilalang CEO ng isang malaking kumpanya, but also a pervert who is constantly teasing her. Magbabago na nga ba ng tuluyan ang takbo ng kaniyang buhay sa mga kamay ni Red Caden Buenavista? Ano-ano pa nga bang pag subok ang dadaan sa kanilang mga buhay?

"Apple Gale Fernandez-Tuazon," he teased as he played with my shirt. His breath gives me shiver as I want to run away from him but I can't. I just can't. His smell, his touch, his body, I want him too more than he wants me. Naramdaman ko ang mainit niyang hininga sa leeg ko habang patuloy niyang pinapalakad ang kamay niya papasok sa natitira kong saplot. ***** Si Adrious Caesar Tuazon ay kinikilala as the most dangerous Mafia King. He was ruthless, cold, attractive, dangerous, poker-faced expression, dark, and dead gorgeous. Namimili lang siya ng kanyang pinagkakatiwalaan. Si Apple Gale Fernandez ay hangad na maging flight attendant after she graduated from college. She was charming, may pagkamasungit sa mga hindi niya kilala, labanera sa mga taong lumalaban sa kanya at higit sa lahat she is loveable. Hindi maayos ang pakikitungo ng ina ni Apple sa kanya. Hindi niya inaasahan na ibibenta siya ng kanyang sariling ina sa isang Mafia King na bilyornayo sa halagang limang bilyong piso. Hindi alam ni Apple na nakatakda para sa kanya ang isang korona para magkaroon ng title na Mafia Queen. Adrious is obsessed with Apple. In her body, eyes, face, everything! He was drowned by her presence kaya gumawa ng paraan si Adrious upang makuha ang babaeng pinapangarap niyang maging reyna.

“Maximo Guevarra, maghiwalay na tayo,” malamig niyang sabi sa asawa. “At sino naman ang nagbigay sa 'yo ng karapatan na sabihin 'yan, Mrs. Luciana Mendoza-Guevarra? Tandaan mo, akin ka at walang ibang aangkin sa 'yo kaya hindi ako papayag!” **** Si Luciana Mendoza ay dalawang taon ng kasal sa CEO na si Maximo Guevarra. Halos dalawang taon din siyang nagtiis sa malamig nitong pakikitungo sa kanya at paulit-ulit na pinapamukhang pinakasalan lamang siya dahil wala na itong ibang magagawa. Ngunit, hindi iyon nagpatinag sa kanya at pilit na kinukuha ang puso ng asawa hanggang sa napagod na siya lalo na nang magbalik ang dating minahal nito at nagdadalantao sa kanilang anak. Hangad na niyang makipaghiwalay ngunit, nang wakasan na niya ang kanilang relasyon ay bigla naman siyang pinigilan ni Maximo. Laking gulat na lamang niya na biglang nagbago ang pakikitungo sa kanya ng asawa. Hindi na ito ang dating walang pakialam at ngayon, siya naman ang hinabol-habol nito pagkatapos niya itong sukuan at nang paligiran siya ng maraming lalaki matapos siyang sumikat sa kanyang mga disenyo. Sa pamamagitan ng pagkuha ni Maximo sa kanyang malamig na puso, at walang tigil na pagsuyo, magagawa kaya ni Luciana na magtiwalang muli? O sapat na sa kanya ang dalawang taon na sugat na natamo niya sa mga kamay nito…

"No! H'wag Alex! Parang-awa mo na! Nakikiusap ako! Pakawalan mo na 'ko! Palayain mo na ako! Hayaan no na akong makahinga!" "Ahhh! Fuck!" Tumilapon na lamang ako sa kama habang hawak ko ang mukha ko. Isang malakas na sampal ang natanggap ko mula sa asawa ko. Halos dumilim ang paningin ko. Para akong madismaya. My heart thuds painfully in my chest as my tears fall endlessly. Humahagulhol lamang ako sa pag-iyak. Bumubuhos ang mga luha ko. I shook my head terribly. Suddenly my eyes widened. My fears crawled on my throat. "H-Huwag Alex!" As I glowled in fear. As Alex ever did. He's a ruthless husband, a devil husband. Lagi niya akong pinapahirapan at sinasakal. I know he wants to suffer me after all. "No!" It will be worsen. It's fucking hell. Napagapang ako sa kama paatras. Nangangatog ang mga tuhod ko sa takot. I bite my nails. I'm screaming in pain. I shook my head. Everything went dark when Alex closed the door. Gusto kong sumigaw. Gusto kong humingi ng saklolo. Gusto kong tumakbo but I have nothing. Papatayin ako ni Alex kapag ginawa ko 'yon. Paparusahan niya ako. Agad akong naalarma nang makita kong papalapit sa akin si Alex. Nakahawak ito sa kaniyang sinturon. Hinuhubad niya ito mula sa kaniyang pantalon. Nanlilisik ang bawat titig niya sa akin. Kita ko ang paglagok niya. Niyakap ko na lamang ang mga tuhod ko habang nanginginig ang mga ito. Napahikbi ako sa pag-iyak. Walang boses ang lumabas sa aking bibig dahil sa sobrang takot. My lips trembled down. "You will never escaped with me Juliana. If you tried to escape with me? You will die! Hindi ka makakalabas ng buhay sa mansyong ito kapag tinangka mo 'yon! You will only serve your beauty with your master."

Warning: R-18. Read at your own risk. Debbie Mae Layson, ang babaeng naghahangad na mapansin at makita ng lalaking pinagpantasyahan niya sa magazine; si Emmanuel Montefalco. Ngunit sa hindi inaasahan, dahil sa dare ng kanyang kaibigan na akitin ang binata, sa isang iglap paggising niya, itinakda na siyang magpakasal sa lalaking kinahumalingan niya nang maabutan sila ng ama ni Emmanuel na hubo't hubad sa ibabaw ng kama. Emmanuel's father forced him to marry her because for him, it is such a embarrassment to the clan of Montefalco to fuck a girl without marrying her. Kaya wala siyang nagawa, natatakot din na mangatwiran dahil isang David Montefalco ang kanyang kaharap. Akala niya maging masaya siya kapag ikinasal siya sa taong gusto niya, ngunit isa palang impeyerno ang buhay niya sa kamay ng asawa. Walang araw na hindi niya ito sinasaktan, physical, emotional. At lahat ng iyon binalewala niya dahil may kasalanan rin siya... At mahal niya ang kanyang asawa. What would you choose, love or revenge? Emmanuel Montefalco, a CEO, a Multi Millionaire, and also known as a ruthless mafia. Pumasok sa isang organisasyon upang hanapin ang taong nagtangka na patayin ang kanilang pamilya at walang iba kundi ang ama ng kanyang napangasawa. He is known as a feared, ruthless and cold hearted person. Kahit si kamatayan hindi niya kinakatakutan. Pero nang dumating sa buhay niya ang kanyang asawa, bawat oras, bawat sigundo, takot na takot siya dahil baka isang araw mawala sa piling niya ang asawa dahil sa kawalanghiyaan na ginawa niya dito. Magtagumpay kaya siya sa plano niyang paghihiganti? Makuha kaya niya ang hustisya na kanyang ninanais o, mahulog sa sariling patibong at sumuko nalang dahil sa pag-ibig?

Akala ko tapos na ang gabi. Tahimik na ang buong bahay, pero hindi ang dibdib ko. Kagagaling lang namin sa isang party—hosted by his mother. Ang daming tao. Ang daming mata. Pero kahit na ipinakilala niya akong secretary lang, ramdam ko ang pag-aangkin sa bawat sulyap niya. Lalo na nang may lalaking lumapit sa akin. Lalo na nang ngumiti ako, kahit sandali. Doon ko siya nakita—yung paninigas ng panga, ang lalim ng tingin na parang babagsak ang langit. Kaya hindi na ako nagulat nang may kumatok. Malakas. Walang pasintabi. Pagbukas ko ng pinto, naroon siya. Si Cayden. Nakatayo sa dilim, may halong galit at silakbo sa mukha. Hindi siya nagsalita agad—dumiretso siya sa loob, isinara ang pinto, at hinila ako papunta sa kama. “Cayden, what are you—stop!” Nagpumiglas ako. Umiwas. Pero hinigpitan niya ang hawak sa braso ko. Lumuhod siya sa kama, pinilit akong mapahiga. At saka siya bumulong, malamig ang boses, pero parang nasusunog ako sa bawat salita. “Tonight, whether you like it or not… I’m going to claim you.” Nanlaki ang mata ko. Hindi ito tanong. Hindi ito pakiusap. Ito ang utos ng isang lalaking hindi kailanman tinanggihan. Hindi siya aalis. Hindi siya titigil. At ngayong gabi— Tatatakan niya ako ng pangalan niya. Kahit hindi ako handa.

Arra Bethany Ramirez mourned the loss of her husband for six years due to its unexpected accident. Para sa kaniya tila nawalan na rin siya ng kahati sa buhay at karamay sa lahat ng panahon. He is her refuge and strength. Her total comfort. Her safe place. Her love. Sa anak na lamang siya humuhugot ng lakas para mabuhay. Sa anak ni Zachary na aniwan sa kaniya at siya a lamang mag-isa ang bumubuhay. And she needs to be strong. Kahit hindi na lamang sa kaniyang sarili kun'di para sa naiwan nilang anak. But an unexpected accident happened to her taht caused her life to turn upside-down. Her quiet and typical life began to change when she accidentally unfolded a great mystery and uncovered a secret to her husband's accident. Talaga nga namang pinaglalaruan siya ng tadhana dahil kung kailan na anging tahimik ang kaniyang buhay, saka pa nangyari ang lahat ng iyon! Dahil nakita na lamang niya ang sarili na may hawak ng baril, sa gitna ng labanan na buhay o kamatayan ang katumbas.

Nagising na lamang si Alex na nasa loob ng isang magarang kuwarto at nakasuot ng mamahaling wedding dress habang may hawak na sulat sa isa niyang kamay. Nakiusap sa kanya ang kakambal niyang si Alexa na ngayong lang niya nakilala na magpanggap siyang si Alexa at magpakasal kay Uriel Fontagio na isang milyonaryo kapalit ng pagpapagamot nito sa may sakit niyang ina. Wala siyang choice kundi ang pumayag sa nais ni Alexa kaya siya ang nagpakasal sa fiance nito. Ngunit paano pakikisamahan ng isang katulad niyang may pagka-clumsy at hindi sanay sa karangyaan ang kanyang asawang seryoso at may pagkamasungit pa?

Tahimik ang mansyon. Tahimik… maliban sa mahinang iyak ni Princess sa bisig ko—isang buwang gulang, walang alam, walang kasalanan. Pero siya ang unang nasaktan sa lahat ng ‘to. Siya ang naiipit sa pagitan ng dalawang taong hindi na alam kung paano magmahal nang sabay. Nakaluhod ako sa harap ni Elise. Mahigpit ang hawak ko sa laylayan ng bestida niya, parang batang takot na maiwan sa dilim. Nanginginig ang labi ko, pinipigilan ang mga luhang ayaw na sanang lumabas—pero hindi ko na kayang kontrolin. “Please, Elise…” garalgal kong pakiusap. “’Wag mo kaming iwan. Hindi ko alam kung paano palalakihin si Princess nang wala ka. Hindi ko alam kung paano mamuhay kung wala kayo…” Pero wala. Wala siyang emosyon. Wala siyang luha. Matigas ang titig niya, parang ako pa ang mali. Bitbit niya ang maleta niya—hindi lang punô ng damit, kundi punô ng lahat ng alaala namin. Lahat ng pangarap. Lahat ng ‘akala ko tayo.’ “Hindi ko ‘to pinlano, Levi,” mahina niyang sagot. “Pero kailangan kong piliin ang sarili ko. Pagod na akong umasa. Pagod na akong maging pangalawa sa trabaho mo, sa mundo mo. Hindi ko kayang maging ina habang ako mismo’y hindi buo.” Gumuho ako. Literal. Napayuko ako habang yakap ko si Princess, habang nararamdaman ko ang init ng iyak niya sa dibdib ko. Halik ako nang halik sa noo niya, para bang kaya kong takpan ng pagmamahal ang kawalan ng ina niya. “Anak mo ‘to, Elise. Anak natin…” pabulong kong daing. “Kung hindi mo na ako kayang mahalin… kahit siya na lang. Kahit siya. ‘Wag mong iwan ang anak mo…” Pero wala. Ni hindi siya lumapit. Ni hindi siya tumingin. Tumalikod siya, dala ang katahimikang mas malakas pa sa kahit anong sigaw ng pagtanggi. "Ayoko na" mahina niyang sabi at hinila ang maleta palabas ng mansion.