นอกใจ

ฉันคือหญิงสาวผู้เป็นภรรยาที่ใครต่างก็ว่าน่าหลงใหล แต่สามีกลับไม่อาจเติมเต็มความสุขเรื่องบนเตียงให้ฉันได้ วันนั้น ระหว่างที่ฉันเบียดเสียดอยู่บนรถเมล์ ชายหนุ่มสูงใหญ่ แข็งแรง แววตาน่าหลงใหลคนนั้นแอบยกชายกระโปรงของฉันขึ้นเบา ๆ แล้วค่อย ๆ แนบกายชิดเข้ามาจากด้านหลัง...

คู่หมั้นของผมเป็นแพทย์นิติเวช ผมเป็นตำรวจฝ่ายสืบสวนคดีอาญา ผมรักเธอเท่าชีวิต แต่เธอเอาแต่สนใจรักครั้งแรกของเธอ เพื่อช่วยให้รักแรกพ้นผิดแล้ว เธอไปช่วยจัดการศพศพหนึ่งแทนเขา แต่สิ่งที่เธอไม่รู้คือ เจ้าของศพนั้นก็คือผมเอง หลังจากที่เธอรู้ความจริง เธอก็แตกสลายอย่างสมบูรณ์ ##ผมชื่อหลินซิว ชาติก่อนเป็นตำรวจฝ่ายสืบสวนคดีอาญา ตอนนี้ผมตายไปแล้ว กลายเป็นวิญญาณตามติดอยู่ข้างกายกู้อวี๋เคอคู่หมั้นของผม “เคอเคอ ฉันเกิดเรื่องแล้ว เธอมาช่วยฉันที!” กู้อวี๋เคอรับสายของหวังซิงอวี่ จากนั้นก็วางงานในมือลงโดยไม่ลังเลยเลยสักนิด ก่อนวิ่งออกไปหาเขา หวังซิงอวี่เป็นรักแรกของเธอ ทั้งสองคนเติบโตมาด้วยกัน ขอเพียงแค่เป็นหวังซิงอวี่เอ่ยปาก ไม่ว่าหวังซิงอวี่จะให้เธอทำอะไร กู้อวี๋เคอก็รับปากทั้งหมด ผมเคยถามเธอว่าเธอเอาแต่สนใจหวังซิงอวี่ใช่ไหม ที่ผ่านกู้อวี่เคอเพียงแค่พูดกับผมด้วยความร้อนรนเท่านั้นว่า : “ฉันกับหวังซิงอวี่เป็นแค่เพื่อนธรรมดา คุณอย่าหึงมั่วซั่วจะได้ไหม” เพราะฉะนั้นในครั้งนี้ หวังซิงอวี่ฆ่าคนแล้ว จึงให้กู้อวี่เคอมาช่วยจัดการศพ ซึ่งเธอก็รับปาก เพียงแต่สิ่งที่กู้อวี๋เคอไม่รู้ก็คือ ศพนั้นเป็นศพของผมเอง

‘ณิชา’ช้ำใจจากการถูกหลอกจึงหนีไปเริ่มต้นชีวิตใหม่ที่เมืองนอกพร้อมกับลูกในท้อง พอมากลับทำงานที่ไทย ดันเข้าไปทำงานในบริษัทของ ‘ปัณกรณ์’ ท่านประธานที่เป็นพ่อของลูก

เมื่อผมบังเอิญได้ค้นพบความลับ จากบล็อกเสียวในเวบสวิงของคนขับรถ แต่รูปประกอบที่มาลงเป็นรูปแฟนผม ความเสียวจากการเป็นผู้ชมจึงเกิดขึ้น

สถานะ คนคุย จุดเริ่มต้นจากสถานะคนคุย แต่นานไปความรู้สึกยิ่งมากขึ้น สุดท้ายความสัมพันธ์...ต้องจบลง!! ร้องไห้เมียนหมา ข้างถนน🦮 .......................... "มีใครเคยบอกไหมว่าเฮียไม่ตรงปก" "แล้วใครบอกว่าผู้ชายใส่แว่น เนิร์ดๆแล้วจะเอาใครไม่เป็น คิดไปเองทั้งนั้น"

มุมปากนิรณายกขึ้นด้วยความรังเกียจ แกมเย้ยหยัน บัตรเชิญร่วมงานแต่งของบีบีกับเตชิน เพื่อนสนิทและคนรักของเธอ..ที่พวกมันทั้งสองคนต่างหักหลังและพากันสวมเขาให้นานแรมปี บัดนี้กำลังวางอยู่ตรงหน้า เมื่อครุ่นคิดและนึกย้อน ถึงอดีตที่โดนกระทำ ยิ่งทำให้เจ็บปวดจนแทบคลั่ง นึกอยากจะบุกไปทำลายงานแต่ง ให้ล้มเสียรู้แล้วรู้รอด ทว่า…ขณะที่กำลังจะขยำมันทิ้ง สายตาดันเหลือบเห็นชื่อของใครคนหนึ่ง "บดินทร์งั้นเหรอ?" เสียงพึมพำชื่อใครอีกคน ในการ์ดเชิญ ทำให้สมองโลดแล่น คิดอะไรบางอย่างขึ้นมาได้ "ฮึ! คอยดูเถอะ บีบี พ่อของแกน่ะ ฉันขอล่ะกัน" เธอพูดด้วยแววตามาดมั่น ในมือเลื่อนโทรศัพท์ส่องดู ใบหน้าคมคายของบุคคล อันเป็นเครื่องมือแก้แค้น พลางจุดยิ้มตรงมุมปากนิด ๆ

ฉันเป็นหญิงชนบทคนหนึ่ง แต่กลับป่วยเป็นโรคเสพติดเซ็กส์ที่แสนจะทุกข์ทรมาน โรคร้ายที่กำเริบถี่ขึ้นเรื่อยๆ ส่งผลกระทบร้ายแรงต่อการเก็บเกี่ยวในฤดูใบไม้ผลิ เมื่อไม่มีหนทางอื่น จึงต้องติดตามสามีไปพบนักศึกษาแพทย์ที่เพิ่งเดินทางมาหมู่บ้านเพื่อทำการรักษา แต่วิธีการรักษาของเขากลับทำให้ฉันแทบอยากจะกลั้นใจตาย....

“อัสลาน...” หนุ่มนักธุรกิจชาวอาหรับที่หน้าตาหล่อเหลาราวกับเทพบุตรในนิยาย แต่ต้องมาคัดสรรหาเมียเพื่อจะมีลูกสืบทอดวงตระกูลตามคำสั่งของพ่อแม่ ทำให้เขานั้นเลี่ยงไม่ได้กับการที่จะหาเมียสักคนมารับหน้าที่นี้ แต่เขาดันไปถูกใจแม่สาวไทยใจแข็งเข้านี่สิ ไม่ว่าเขาจะเสนออะไรไปเธอก็ไม่ยอมที่จะมาเป็นเมียของเขาเลย เพียงเพราะว่าเขานั้นแก่กว่าเธอไม่กี่ปีเท่านั้น ทำให้เขาต้องใช้เล่ห์กลหลอกล่อเธอให้มาทำงานกับเขา ก่อนจะค่อยๆอ่อยแล้วก็รุกจัดการตะครุบเหยื่ออย่างเธอให้กลายมาเป็นนกน้อยในกรงทองของเขา…. “มีน มารียา…” สาวไทยหน้าคมที่มีหุ่นอวบอัดเป็นที่ยั่วน้ำลายของพวกหนุ่มนั้น กลับไม่ประสบความสำเร็จเรื่องความรักเอาซะเลย เธอจึงหนีจากความเสียใจแล้วมาหางานทำอยู่ที่ดูไบ...เพื่อจะลืมทุกอย่างที่เกิดขึ้นกับเธอ และเธอก็ได้เจอกับเจ้านายขี้อ่อย ขี้ยั่ว ที่ไม่ว่าเธอจะทำอะไรหรือไปไหน เขาก็มักจะมายั่วน้ำลายทำให้หัวใจที่บอบช้ำของเธอนั้นปั่นป่วนอยู่เสมอ จนเธอถลำตัวมีอะไรกับเขาอย่างห้ามใจไม่อยู่ และเธอก็ได้รู้ว่าเขานั้นเป็นผู้ชายแก่ที่หื่นสุดๆเลย…แต่จะหื่นแค่ไหนต้องไปตามอ่านในนิยายนะคะ

POISON LOVE ♡ พิษรัก ♥ คำโปรย "ไม่ต้องกลัวนะ พี่มีผมอยู่ตรงนี้" เรื่องย่อ เมื่อวันแต่งงานของพี่ชายของเขา ต้องกลายมาเป็นโศกนาฏกรรมอันแสนโหดร้าย แต่มันดันเป็นจุดเริ่มต้นของความรักต้องห้าม ระหว่างนับหนึ่งกับไทม์โซน โลกทั้งใบของเธอมืดดับลงไปหลังจากได้รู้ว่า คนรักที่คบกันมานานเกือบ 7 ปีไปมีอะไรกับคนอื่นจนท้อง และเขาดันมาจากเธอไปแบบไม่มีวันหวนกลับอีกแบบนี้ พิษรักที่รันเวย์ได้ฝากเอาไว้ มันทำให้เธอเปรียบเหมือนคนที่ตายไปแล้วทั้งเป็น จนกระทั่งวันที่ไทม์ได้เดินเข้ามา เขาแสนดี อบอุ่น อยู่กับเขาแล้วรู้สึกปลอดภัยเสมอ แต่ติดเพียงข้อเดียวเท่านั้น ...เขาคือน้องสาวของคนรักเก่าของเธอ ความรักต้องห้ามครั้งนี้ของพวกเขาจะลงเอยได้อย่างไรกัน? มีใครบ้างต้องเจ็บกับความรักที่ไม่ควรเกิดขึ้นนี้ และบทสุดท้ายเธอกับเขาจะรักกันได้หรือไม่ ติดตามต่อได้ใน POISON LOVE พิษรัก

หลินชิงเหยียนแต่งงานกับซ่งเหยียนจินมาได้สามปี แต่ระหว่างที่กำลังวางแผนฉลองครบรอบแต่งงานปีที่สาม เธอกลับค้นพบว่าใบทะเบียนสมรสที่อยู่ในมือนั้นเป็นของปลอม... คุณนายซ่งตัวจริงกลับกลายเป็นเพื่อนสนิทที่สุดของเธอ! ตลอดสามปีที่ผ่านมา พวกเขาและคนตระกูลซ่งทั้งหมดต่างก็หลอกเธอเหมือนคนโง่มาตลอดสามปีเต็ม สาเหตุกลับกลายเป็นเพราะเธอประสบอุบัติเหตุทางรถจนมดลูกได้รับความเสียหาย ทำให้ไม่สามารถมีลูกได้ แต่ตอนนั้นเหตุที่เธอบาดเจ็บสาหัสขนาดนั้น ก็เพราะเธอช่วยชีวิตซ่งเหยียนจินไว้นี่นา! ซ่งเหยียนจิน: ฉันรักเธอนะ แต่ฉันก็แค่อยากได้ลูกสักคนเท่านั้น! เวินรั่วอัน: ฉันไม่ได้อยากทำลายความสัมพันธ์ของพวกเธอ ฉันแค่อยากเข้ามาเป็นส่วนหนึ่งด้วยเท่านั้น! หลินชิงเหยียน: บ้าไปแล้วหรือไง! ...... ในเมื่อพวกเขาคิดว่าสนุกนัก งั้นเธอก็จะเล่นกับพวกเขาให้สนุกไปเลยเหมือนกัน แย่งโครงการในมือของเธอเหรอ? ได้สิ เธอก็หันไปแต่งกับทายาทตระกูลมหาเศรษฐี กลายเป็นฝ่ายลูกค้าเจ้าของโครงการซะเลย ไม่ยอมให้เธอมีงานแต่งเหรอ? ตระกูลมหาเศรษฐีทุ่มสินสอดมูลค่าหลายแสนล้าน งานแต่งจัดอย่างยิ่งใหญ่สะเทือนทั้งเมือง ดูถูกเธอเพราะเธอมีลูกไม่ได้เหรอ? เธอตั้งท้องแฝดในครรภ์เดียว ยิ้มมองพวกเขาอย่างสะใจที่อิจฉาจนแทบคลั่ง ...... ข่าวการแต่งงานของทายาทตระกูลมหาเศรษฐีแพร่สะพัดไปอย่างรวดเร็ว แต่ผู้คนกลับพากันรู้สึกเสียดายให้กับคุณนายตระกูลมหาเศรษฐีคนนี้ ในวงสังคมต่างก็รู้กันดีว่า คุณชายทายาทมหาเศรษฐีนั้นมีคนที่รักฝังใจอยู่ ถึงแม้หญิงคนนั้นจะแต่งงานไปแล้ว แต่เขาก็ยังลืมเธอไม่ได้อยู่ดี ว่ากันว่าตอนวันแต่งงานของหญิงคนที่เขารัก เขาเสียใจจนสุดจะทน ถึงขั้นพยายามฆ่าตัวตาย ยิ่งไปกว่านั้น ยังมีคนเห็นเขานั่งดูหนังที่รักแรกแสดงซ้ำไปซ้ำมา แล้วร้องไห้จนควบคุมตัวเองไม่ได้ พอหลินชิงเหยียนคลอดลูก และคิดว่าควรหลีกทางให้ทายาทกับรักแรกของเขา ทายาทหนุ่มก็อุ้มเธอไว้พร้อมตะโกนบอกว่าเขาถูกใส่ร้าย “ใครเป็นคนปล่อยข่าวลือเรื่องฉันนี่! ที่รัก เธอต้องเชื่อฉันนะ!”