Chapter 5: The Unexpected Proposal

BANCO DE CEBU,

Magkasalubong ang mga kilay ni Mrs. Buela nang makita ang inabot na puting sobre ni Zenie.

“Kailangan mo ba talagang gawin ‘to, Zen?” tanong ni Mrs. Buela na may seryosong mukha.

“Yes, Ma’am,” mariing tugon ni Zen.

Pinagdaop ni Mrs. Buela ang kanyang mga kamay saka humugot nang isang malalim na paghinga at nag-isip ng ilang saglit.

“Tataasan ko s’weldo mo.”

“Ma’am–”

“Dadagdagan ko rin ang mga benefits at incentives mo.”

“Ma’am, you don’t have to do this,” mahinahong saad ni Zenie kasabay ng pagbagsak ng balikat at malungkot na ngiti.

Biglang napasandal si Mrs. Buela sa kanyang kinauupuan. “How am I supposed to just let you go like that? Ikaw ang pinakamagaling kong empleyado!” wika nito na bakas ang labis na panghihinayang.

“Ma’am, you’re able to say that just because I’m here, but when I’m gone, you’ll see others who have potential like mine—or even greater.”

Umiling si Mrs. Buela sa labis na pagka-disgusto. “No, you’re the only one who truly excels here. You’ve done your tasks well and with care—no one else has, ikaw lang.”

“Ma’am–”

Napaayos ng upo si Mrs. Buela. “No, I really can’t just let you go, Zen,” determinadong saad nito. “Ano ba dapat kong i-offer just for you not to leave the company? Do you want me to make you team leader, head manager—even a shareholder?” Sunod-sunod na tanong nito na bakas ang desperasyon sa mukha ni Mrs. Buela nang sandaling iyon habang sunod-sunod na ikinukumpas ang kanyang mga kamay at paa habang nag-iisip ng kung ano pa ang maaaring i-offer sa dalaga. Hindi nito gustong bitawan si Zenie.

Napahinga nang malalim si Zenie bago hinarap si Mrs. Buela. “You don’t have to offer me anything to stay, Ma’am. It’s not about needing more—it’s about what I have to do”

“Hindi ko naman p’wedeng ibigay sa’yo ang kompanya, paano na lang ako? ” mahinang saad nito habang nagmumuni-muni.

“Mrs. Buela, you–”

Napahampas si Mrs. Buela sa ibabaw ng kanyang mesa ng makaisip ito ng magandang maiaalok sa dalaga para hindi ito umalis sa kompanya.

“Ah, what if I let you marry my son!” masayang bulalas nito na tila isang magandang ideya ang naisip nitong offer para sa dalaga.

Nanlaki ang mga mata ni Zenie sa narinig mula kay Mrs. Buela. “Jen! What are you talking about?” tanong nito na napataas ang boses sa labis na pagkabigla.

“You heard me, Zen. Why don’t marry my son? Single ka naman, ‘di ba? Gano’n din naman anak ko ‘eh di p’wede kayong dalawa!” masaya nitong suhestiyon.

Napasapo ng noo si Zenie. “Jen, I’m not single. I’m married,” pagtatamang saad nito.

“Sa papel lang, Zen.” Dagdag na ni Mrs. Buela. “Legally you are married, but not emotionally, therefore you are single and ready to mingle.” Pagbibigay punto nito.

“Jen…” mahabang sambit ni Zenie na bakas ang pagkasiphayo. “Ni isang beses hindi ko pa nakikita ang anak mo tapos ibubugaw mo sa akin para asawahin ko? Ayos ka lang ba?”

Isang mahabang butong-hininga naman ang pinakawalan ni Mrs. Buela na animo’y isang bata nang sandaling iyon. “Paano ba ako mapapanatag? ‘E iiwan mo na lang ako nang ganoon-ganoon na lang. S’yempre gagawin ko ang lahat para hindi mo lang ako iwan.”

“Kahit na ibugaw mo ako sa anak mo?”

“Why not? G’wapo ang anak ko! Hindi ka naman lugi kung aasawahin mo siya. He’s really a good catch though,” depensa ni Mrs. Buela na kitang-kita ang kumpyansa para sa kanyang anak.

Muli, napasapo na lamang ng kanyang noo si Zenie. “Jen, kahit na i-offer mo ang anak mo it won’t change my decision to resign. I know how much you cherish me, but I’ve made up my mind. So please, understand—and don’t try to bargain, because it won’t change anything.”

“Is there really nothing I can do to change your mind?” seryosong pangungumpirma ni Mrs. Buela.

Umiling si Zenie bilang tugon.

Ilang segundong katahimikan ang bumalot sa kanilang dalawa hanggang sa biglang sinandal ni Mrs. Buela nang pabagsak ang likod nito sa kanyang upuan sa labis na pagkadismasya.

“You being my daughter-in-law is not a bad idea,” saad nito nang nakahalukipkip sabay tinignan nang masinsin si Zenie. “You and Ilon look so good together—I can totally picture the two of you.”

“Jen, please tama na,” awat ni Zenie. “Please don’t push your luck. I’m simply not in the right place to be part of your son’s—or anyone else’s—life, now or in the near future.”

Hindi umimik si Mrs. Buela at binigyan lang ng tingin si Zenie. Matapos ang ilang segundo ay isang butong-hininga ang pinakawalan nito.

“Gustong-gusto talaga kita mag-stay, Zen. I really like you. I even offer you my son pero wala rin effect. Hindi ka ba manghinayang na ni-reject mo offer ko?”

“Jen–”

Hindi nagawang matapos ni Zenie ang kanyang sasabihin nang putulin iyon ni Mrs. Buela.

“Fine, fine!” awat nito na nakataas ang mga kamay sa ere na animo sumusuko. “Hindi na kita pipilitin.”

Nang marinig ni Zenie iyon ay bahagya siyang nakahinga nang maluwag.

“Thank–”

“Talaga bang hindi na magbabago ang desisyon mo, Zen?”

Napasapo ng kanyang noo si Zenie sa labis na kakulitan ng kanyang boss.

“Jen, do you even understand everything I’ve said?” tanong nito na bakas na labis na pagkasiphayo nang sandaling iyon.

“I understand everything, Zen. But, in case na magbago ang desisyon mo, my offer is still available lalong-lalo na si Ilon.” Dagdag nito na may malawak na ngiti sa labi.

“I had enough, Jen. I’ve already handed in my resignation letter. Alis na ako, bye.” Sunod-sunod na wika ni Zen at tuluyang iniwan si Mrs. Buela sa opisina nito. Hindi niya na pinansin ang mga sinabi nito at dire-diretsong lumabas na ng opisina nito.

Nang makalabas ay isang mahabang butong-hininga ang pinakawalan nito.

“Kahit kailan talaga kung ano-ano na lang talaga ang pumapasok sa utak niya.” Iiling-iling na saad nito sa sarili. “I-offer ba naman ang anak niya sa akin? Ano tingin niya sa anak niya aso na handa niyang ibigay sa kung sinong gusto niya na lang?”

Hindi makapaniwala si Zenie sa itinuran ni Mrs. Buela sa kanya. Aaminin niyang hindi maitatago ang pagkahumaling nito sa kanya dahilan para maging ganoon ang treatment nila sa isa’t isa, pero hindi niya inaasahan na mag-o-offer ito ng ganoon sa kanya.

Napailing si Zenie para ikumpas ang kanyang sarili bago ipinagpatuloy ang kanyang paglalakad.

“Somehow, what does Ilon look like? Lagi siyang bina-brag ni Mrs. Buela pero I never met him even once.”