9 เหลือจะเชื่อ

บทล่าสุด

• กระซิบรักฝากหัวใจที่ปลายฟ้า   23 แฟนวันเดียว

  เอรินหยิบคอร์เนตโตไส้แยมชิ้นใหญ่มากัดกินพร้อมทั้งคนช็อกโกแลตร้อนแก้วโตไปมาอย่างขัดเขิน ชานนท์จิบอเมริกาโนกรุ่นร้อนอย่างอารมณ์ดี นึกถึงเช้านี้ที่ตื่นขึ้นมาพบสาวน้อยนอนหลับใหลซุกตัวในอ้อมกอดสัญชาติญาณภายในกายถูกปลุกขึ้นจนแทบจะทนไม่ไหว ค่อนรุ่งแสงสว่างรำไรเขาก็หลับไม่ลงต้องลุกมาออกกำลังกายที่ริมระเบียงดับอารมณ์ดิบพุ่งพล่านในกาย แต่หล่อนไม่แม้แต่จะรู้ตัวสักนิดว่าทำใครให้ฟุ้งซ่านเข้าให้แล้ว “คุณคะ...” เอรินเรียกอีกฝ่ายเสียงเบาหวิว แต่เขากลับนิ่งมองหล่อนราวกับอากาศธาตุ “คุณ! “หืม...”“วันนี้เราจะไปเที่ยวไหนกันคะ”ชานนท์รู้ตัวเปิดกระเป๋าหยิบกล้องตัวใหญ่ออกมาเช็คทำความสะอาดก่อนเหลือบมองหล่อนที่นั่งตาแป๋วรอคำตอบก็พลันถอนใจ งานนี้เห็นทีไม่ตอบหล่อนคงสงสัยจนกินอะไรไม่ลงอีก“เดินเที่ยวดูเปียซซ่าในเมืองก็แล้วกัน” “เย้! คุณน่ารักที่สุดเลยค่ะ”“ตอนเด็กใครก็ชมว่าผมน่ารัก”“แหม...” หล่อนค้อนขวับเพียงเห็นสีหน้าจริงจังของเขา “คุณถ่ายรูปให้ฉันด้วยนะคะ ถ่ายให้เยอะที่สุดเท่าที่จะเยอะได้เลย ฉันอยากเก็บรูปของเราไว้เป็นที่ระลึกค่ะ” “เรา?”“ค่ะ... เรา ทำไมหรือค

• กระซิบรักฝากหัวใจที่ปลายฟ้า   22 กายอุ่น ใจก็เหมือนจะอุ่นแล้วนะ

  แล้วตัวการที่ทำให้หัวใจปั่นป่วนก็เดินยิ้มแฉ่งกลับมาอย่างอารมณ์ดี ในมือมีกาแฟหนึ่งกระป๋องและกล่องเล็กบรรจุมาการงแล้วยื่นกาแฟแกะเปิดฝาเสร็จสรรพยื่นส่งให้ “กาแฟค่ะ ดื่มแล้วจะได้มีแรงเดินต่อ เมื่อกี้ผ่านมาฉันเห็นมีมายากลด้วย เสร็จแล้วฉันก็อยากเห็นเมืองเก่าของฟลอเรนซ์ตอนค่ำด้วยค่ะ”“ที่แท้ก็ซื้อกาแฟมาเอาใจ”“อือฮึ...”“ไม่ไปล่ะ ผมอยากกลับห้องแล้ว... เหนื่อย”“เดี๋ยวสิคะ! ฉันก็ซื้อกาแฟมาให้แล้วไงจะได้มีแรงเดิน นะ... นะคะ”หล่อนคว้าชายเสื้อเขาไว้ก่อนที่อีกฝ่ายจะหันหลังกลับไปโรงแรมทันทีที่ฟังเมกะโปรเจกต์ท่องเที่ยวของหล่อนจบ แต่สีหน้าเว้าวอนราวลูกแมวเชื่องทำให้ชายหนุ่มใจอ่อนรับสินบนมาจิบก่อนจะถอนหายใจออกมาอีกครั้ง“นะ... นะคะ”“เฮ้อ! ก็ได้”ยังพูดไม่ทันจบเอรินก็เดินฉิวนำไปเสียแล้ว เขาได้แต่ส่ายหน้าระอาแต่ก็ยอมฃเดินตามยายกุหลาบชมพูไปอย่างไม่เกี่ยงงอน ถึงแม้วัยจะต่างกันถึงสิบปีแต่ชานนท์กลับยิ้มได้อีกครั้งเมื่อมีเอรินอยู่ด้วย ดึกดื่นค่อนคืนอันสับสนวุ่นวายใจของสองหนุ่มสาว ก่อเกิดสายใยบาง ๆ ขึ้นโดยไม่รู้ตัว ชานนท์รู้สึกประหลาดจึงได้แต่วุ่นวายกับสมาร์ตโฟนไม่พูดไม่จาเพ

• กระซิบรักฝากหัวใจที่ปลายฟ้า   21 ความเหงาที่หายไป

  นับตั้งแต่ถูกส่งตัวมาอยู่อังกฤษ เขาก็ใช้ชีวิตอยู่ภายใต้อาณาจักรสิทธรากรุ๊ปที่แผ่ขยายสาขาในหลายประเทศโดยเฉพาะเกาหลีและยุโรป แต่เขาอยู่สาขาในเกาหลีไม่ได้เพราะไม่ถูกชะตากับพ่อเลี้ยงดีที่พ่อของสิมิลันให้ชีวิตใหม่ที่ลอนดอนทำให้เรียนจบจากสถาบันการศึกษาที่ดีที่สุด และเริ่มทำงานจากตำแหน่งเล็ก ๆ จนเข้มแข็งสามารถดูแลโรงแรมจนทุกวันนี้แต่หลังจากมีเรื่องสิมิลันเข้ามาทำให้เขาคิดได้ว่าต้องยืนด้วยลำแข้งของตัวเองโดยการใช้เงินเก็บที่มีไม่มากไม่น้อยมาบุกเบิกโรงแรมที่นี่ เอรินกินตราเมซซินี่แซนด์วิชขนาดกลางหมดตามด้วยเจลาโต้ไอศกรีมยี่ห้อดังที่สุดของอิตาลีขนาดกลางอีกหนึ่งถ้วยหมดไปก็พรูลมหายใจอึดอัด ชานนท์ได้แต่ส่ายหน้า“กินซะพุงกางแสดงว่าอร่อยจริง” ชายหนุ่มอมยิ้มขำแล้วยื่นแก้วให้ “ลองดูไหมที่นี่ต้องจิบกรัปปาหลังมื้ออาหารเป็นธรรมเนียม” “ฉันไม่กินเหล้าค่ะ มันผิดคอนเซ็ปต์ อย่างฉันขอน้ำนางเอกก็แล้วกัน” “อะไรคือน้ำนางเอก” คิ้วเข้มขมวดมุ่นมองดวงหน้านวลอมลมเต็มแก้มด้วยความขัดใจ “พวกผู้หญิงนี่แปลก ๆ” “เอ้า... แปลกที่ไหนกันคะ น้ำนางเอกก็น้ำส้มไง คุณลุงนี่ไม่รู้อะไรเลยจริง ๆ วันทั้งวันทำ

• กระซิบรักฝากหัวใจที่ปลายฟ้า   20 เปิดใจนิดๆ

  ชานนท์ยักไหล่หมดคำพูด คว้ากระเป๋ากล้องใบย่อมขึ้นมาสะพายพร้อมทั้งหยิบกระเป๋าเงินมาถือก่อนเดินมาสมทบแต่ยังไม่วายบ่น“กินที่ห้องอาหารโรงแรมก็แล้วกันไม่ต้องไปไกล” “ที่ไหนก็ได้ทั้งนั้น ฉันอยากเห็นดูโอโมใจจะขาดแล้วค่ะ”หล่อนยิ้มกริ่มที่เขายอมตามรีบจัดแจงเปิดประตูจะเดินนำออกไป แต่แล้วก็รู้สึกถึงแรงดึงจากด้านหลังจึงหยุดชะงักหันขวับมามองสีหน้างุนงง“เมื่อกี้คุณว่าจะไปไหนนะ”“ก็ไปดูโอโมสิคะ” หล่อนตอบเสียงยานคางทำหน้าล้อเลียน “งั้นกลับเข้าห้องไปเปลี่ยนกางเกงใหม่เดี๋ยวนี้เลย ให้เกียรติสถานที่หน่อยอย่าให้ใครเขาว่าได้ว่าคนไทยไม่รู้กาลเทศะ” เอรินเถียงไม่ออกก้มมองกางเกงตัวเองด้วยความสงสัยไม่ทันจะอ้าปากถามชายหนุ่มก็สวนทันควัน“ไม่ต้องเถียง ไม่รู้เลยรึไงเวลาไปสถานที่สำคัญทางศาสนาใครเขาให้ใส่กางเกงขาสั้นลากรองเท้าแตะไปบ้าง คุณต้องเรียนรู้ไว้นะเอรินหากริจะเป็นไกด์อย่างคนอื่นเขา” “ก็ได้ค่ะ ฉันจะไปเปลี่ยนเดี๋ยวนี้แหละค่ะ ”พูดจบหล่อนก็วิ่งหายไปในห้องน้ำสักพักก่อนจะเดินยิ้มเผล่ออกมาหยุดยืนตรงหน้าชายหนุ่มแล้วหมุนตัวไปมาทำท่าโชว์ให้เห็นชานนท์เพ่งมองหล่อนศีรษะ

• กระซิบรักฝากหัวใจที่ปลายฟ้า   19 ต่อปากาต่อคำ

  “ถ้าอยากทำงานด้านนี้จริง คุณต้องหมั่นเรียนรู้แก้ปัญหาอย่างถูกวิธี ไม่ใช่ใครเสนออะไรมาให้ก็รับหมด มันจะเป็นอันตรายกับตัวคุณเอง”“ฉันรู้แล้วค่ะ แต่ฉันก็ยังกลัวคุณหน้ามืด”“ไม่มีวันซะหรอกเด็กน้อย”เด็กน้อยอีกแล้ว! ตาลุงคนนี้นึกว่าตัวเองยังหนุ่มน้อยสินะ...“ต้องให้บอกอีกกี่ครั้งคะว่าฉันอายุจะเต็มยี่สิบห้าแล้ว ไม่ใช่เด็กน้อย และฉันไม่ได้กังวล ก็แค่...”“กลัวผม”“ฉันเปล่ากลัว”ชานนท์ส่ายหน้ากับคำเถียงข้าง ๆ คู ความสนใจของเขากลับไปอยู่ที่ภาพที่ปรากฏด้านนอกหน้าต่างจึงผละไปที่ริมระเบียงชมความสวยงามเต็มตายอดโดมสีน้ำตาลแดงของวิหารซานตา มาเรีย เดล ฟิโอเร มหาวิหารที่สูงโดดเด่นที่สุดในฟลอเรนซ์และใหญ่เป็นอันดับสี่ของโลกด้วยความนึกถึงใครบางคนเอรินเดินตามออกมาหยุดยืนข้าง ๆ แล้วมองตามสายตา “คุณชอบหรือคะ เห็นจ้องนานแล้ว”“มินอยากเห็นดูโอโม ผมตั้งใจพาเธอมาตั้งเป้าจะขอเธอแต่งงานที่นี่ อยากสร้างครอบครัวกับเธอ แต่...” “แต่เธอไม่มากับคุณ... เฮ้อ!” เอรินพึมพำดวงตาฉายแววหม่นเศร้ามองไกลไปยังยอดดูโอโม “สักวันคุณจะต้องได้เจอคนที่คุณรักมากกว่าคุณมินแน่ ๆ ค่ะอย่างคุณคนสวยคนนั้น เธอดูรักคุณจะตาย”ชานน

• กระซิบรักฝากหัวใจที่ปลายฟ้า   18 เริ่มใกล้ชิด

  “ทำแบบนี้ได้ยังไง ผมให้พนักงานจองผ่านเว็บ จะบอกว่าไม่มีข้อมูลในระบบไม่ได้หรอก”ชานนท์ยังคงเถียง เขาไม่คิดว่าเรื่องแบบนี้จะเกิดกับระบบเว็บเช็กอินระดับโลกไปได้“ทางเราจะแจ้งเว็บทำเรื่องรีฟันด์เงินคืนให้นะคะ แต่หากลูกค้าต้องการห้องอื่น เรายังมีห้องสูทว่างแต่ต้องจ่ายราคาเต็มสำหรับเข้าพักก่อนค่ะ”“งั้นไม่ต้อง!” ชานนท์ปฏิเสธเสียงเข้ม “ไป... เอริน”“ไปไหนคะ” หล่อนหน้าตาเหรอหรามองชานนท์สลับกับพนักงานต้อนรับ หล่อนแปลทันบ้างไม่ทันบ้างแต่พยายามจับใจความสำคัญเพราะมัคคุเทศก์เป็นอาชีพที่หล่อนใฝ่ฝัน ทั้งพยายามเรียนเสริมภาษา ใคร ๆ ก็บอกว่าหล่อนก็ทำได้ดีแต่ชีวิตจริงนี่สิ!แค่เหยียบต่างประเทศครั้งแรกก็รู้แล้วว่าทฤษฏีในห้องเรียนต่างกับภาคปฏิบัติมาก นี่สินะคือผลของความอวดเก่ง บิดามารดาห้ามก็ไม่ฟัง หล่อนดื้อแพ่งจะมาเป็นเพื่อนเจ้าสาวให้วินซ์เพื่อนรักจนเลยเถิดมาถึงฟลอเรนซ์“คุณ ๆ”“ทำไม”“ฉันฟังไม่ค่อยทันค่ะ แต่ได้ยินว่าเขามีห้องอื่นให้ เราก็ให้เขาเปลี่ยนดีไหมคะ”“คุณไม่รู้อะไรเงียบไปเถอะน่า” ชานนท์เหลือบมองหล่อนแล้วเมินไปที่พนักงานอีกรอบ “งั้นเอางี้ ห้องสูทยังว่างใช่ไหม อัปเกรดห้องสแตนดาร์ดใ