ตอนที่71 สามีภรรยาผู้ว่างงาน 1

บทล่าสุด

• จอมนางพญามาร   อ๋องนักรบ9

  “อย่าแม้แต่จะคิดที่จะเปิดโปงข้า”เสียงเย็นเยียบสายหนึ่งดังแผ่วที่แผ่นหลัง เรียวคิ้วเข้มของเฉินเหอไท่พลันเลิกขึ้นอย่างฉงน คิดจะหันมองนางให้เต็มตาเสียงแผ่วจางจึงดังมาอีกครา “ไม่ต้องสนใจข้า เจรจาของท่านไปเถอะ”เจ้าของเสียงหวานอันแข็งกระด้างคือเซียนเซียน ผู้ซึ่งหยุดการกระทำของบุรุษโหดเหี้ยมอย่างเฉินเหอไท่ได้ไม่ยากเย็นหญิงสาวกำลังหลบหนีจากการถูกตามล่าจากทัพสวรรค์และเทพนรก ด้วยวิธีการซ่อนเร้นตัวตน ไร้ซึ่งพลังทั้งมวลที่จำต้องผนึกเอาไว้อย่างแน่นหนายิ่งกว่าเดิม นางเดินทางรอนแรมมาไกล กระทั่งกลายเป็นสาวใช้ของคฤหาสน์แห่งนี้ย้อนกลับไปเมื่อสี่เดือนที่แล้ว ใจกลางหุบเขาแห่งหนึ่ง เซียนเซียนที่หมายจะกลายร่างเป็นเพียงมนุษย์ธรรมดา เผลอสำแดงฤทธิ์เดชออกมา นางคว่ำพสุธาถล่มปฐพีอย่างเผลอไผล ทำให้ตัวตนอาจจะถูกค้นพบโดยง่าย จึงเร่งรีบเดินทางหลบเร้นออกมาจากหุบเขาแห่งนั้น เพื่อเสาะหาสถานที่ที่มีผู้คนพลุ่งพล่านมากมายเพื่ออำพรางกายทว่าเหนือสิ่งคาดหมายของร่างกายนี้ นางหิวกระหายเยี่ยงมนุษย์ทุกประการ แต่มีโชคร้ายบนความโชคดี นางได้พบเจอขบวนค้าทาส ซึ่งยามนั้นนางหาได้ล่วงรู้อันใด จึงยินยอมติดตาม จนได้เจอสหายที่เป็นดร

• จอมนางพญามาร   อ๋องนักรบ8

  หลังจากสืบเรื่องราวจากเยวี่ยเหรินจนล่วงรู้ทุกอย่างได้อย่างแจ่มชัดเฉินเหอไท่จึงใช้เวลาแค่ไม่นานไล่ล่าเด็ดหัวผู้คนที่อาจจะเกี่ยวข้องกับแผนการของเฉินหย่งจื้อจากมุมมืดจนเหี้ยนเตียนยามนี้ชายหนุ่มกลายร่างจากเจี้ยนอ๋องผู้สูงศักดิ์ เป็นโจรกบฏอย่างเต็มตัว เขาสังหารผู้คนไปทั่ว สร้างความน่าสะพรึง น่าหวาดกลัวชวนผวาไปทุกหย่อมหญ้าจากเดิมฉายาอ๋องนักรบผู้เป็นมังกรดำแห่งต้าซ่ง บัดนี้พลันเปลี่ยนเป็นอ๋องทมิฬ หลุมดำแห่งมังกรเฉินเหอไท่หาได้ใส่ใจ เพียงแค่นเสียงหยันในลำคอสายหนึ่ง เพราะว่าเขาจะมิใช่เพียงหลุมดำ แต่จะเป็นเยี่ยงขุมนรกเพื่อกลืนกินมังกรรัชศกผู่เฮ่าปีที่แปดเดือนอ้ายวันที่ห้าคืนเดือนเพ็ญ เฉินเหอไท่เดินทางอย่างลับๆ มายังคฤหาสน์คหบดีแซ่ฟู่กลางเมืองหน้าด่านเหินเยี่ยน ตามคำเชิญขององค์ชายใหญ่นามว่าเฉินหลวนเล่อไม่ต้องเสียเวลาคาดเดา เขาก็พอจะล่วงรู้ได้ว่า โอรสของน้องชายผู้นี้ ลอบมาพบเขาด้วยเหตุผลอันใดเฉินเหอไท่พาร่างสูงสง่าในอาภรณ์สีดำสนิทเพิ่มความน่าเกรงขามระคนน่ากลัวโอบล้อมไปทั่วร่างหนา มาหยุดที่โต๊ะสี่เหลี่ยมทรงเตี้ยภายในห้องรับรองหรูหราของคฤหาสน์ของฟู่สวิน หนึ่งในสายสัมพันธ์เก่าก่อนของเฉิ

• จอมนางพญามาร   อ๋องนักรบ7

  จนสุดท้ายเฉินหย่งจื้อจึงใช้วิธีต่ำช้า แผนนารีพิฆาตที่มีมาสมัยบรรพบุรุษถูกเลือกใช้อย่างเลือดเย็นเยวี่ยเหรินมีใบหน้างดงามพิลาศล้ำปานล่มบ้านล่มเมืองนางมีกิริยาอ่อนโยน นิสัยอ่อนหวาน กิริยาวาจาล้วนสมเกียรติสูงส่ง ใบหน้าพิสุทธิ์ซื่อสัตย์ มีดวงเนตรงามดั่งวารีทั้งใสกระจ่าง ทั้งเปี่ยมเสน่ห์แห่งสตรีเพศมากล้นนางคือคุณหนูในห้องหอที่เพียบพร้อมทุกสิ่ง คือสตรีของเฉินหย่งจื้อที่ยังไม่ถูกเรียกตัวเข้าวัง มีเดิมพันเป็นตำแหน่งฮองเฮาและคนทั้งตระกูลเยวี่ยเหรินเข้าหาเฉินเหอไท่ที่ยามนั้นเขายังพำนักอยู่ที่วังเจี้ยนอ๋องไม่ไกลจากวังหลวงของเฉินหย่งจื้อเวลาเนิ่นนานทีเดียวที่หญิงสาวใช้เสน่ห์มนต์มารทุกแขนงจนสำเร็จได้ด้วยดี กระทั่งกลายเป็นคนรักของเฉินเหอไท่ อย่างเต็มตัว รอเพียงแต่งงานอย่างเอิกเกริกยิ่งใหญ่ทว่าเมื่อสบโอกาสหลอกล่อเขาออกจากวังเจี้ยนอ๋องได้สำเร็จ เยวี่ยเหรินไม่อาจปล่อยผ่านรอให้เนิ่นนานจนตำแหน่งฮองเฮาหลุดมือใจกลางหุบเขาไค่กู่จึงเหมาะสมที่จะกลายเป็นสุสานของเฉินเหอไท่ ที่นั่นมีทหารนับพันพร้อมอาวุธครบมือซุ่มรออยู่ ในขณะที่เฉินเหอไท่เดินทางพร้อมราชองครักษ์ไม่มากทุกสิ่งล้วนเกินคาดการณ์ตามแผนสังหารที่

• จอมนางพญามาร   อ๋องนักรบ6

  บ่าวรับใช้ทั้งชายและหญิงที่หน้าประตูห้องต่างพากันลอบมองสบตากันไปมา ก่อนจะแอบชำเลืองไปทางเฉินเหอไท่ด้วยความระมัดระวัง สายตาของพวกเขาล้วนแสดงความยำเกรงต่อเขา บางคนถึงกับตัวสั่นเทิ้มอย่างไม่อาจควบคุมได้ชายผู้นี้นับว่าโหดเหี้ยมอำมหิต ฆ่าคนไม่กะพริบตา หรือต่อให้ไม่ฆ่าใครก็ยังมีวิธีสยบได้อย่างน่าสะพรึงเป็นที่สุดดูอย่างสตรีที่ถูกส่งตัวไปเมื่อครู่นี่ปะไรร่วมรักจนหนำใจ ยังทิ้งคราบหลังเสร็จกิจเอาไว้ แล้วส่งให้คนรักของนางได้ดูชมไม่ต้องคาดเดาก็รู้ได้ว่า ชายคนรักของนางจะมีสีหน้าอย่างไรและข่าวนั้นก็ไวปานไฟไหม้บนหญ้าฟางเมื่อเยวี่ยเหรินถูกส่งตัวไปปรากฏต่อหน้าพระพักตร์ของเฉินหย่งจื้อฮ่องเต้ พระองค์ทรงกริ้วจนเลือดขึ้นตา คว้ากระบี่สังหารเยวี่ยเหรินต่อธารกำนัลในทันทีทุกคนที่ได้เห็นและได้รับรู้ข่าวนี้ ล้วนรู้สึกพรั่นพรึงหวาดผวาต่อการกระทำของบุรุษทั้งสองคนที่ฝ่ายหนึ่งคือชายคนรักและอีกฝ่ายคือชายชู้ และสมเพชเวทนาต่อสตรีนามว่าเยวี่ยเหรินเหลือจะกล่าวข่าวนั้นถูกส่งให้เฉินเหอไท่ด้วยความรวดเร็วเช่นกันชายหนุ่มเพียงแสยะยิ้มสาแก่ใจ ความโหดเหี้ยมเลือดเย็นของเขาฉาบทับบนใบหน้าหล่อเหลาที่แสนจะเย็นชา สายตามีเพีย

• จอมนางพญามาร   อ๋องนักรบ5

  คฤหาสน์แห่งหนึ่งตั้งตระหง่านอยู่บนพื้นดินอันเป็นชายแดนที่แสนจะทุรกันดารของแคว้นต้าซ่งภายในห้องนอนกว้างขวาง บนเตียงบุนวมขนาดใหญ่ กำลังมีกิจกรรมเคาะจังหวะผสานเสียงหอบครางดังระงมชายหนุ่มร่างใหญ่กำลังคร่อมหญิงสาวร่างเล็กตามอารมณ์กระสัน สองมือหนากอบกุมเอวบางเพื่อสอดใส่กลางลำตัวนาง แล้วกระแทกกระทั้นอย่างแรง ปราศจากความปรานีฝ่ายบุรุษคือเฉินเหอไท่ เจ้าของเรือนกายกร้าวแกร่งทรงพลังเปี่ยมเสน่ห์มากล้น กระทั่งตรึงโสตประสาทของฝ่ายสตรีเอาไว้อย่างหมดจด ทำเอานางสมองขาวโพลนไปหมด ฝ่ามือน้อยๆ กำปิ่นปักผมเอาไว้แน่น หาทางแทงอีกฝ่ายมิได้เสียทีสตรีใต้ร่างของเฉินเหอไท่มีนามว่าเยวี่ยเหริน ในมือนางมีมีดสั้นลักษณะพิเศษทำเลียนแบบปิ่นปักผมได้อย่างแนบเนียนเฉินเหอไท่หาได้สนใจปิ่นปักผมที่มีลักษณะปลายแบนบางเฉียบสาดประกายคมกริบในมือนาง เขายังคงควบจังหวะบนร่างนางอย่างโหดร้าย แววตาคมปลาบเผยเพียงความร้อนแรงแห่งเพลิงอารมณ์อึดใจเยวี่ยเหรินพลันสบโอกาสแทงปิ่นในมือปักฉึกที่หน้าอกด้านซ้ายของเฉินเหอไท่ ลึกเข้าไปยังตำแหน่งหัวใจที่กำลังเต้นแรง เลือดลมกำลังสูบฉีดอย่างบ้าคลั่ง ชั่วพริบตานั้นชายหนุ่มจึงได้สติกลับคืน แววตาคมกริบ

• จอมนางพญามาร   อ๋องนักรบ4

  เสียงเหล่านี้ดังมากจนกลบเสียงฮึกเหิมของเหล่าทหารหลายร้อย กลบกระทั่งเสียงอาวุธกระทบกันและเสียงเกือกม้าย่ำพื้นดินเพื่อรุมระห่ำมาทางเฉินเหอไท่ทุกผู้คนรู้สึกได้ถึงแรงสะเทือนที่ปลายเท้า ลำตัวของพวกเขาล้วนสั่นไหว ต่อมายังสั่นเทิ้มจนไม่อาจควบคุมได้ทหารทุกคนพากันชะงักนิ่งตะลึงลาน ทันใดนั้นแผ่นดินรอบด้านของพวกมันพลันปริแตกแล้วแยกออกจากกัน“อะ...อะไร?” ทหารหลายคนเริ่มส่งเสียงเซ็งแซ่“อ๊าก!” เริ่มมีเสียงร้องโหยหวนชวนผวา เมื่อจู่ๆ พื้นธรณีใต้ฝ่าเท้าของพวกมันเคลื่อนที่แยกตัวออกจนเป็นวงกว้าง แล้วดูดกลืนทั้งม้าทั้งร่างของทหารทุกคนให้ตกลงไป ไม่ใช่แค่ทีละคน แต่พวกมันตกลงไปทีเดียวทั้งหมด ซากศพกองเท่าภูเขาขนาดย่อมล้วนตกตามกันไปราวกับห้วงมหาสมุทรดูดกลืนทุกสรรพสิ่งไม่ต่างจากวังน้ำวน“ย๊า!”พวกทหารแหกปากผสานเสียงกันทันตาจนดังระงมกึกก้องไปทั่วน่านฟ้า เมื่อจู่ๆ พวกมันก็ถูกพื้นพสุธาทั้งผืนกลืนกินจนร่วงหล่นลงไปยังใต้พิภพพื้นดินแยกตัวออกจนเกิดหลุมขนาดใหญ่ดำลึกกว้างขวางกินพื้นที่ไกลมาก ทหารหลายร้อยคนก็คล้ายถูกสูบลงไปในนั้นจนสิ้นพวกมันทำได้เพียงร่ำร้องโหยหวนไม่เป็นภาษา สองมือแหวกว่ายอากาศอย่างน่าเวทนา นรกกำ