หน้าหลัก / เมือง / ตระกูลข้า ใครอย่าแตะ / บทที่ 9 มหกรรมการลงทุนผู้ค้า

แชร์

บทที่ 9 มหกรรมการลงทุนผู้ค้า

ผู้เขียน: บัณฑิตติดบ้าน
เดรกเข้าใจทันทีในความหมายของไทร์ ทราวิส เจนเซ่น และไอริส ซี ทั้งคู่คงได้ไปล่วงเกินไทร์ เดรกไม่กล้าที่จะขัดคำสั่ง เขาจึงรีบตอบตกลงกับคำแนะนำของไทร์

ไทร์กล่าวต่อ "อีกอย่างหนึ่ง นายเคยเห็นรูปของภรรยาฉันแล้ว วินนี่เฟรด ซี มอบสิทธิสัญญาการลงทุนให้กับเธอสำหรับกลุ่มเครือซี และให้เธอเป็นคนเซ็นสัญญา"

“เข้าใจแล้วครับ ลูกพี่ไทร์”

หลังจากมื้อเช้า ไทร์ไปเข้าร่วมมหกรรมการลงทุนผู้ค้ากับวินนี่เฟรด ระหว่างเดินทางไป วินนี่เฟรดรู้สึกประหม่าเหมือนกับว่าเธอกำลังจะไปสอบในสนามสำคัญ

“อย่ากังวลไปเลย วินนี่เฟรด เธอจะต้องได้ร่วมทำสัญญาอย่างแน่นอน”

“จริงหรือ?”

“ใช่ เชื่อฉันสิ”

งานมหกรรมการลงทุนผู้ค้านี้จัดขึ้นที่ตึกออฟฟิสชั้นนำที่เดรกเป็นเจ้าของ ในตอนที่ไทร์และวินนี่เฟรดไปถึง คนก็แน่นเต็มงาน ลานจอดรถด้านนอกเต็มไปด้วยรถยนต์หรูหรามากมายหลายแบบ และคนที่ออกมาจากรถเหล่านั้นต่างเป็นเจ้าของธุรกิจที่มีรายได้สุทธิแต่ละคนเป็นหลักสิบถึงร้อยล้าน เมื่อเทียบกับคนพวกนั้นแล้ว ไทร์และวินนี่เฟรดที่เดินทางมาโดยรถแท็กซี่นั้น ก็ดูยาจกขึ้นมาทันที

“ว้าว วินนี่เฟรด เธอมาจริง ๆด้วย” ที่ด้านหลังของพวกเขา ไอริสและทราวิสลงมาจากรถ Mercedes Benz ร่วมด้วยจอร์จและแจ็คสัน ซี

เครื่องสำอางของไอริสในวันนี้ดูเปร่งปลั่งและมีมนต์สะกด ทำให้เธอดูเปล่งประกาย

ถึงแม้เธอจะมีทราวิสเป็นแฟนอยู่แล้ว เธอก็ยังคงนึกถึงนายน้อยคนนั้นอยู่ ถ้าหากนายน้อยคนนั้นสนใจในตัวไอริส เธอคงจะถีบหัวส่งทราวิสอย่างไม่ลังเล

“ฉันถามหน่อยเถอะวินนี่เฟรด เธอเสียสติไปแล้วหรือเธอแค่โง่? เธอไม่ได้กลายเป็นบ้าจากการเฝ้ารอกับตำแหน่งประธานแผนกมากเกินไปใช่ไหม? ทุกคนเขารู้ว่าที่คุณปู่พูดไปในวันนั้นก็เพื่อจะปกปิดให้ฉัน เธอคงไม่ได้คิดไปจริง ๆใช่ไหม ทำไมเธอไม่กลับไปส่องกระจกชะโงกดูเงาตัวเองล่ะ? เธอมันประเมินตัวเองสูงไป” ไอริส แสดงสีหน้าแผลงฤทธิ์ ขณะปากพล่อยพูดอย่างไม่คิดถึงความรู้สึกของวินนี่เฟรด

เมื่อจอร์จและแจ็คสันเดินเข้ามา วินนี่เฟรดรีบกล่าวทักทายเรียกพวกเขา’คุณปู่’และ’คุณลุง’ ถึงอย่างไรชายสองคนนั้นต่างทำเป็นไม่ได้ยินและไม่แม้แต่จะเหลือบสายตามองมา

“ทราวิส โอกาสของเราที่จะได้ครอบครองสิทธิการลงทุนในครั้งนี้มีมากแค่ไหน?”จอร์จกล่าวถาม

ทราวิสตบเข้าไปที่อกของตัวเองอย่างมั่นใจและรับประกัน “ไม่ต้องห่วงครับคุณปู่ มันจะไม่มีปัญหาใด ๆ แน่นอน ด้วยกำลังของตระกูลเจนเซ่น นี่ถือเป็นเรื่องเล็กน้อย เงินสามล้านที่คุณปู่เตรียมมาได้ส่งมอบเรียบร้อย และผมได้คัดสรรยาพิสดารจากสำนักเภสัชสมุนไพรร้อยปีเป็นของขวัญ พวกเขาได้รับมอบของขวัญทุกอย่างเรียบร้อย ดังนั้นข้อตกลงนี้ถือว่าลงตัว และดูทรงแล้วว่านายน้อยที่อยู่เบื้องหลังของศูนย์กลางเมืองเหมือนจะชื่นชอบกับของขวัญของเรา เราอาจจะได้เข้าถึงตัวเขาและพัฒนาความสัมพันธ์กันในอนาคตต่อไป”

จอร์จพยักหน้าตื่นเต้นพร้อมรอยยิ้มเบิกบาน “ทราวิสทั้งหมดนี่ต้องขอบคุณนายมาก นายคือลูกเขยที่เยี่ยมที่สุดของตระกูลซี”

“คุณปู่นี่มันแค่เรื่องเล็กน้อยมากไม่จำเป็นต้องยกยอ นี่มันคือสิ่งที่ผมควรจะทำ”

ไทร์นั้นตะลึงมึนงงขณะได้ยินทราวิส เจนเซ่น คนนี้นั้นเหี้ยมโหดจริง ๆ เดรกบอกชัดเจนว่าพวกเขาได้รับเงินเพียงแค่สองล้าน ซึ่งนี่หมายถึงเด็กคนนี้หักเงินไปหนึ่งล้านสำหรับค่าคอมมิชชั่น กล้าดียังไง! ในระหว่างที่จอร์จถูกหลอก มันคือการเหยียดหยามที่ผู้อาวุโส เขายังต้องแสดงความยินดีซาบซึ้งกับทราวิส! แจ็คสันก็ด้วย ยิ้มแฉ่งขณะที่เขาขอบคุณทราวิส หลังจากนั้นแจ็คสันก็หันมาหาไทร์และวินนี่เฟรด แต่รอยยิ้มของเขานั้นถูกแทนที่ด้วยสายตาดูแคลน

“พวกเธอสองคนควรจะกลับไปได้แล้ว ในเมื่อทราวิสได้จัดการข้อตกลงนี้ภายในเพื่อเราเรียบร้อย มันก็ไม่มีประโยชน์หากพวกเธอสองคนจะเข้าร่วม” จากที่กล่าวไปเขาเสริม “แบบนี้พวกเธอก็จะไม่ทำให้ตระกูลซีขายขี้หน้า”

วินนี่เฟรดนั้นเศร้าหมอง แต่ไทร์ก็ฮึดฮัดแทน “คุณลุง ก่อนที่ทุกอย่างจะถูกตัดสิน อย่าเพิ่งด่วนสรุป หากไอลิสไม่สามารถปิดสัญญานั้นได้ในภายหลัง เราก็คงจะไม่มีโอกาสอีก?”

หลังจากไทร์กล่าว ทุกคนมีสีหน้าเคร่งขรึม

ไอริสชายตามองด้วยความโมโหเป็นฟืนเป็นไฟไปที่ไทร์และกล่าว “ไอ้ขยะ นี่แกแช่งกลุ่มเครือซี หรอ?”

ไทร์มีอะไรจะต้องการกล่าวต่ออีก แต่วินนี่เฟรดห้ามเขาไว้ นั่นก็เพราะสีหน้าในตอนนี้ของจอร์จเคร่งเครียด หากไทร์กล่าวต่อ เขาคงจบลงด้วยการทำชายชราโกรธเคือง

ไทร์ยักไหล่ดูเมินเฉย ยังไงก็ตามเขาก็สามารถที่จะดูคนเหล่านี้ทำให้ตัวเองขายขี้หน้าในตอนหลังได้อยู่แล้ว มันคงจะเป็นอะไรที่น่าสนใจ

ในเวลานั้น มหกรรมการลงทุนผู้ค้าได้เริ่มขึ้นแล้ว ในระหว่างที่มีหลายบริษัทเข้ามาแข่งขันกันเพื่อเป็นผู้ถูกเลือกในการลงทุน ตึกออฟฟิศนั้นไม่สามารถจะรับคนเข้ามาได้ทั้งหมด จึงทำให้เจ้าหน้าที่ของศูนย์กลางเมืองแบ่งแยกมวลมหาชนไปเป็นกลุ่ม ๆ เพื่อจัดคิวสำหรับการต่อรอง

หลังจากผ่านไปประมาณสามสิบนาที เจ้าหน้าที่ภายในก็เดินมาเพื่อแจ้งให้ไอริสทราบว่าถึงคิวเธอแล้ว

“คุณปู่คะ รอฟังข่าวดีจากฉันได้เลย” ไอริสเชิดหน้าและยืดหลังตรงขณะเธอกล่าวอย่างมั่นใจกับจอร์จ

“ได้เลย แม้ว่าข้อตกลงนี้จะถูกตัดสินภายในไปเรียบร้อยแล้ว เธอจะต้องนอมน้อมและสุภาพ ระมัดระวังอย่าไปล่วงเกินพวกเขา” จอร์จเตือน “เราจะรอเธอ ประสบความสำเร็จ”

“ไม่ต้องห่วงค่ะคุณปู่ ฉันรู้ว่าจะต้องทำอะไร นี่มันก็เพื่อให้เป็นเพียงพิธีการ ฉะนั้นมันคงจะไม่มีปัญหาอะไร”

ทราวิสกล่าวเสริมด้วยความมั่นใจ “ใช่แล้ว ไอริสก็แค่ไปบอกชื่อผมเมื่อเธอเข้าไป และพวกเขาก็จะมอบสัญญาการลงทุนยื่นมาให้ด้วยสองมือ”

ไทร์รู้สึกบันเทิงใจเมื่อได้ยินทราวิส เจนเซ่น นายเป็นอย่างนี้จริง ๆเหรอ? ทำไมฉันผู้เป็นเจ้าของแห่งศูนย์กลางเมือง ไม่เห็นรู้เรื่องอะไรพวกนี้เลย?

“ไทร์ เรากลับกันเถอะ ไม่อย่างงั้นเมื่อไอริสได้สัญญามา เธอคงอวดอ้างราวกับชีวิตขึ้นอยู่กับมัน” ในเวลานี้วินนี่เฟรด บางส่วนในใจของเธอได้ยอมแพ้ไป

อย่างไรก็ตามไทร์ส่ายหัว และกล่าว “วินนี่เฟรดเรามาได้ไกลขนาดนี้แล้ว รออีกสักนิดนึง ถ้าเกิดว่าเจ้าของศูนย์กลางเมืองเขาไม่ชอบการจับมือหลังม่านล่ะ?”

“งี่เง่า!” ในที่สุดจอร์จก็ระเบิดออกมา “ไทร์ ซัมเมอร์ ถ้าแกยังแช่งพวกเราต่อไปอีก ฉันจะตบแกเดี๋ยวนี้”

“คุณปู่ ฉันขอโทษ ได้โปรดอย่าโมโห” วินนี่เฟรดขออภัยในทันทีสำหรับไทร์ ก่อนจะกรอกตาไปที่ไทร์ “อยู่เงียบ ๆ และเลิกพูดจาไร้สาระ”

ในเวลานั้น ไอลิสก็ถูกเจ้าหน้าที่นำไปที่ชั้นสามของตึกออฟฟิศ เจ้าหน้าที่แจ้งอย่างสุภาพกล่าวว่า “คุณซี เพราะว่าเจ้าของแห่งศูนย์กลางเมืองนั้นโปรดปรานที่จะเก็บตัว เขาจะไม่มาปรากฏตัวในวันนี้”

เมื่อเธอได้ยินว่านายน้อยจะไม่แสดงตัว ไอริสรู้สึกผิดหวัง

“อย่างไรก็ตาม คุณทัคเกอร์จะพบคุณเป็นการส่วนตัว”

ไอริสนั้นปลื้มปริ่มอีกครั้ง “คุณทัคเกอร์ที่คุณหมายถึงคือผู้ที่มั่งคั่งที่สุดในเมืองคานห์ คุณเดรก ทัคเกอร์?”

“ใช่”

“ถ้างั้นฉันขอถาม คนอื่น ๆ จะได้เข้าพบคุณทัคเกอร์เป็นการส่วนตัวไหม?”

“ไม่” เจ้าหน้าที่ตอบ “สถานการณ์ของคุณค่อนข้างพิเศษ ดังนั้นคุณจะเป็นคนแรกที่คุณทัคเกอร์จะพบเป็นการส่วนตัว”

ไอริสก็ยิ้มกว้างออกมาในทันที ดูเหมือนว่าทุกอย่างจะลงตัวเรียบร้อยจริง ๆ

“วินนี่เฟรด ซี ฉันรอที่จะเห็นหน้าเธอแทบไม่ไหว ในตอนที่ฉันเอาสัญญาการลงทุนกลับไปกับฉัน”

ไม่นาน ไอริสก็เข้าไปที่สำนักงานของเดรก
อ่านหนังสือเล่มนี้ต่อได้ฟรี
สแกนรหัสเพื่อดาวน์โหลดแอป

บทล่าสุด

  • ตระกูลข้า ใครอย่าแตะ   บทที่ 240 ราชาแห่งเซาท์ริเวอร์ตายแล้ว

    เมื่อไทร์ได้ยินข่าวนี้ สีหน้าของเขาไม่มีการเปลี่ยนแปลงใด ๆ ราวกับว่าเขารู้มาตลอด “ต้องทำขนาดนั้นเลยเหรอ?” ไทร์พึมพำกับตัวเองก่อนจะตอบว่า “ผ่อนคลาย ทำสิ่งที่พวกนายต้องทำต่อไป แค่ทำเหมือนว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น” “แต่บราเธอร์ไทร์” เดรก ทัคเกอร์กล่าว “ฉันจะจัดการเอง” ในตอนท้ายของการโทร เดรกไม่กล้าพูดอะไรอีก ดังนั้นเขาจึงทำได้เพียงวางสายเท่านั้น ในยุคนี้ ที่วิธีการกระจายข้อมูลได้รับการพัฒนาเป็นอย่างดี ข้อมูลต่าง ๆ สามารถแพร่กระจายไปทั่วประเทศได้ทันที บุคคลสำคัญของเมืองคานห์มีการติดต่อทางธุรกิจกับเมืองไพร์มไม่น้อยและหลายคนยังเป็นหุ้นส่วนทางธุรกิจ ดังนั้น เมื่อข่าวการเสียชีวิตของกษัตริย์แห่งเซาท์ริเวอร์แพร่กระจายไปทั่วเมืองไพร์ม เมืองคานห์ก็จะได้รับข่าวคราวเช่นกัน หลังจากการโทรครั้งแรกจากเดรก ไทร์ยังได้รับสายจากบุคคลอื่น เช่น โนอาห์ ลี, แซคเคอรี่ สมิธ, โดนัลด์ ลูอิส, และเจด ลอเรล อย่างต่อเนื่อง แต่ละคนต่างก็ดูวิตกกังวลและเป็นห่วงไทร์ เหตุการณ์นี้ร้ายแรงเกินไป เนื่องจากเกี่ยวข้องกับการตายของราชาแห่งเซาท์ริเวอร์ คาร์สัน ยอร์ก ไทร์ได้ให้คำตอบกับบุคคลสำคัญในเมืองคานห์เหล่านี้แบบเดี

  • ตระกูลข้า ใครอย่าแตะ   บทที่ 239 หน้าต่างมีหูประตูมีช่อง

    ถึงตอนนี้ มีเพียงคาร์สัน ยอร์ก ไทร์ ซัมเมอร์และเจมสัน ซิงค์ ซึ่งรับผิดชอบการเทไวน์ข้าง ๆ พวกเขาเท่านั้น ที่ถูกทิ้งไว้ในห้องอาหาร “ไทร์ อย่าไปสนใจเธอเลย ผู้หญิงคนนั้นเป็นแบบนั้นเสมอมา คุณป้าเควลซ์ของคุณจะให้ความกระจ่างแก่เธอเอง ถ้าเธอพยายามจะรบกวนคุณอีก ผมจะเป็นคนดูแลเธอเอง” คาร์สันกล่าว ไทร์ยิ้มและตอบ “ไม่เป็นไรคุณลุงยอร์ก” “มาเถอะ วันนี้เราใช้โอกาสดี ๆ นี้เพื่อดื่มกัน” คาร์สันหันไปหาเจมสัน “เจมสัน ไปที่ห้องเก็บไวน์และหยิบไวน์ขวดเก่าที่ฉันเก็บไว้มา คืนนี้ไทร์และฉันจะดื่มจนกว่าเราจะเมากันไปข้างหนึ่ง” เจมสันพยักหน้าทันทีก่อนจะรีบไปที่ห้องเก็บไวน์ เมื่อเขาจากไป มีเพียงคาร์สันและไทร์เท่านั้นที่ถูกทิ้งไว้ในห้องอาหาร ในขณะนั้น คาร์สันที่ยิ้มแย้มแจ่มใสในตอนแรก ใบหน้าของเขาแสดงถึงความจริงจังออกมาชั่วครู่ก่อนที่รอยยิ้มของเขาจะกลับคืนมา เพียงชั่วพริบตานั้น ไทร์ก็เข้าใจความหมายของเขาทันที คาร์สันขยับแก้วไวน์ต่อหน้าเขา เขาใช้ไวน์หนึ่งหยดจากแก้วของเขาเขียนลงบนโต๊ะอย่างรวดเร็วว่า 'หน้าต่างมีหูประตูมีช่อง' ขณะที่เขาเขียน เขาพูดต่อว่า “ไทร์ ผมต้องขอบคุณคุณ ที่รักษาป้าเควลซ์ของคุณให้หายดี

  • ตระกูลข้า ใครอย่าแตะ   บทที่ 238 ฉันโกรธเคืองมาก

    ไทร์ ซัมเมอร์และคอนนี่ ยอร์กจึงนั่งลงด้วยกัน ในขณะที่พ่อบ้านเจมสันยืนอยู่ข้าง ๆ พวกเขาเพื่อรินเครื่องดื่ม “พี่ชายที่รัก คุณแม่ของฉันดีกับคุณมาก ฉันมักจะขอให้เธอทำอาหารเหล่านี้ แต่เธอไม่ทำอาหารให้ฉันเลย เมื่อคุณอยู่ที่นี่ เธอกำลังแสดงทักษะการทำอาหารทั้งหมดของเธอให้คุณเห็น ในที่สุดฉันก็สามารถได้ทานอาหารเหล่านี้” จะว่าไปแล้ว คอนนี่ไม่ได้สนใจภาพลักษณ์ของเธอเลย เธอคว้าปีกไก่จากบนโต๊ะแล้วเคี้ยวมันทันที สีหน้าของคาร์สัน ยอร์กมืดลงในทันทีและเขาก็ตะคอกเธอ “ดูเธอทำ แขกของเธอยังไม่ได้เริ่มรับทานเลย แต่เธอกำลังกินอาหารด้วยมือเปล่า วางมันลงเดี๋ยวนี้ มารยาทของเธออยู่ไหนหมด?” เธอไม่สะทกสะท้านกับคำดุว่าของพ่อของเธอ คอนนี่ยังคงเคี้ยวไก่ของเธอต่อไป เธอคว้าอีกอันหนึ่งใส่ในชามของไทร์ และเคี้ยวในขณะที่เธอพูดว่า “พี่ชายที่รัก คุณก็กินด้วยสิ ฝีมือการทำอาหารของคุณแม่ของฉันยอดเยี่ยมมาก” ไทร์รู้สึกอึดอัดเล็กน้อย พฤติกรรมของหญิงสาวคนนี้แตกต่างจากใบหน้าที่งดงามของเธอ คาร์สันไม่รู้ว่าจะทำเช่นไรกับลูกสาวของเขา ดังนั้นเขาจึงทำได้แค่ถอนหายใจ “ไทร์ คุณไม่ต้องไปสนใจเธอ เธอไม่เป็นกุลสตรีเอาซะเลย” เขาส่งสายตา

  • ตระกูลข้า ใครอย่าแตะ   บทที่ 237 สร้างความบาดหมาง

    ไทร์ ซัมเมอร์รู้สึกหนาวไปที่กระดูกสันหลังของเขา ผู้หญิงสมัยนี้ตรงไปตรงมาขนาดนี้ได้ยังไง? อันที่จริง ตั้งแต่ที่ วินนี่เฟรดเข้ามาในชีวิตเขา ไทร์ก็ไม่ได้สนใจผู้หญิงคนอื่นอีกเลย แต่ถ้าเขาได้พบกับคอนนี่ ยอร์กก่อนวินนี่เฟรด บางทีเขาอาจจะถูกดึงดูดโดยผู้หญิงที่สวยและงดงามคนนี้แทน ถึงแม้ว่า ไทร์จะได้พบกับหญิงสาวผู้มั่งคั่งและเจ้าหญิงผู้งดงามมากมายและเขายังได้พบกับคนดังระดับโลกมานับไม่ถ้วน แต่ก็ไม่มีใครที่สวยได้เท่าคอนนี่ผู้นี่ ผู้หญิงคนนี้เป็นผลงานชิ้นเอกที่แกะสลักและสร้างขึ้นอย่างพิถีพิถันโดยพระเจ้า อย่างไรก็ตาม ตอนนี้ไทร์มีเพียงแค่วินนี่เฟรดเท่านั้น รถคาดิลแลคของเขามุ่งหน้าไปยังคฤหาสน์ยอร์ก ในขณะที่ เจย์ เบลด ถูกทิ้งให้ยืนแข็งทื่ออยู่เช่นนั้น เขายังคงตะลึงงันในขณะที่เขาจ้องไปที่รถคาดิลแลคที่พุ่งออกไปด้วยดวงตาที่แดงก่ำ เปลวเพลิงแห่งความโกรธแผดเผาหัวใจของเขา ลูกน้องของเข้าเดินเข้ามาหาเขาและถามด้วยความเป็นห่วงว่า “บราเธอร์เจย์ คุณโอเคไหม?” ผัวะ… เจย์ปล่อยหมัดเข้าที่ท้องของลูกน้อง ชายผู้นั้นรู้สึกได้ถึงตะคริวที่หน้าท้องและเขาก็ล้มลงกับพื้นแล้วจับหน้าท้องเอาไว้ด้วยความเจ็บปวด “แม่ง

  • ตระกูลข้า ใครอย่าแตะ   บทที่ 236 ฉันจะแต่งงานกับคุณคนเดียวเท่านั้น

    เมื่อพูดถึงคาร์สัน ยอร์ก ใบหน้าของเจย์ เบลดก็กระตุกเล็กน้อย แม้ว่าเขาจะเป็นนายน้อยซาร์แห่งเมืองไพร์ม แต่เขาก็ต้องเกรงกลัวคาร์สัน ยอร์ก ที่เป็นราชาแห่งเซาท์ริเวอร์อยู่มาก ในเวลานี้ เขาตาบอดอย่างสิ้นเชิงเพราะความรักที่เขามีต่อคอนนี่ ยอร์ก เขาเห็นไทร์เป็นคู่ต่อสู้ที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของเขา เมื่อคาร์สันเชิญไทร์ไปทานอาหารเย็น เจย์รู้สึกว่าตำแหน่งของเขาถูกคุกคาม เมื่อจิตนาการถึงคอนนี่และไทร์ ที่กำลังมีความสุขอยู่ด้วยกัน มันบีบคั้นหัวใจของเขาและจุดประกายความโกรธของเขา เขาไม่สามารถทนเห็นมันได้ “ไทร์ ซัมเมอร์! ฉันไม่สนใจว่ามันจะเกิดอะไรขึ้น แต่ถ้าแกยังกล้าที่จะเข้ามาเหยียบเมืองไพร์มอีก ฉันจะฆ่าแก!” เมื่อมองดูท่าทางที่คุกคามของเจย์ ไทร์กลับคิดว่ามันไร้สาระ “ฉันไม่ได้สนใจมิสยอร์กของนาย ขอร้องเถอะเจย์ อย่ามายุ่งกับฉัน” ไทร์ไม่สนใจคนเหล่านี้ในขณะที่เขากลับไปที่รถคาดิลแลคของเขา พวกเขาโชคดีที่เป็นคนของคาร์สัน ยอร์ก ถ้าไม่เช่นนั้น ไทร์จะไม่เมตตาพวกเขาอย่างแน่นอน “ฉันไม่สน ว่าแกจะสนใจเธอหรือเปล่า แต่เธอต้องการแต่งงานกับแก และนั่นคือความกังวลของฉัน! ฉันจะให้โอกาสแกเป็นครั้งสุดท้าย กลับเมือง

  • ตระกูลข้า ใครอย่าแตะ   บทที่ 235 ไสหัวไปจากเมืองไพร์ม

    “นายบอกว่า ระหว่างนายกับคอนนี่ ยอร์ก ไม่มีอะไรไม่ใช่เหรอ? ทำไมพ่อของเธอถึงชวนนายไปที่นั่น? ไม่น่าแปลกใจที่นายจะมั่นใจมาก ๆ ว่าบริษัทต่าง ๆ ในเมืองไพร์มจะต้องมาอ้อนวอนเรา ใครจะรู้ว่านายกำลังคิดที่จะทยานขึ้นไปด้วยความช่วยเหลือจากตระกูลยอร์ก” ไทร์ ซัมเมอร์ขมวดคิ้ว วินนี่เฟรดแสดงออกถึงพฤติกรรมแปลก ๆ ไม่เหมือนวินนี่เฟรดคนเดิม เธอกลายเป็นคนไร้เหตุผล บางทีคอนนี่ ยอร์กอาจจะโดดเด่นเกินไป ด้วยหน้าตาที่ดูดีและภูมิหลังของตระกูลที่โดดเด่นของเธอ ที่ทำให้วินนี่เฟรดต้องเป็นกังวลอยู่ตลอดเวลา สิ่งนี้เกิดขึ้น เมื่อผู้หญิงคนหนึ่งห่วงใยผู้ชายของเธออย่างแท้จริง ซึ่งหมายความว่าไทร์ ซัมเมอร์ มีจุดที่ลบไม่ออกอยู่ในหัวใจของวินนี่เฟรด ซี “ฉันจะโกรธถ้าเธอยังเป็นแบบนี้ต่อไป วินนี่เฟรด” วินนี่เฟรดถอนหายใจและเปลี่ยนทัศนคติของเธอในทันใด เธอหัวเราะ "ฉันแค่ล้อเล่น! แต่ว่าแบลร์กับฉัน เราจะไม่ไปกับนาย คาร์สัน ยอร์ก อาจจะต้องการเชิญนายคนเดียวเท่านั้น” “เขาไม่ใช่คนแบบนั้น” ไทร์ตอบตามสัญชาตญาณ แต่แล้ว จู่ ๆ ความตระหนักก็แวบเข้ามาในใจของเขา เฉกเช่นแสงแวววาบจากสวรรค์ หรือเพื่อให้แม่นยำยิ่งขึ้น สัมผัสที่หก ที

บทอื่นๆ
สำรวจและอ่านนวนิยายดีๆ ได้ฟรี
เข้าถึงนวนิยายดีๆ จำนวนมากได้ฟรีบนแอป GoodNovel ดาวน์โหลดหนังสือที่คุณชอบและอ่านได้ทุกที่ทุกเวลา
อ่านหนังสือฟรีบนแอป
สแกนรหัสเพื่ออ่านบนแอป
DMCA.com Protection Status