บทที่ 13 กลัวเด็กเสียขวัญ

" คุณบทร้ายจะทำอะไรหนูคะ " เจ้าหญิงถามเขาออกไปด้วยความตกใจทันที เมื่อเธอเห็นท่าทางของเขาที่มีต่อเธอในตอนนี้ เขาปฏิบัติกับเธอไม่เหมือนกับเมื่อก่อนที่เธอได้ย่างก้าวเข้ามาเลย เพราะเมื่อก่อนเขาจะไม่เข้าใกล้เธอแม้แต่ปลายเล็บของเขา แต่ตอนนี้ดันกลับตาลปัตรไปหมดจนหัวใจดวงน้อยๆของเจ้าหญิงนึกกลัวกับการกระทำของเขาขึ้นมาอย่างมาก

" ทำหน้าที่เด็กขัดดอก " เขาตอบสั้นๆพร้อมกับก้มใบหน้าที่หล่อเหลาของเขาซุกไซร้ไปที่ซอกคอขาวเนียนของเธอไปมาเพื่อสูดดมกลิ่นกลายเด็กที่บริสุทธิ์ผุดผ่อง และเขาก็ไม่ปฏิเสธเลยว่าเขาชอบและคลั่งไคล้กลิ่นกลายของเด็กสาวอย่างไม่อายปาก

" อื้อ หอม " เขาพึมพำออกมาจากลำคอเบาๆ แต่ก็ยังซุกไซร้และดูดเข้าไปที่คอขาวเนียนจนเกิดรอยช้ำสองสามจุด

" ท่านครับ! " จู่ๆก็มีเสียงของลูกน้องของเขาคนหนึ่งดังขึ้นที่ไหนสักแห่ง แต่เธอมองไปรอบๆก็ไม่เห็นจะเจอใครเลยด้วยซ้ำ หรือลูกน้องของเขาจะอยู่ที่ด้านนอกห้องน้ำกันนะเจ้าหญิงคิดในใจ เจ้าหญิงที่คิดได้ดังนั้นเลยตกใจตาโตทันที เพราะเธอกลัวคนอื่นจะรู้ว่าเธออยู่ในห้องน้ำกับเขาเป็นการส่วนตัวและเธอก็คงจะอายมากๆด้วยถ้ามีคนเห็นเธอกระทำแบบนี้ เธอยังเด็กอยู่เลยนะ! U.U

" เกิดเรื่องขึ้นแล้วครับนายท่าน ที่บ่อนคาสิโนมีแก็งค์พวกเสี่ยชาติเข้ามาบุกทำลายข้าวของของพวกเราจนเละไปหมดเลยครับ พร้อมกับที่พวกมันวางเพลิงเผาจนไม่เหลือซากเลยครับ " เสียงลูกน้องของเขารายงานออกมาจากไหนสักที่และเสียงก็ดังกล้องไปทั่วห้อง จนทำให้เขาที่กำลังเสพสมดมกลิ่นกลายของเด็กสาวถึงกับผละหน้าออกพร้อมกับขมวดคิ้วเข้าหากันด้วยความไม่พอใจ ก่อนที่เขาจะมีสีหน้าและแววตาที่ดุดันราวกับกำลังจะไปฆ่าคนอย่างไงอย่างนั้นจนเจ้าหญิงที่เห็นใบหน้าที่เต็มไปด้วยอำนาจมืดถึงกับเม้มริมฝีปากแน่นและนึกกลัวเขาจนตัวสั่นขึ้นมาทันที

เมื่อเขาได้ยินเสียงรายงานจากลูกน้องของเขา เขาก็รีบอุ้มร่างบางของเจ้าหญิงออกจากอ่างจากุชชี่พร้อมกับเขาที่ลุกออกตามมาด้วยก่อนที่จะหันหน้าไปบอกเด็กสาวที่ยืนตัวสั่นเทาอยู่

" รอฉันที่ห้องของฉัน จนกว่าฉันจะกลับมา อย่าออกไปไหนเด็ดขาด! " เขาหันหน้าไปสั่งร่างบางที่ยืนตัวเปลือยเปล่าด้วยสีหน้าที่มึนงงกับสิ่งที่เธอได้ยินเมื่อสักครู่

" มีคนบุกมาพังที่ทำงานของคุณบทร้ายเหรอ เจ้าหญิงไม่เข้าใจ " เด็กน้อยไร้เดียงสาพูดพึมพำออกมาเบาๆ และเธอก็มองตามแผ่นหลังกว้างที่เดินออกไปจากห้องน้ำด้วยร่างกายที่เปลือยเปล่าไม่ต่างจากเธอเช่นกัน

" แล้วเสียงเมื่อกี้ดังมาจากไหนกันนะ เพราะในห้องก็ไม่มีใครอยู่นี่น๊า " เจ้าหญิงพึมพำคนเดียวอย่างนึกสงสัยกับเสียงที่ได้ยิน พร้อมกับเธอเงยหน้าขึ้นไปมองรอบๆเพื่อดูว่าเสียงที่เธอได้ยินนั้นดังออกมาจากที่ไหนกันแน่

บทร้ายเขาติดเครื่องมือสื่อสารเอาไว้ทั่วบ้านและทั่วห้องของเขา โดยที่หากลูกน้องของเขามีเรื่องด่วนอะไรเขาจะให้ลูกน้องของเขาแจ้งออกมาด้วยเครื่องมือสื่อสารที่เขาได้ให้กับลูกน้องของเขาเอาไว้ เพราะเขาไม่ชอบให้ใครเข้ามายุ่มย่ามในบ้านหลังใหญ่ของเขา แม้แต่ลูกน้องคนสนิทสักคนของเขาก็ได้แต่ยืนเพียงแค่หน้าประตูบ้านของเขาก็เท่านั้น เขาเลยต้องติดเครื่องมือสื่อสารเอาไว้ทุกมุมของบ้าน เผื่อมีการรายงานเร่งด่วนเขาจะได้สื่อสารกันได้สะดวก

" มีอะไร " เขาเดินไปเปิดเครื่องมือสื่อสารที่วางไว้บนโต๊ะหัวเตียงพร้อมกับกรอกเสียงถามลูกน้องคนสนิทของเขาขึ้นมา พร้อมกับเขาที่เดินไปเปิดประตูเพื่อเข้าไปแต่งตัวที่ห้องแต่งตัวสุดใหญ่อลังการของเขาทันที

" เสี่ยชาติบุกมาที่บ่อนคาสิโนครับ ตอนนี้ทำลายข้าวของที่ร้านพังจนหมดพร้อมกับวางเพลิงบ่อนคาสิโนเราครับ " กิตลูกน้องคนสนิทของเขารายงานนายท่านของเขาด้วยน้ำเสียงรุกรี้รุกลนไม่น้อยกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น

" แล้วลูกน้องที่เฝ้ายามหายหัวไปไหนหมด ทำไมปล่อยให้มันบุกมาพังในที่ของกูได้ " เขากรอกเสียงด่าลูกน้องไปลั่นบ้านด้วยความหงุดหงิดทันที ส่วนกิตที่ยังอยู่ในสายเครื่องมือสื่อสารถึงกับสะดุ้งด้วยความตกใจ และบอดี้การ์ดทุกคนที่เฝ้าอยู่บ่อนคาสิโนก็คงจะโดนลงโทษฐานหนักอย่างแน่นอน

" พวกเสี่ยชาติสร้างเรื่องมาปั่นให้คนของพวกเราตายใจและให้ออกไปอีกที่หนึ่งครับ และพวกมันก็เอาจังหวะนี้บุกเข้ามาทำลายข้าวของพร้อมกับวางเพลิงครับ " กิตรายงานให้นายท่านของตัวเองให้รับทราบทุกเรื่องราวก่อนที่นายท่านของเขาจะไปลงมือด้วยตัวเองที่ห้องเชือด

" อืม จับตัวมันไว้ได้หรือยัง " เขาถามออกไปด้วยน้ำเสียงที่เย็นชาและไร้ความรู้สึกราวกับมัจจุราชกำลังจะประทับร่างของเขาแล้ว

" เรียบร้อยครับนายท่าน ตอนนี้พวกผมได้พาเสี่ยชาติไปขังไว้ที่ห้องเชือดเรียบร้อยแล้วครับ "

กิตบอกผู้เป็นนายท่านของเขาทันที และเขาก็รู้ดีว่าถ้าหากใครทำให้นายท่านของเขาไม่พอใจจะต้องโดนอะไรบ้าง และรอบนี้ก็เป็นคราวเคราะห์ของเสี่ยชาติที่กล้ามาอวดดีมาบุกหาเขาถึงที่เอง

ไม่นานนักเขาก็เดินเข้ามาในห้องเชือด พร้อมกับร่างผู้ชายอาวุโสอายุราวๆห้าสิบต้นๆนั่งคุกเข่าพร้อมกับโดนโซ่ที่มัดตวนข้อมือของเขาเอาไว้ทั้งสองข้าง

" ไอ้บทร้าย! " เมื่อเขาเดินเข้ามาในห้องเชือด ไอ้แก่หัวหงอกก็ร้องตะโกนใส่หน้าเขาลั่นห้องเชือดทันที และตอนนี้แววตาของเขาเต็มไปด้วยไฟ ไฟที่พร้อมจะแผดเผาคนที่กล้ามาหยามเขาถึงที่ให้ทรมาน ทรมานจนกว่ามันจะทนความเจ็บปวดไม่ไหวและตายไปเอง การฆ่าให้ตายง่ายๆสำหรับเขามันทรมานไม่พอกับส้่งที่พวกมันกล้ามาหยามเขาถึงที่!

" ไง กล้าบุกมาถึงที่เลยนะ " บทร้ายแสยะยิ้มมุมปาก จนทำให้ไอ้เสี่ยปากดีถึงกับหุบปากทันที

" มึงจะทำอะไรกูไอ้เด็กเมื่อวานซืน " แต่เสี่ยชาติก็ยังปากดีและก็อวดดีอยู่เช่นเดิม

" กูพังบ่อนคาสิโนมึงจนหมดแล้ว แถมกูก็เผามันทิ้งไปหมดแล้ว ฮ่าๆๆๆๆ " เสี่ยชาติหัวเราะออกมาอย่างชอบใจและบ้าคลั่งเมื่อเขาได้ทำลายบ่อนคาสิโนที่ขึ้นชื่อว่าสร้างรายได้ได้เยอะที่สุดมากกว่าบ่อนคาสิโนในที่อื่นๆ เพราะเสี่ยชาติก็เป็นคู่แข่งของเขาในธุรกิจมืดด้านนี้เหมือนกัน

" งั้นเหรอ " เขาแสยะยิ้มมุมปากขึ้นมาอีกครั้ง ก่อนที่เขาจะเดินไปหยิบมีดที่ปักอยู่บนกำแพงออกมาด้วยท่าทางที่ใครๆเห็นแล้วก็ต้องหวาดกลัว แม้แต่ลูกน้องของเขาที่ยืนอยู่ในห้องเชือดยังยืนตัวเกร็งแทบเก็บอาการไม่อยู่

เขาเดินเข้าไปหาเสี่ยชาติด้วยหน้าตาที่นิ่งเรียบไร้ความรู้สึกพร้อมกับบีบคางของเสี่ยชาติเอาไว้อย่างแรงจนสีหน้าของเสี่ยชาติเลือดขึ้นหน้าจนแดงก่ำไปหมด

" มึงจะทำอะไรกู " เสี่ยชาติถามเขาด้วยน้ำเสียงที่เป็นกังวล เมื่อเขาเห็นสีหน้าโหดเหี้ยมของมาเฟียหนุ่มรุ่นลูกที่เหมือนกับมัจจุราชไม่มีผิด

" .... " บทร้ายไม่ได้ตอบกลับอะไร แต่เขาเอาใบมีดที่แหลมคมกดและกรีดลงไปที่ใบหน้าเหี่ยวย่นนั้นทันที

" อ๊ากกกกกกกก ไอ้เด็กเวร! " เสี่ยชาติร้องตะโกนออกมาเสียงดังลั่นห้องเชือดพร้อมกับเลือดที่ไหลออกมาจากใบหน้าของเขาที่โดนมาเฟียรุ่นลูกกรีดเข้าไปบนใบหน้าหลายแผลจนเลือดไหลหยดลงกับพื้น

" หึ! " บทร้ายเค้นหัวเราะออกมาในลำคอพร้อมกับเดินไปหยิบมีดเล่มที่ใหญ่กว่าเดิมออกมาพลิกไปพลิกมาเพื่อสำรวจอุปกรณ์ที่จะทรมานคนตรงหน้าอีกครั้ง

" มึงจะทำอะไรกู ปล่อยกู! ไอ้โรคจิต! " เสี่ยชาติที่เห็นการกระทำของบทร้ายที่แสนจะโรคจิตและโหดเหี้ยมเกินมนุษย์ดังนั้น เขาจึงรีบร้องตะโกนขอชีวิตเสียงดังลั่นห้องเชือดทันที โดยที่บทร้ายยิ่งได้ยินดังนั้นเขาก็ยิ่งสนุกกับการที่จะได้ทรมานคนแก่ปากดี

" จุ๊ๆ คิดว่าผมจะปล่อยคนที่เผาบ่อนคาสิโนผมง่ายๆเหรอ หืม " บทร้ายพูดขึ้นพร้อมกับจับใบหูเหี่ยวๆของชายแก่ที่กล้ามาอวดดีกับเขาพร้อมกับบิงเข้าที่ใบหูของเสี่ยชาติอย่างแรง

" อ๊ากกกก ไอ้เด็กเวร มึงไม่ตายดีแน่ คนของพวกกูจะตามมากระทืบมึงถึงที่ " ไอ้เสี่ยชาติยังพูดจาไม่หยุดจนทำให้บทร้ายอารมณ์รุนแรงมากกว่าเดิมเป็นร้อนเท่าพันเท่า

" ขอหูสักข้าง " เขาแสยะยิ้มขึ้นมาอีกครั้งพร้อมกับจับไปที่ใบหูของเสี่ยชาติทฝพร้อมกับยกมือขึ้นเพื่อที่จะเอามีดเฉือนหูของเสี่ยชาติ

" นายท่านครับ คุณเจ้าหญิงกำลังเดินออกมาจากประตูบ้านหลังใหญ่ครับ " เสียงลูกน้องที่อยู่ด้านนอกเอ่ยรายงานผู้เป็นนายท่านของเขาทันทีเมื่อเขาเห็นเด็กสาวกำลังเดินออกมาจากบ้านหลังใหญ่และก็คาดว่าเธอน่าจะเดินกลับไปไปที่บ้านหลังเล็กสีขาวของเธอเพื่อกลับบ้านไปนอน

" จัดการทรมานมันแทนกู แต่ให้กูพาเจ้าหญิงออกไปจากตรงนี้ก่อนพวกมึงค่อยจัดการ กูไม่อยากให้เด็กมันมาเห็นและได้ยินเรื่องอะไรแบบนี้ " เขาหันหน้าไปสั่งลูกน้องของเขาให้จัดการทรมานแทนเขาก่อนที่เขาจะกลับมาอีกครั้ง เพราะเขาจะต้องพาเจ้าหญิงออกไปจากตรงนี้ก่อน เพราะเขากลัวว่าถ้าเด็กน้อยไร้เดียงสาอย่างเธอมาพบเรื่องแบบนี้เข้าเดี๋ยวเธอจะยิ่งหวาดกลัวไปกันใหญ่

" หึ! มึงมีแฟนแล้วเหรอ " เสียงเสี่ยชาติที่แทบจะไม่มีเสียงอยู่แล้วแต่ก็ยังปากดีที่จะพูดเอ่ยออกมาเพื่อจะถามอีกคนที่ยืนกำหมัดแน่นอยู่

พวั้กกกกก!!

ฝามือหนาของบทร้ายฟาดเข้าไปยังใบหน้าที่เต็มไปด้วยรอยแผลจากฝีมือของเขาฟาดเข้าไปอย่างเต็มแรงและไม่ออมมือจนหน้าของเสี่ยชาติหันขวับไปตามแรงที่เขาฟาดลง