ตอนที่16
ไม่รอแล้วนะ
เรือนร่างสูงใหญ่ อยู่ในชุดเสื้อยืดกับกางเกงยีนส์แบรนด์ดัง ยืนกอดอกอยู่ริมหน้าต่างบนชั้นสูงสุดของคอนโดหรู สายตาคมลึกทอดมองลงไปที่ถนนเบื้องล่างอย่างใช้ความคิด
ตลอดระยะเวลาแปดปีที่ผ่านมา ไม่เคยมีสักวันที่เขาจะไม่มีคำถามเกิดขึ้นในใจว่าทำไมน้องสาวที่เขารักมากมายถึงได้ปล่อยข่าวว่าเขาเป็นเกย์ จนต้องหนีอายไปอยู่ไกลถึงอเมริกา
แม้ดุจดาวจะให้เหตุผลว่าเพราะเด็กผู้หญิงจะหวงพี่ชายมากก็ตาม แต่หวงแล้วก็ต้องทำร้ายกันถึงขนาดนี้ได้อย่างไร ไม่ว่ายังไง มันก็ฟังไม่ขึ้น สำหรับเขาคิดแค่ว่า เพราะวุ้นเย็นพูดไม่คิดมากกว่า เพราะสาเหตุนี้เขาถึงไม่สามารถมองหน้าได้เหมือนเดิมอีก
วันนี้ที่ได้เจอกันโดยบังเอิญ แม้ไม่ได้สบตาเขาก็รู้ว่าดวงตากลมใสคู่นั้นยังคงเปล่งประกายน่าดึงดูดเหมือนเดิม ภาพจำดี ๆ ความรู้สึกดี ๆ ที่มีต่อวุ้นเย็นยังคงถูกเก็บซ่อนอยู่ในส่วนลึกของหัวใจของเขาไม่เคยเปลี่ยนแปลง แต่สิ่งที่วุ้นเย็นทำลงไปมันก็ร้ายแรงเกินกว่าที่จะอภัย
ไม่มีใครรู้เลยว่าคำล้อเลียนของเพื่อน ๆ ที่โรงเรียน หาว่าเขาเป็นเกย์ กับสายตาที่เหยียดหยามนั้น มันตามหลอกตามหลอนเขาแค่ไหน เขาเคยเป็นที่หนึ่งของโรงเรียนในทุก ๆ ด้าน แต่สุดท้ายกลับโดนน้องสาวที่เขารักและภูมิใจนักหนาทำร้ายอย่างเลือดเย็น
กรามเรียวถูกขบจนเป็นสันนูนขึ้นอีกครั้ง พร้อมกับกำปั้นที่ทุบลงไปบนผนังกระจกอย่างแรง ดีที่ผนังมีความแข็งแรงทนทานในระดับมาตรฐาน ไม่อย่างนั้นคงแหลกละเอียดไปแล้ว
“ทำไม ๆ ทำไมถึงทำกับพี่แบบนี้วุ้นเย็น! หากไม่ติดที่น้าโสภาที่ดีกับพี่มาตลอดละก็ พี่จะสั่งสอนเธอให้หลาบจำจนวันตาย!”
ชายหนุ่มพูดลอดไรฟันอย่างโกรธแค้นใจ เขาได้แต่คิดแค้นในใจ แต่เอาจริงให้เขาทำร้ายวุ้นเย็นแม้แต่จะตีสักแปะก็คงจะทำไม่ลง เพราะสาเหตุนี้เขาจึงเลือกที่จะไม่เข้าใกล้วุ้นเย็นอีกเลย
ติ๊ง ๆ
เสียงมือถือดังขึ้น เมธัชสูดลมหายใจเข้าปอด ลึก ๆ พยายามระงับอารมณ์ที่สับสนของตัวเอง ก่อนจะล้วงหยิบมือถืออกมาจากกระเป๋ากางเกงยีนส์ แล้วกดรับสาย
“ครับดาว” เสียงทุ้มกรอกลงไป รู้สึกผ่อนคลายขึ้นมาบ้าง ที่ได้ยินเสียงหวาน ๆ ของดุจดาว
[มาได้แล้วค่ะ เดี๋ยวอาหารจะเย็นเสียหมด มีแต่ของชอบของธัชเลยน้า] เสียงดุจดาวออดอ้อนเอาใจดังมาตามสาย มุมปากได้รูปสวย จึงยกขึ้นบาง ๆ ดวงตาคมก็มีความอ่อนโยนมากขึ้น
“ครับ จะไปเดี๋ยวนี้ รอแป๊บนะ”
[ค่า รอมาตั้งสองปี กับอีกแค่สามสิบนาทีทำไมจะรอไม่ได้ล่ะ อ๊ะ แต่ว่าหลังจากนี้ หากธัชหายไปอีก ดาวจะไม่รอแล้วนะ] มีความหมายบางอย่างแฝงอยู่ในน้ำเสียงนั้น เขารู้ดีว่าอีกฝ่ายหมายถึงอะไร
“ครับ ผมจะไม่หายไปไหนอีกแล้ว จะอยู่เคียงข้างดาวไปชั่วชีวิต” น้ำเสียงนั้นแม้จะราบเรียบแต่ก็หนักแน่นจริงจัง ปลายสายเงียบไปครู่หนึ่ง ก่อนจะตอบกลับมา
[อื้อ งั้นก็รีบมา คุณพ่อคุณแม่รอนานแล้ว]
ตี๊ด
ปลายสายกดวางไปแล้ว เมธัชกำมือถือไว้แน่นครู่หนึ่ง ก่อนจะออกจากห้องไป
........................................................................
อาหารไทยเกินกว่าสิบเมนู ถูกทยอยวางลงบนโต๊ะเรียบร้อย ส่งกลิ่นหอมอบอวลไปหมดทั่วทั้งห้องอาหารหรู
ดุจดาวที่อาบน้ำแต่งตัวใหม่ กลับเข้ามาอีกครั้งเพื่อตรวจดูความเรียบร้อย ก็ยิ้มออกมาจากภูมิใจ เพราะเธอเป็นลงมือทำด้วยตัวเองทุกเมนู
“โอ้โฮ มีแต่เมนูน่ากินทั้งนั้นเลย ดูจากความตั้งใจจากคนทำแล้ว วันนี้น่าจะอร่อยเป็นพิเศษนะ ว่าไหมพ่อ” ญาดาเอ่ยแซวลูกสาวตัวเอง ที่ยืนหน้าแดงอยู่ข้าง ๆ
“พ่อก็ว่าอย่างนั้นแหละแม่ อาหารก็น่ากิน คนก็แต่งตัวเสียสวยเชียวน้า”
ภากรเสริมรับอย่างรู้กันดี พวกเขาส่งดุจดาวไปเรียนที่อเมริกาพร้อมกับเมธัช แต่ดุจดาวกลับมาก่อนสองปี ระหว่างที่ใช้ชีวิตอยู่ด้วยกันที่อเมริกา พวกเขาก็อยากได้รับฟังข่าวดีว่าทั้งคู่จะคบหากันเกินเพื่อน แต่เมื่อสอบถามดุจดาว ก็ยืนยันว่าความสัมพันธ์ยังไม่ได้เปลี่ยนแปลง
แต่หลังจากกลับมา เมธัชก็โทรคุยกับดุจดาวทุกวัน ในสายตาของคนที่อาบน้ำร้อนมาก่อน ก็คิดว่าเกิดความพิเศษในความสัมพันธ์ระหว่างเมธัชกับดุจดาวแล้ว ซึ่งพวกเขาก็รอวันนี้มานาน
เสียงรถที่แล่นมาจอด ทำให้การสนทนาของสามพ่อแม่ลูกหยุดชะงักลง แล้วรีบออกมายืนรอต้อนรับอยู่หน้าบ้าน
เมื่อเห็นร่างสูงใหญ่ก้าวลงจากรถ พร้อมกับเดินเข้ามาอย่างสง่างาม ดวงตาของดุจดาวก็เป็นประกายระยิบระยับ เพราะเรือนร่างของเมธัชดูหนาขึ้น ภายใต้เสื้อยืดนั้นเต็มไปด้วยมัดกล้าม ดึงดูดสายตาได้เป็นอย่างดี
“สวัสดีครับคุณอาภากร คุณอาญาดา” ชายหนุ่มยกมือไหว้ด้วยความเคารพและนอบน้อม ก่อนจะหันไปส่งยิ้มให้ดุจดาว
“สวัสดีครับดาว”
“สวัสดีค่ะธัช”
ดวงตาของทั้งคู่สอดประสานกันนิ่ง จนภากรต้องกระแอมขึ้นเบา ๆ
“แค่ก เอ่อพ่อว่าเรารีบเข้าไปทานข้ากันก่อน ไว้ค่อยคุยกันดีไหม ยังมีเวลาอีกเยอะเลย”
ตอนที่31อยากได้พี่เป็นผัววุ้นเย็นขยับได้เพียงก้าวเดียว เอวเล็กคอดกิ่วก็ถูกฝ่ามือหนากระชากร่างของเธอเข้าไปปะทะกับแผ่น อกกว้างอย่างแรงมือหนาอีกข้ากำหลังคอบางเอาไว้ แล้วโน้มใบหน้าอันหล่อเหลาลงมาจนปลายจมูกแทบจะชนกัน ก่อนพูดลอดไรฟันด้วยน้ำเสียงทุ้มต่ำเย็นชาชวนขนลุก “เธอรู้ไหมว่าดุจดาวเป็นคนดีและรักเธอมากแค่ไหน แล้วมันสมควรแล้วหรือที่จะให้คนอย่างเธอ มาพูดถึงแบบนี้ ฮะ”เมธัชตะคอกจนวุ้นเย็นได้กลิ่นมิ้นต์จากปากของเขา เธอตกใจมาก แต่เพราะความริษยาที่เก็บซ่อนไว้ลึก ๆ ภายใน แทรกขึ้นมาเหนือเหตุผลตามความเป็นจริง ทำให้หญิงสาวลืมกลัว ตะโกนกลับไปอย่างโมโหเช่นกัน “ทำไม พี่ดุจดาวสูงส่งมากอย่างนั้นหรือ แตะต้องไม่ได้เลยว่างั้น หรือว่าติดใจเรื่องบนเตียงมากจนถึงกับ อื้อ..”วุ้นเย็นร้องอู้อี้ด้วยความตกใจและเจ็บปวด เมื่อถูกริมฝีปากร้อนของอีกฝ่ายบดขยี้ปากเล็กอิ่มด้วยความรุนแรง จูบแรกของเธอช่างไร้ความอ่อนโยน อ่อนหวา
ตอนที่30 ดูแลกันถึงบนเตียงเมธัชกลับมาถึงคอนโดก็อาบน้ำแล้วสวมเพียงกางเกงบ็อกเซอร์ กับเสื้อกล้ามสีขาว อวดกล้ามแขนที่เรียงเป็นมัดสวยแบบพอดี ไม่เหมือนกับคนที่เพาะกล้ามหรือนักยกน้ำหนักอะไรแบบนั้น แต่มัดกล้ามที่อยู่บนเรือร่างของเมธัชนั้นดูละมุน มีเสน่ห์แบบพอดิบพอดีชายหนุ่มสวมเสื้อผ้าเรียบร้อยก็เดินเข้าไปในครัว จัดการต้มบะหมี่ใส่หมูสับอย่างง่าย ๆ เสร็จแล้วก็กำลังจะกิน แต่ยังไม่ทันได้คีบบะหมี่เข้าปาก เสียงกริ่งก็ดังขึ้นเสียก่อน คิ้วเข้มขมวดเข้าหากันเล็กน้อย ตาคมก็หรี่ลงด้วยความแปลกใจ แต่เมื่อเสียงกริ่งดังขึ้นซ้ำ ๆ เขาจึงเดินไปดูที่ตาแมวเมื่อเห็นร่างที่อยู่ตรงประตู รูม่านตาของเขาก็หดเล็กลง ก่อนจะหันหลังกลับเข้าไปในครัว พร้อมกับหัวใจที่เต้นแรงชายหนุ่มคีบบะหมี่เข้าปาก ทำเป็นไม่ได้ยินเสียงกริ่งที่ดังมาเป็นระยะ สุดท้ายเขาก็ทนไม่ไหว คว้าแก้วน้ำขึ้นดื่ม แล้วลุกขึ้นเดินเร็ว ๆ ไปกระชากประตูออกด้วยความหงุดหงิด โดยลืมไปว่ากำลังอยู่ที่ชุดที่หมิ่นเหม่แค่ไหน “มาทำไ
ตอนที่29 รอผลตรวจ “คุณธัช ยายดาวล่ะคะ ยายดาวเป็นอย่างไรบ้าง เจ็บมากหรือเปล่า โถ่เอ๊ย! แม่บอกว่าไม่ให้พูดอะไรที่ไม่เป็นมงคลก่อนแต่งงานก็ไม่ฟัง เกิดเรื่องจนได้ ฮือ..”ญาดาร้องถามทันทีที่เห็นเมธัชยืนอยู่หน้าห้องฉุกเฉิน พร้อมทั้งโวยวายตีโพยตีพายด้วยความเป็นห่วงลูก สีหน้าก็ซีดขาวราวกระดาษ เนื้อตัวอ่อนปวกเปียกคล้ายจะเป็นลม จนภากรต้องเข้ามาพยุงไว้เมธัชขยับจะพูดแต่ประตูห้องฉุกเฉินก็เปิดออกมาเสียก่อน ดุจดาวเดินออกมา เมื่อเห็นว่าแม่กำลังร้องไห้และมีท่าทีคล้ายจะเป็นลมเธอก็ถลาเข้าไปหาทันที “คุณแม่” “ยายดาว ฮือ...เจ็บตรงไหนไหมลูก แม่แทบจะช็อคตายเมื่อรู้ว่าเกิดอุบติเหตุขึ้นกับลูก ฮือ..” ญาดาพูดพลางสังเกตุไปตามเนื้อตัวของลูกสาวไปด้วยดุจดาวจับมือของแม่ไว้ พร้อมกับพูดด้วยน้ำเสียงที่อ่อนหวานและอ่อนโยน&nb
ตอนที่28 หากต้องจากกันชั่วนิรันดร์ “ทำไมดาวถึงอนุญาตให้เจ้าของร้านเอารูปไปทำโปสเตอร์ติดหน้าร้านละครับ” เมธัชเอ่ยถาม ระหว่างการเดินทางกลับบ้านดุจดาวแหงนมองเขา ด้วยสีหน้าที่กังวลเล็กน้อย “ทำไมคะธัชไม่ชอบหรือ งั้นดาวโทรไปยกเลิกไม่ให้เขาเอารูปไปใช้นะ” พูดพลางล้วงหยิบมือถือขึ้นมา เพื่อที่จะโทรหาเจ้าของร้าน เพราะเข้าใจผิดคิดว่าเมธัชจะไม่โอเค แต่ข้อมือบางก็ถูกคว้าไว้ด้วยฝ่ามือหนาเสียก่อน “เปล่า ๆ ผมโอเค แต่อยากฟังความคิดของดาวแค่นั้นเอง ผมรู้ว่าทุกอย่างที่ดาวทำจะต้องมีเหตุผล แค่อยากรู้เหตุผลนั้นเองครับ” น้ำเสียงของเขาอ่อนโยนและจริงใจ ดุจดาวจึงยิ้มหวานออกมา “ธัชแน่ใจนะว่า จะฟังความคิดและเหตุผลของดาวได้ โดยที่ไม่ตกใจ”ถามหยั่งเชิงดูก่อน เพราะความคิดบางอย่างของเธออาจทำให้คนฟังตื่นตกใจได้ ต
ตอนที่27เลือนรางราวหมอกควันเรือนร่างบอบบางที่อยู่ในชุดแต่งงานสีขาว ค่อย ๆ ก้าวออกมาจากห้อง ผ่านผ้าม่านบาง ๆ ชายหนุ่มมองไล่ขึ้นไปจากเท้าเล็ก ๆ ที่อยู่ในรองเท้าส้นสูงสีเดียวกับชุดผ่านช่วงเอวที่คอดกิ่ว ไปจนถึงผิวเนื้อเหนือเนินอกที่ขาวนวลเนียน ลำคอที่บางระหง แต่พอถึงใบหน้าเรียวเล็ก เขาก็ต้องผงะ นิ่งงันไปชั่วคราวเพราะนั่นไม่ใช่ดุจดาว แต่เป็นใบหน้าของวุ้นเย็นน้องสาวของเขานั่นเอง “ธัชคะ ธัช” ดุจดาวเห็นเมธัชเอาแต่จ้องมอง ด้วยสีหน้าที่แปลก ๆ จึงร้องเรียกขึ้นเบา ๆเสียงหวานทำให้เขาได้สติ ที่แท้ก็แค่เกิดภาพหลอน มองเห็นดุจดาวเป็นวุ้นเย็นไปได้ “เจ้าสาวสวยมากจนเจ้าบ่าวตกตลึง พูดไม่ออกเลยเชียวค่ะ” เจ้าของร้านดีไซเนอร์ชื่อดัง เอ่ยแซวพร้อมกับขยิบตาให้ดุจดาวอย่างมีจริตดุจดาวก้มหน้าลงเล็กน้อย หลบตาคมด้วยความเอียงอาย ถึงแม้เธอกับเขาจะสนิทกันมาก และรู้จักกันมานานแต่เธอก็ไม่เคยกล้าสบตาคม
ตอนที่26 หนูก็หวังว่าจะเป็นแบบนั้นโสภากอดลูกสาว พยายามฝืนกลั้นน้ำตาไว้ภายในอย่างเข้มแข็ง เพราะรู้ว่าลูกกำลังอ่อนแอ เธอจะต้องเป็นหลักให้ลูก “มันก็อยู่ที่ว่าหนูจะรอให้ใครมาปลดปล่อยความรู้สึกนั้น หรือหนูจะปลดปล่อยด้วยตัวเอง มันก็อยู่ที่หนูจะเลือก หัวใจเป็นของหนู หนูจะยอมให้ใครหรืออะไรมากักขังมันไว้ทำไมล่ะ” “แต่หัวใจของหนูมันไม่ดีนี่คะ ทั้งอ่อนแอทั้งขี้เกียจ พร้อมที่จะหยุดทำงานได้ทุกเมื่อ หนูเกลียดหัวใจดวงนี้เหลือเกินค่ะ ทำไมละคะแม่ ในเมื่อให้หนูเกิดมาแล้ว ทำไมถึงไม่ให้หนูเอาหัวใจที่แข็งแรงเหมือนคนอื่นมาด้วย มันอ่อนแอกับทุกความรู้สึกของหนูเลยค่ะ”เธอรำพึงรำพันด้วยความทุกข์ที่อัดอั้นอยู่ในใจ พร้อมกับซุกใบหน้าเล็กเข้าหาความอบอุ่นจากอกของผู้เป็นแม่ “แม่ถึงบอกให้หนูอยู่กับความเป็นจริงอย่างไรล่ะลูก หากเลือกได้แม่ก็จะเลือกเอาหัวใจของแม่ ให้กับลูก