อีกทั้งเขาเพิ่งเซ็นสัญญากับบริษัทยักษ์ใหญ่ของฮ่องกง ซึ่งถือเป็นผลงานชิ้นใหญ่ที่อดทนเฝ้ารอมานานหลายปี หลังเซ็นสัญญา ก็มีปาร์ตี้ฉลองความสำเร็จจนคู่ค้าธุรกิจเมาปลิ้น เขาถึงได้กลับมาบ้าน
“เดี๋ยววิ กินก็ดีนะ เพราะยังไม่ได้กินอะไรมาเหมือนกัน ยกขึ้นโต๊ะเลย ผมจะไปนั่งรอ” ของโปรดแค่ได้ยินชื่อน้ำลายก็สอแล้ว อีกอย่างเขาไม่อยากทำร้ายน้ำใจคนรอ
“ได้ค่ะ คุณรุตรอวิแค่ห้านาทีนะคะ” สีหน้าตื่นเต้นและดีใจ คนเป็นเจ้านายถึงกับยิ้มตาม ธีรุตม์เดินไปนั่งรอยังโต๊ะอาหาร
ไม่นานนักสำรับกับข้าวก็ถูกอุ่นเสร็จสรรพ พร้อมเสิร์ฟให้คนที่นั่งรออยู่แล้ว วิภารู้ใจคุณชายใหญ่ของบ้านเป็นอย่างดี เพราะเป็นคนดูแลมาตั้งแต่เขาเล็ก ๆ เรียกว่าเลี้ยงมากับมือ ไม่เรียกแม่นมก็เสมือนแม่นม
ธีรุตม์ตั้งหน้าตั้งตากิน จนข้าวที่วิภาตักมาให้หมดจาน
“อร่อยที่สุด ฝีมือคุณแม่ไม่มีตกเลยจริง ๆ วิช่วยเติมข้าวให้ผมอีกทัพพีนะ” ปรกติถ้าดึกแบบนี้ธีรุตม์จะไม่กินเยอะ แต่วันนี้คงจะอร่อยจริง ๆ
วิภาแสดงสีหน้าดีใจอีกที “เห็นคุณรุตชอบแบบนี้ วันหน้าจะบอกคุณอิน…” วิภาสะดุ้งเพราะดีใจมากจนเผลอเอ่ยบอกความจริงไป แต่ก็หยุดพูดทันทีก่อนข้อความอื่น ๆ จะหลุดออกมาอีก วิภารีบยกมือขึ้นปิดปาก
“อะไรนะ!” แค่ได้ยินชื่อคนที่ไม่ต้องการจะได้ยิน อารมณ์ก็ขุ่นเคืองขึ้นทันตาเห็น
วิภาผงะตกใจ งานเข้าเสียแล้ว
เคร้ง… เสียงโยนช้อนลงไปบนจาน
ธีรุตม์มองตาขวางไปทางชั้นบน เขายกน้ำขึ้นดื่มอย่างรวดเร็ว แล้วผละออกจากโต๊ะ ชายหนุ่มเดินดิ่งขึ้นไปบนชั้นสอง
“คุณรุตคะ คุณรุต…” วิภาเรียกตาม แต่เท้าไม่กล้าขยับเข้าไปห้ามเขา เวลาธีรุตม์โมโห ใครจะกล้าเข้าหน้าชายหนุ่มได้
วิภาตบปากตัวเองเสียแรง “ไม่น่าเลย… ปากพาจนแล้วไง”
ธีรุตม์เดินขึ้นชั้นสอง เขาตรงไปที่ประตูห้องที่เขาไม่เคยคิดเปิดเข้าไปแม้จะเป็นเวลาไหนก็ตาม แต่เขาโมโห เขาเคยพูดกับเธอแล้วว่า อย่าทำอะไรให้เขากิน
ผลัวะ… ประตูห้องถูกเปิดแรงจนคนเป็นเจ้าของตกใจ
อินทุภาเตรียมใจไว้อยู่แล้ว หลังจากได้ยินเสียงดังลั่นของเขา ธีรุตม์ไม่เคยปิดบังความรู้สึกในความชังน้ำหน้าเธอ เขาแสดงให้เธอรู้เสมอ
อินทุภาถลันตัวลุกขึ้นนั่ง และหันมองไปทางธีรุตม์ สีหน้าของเขาเครียดขึงไม่พอใจ หญิงสาวได้แต่พ่นลมหายใจ
‘เขาจะมาหาเรื่องเธอในเวลานี้น่ะนะ’ ใบหน้าสวยหวานของอินทุภาเฉยเมย เธอจ้องมองธีรุตม์อย่างเหนื่อยหน่าย ทั้งที่ภายในใจ เธอหวาดหวั่นและเกรงกลัวเขา
ธีรุตม์เผยยิ้มหยัน ๆ ออกมาจากมุมปาก ดวงตาของเขาเฉยชาไม่ต่างกัน เป็นอาการที่บอกอีกฝ่ายว่า เขาไร้ซึ่งความรักต่อเธอ
“คุณรุตคะ ถ้าคุณจะด่าจะว่าอิน เอาไว้พรุ่งนี้ก็ได้ค่ะ”
คนตัวโตที่กำลังไม่พอใจใช้มือดึงบานประตูให้ปิดสนิท เขาเดินหน้าเข้าหา และมาหยุดอยู่ที่ปลายเตียง
ในหัวใจของอินทุภาร้อนรุ่มเต้นรัว
“ฉันบอกเธอกี่ครั้งแล้วว่าอย่าพยายาม ไม่ต้องเสนอหน้ามาทำอะไรให้ฉันทั้งนั้น แค่ฉันยอมแต่งงานกับเธอ ใช่ว่าเธอจะเป็นเมียอย่างที่เธอต้องการนะ เธอไม่ต้องเสนอหน้า ไม่ต้องมาทำหน้าที่ภรรยาอะไรทั้งนั้น เพราะฉันไม่ต้องการ อีกอย่างฉันทนไม่ได้ที่ต้องกล้ำกลืนกินของสวะพวกนั้นลงไปในท้อง เพราะมันเป็นมือของคนชั้นต่ำแบบเธอทำมัน”
อินทุภาถึงกับหน้าเสียลงทันที ธีรุตม์ช่างเก่งที่จะใช้คำพูดทำร้ายจิตใจของเธอนัก
“ของกินดี ๆ ทั้งนั้นแหละค่ะ กินเข้าไปแล้ว คุณรุตก็ไม่ตายนี่คะ ที่จริงคุณหญิงแม่ท่านขอร้องให้อินทำเองค่ะ ที่ผิด... อาจจะผิดเพราะเพียงแค่เป็นมือของคนชั้นต่ำที่ลงมือทำ เอามือที่คุณรุตกล่าวหาว่ามันสกปรกลงไปเกลือกกลั้วสิ่งเหล่านั้น แต่ก็เอาเถอะค่ะ ถ้าคุณรังเกียจ อินมีคำแนะนำนะคะ เพียงแค่คุณรุตไปที่ห้องน้ำ แล้วไปล้วงคอให้อาเจียนออกมาสิคะ แค่นี้ก็จบเรื่อง แต่ให้คุณรุตทราบเอาไว้เถอะค่ะ อินทำ... ก็เพราะคุณหญิงแม่ท่านบอกว่าอยากกินก็เท่านั้นเอง อินก็ไม่คิดว่า คุณรุตจะกินมันเข้าไปด้วย ทั้งที่เวลานี้ไม่ใช่เวลากินข้าว”
เธอเงยหน้ามองนาฬิกาเพื่อให้เขาเห็นถึงความชัดเจน
“มันเป็นแผนของเธอนะสิใช่ไหม ฉันยังคิดสงสัยว่าเธอจะใส่ยาสั่งหรือยาเสน่ห์ลงไปในอาหารพวกนั้นหรือเปล่า ฉันไม่หลงใหลได้ปลื้มไปกับเธอหรอกนะ อีกอย่างนี่คือบ้านของฉัน ของทุกสิ่งทุกอย่างในบ้านฉัน ฉันก็ต้องกินต้องใช้ จะเวลาไหนก็ได้ทั้งนั้น มีเพียงแต่เธอ เป็นข้อยกเว้นแค่อย่างเดียวที่ฉันจะไม่กิน ไม่ใช้” เขาจงใจเหน็บแนม ดูถูกคุณค่าความเป็นคนของเธออีกแล้ว
มายาวีคุ้ยตัก “อันนี้หรือคะเรียกโซน แล้วภาคกลางเรียกอะไรคะ วีจำไม่ได้”“ถ้าผมจำไม่ผิดน่าจะเรียกว่าคูน ส่วนภาคเหนือเรียกว่าตูน น่ะครับ”“คุณศีลรอบรู้จักนะคะ วีขอชมเลย ว่าแต่แกงส้มนี่ คุณศีลทำเป็นหรือเปล่า รสชาติและจัดจ้านแบบนี้ วันหน้าสอนวีบ้างนะคะ วีอยากจะทำเป็นบ้างน่ะ”“ได้สิครับ ผมยินดี”มีเพียงธีรุตม์ที่กินข้าวไปอย่างเงียบ ๆ“ไอ้รุต คืนนี้จะก๊งกันอีกไหม อากาศแบบนี้ด้วย ถ้าไม่ก๊ง ก็ไม่รู้จะทำอะไรกันดี”“เอาสิ ได้สิ เริ่มเลยไหม”“อุบ๊ะ ได้เลย ๆ” ศีลกระดิกนิ้วเรียกลูกตาลให้ไปเอาเหล้ามาให้ มายาวีไม่อาจฝืนนั่งกินกับหนุ่ม ๆ ได้ เธอมีเรื่องที่จะต้องให้ครุ่นคิดอีก เพราะในตอนที่เธอขอตัวไปเข้าห้องน้ำ มีข้อความจากคุณหญิงทับทิมส่งมาถึงมายาวี(ฉันมีข้อเสนอให้เธอมายาวี ถ้าเธอเลิกกับลูกชายของฉัน ฉันจะคืนงานให้เธอ และให้เงินเธออีกสามล้าน)‘คุณหญิงทับทิมคะ เงินของคุณจะซื้อได้ทุกสิ่งจริง ๆ หรือคะ’ มายาวีสมเพชเวทนาตัวเองยิ่งนัก ทำไมเธอถึงได้โชคร้าย เจอแต่คนที่เหยียบย่ำซ้ำเติม“เป็นอะไรวะไอ้รุต ดูมึงเงียบไป หรือว่าเป็นห่วงคุณอิน”“อินดีขึ้นแล้ว กินข้าวอิ่ม แล้วได้ยาดี ก็หลับสบาย” ยิ้มเยาะศีลอยู่ในที แ
อีกห้องหนึ่งอดรนทนไม่ไหว หลังจากที่จิ้มมือถือจนไม่มีอะไรจะดู แถมสัญญาณมือถือก็ยังขาด ๆ หาย ๆ เธอไม่มีกะจิตกะใจอะไรใด ๆ อีกทั้งนั้น‘รุตคุณทำกับวีเกินไปแล้วค่ะ วีไม่มีค่าในสายตาของคุณอีกแล้วใช่ไหม คุณหมดรักวีแล้ว’ จากที่รักมากกลายเป็นความขุ่นเคืองที่เริ่มก่อเกิดขึ้นมาในหัวใจเสียงฟ้าผ่าดังเปรี้ยงทำให้มายาวีสะดุ้งสุดตัว ตอนนี้เธอไม่มีธีรุตม์คอยอยู่ข้างกาย เขาคงจะกกกอดกับเมียตัวจริง“รุตคะรุต คุณทำกับวีเกินไปแล้วจริง ๆ” มายาวีอดกลั้นน้ำตาอีกต่อไปไม่ไหว ความชอกช้ำเริ่มบ่มเพาะในจิตใจ เธอปล่อยเสียงสะอื้นออกมาอย่างน่าเวทนา‘วี… เธอจะไปต่อหรือว่าพอแค่นี้’ มายาวีถามตัวเองเวลาล่วงเลยไปจนถึงเย็น มายาวีวางมือถือ เซ็งมาก ๆ ลมพายุที่โหมกระหน่ำทำให้สัญญาณเครือข่ายไม่เสถียรทันใดนั้นประตูห้องนอนของเธอถูกเปิดออก พร้อมร่างของธีรุตม์ที่เดินเข้ามาด้วยใบหน้าเคร่งเครียด“รุต คุณหายไปไหนมาคะ” แม้จะรู้อยู่เต็มหัวอก แต่เธอก็ถาม ธีรุตม์ไม่ตอบคำถาม แต่เอ่ยอย่างอื่น“ผมมาชวนคุณไปกินข้าว”“เมียของคุณดีขึ้นแล้วหรือคะ คงจะออดอ้อนทำสำออยมากล่ะสิ วีก็ไม่เคยคิดนะคะว่าเมียของคุณก็ขุดเอามารยาหญิงที่มีเอามาใช้จนหมด” มาย
“ก็ทำเหมือนที่เธอไปบอกกับคุณแม่ อยากให้ฉันทำให้เธอท้องอย่างไงล่ะ”“ไม่ค่ะ อินไม่เคยทำแบบนั้น ไม่เคยพูดแบบนั้น อินไม่ได้พิศวาสคุณ”“พูดได้เต็มปากเต็มคำว่าไม่เคยพิศวาสผัว แต่กับผู้ชายอื่นแทบจะถวายตัว”“จิ๋มไม่ได้อยู่ที่หน้าแข้งหรือหัวเข่านะคะ ผู้หญิงคนอื่นอาจจะง่าย แต่ไม่ใช่อิน อยากทำอะไรแบบผัว ๆ เมีย ๆ โน่นไปทำกับคุณวี”“บอกแล้วว่าอย่าดึงวีมาเกี่ยวข้อง นี่มันเรื่องของเรา”“เรื่องของคุณคนเดียวนะสิ อินจะหาทางหย่ากับคุณให้ได้”“คำก็หย่า สองคำก็หย่า อยากอย่าหรือ ไม่มีวันนั้นหรอก เชิญคิด เชิญฝันไปนะ แต่จะไม่มีวันเป็นจริง ในเมื่อคุณแม่เลือกเธอให้มาผลิตลูก ฉันจะจัดให้ตามคำขอ”“ไม่นะ อย่าคุณรุต ฉันไม่สบายอยู่นะ ไม่... อื้อ อุบ...” กลีบปากของอินทุภาถูกปิดลงแล้ว‘ปากที่เคยจูบกับคุณวี ยี้...’ ในใจของอินทุภาตอนนี้เธอทำได้แต่นอนน้ำตาไหล ปล่อยให้ธีรุตม์ทำตามอำเภอใจ ใบหน้าของธีรุตม์คลุกลงไป พร้อมกับจัดการกระชากเสื้อผ้าที่อินทุภาสวมใส่จนขาดวิ่น และเขาเองก็ปลดเปลื้องเสื้อผ้าของตัวเองไปด้วยให้ตกอยู่ในสภาพเดียวกันฟ้าฝนด้านนอกก็คำรามเลือนลั่นเหมือนพิโรธใครมา กลบเสียงของสองหนุ่มสาวที่กำลังสอดประสานเป็นหน
ในห้องของอินทุภา เมื่อเธอเปิดประตูห้องน้ำออกมาก็เจอ กับธีรุตม์ที่ยืนรออยู่“เข้าไปนานเกินไปแล้วนะ”“ทำไมล่ะคะ อินตัวร้อน ก็เลยคิดว่าอาบน้ำดีกว่าตัวจะได้เย็นลง”“เดี๋ยวไข้ก็กลับมาอีกหรอก” พูดอย่างเป็นห่วง แต่สีหน้ายังคงออกเฉยเมย“ท่าทางจะป่วยการเมือง” ทั้งที่รู้ว่าไม่จริง แต่ธีรุตม์ก็อยากพูดแบบนี้ เล่นเอาคนที่ได้ยินถึงกับอึ้ง ขอบตาเริ่มร้อนออกผ่าว ๆ อินทุภาจับมือของเขาที่ประคองตัวเองอยู่ให้ออกห่าง“นี่... ทีกับนายศีลที่ไม่ใช่ผัวนั้น แทบจะให้ประคองขึ้นลงเตียง เล่นหูเล่นตา พูดจาอ่อนหวานออเซาะ” พูดไปก็จับร่างของเธอให้หมุนตัวเข้ามาหา แววตาแห่งความชิงชังรังเกียจฉายออกมาจากอินทุภา“ทำไม ทำไมต้องจ้องผัวตัวเองแบบนี้”“คำก็ผัว สองคำก็ผัว อย่าลืมว่าอีกห้องมีคุณวีอยู่”“ฉันก็บอกแล้วว่าวีไม่เกี่ยว”“ไม่เกี่ยวยังไง ทริปนี้คุณเป็นคนโยงพวกเราให้มาเกี่ยวข้องกันเอง ถ้ากลับไปจากทริปนี้ ฉันจะไปคุยกับครอบครัว ฉันจะหย่ากับคุณ” อินทุภาหมดความอดทน ถึงแม้เธอจะเสียเปรียบเขาเต็มประตู แต่เธอจะไม่ยอมให้ธีรุตม์ มาข่มเหงจิตใจอีกแล้ว“อ้อ สงสัยจะมีที่พึ่งใหม่ นายหัวศีลให้ความสนใจเธอ และเขาก็รวยล้นฟ้า เงินไม่กี่ล้านบ
“คุณรุตคะป้อนอินเถอะค่ะ อินหิว และกินอิ่มจะได้กินยา” ธีรุตม์ถึงกับผ่อนลมหายใจออกมา เขาจับถ้วยข้าวต้มที่เย็นชืด และตักป้อนให้อินทุภาเธอก็กินมันอย่างว่าง่าย ไม่ได้เรื่องมากอะไร กินอย่างเอร็ดอร่อย เหมือนรู้ว่าต้องทำเป็นหน้าที่ ตอนนี้ตัวเองไม่สบายก็ต้องกินข้าว เพื่อจะได้กินยา แล้วจะได้รีบหายธีรุตม์ทำสายตาพอใจตอนที่เห็นเธอกินข้าวต้มจนหมดชาม อินทุภาชี้ให้ธีรุตม์ดูถุงยา เขาจึงหยิบมาอ่าน ก่อนจะจัดยาให้ตามที่คุณหมอเขียนกำกับเอาไว้ ชายหนุ่มป้อนยา และรินน้ำให้ดื่มตาม เธอก็ทำตามอย่างไม่อิดออด“นั่งสักพักก่อนนะ ให้อาหารย่อยก่อนค่อยนอน”ธีรุตม์สั่ง แล้วเก็บทุกอย่างให้ห่างออกไปจากเตียง จากนั้นเขาก็เดินไปที่ในห้องน้ำ และหาผ้าผืนเล็กชุบน้ำ ก่อนจะตรงมาที่อินทุภา ธีรุตม์จัดการเช็ดหน้า และเช็ดเนื้อเช็ดตัวให้กับหญิงสาว เพื่อช่วยทำให้ไข้ลดอีกแรง“คุณรุตไม่ต้องทำก็ได้ค่ะ อินจะทำเอง คุณรุตไม่ต้องมาแสร้งทำดีกับอิน”พอได้ยินคำหลัง ธีรุตม์ชะงักมือ“ใครว่าฉันแสร้งทำ นี่คือสิ่งที่ฉันต้องทำต่างหาก ฉันบอกใครต่อใครว่าเธอเป็นเด็กในบ้าน ฉะนั้นถ้าฉันไม่ดูแลเธอ ไม่ว่าจะเป็นใคร ๆ ก็ต้องตำหนิ โดยเฉพาะคุณแม่ท่านจะว่าเอาไ
กลุ่มเมฆร้ายตั้งเค้าอย่างชัดเจน“น่ากลัวจังค่ะ”“นั่นสิครับ คุณวีกลับขึ้นห้องไปเถอะ”สีหน้าของมายาวีสลดลงอย่างชัดเจน เธอหมุนตัวกลับมายังบ้านตามที่ศีลบอกเมื่อมาถึง มายาวีก็เดินขึ้นไปบนชั้นสอง พอเธอเปิดประตูห้องนอนเข้าไป ก็ไม่เห็นธีรุตม์ ‘เขายังอยู่ในห้องโน้น’ หัวใจเจ็บจี๊ด ความพ่ายแพ้ปรากฏตรงหน้าอีกครั้ง เธอหมุนตัวหมายจะกลับมาเคาะที่ห้องของอินทุภา แต่เสียงหนึ่งในหัวก็ดังขึ้น‘อย่าทำแบบนั้น อย่าทำ’น้ำตาของมายาวีรื้นขึ้นมา เธอรีบปิดประตูห้องจนเสียงดังหวังจะให้ทั้งสองคนที่กำลังป้อและพะเน้าพะนอกันอยู่ได้ยิน และกลับไปล้มตัวลงนอนบนเตียงอย่างเดียวดายโครม... อินทุภาสะดุ้งตื่น ธีรุตม์ที่ผล็อยหลับลงไปเพราะเมื่อคืนเขาก็เมาหนักเช่นกัน เนื่องจากดื่มแอลกอฮอล์เข้าไปเยอะ“เสียงอะไรคะ”“ไม่ต้องสนใจหรอกน่า”แต่พอตะแคงหูฟัง ก็ได้ยินเสียงลมที่ลู่ผ่านฝาผนังจนเกิดเสียง “ลมแรงนะ”“ทำไมลมแรงล่ะคะ”“พายุเข้ามั้ง แถวนี้ฝนแปด แดดสี่อยู่แล้ว เมฆฝนก่อตัว ก็ก่อเกิดเป็นพายุเล็ก ๆ ได้ ยิ่งใกล้ทะเล”อินทุภานึกภาพตาม เธอเคยเห็นแต่ในข่าว มันก็น่ากลัวมือหนาของธีรุตม์ที่แตะตัวของอินทุภาอยู่ เนื้อตัวของเธอร้อนดังกับท่อ