ภาคพิเศษตอนต้น2 สตรีมากเสน่ห์4

บทล่าสุด

• ร้ายพ่ายกลายรัก   ภาคพิเศษตอนปลาย2 อ้อมแขนที่จำได้2

  ชายหนุ่มนั่งบนตั่งในรถม้าเรียบร้อย "ลงไปนั่งข้างล่าง" เขาสะกิดไหล่บางที่นั่งอยู่ก่อนหน้าให้ลงไปนั่งด้านล่างตามตำแหน่งของนางที่ควรเป็นในยามนี้หลี่ลี่เหมยขืนตัวเองเอาไว้อย่างดื้อดึงไม่ขยับเลยสักนิดหญิงสาวเม้มปากแน่น นางไม่เคยนั่งรถม้าสภาพทรุดโทรมเยี่ยงนี้ด้วยซ้ำแล้วจะให้นางลงไปนั่งที่พื้นรถม้าเนี่ยนะ ท้องไส้ได้ปั่นป่วนกันพอดี ไม่เอาหรอก"ลงไป!" เสียงทุ้มห้าวส่งเสียงเย็นเยียบมากกว่าเดิมหลี่ลี่เหมยกลอกตาคิดแผนในใจ"ข้าบอกให้ลงไป" ฝ่ามือใหญ่หนาทำท่าจะจับร่างบางให้ลงไปด้วยตนเอง"โอ๊ย!" เสียงแหลมของหญิงสาวร้องออกมาโดยที่ฝ่ามือของคนตัวโตยังไม่ทันได้แตะต้องเนื้อตัวของนาง "ข้าเจ็บ..." นางเอื้อมฝ่ามือน้อยๆ ขึ้นกุมไหล่กลมมนของตนแล้วลูบไปมาเบาๆ คล้ายยั่วยวนในที "ข้าเจ็บเหลือเกิน โอย..." ปลายเสียงแผ่วหวานสั่นพร่าอย่างจงใจพาเอาคนฟังถึงกับขนลุกชูชันรู้สึกวูบวาบ"ข้าเจ็บตรงนี้เจ้าค่ะ คุณชาย" นางยังไม่หยุดโอดครวญด้วยน้ำเสียงชวนวาบหวิว ทั้งยังเปิดเสื้อตรงแขนเผยผิวขาวนวลเนียนดังหยกเนื้อดีเสียอีก "เจ็บมาก...มาก..." นางลากเสียงยาวฟงจินหมิงถึงกับตัวเกร็งแข็งค้างมองนางนิ่งงัน ดึงฝ่ามือกลับแทบไม่ทัน "ข

• ร้ายพ่ายกลายรัก   ภาคพิเศษตอนปลาย2 อ้อมแขนที่จำได้1

  เมื่อร่างกายหายจากอาการบาดเจ็บจนสิ้นแล้วใบหน้างามที่เคยซีดเผือดไร้สีเลือดจึงกลับมาเปล่งปลั่งงดงามเหนือสตรีทั่วไปอยู่หลายส่วนหลี่ลี่เหมยที่ถึงแม้จะยังคงอยู่ในอาภรณ์เนื้อหยาบสีหม่นและมิได้แต่งแต้มสีชาดอันใดบนใบหน้า แต่ทว่าความเป็นโฉมสะคราญงามพิลาสฉายชัดยังคงมี ด้วยเหตุนี้ฟงจินหมิงจึงหาแป้งสีเทาออกดำมาป้ายใบหน้าของนางเอาไว้เสียเลย"...!?"หญิงสาวถึงกับพูดอันใดไม่ออก เมื่อถูกฝ่ามือใหญ่หนาของเจ้านายที่เป็นเจ้าชีวิตเอาผงแป้งสีเข้มมาทาใบหน้าของนางจนน่าเกลียดฮึ่ม! เห็นแก่ที่เขาได้เสี่ยงตายช่วยชีวิตนางเอาไว้โดยไม่คิดถึงชีวิตของตนเองหรอกนะ นางถึงยอม...หลิงเวยที่ยืนอยู่ข้างรถม้าอีกคันที่กำลังเตรียมตัวเดินทาง มองมาเห็นฟงจินหมิงทำอย่างนั้นกับท่านหญิงสูงศักดิ์ จนท่านหญิงหน้าดำหน้าแดงเม้มปากแน่น จึงรีบเดินมาหาบุคคลทั้งสอง แล้วร้องถามอย่างตกใจ "จินหมิง เจ้ากำลังทำสิ่งใด"ฟงจินหมิงหยุดมือทาแป้งให้สาวใช้กิตติมาศักดิ์ของตน ก่อนจับนางโยนขึ้นไปในรถม้าให้อยู่กับเสี่ยวชุ่ยและหลานชายตัวน้อยทั้งสองก่อน จึงหันหน้ามาเอ่ยกับพี่สะใภ้เบาๆ"รูปลักษณ์ของนางโดดเด่นจนเกินไป อาจเป็นที่สะดุดตานำพาอันตรายมาให้พวกเรา"

• ร้ายพ่ายกลายรัก   ภาคพิเศษตอนปลาย1 เริ่มต้นชีวิตใหม่ 4

  “ท่านจะทำอะไร” หญิงสาวตกใจเสียงหลง“พาเจ้าออกไป” ชายหนุ่มตอบคำพลางดึงร่างบางให้ตามติดมือ “ข้ารับรองได้ว่าจะไม่มีใครหาเจ้าได้พบ”“ไม่นะ ไม่เอา” หลี่ลี่เหมยส่ายหน้ารัวเร็วไม่คิดยินยอมนางไม่กลับเป่ยฉี นางไม่ไปที่ใดทั้งสิ้น“ข้ายอมแล้ว ข้าจะทำตามคำสั่งของท่าน ข้าเป็นคนของท่าน” นางจะความจำเสื่อมและจะเป็นสาวใช้ให้เขาฟงจินหมิงหยุดมือ ปล่อยสาบเสื้อตรงต้นคอของหลี่ลี่เหมย แต่ยังคงจ้องมองนางอย่างเอาเรื่อง ซ่อนความเจ้าเล่ห์เหลือร้ายหญิงสาวจับสาบเสื้อตรงลำคอให้เข้าที่พลางจ้องมองใบหน้าคมคายของชายหนุ่มตรงหน้านิ่งงันทั้งสองเพียงจ้องตากันด้วยความคิดลึกลับ ยากคาดเดาเมื่อการเจรจาเป็นผลฟงจินหมิงจึงเดินมานั่งที่ตั่งตรงโต๊ะหน้าเตียงนอน แล้วเอ่ยเสียงเย็น “มารินน้ำชา”หลี่ลี่เหมยเม้มปากแน่นหรี่ตามองนิ่ง นางเคยแต่ได้รับการปรนนิบัติจากบ่าวไพร่ไหนเลยจะเคยปรนนิบัติใครชายหนุ่มผู้นั่งรอที่ตั่งตรงโต๊ะเริ่มหมดความอดทน เขาจึงทำท่าจะลุกขึ้นแล้วเอื้อมมือมาที่สาบเสื้อตรงคอนางหญิงสาวรีบเดินหลบฝ่ามือใหญ่หนาไปรินน้ำชาแต่โดยดีฟงจินหมิงยืนมองหลี่ลี่เหมยนิ่งๆ ด้วยสายตาเย็นชาใบหน้าหล่อเหลาไร้อารมณ์ใดๆ แต่ทว่าความคิดกลั

• ร้ายพ่ายกลายรัก   ภาคพิเศษตอนปลาย1 เริ่มต้นชีวิตใหม่ 3

  หลายชั่วยามผ่านไปหลังจากดื่มชาตามด้วยคลอเคลียฟงชินหยางและหลิงเวยจึงพากันหายตัวไปยังห้องพักอีกห้องหนึ่ง สองเด็กน้อยและหนึ่งสาวใช้ก็พากันหายตัวไปด้วยเช่นกันฟงจินหมิงจึงใช้โอกาสนี้เข้ามายังห้องพักตรงข้ามกันที่มีสตรีงดงามดวงตาเรียวสวยร้ายกาจบนใบหน้างามซีดเผือดนอนอยู่บนเตียงนอนไม้เก่าๆ ที่คลุมด้วยผ้าปูเตียงสีหมอง หญิงสาวผู้ที่มีบาดแผลหลายแห่งได้รับการเยียวยาและดูแลเป็นอย่างดีซึ่งคาดว่าบาดแผลจะหายไปในไม่ช้าและไร้รอยแผลเป็นใดๆ ทั้งสิ้นนางลุกขึ้นนั่งอยู่บนเตียงตั่งและยังคงอยู่ในอาภรณ์เนื้อหยาบสีหม่นตามการจงใจของฟงจินหมิง ฟงจินหมิงที่เนื้อตัวมีริ้วรอยบาดแผลมากมายจากการกระโดดลงหน้าผายังคงชักสีหน้าใส่ตัวต้นเหตุที่ทำให้ผิวขาวเนียนเยี่ยงราชบัณฑิตมาแต่ไหนแต่ไรของเขาต้องเกิดริ้วรอยน่าเกลียดไปทั้งตัวหากเป็นรอยแผลจากคมดาบหรืออาวุธมีคมจากการศึกอันน่าภาคภูมิใจเขาจะไม่ว่าสักคำ“เจ้ามีนามว่าลี่เหมย!” ชายหนุ่มผู้ยืนตระหง่านอยู่หน้าเตียงนอนเริ่มเอ่ยคำด้วยน้ำเสียงเข้มข้นกับสตรีบนเตียง“อืม...” หญิงสาวพยักหน้าน้อยๆ รับคำ นางรู้อยู่แล้วฟงจินหมิงส่งเสียงเข้มพร้อมเรียวตาคมดุถลึงฟาดใส่“เจ้าเป็นสาวใช้”“.

• ร้ายพ่ายกลายรัก   ภาคพิเศษตอนปลาย1 เริ่มต้นชีวิตใหม่ 2

  ภายในห้องพักอีกห้องหนึ่งที่อยู่ตรงกันข้ามกับห้องพักห้องแรกที่มีสตรีนางหนึ่งนอนติดเตียงด้วยอาการบาดเจ็บตามเรือนร่าง “นางจำสิ่งใดไม่ได้รึ? ก็ดี! ต่อไปนี้ให้นางเป็นบ่าวไพร่ คอยรับใช้เพื่อทดแทนคุณ” เสียงทุ้มห้าวดังมาจากบุรุษที่มีบาดแผลจนเต็มตัว พันด้วยผ้าสีขาวจนเต็มพื้นที่ ไม่ว่าจะเป็นแผงอกตึงแน่น ลำแขนกำยำ กระทั่งเอวสอบและโคนขาล่ำสัน ทุกสัดส่วนแห่งเรือนกายใหญ่หนานั้น เต็มไปด้วยบาดแผลน่าเกลียดน่ากลัว เขาเอ่ยอย่างขบเขี้ยวเคี้ยวฟันกับสตรีโง่งมที่กระโดดลงหน้าผาทั้งๆ ที่เขาฆ่าเจ้านั่นจนตายไปแล้ว ทำให้เขาต้องกระโดดหน้าผาตามนางลงไปจนเนื้อตัวได้เลือดอาบร่าง ฮึ่ม!“ใจเย็นนะ จินหมิง” หลิงเวยรีบเอ่ยอย่างขอลุแก่โทษแทนหลี่ลี่เหมย เมื่อนางเห็นริ้วโทสะของน้องสามีทวีความรุนแรงขึ้นเรื่อยๆ หลังจากที่เขาได้ฟังข่าวจากนางว่าหลี่ลี่เหมยฟื้นแล้วแต่กลับจำสิ่งใดๆ ไม่ได้เลย นางเพียรพยายามแนะนำว่านางเป็นใคร และบอกนามของทุกคนให้ลี่เหมยฟังแล้ว ไม่ว่าจะเป็นคนที่ช่วยนางชื่อจินหมิง สามีของนางและลูกๆ ของนางชื่ออันใด แต่ลี่เหมยก็ยังเงียบงัน นัยน์ตาสั่นเทา ไร้วี่แววของความร้ายกาจเฉกเช่นวันวาน เห็นได้ชัดว่าลี่เหมยไม่เหม

• ร้ายพ่ายกลายรัก   ภาคพิเศษตอนปลาย1 เริ่มต้นชีวิตใหม่ 1

  ดวงตาเรียวสวยร้ายกาจบนใบหน้างามซีดเผือด เริ่มกะพริบตาขึ้นลงเบาๆ เพื่อสู้แสงตะวันที่สาดส่องลอดช่องเล็กแคบของหน้าต่างที่ปิดสนิท ในโรงเตี้ยมทรุดโทรมอันห่างไกลความเจริญ บนทางเชื่อมต่อระหว่างแคว้นเฉินและแคว้นเป่ยฉีบนเตียงนอนไม้เก่าๆ ที่คลุมด้วยผ้าปูเตียงสีหมองปรากฏร่างระหงงดงามของหญิงสาวในอาภรณ์เนื้อหยาบสีหม่นผู้เป็นเจ้าของดวงตาเรียวสวยร้ายกาจนางเริ่มระลึกได้ ถึงภาพเหตุการณ์ในวันที่นางอยู่ใต้ต้นของดอกกุ้ยฮวา แล้วถูกไล่ล่าจากพี่ชายของสหาย ผู้ถูกชักใยโดยเชื้อพระวงศ์ในวันนั้นเป็นวันครบรอบวันตายครบสามปีของบิดามารดา นางจึงถือโอกาสขึ้นไปยังสถานที่เฉพาะของพวกเขา แต่แล้วพลันเกิดเหตุการณ์ระทึกขวัญ จนนางต้องวิ่งหนีเอาตัวรอดแบบสุดกำลังเยี่ยงคนสิ้นคิด ทันใดนั้นเมื่อยามที่นางถูกดาบพาดบ่าหมายปาดคอ สติอันน้อยนิดของนางที่กำลังจมดิ่งสั่งให้นางหลับตายอมตายอย่างจำนนแต่ทว่าในขณะที่ความสิ้นหวังกำลังถาโถม อำนาจแห่งความกลัวตายกลับมีมากยิ่งกว่า นางยังไม่อยากตาย...ถึงแม้ว่าการมีชีวิตในวังหลวงจะเสี่ยงอันตรายแต่ความตายเป็นเรื่องที่น่ากลัวยิ่งกว่ามากนัก หากนางยอมตายง่ายๆ แล้วบิดามารดาที่สู้อุตส่าห์ให้ชีวิตแก