แชร์

ตอนที่2 หัสดิน

ผู้เขียน: เพลงมีนา
last update ปรับปรุงล่าสุด: 2025-04-27 00:58:31

ชายชรานั่งอยู่ที่เก้าอี้เอนหลัง รู้สึกตัวว่ามีคนเข้าก็ขยับตัวอย่างเกียจคร้าน จ้องมองคนที่ก้าวเข้ามายืนตรงหน้า

“คุณเองรึ” เสียงแหบแห้งเอ่ยาถาม  “ไม่ได้เจอนาน”

“ความจำดีจริงๆ”   ชายหนุ่มร่างสูงโปร่งเอ่ยขึ้น ร่างสูงในชุดเสื้อเชิ้ตสีดำพับแขนเสื้อถึงข้อศอก เข้ากับรองเท้าหนังที่สวมอยู่ การเดินเข้ามาราวกับคนคุ้นเคยทำให้อีกฝ่ายเลิกคิ้วเล็กน้อย

“ไม่เจอกันกี่ปีแล้ว”  บรรพตถอนหายใจอีกเฮือกหนึ่ง

“ก่อนที่คุณยายจะเสีย”  เขาตอบแล้วเลื่อนเก้าอี้มานั่งข้างๆ ปรายตามองออกไปทางหน้าต่างซึ่งมองเห็นบ้านเล็กๆ ใกล้ๆ กัน  “บ้านหลังนั้นมีคนเช่าแล้วเหรอ”

“อืม” คุณตาตอบเบาๆ “คุณผู้หญิงเป็นยังไงบ้าง”

“สบายดีครับ” เขาตอบไปตามตรง “รักษาตัวเองหลายปี อาการดีขึ้น แต่ก็ยังไปหาหมอตามนัดสม่ำเสมอ”

“ก็ดีแล้ว”  คุณตาพยักหน้าเศร้าๆ อดีตเคยรุ่งโรจน์ ทรัพยสินเงินทองมากมาย แต่ครอบครัวกลับแตกแยก ลูกหลานไม่เหลียวแลสนใจแต่เงินในบัญชี   มันคือผลกรรมจากการได้มาโดยมิชอบทั้งสิ้น

“แล้วคุณ...ไปหาหมอหรือเปล่า”

ชายหนุ่มหัวเราะในลำคอ “ผมจัดการตัวเองได้”

“ช่างเถอะ ผมยุ่งเรื่องของคุณหนูมากเกินไป”

“ผมสามสิบแล้ว เลิกเรียกคุณหนูได้แล้ว” ชายหนุ่มหัวเราะร่วนอารมณ์ดีขึ้น “ผมแค่มาหาคนเล่นหมากรุกด้วยเท่านั้น”

“เอาซิ ผมเองก็...จะอยู่เล่นหมากรุกได้กี่วันเชียว”

“จะรีบตายไปไหนกัน”  ชายหนุ่มเบ้ปาก  แปลกใจที่รู้สึกเหมือนในห้องมีกลิ่นหอมของดอกไม้ หรือเพราะตาแก่นี่ชอบปลูกต้นไม้ดอกไม้จึงมีกลิ่นหอมของดอกมะลิอยู่ในนี่

“มาเถอะ เล่นหมากรุกกัน” ชายหนุ่มเอ่ยขึ้นแล้วเดินไปหยิบชุดกระดานหมากรุกที่ฝุ่นเขรอะออกมาวางตรงหน้า

“ถ้าไม่มีเดิมพันก็ไม่สนุก” คุณตาหัวเราะเสียงแห้ง

“เอาอะไรดี”

“นั้นซิ จะเดิมพันด้วยอะไร”

“มีเรื่องอยากให้ช่วย”

“อะไรเหรอ” 

“เอากระดานตานี้ให้ชนก่อนแล้วจะบอก”

“แบบนี้ก็ได้เหรอ” ชายหนุ่มอายุน้อยกว่าแต่กลับพูดจาราวกับคนรุ่นราวคราวเดียวกัน ความสนใจเรื่องอื่นหายไปเมื่อบนกระดานมีหมากแต่ละตัววางในตำแหน่งสำคัญ

.....................

          ชายหนุ่มลืมตาขึ้นเห็นภาพในห้องนอนอันแสนคุ้นตา  ความเบื่อหน่ายคือสิ่งแรกที่ทักทายในยามเช้า  เขายันร่างเปลือยท่อนบนขึ้นนั่ง เสยผมยุ่งๆ แล้วมองไปที่นาฬิกาดิจิตอลตั้งอยู่ในห้องนอน

            “เที่ยงแล้ว ตลกล่ะ” 

หัสดินบ่นงึมงำ  เขารู้ว่าถ้าช่วงที่เขาหลับลึกเพราะอะไรบางอย่าง  ชายหนุ่มหัวเสียที่ตัวเองตื่นเอาตอนเที่ยงอย่างนี้  นี่ไม่ใช่วันหยุด และเขามีการมีงานทำเหมือนคนปกติ หิวและอิ่มไม่ต่างกัน

น้อยคนนักที่จะรู้ว่าเขาโรคสองบุคลิก (DID)

อาการของเขาชัดเจนตอนอายุ 18 ปี ก่อนหน้านั้นเขาไม่แน่ใจนัก แต่ตอนนั้นเป็นหัสวีร์ที่จับความผิดปกติในตัวเขาได้

‘ฉันไม่ได้รังเกียจนาย แต่นายต้องรักษาตัวเอง’

‘แต่’

‘ฉันต้องไปเมืองนอก ไม่มีฉันอยู่ใครจะดูแลนายได้’

‘ก็ได้ ผมเชื่อฟังพี่ แต่เรื่องนี้ผมไม่อยากให้คนอื่นรู้’

‘อืม แค่ปู่รู้คนเดียวก็พอ เราไปหวังพึ่งพ่อเจ้าชู้ของเราคงไม่ได้หรอก’

หัสดินไม่ได้รักษาตัวเองจริงจังนัก ลึกๆ แล้วเขากลับพอใจที่เป็นอย่างนี้

ห้องชุดสุดหรูชั้นที่30 ของคอนโดกลางกรุงเป็นที่ซุกหัวนอนของเขา  แม้พ่อมีคฤหาสน์หลังงามใหญ่โตเนื้อที่กว่าสิบไร่  เขาไม่ได้น้อยใจที่เกิดมาเป็นลูกนอกสมรส ที่ผ่านมาก็ได้รับการเลี้ยงดูอย่างดีจากคุณปู่คุณย่าและยังช่วยสนับสนุนการรักษาโรคซึมเศร้าหลังคลอดของแม่ด้วย

หลายปีมานี้ เขาตอบแทนบุญคุณตระกูลศาตนันท์ ที่ให้การเลี้ยงดูเขากับแม่เป็นอย่างดี  แม้ว่าแม่จะไม่ได้เป็นเมียออกหน้าออกตาของพ่อ แต่ก็เป็นคนที่สองที่พ่อรับแม่มาอยู่ในคฤหาสน์อย่างเป็นทางการหลังจากแม่ของหัสวีร์หย่าขาดและกลับไปใช้ชีวิตต่างประเทศ ธุรกิจสีเทาที่ไม่เป็นที่เปิดเผยนั้น เขาดูแลทำกำไรหลายสิบล้าน อาจไม่มากหากเทียบกับหัสวีร์ แต่ก็...ทำให้หลายชีวิตหลายปากร้องมีเงินใช้ในยุคเศรษฐกิจย่ำแย่

เบื้องหน้าที่ใครๆ รู้จัก เขาคือเชฟหัสดิน หรือเชฟดิน เรื่องการทำอาหารอาจเป็นสิ่งเดียวที่เป็นตัวตนของเขามากที่สุด สิ่งที่ได้มาจากสองมือของเขา แม้จะยากลำบากสักหน่อยแต่ยั่งยืนกว่า และไม่มีใครมาพรากสิ่งที่เขาสร้างขึ้นมาไปจากเขาได้

ช่วงอายุยี่สิบต้นๆ  เขาสนุกรื่นเริงกับ ผู้หญิง ปาร์ตี้ เซ็กส์ ใช้ชีวิตสุดเหวี่ยง  ร่างกายกระหายเซ็กส์เติมอย่างไรก็ไม่เต็ม  บุคลิกที่สองของเขา ‘ดิน’  ยิ่งอิ่มเอมเพราะมันเสพกามตัณหาราวกับเป็นอาหาร   ทว่าไม่กี่ปี เขาก็เริ่มเบื่อหน่าย ถอยห่างไม่รู้ตัว 

หัสดินกระหายน้ำ เมื่อวาน ‘ดิน’ คงไปท่องราตรี  แต่เขาไม่รู้สึกแฮงค์แค่คอแห้งอย่างหนัก  บางครั้งเขาก็จำจำได้ว่า ‘ดิน’ ใช้ร่างของเขาไปทำอะไรบ้าง และบ้างครั้งเขาตื่นมาพร้อมกับจำอะไรไม่ได้เบน  ร่างเปลือยท่อนบนเดินลากเท้าอย่างอ่อนแรงออกมาที่ครัวทันสมัยที่แทบไม่เคยใช้   เขาใช้ที่นี่เป็นที่หลับนอน ไม่เคยพาใครเข้ามา ปกติจะพบเขาต้องโทรนัดเวลาก่อน ไม่มีการจู่โจมมาพบถึงตัว

เขาเปิดตู้เย็นหยิบขาวน้ำดื่มมายกดื่มอย่างกระหาย น้ำเย็นไหลออกมาจากมุมปาก ผ่านลำคอไปสู่แผงอก  แล้วสายตาของเขาก็ปะทะกับปิ่นโตบนโต๊ะ  เขาวางขวดน้ำลงแล้วเดินไปปิ่นโตสามชั้นออกดู  ชั้นแรกเป็นข้าวกล้องเรียงเม็ดดูน่ากิน  อีกชั้นเป็นไข่พะโล้ ส่วนชั้นสุดท้ายเป็นกุนเชียงทอด  จู่ๆรู้สึกน้ำลายเต็มปาก ยื่นมือไปหยิบกุนเชียงที่หั่นเป็นชิ้นพอดีคำเข้าปาก  มันก็แค่กุนเชียง สายตามองไปที่ข้าวสวยมีช้อนสั้นวางอยู่ด้านบน เขาหยิบมันตักข้าวใส่ปาก  ข้าวไม่แข็งจนเกินไป  เขาตักหมูสามชั้นกับน้ำพะโล้ราดข้าวก่อนตักเข้าปาก

กับข้าวง่ายๆ ทำไมอร่อย หรือเพราะเขาหิว ‘ดิน’ เอาร่างเขาไปทำอะไรถึงได้ทั้งหิวและกระหายน้ำขนาดนี้

ชายหนุ่มชะงักไปเมื่อเห็นหญิงสาวตัวเล็กในชุดเสื้อเครื่องแบบสีฟ้าเข้ม ยืนจ้องมองด้วยสีหน้ายากจะอธิบาย

“เธอเป็นใคร”  เขาเอ่ยถามแล้วยกขวดน้ำขึ้นดื่ม  ไม่ได้รินใส่แก้ว

อ่านหนังสือเล่มนี้ต่อได้ฟรี
สแกนรหัสเพื่อดาวน์โหลดแอป

บทล่าสุด

  • สัมพันธ์ลับ(รัก)สุดยอด   ตอนที่54 จะกลับบ้านสภาพนี้เหรอ

    แพรดาวขมวดคิ้ว มือเรียวกระชับสาบเสื้อจนมั่นใจแล้วค่อยๆ เดินออกมา เธอเพิ่งเห็นว่าโซฟาในห้องของเขาถูกปรับเป็นเตียงนอนได้ด้วย และมันก็มีหมอนวางอยู่ “เสื้อผ้าเปียกเอาใส่ถุงซักผ้าแล้วไปวางหน้าห้อง” เขาสั่งโดยไม่มอง แม้ปากบ่นว่าขนมไม่อร่อยแต่ก็กินจนแก้มตุ้ย “ค่ะ” แพรดาวเอาเสื้อผ้าเปียกของตัวเองใส่ถุงพลาสติกสำหรับรอซัก และมองหาเสื้อผ้าของเขา ชายหนุ่มเห็นเธอมองไปมองมาก็เอ่ยปากถาม “หาอะไร” “สะ..เสื้อ...เสื้อของมิสเตอร์ล่ะคะ” “ฉันไม่เคยซัก มีแต่ทิ้ง” เขาพูดแล้วปัดมือไปมา แล้วกวาดตามองหญิงสาว เพราะผมเธอเปียกแต่ก็ยังมองออกว่าเธอตัดผมสั้นกว่าเดิมไปเล็กน้อย แพรดาวเขินอายที่ถูกจ้องมองจึงก้าวเร็วๆ เอาถุงเสื้อไปวางที่หน้าประตูแล้วเดินกลับเข้ามา “ห้องนี้ไม่มีผ้าห่ม” เขาพูดห้วนๆ แล้วชี้ไปที่เตียง “ไปนอน” “คะ?” “จะกลับบ้านสภาพนี้เหรอ” แพรดาวส่ายหน้าไปมาแล้วไปนั่งบนเตียง เธอไม่รู้จะทำอะไรก็เอาหยิบหมอนมาวางบนตัก “ให้นอนไม่ใช่ให้นั่ง” โดนดุอีกครั้งทำเอาหญิงสาวสะด

  • สัมพันธ์ลับ(รัก)สุดยอด   ตอนที่53

    เขาอยู่ในด้านมืดแต่ไม่ชอบเห็นผู้หญิงถูกรังแก โดยเฉพาะคนที่อ่อนแอกว่า เขาสั่งให้ลูกน้องจัดการคนนั้นแล้วหันมาสนใจหญิงสาวที่อยู่ในรถ "อวดเก่ง" แพรดาวได้ยินเสียงคุ้นเคยจึงปรือตาขึ้นมอง เธอครางเสียงแผ่วขอความช่วยเหลือ "ร้อน ทรมาน"มิสเตอร์เลิกคิ้วแล้วยื่นมือไปแตะเนื้อตัวผ่าวร้อนของเธอ "ไอ้ระยำ!" ไม่รู้ว่าเขาด่าใคร แต่เวลานี้ ร่างกายไร้เรี่ยวแรง และยังรู้สึกแปลกประหลาดไปหมด สัมผัสได้เพียงความแข็งแกร่งที่โอบอุ้มเธอ มือเรียวเล็กยื่นไปคล้องคอเขาไว้ แล้วขยับหน้าเข้าหาแผ่นอกกว้างหาความปลอดภัย "จัดการมัน""ครับเจ้านาย"ยุ่งกับใครไม่ยุ่ง ไปยุ่งกับผู้หญิงของมิสเตอร์ดาร์ก "อดทนหน่อย" น้ำเสียงแข็งกระด้างแต่แฝงความห่วงใยทำให้แพรดาวรู้สึกปลอดภัยในอ้อมแขนนี้มิสเตอร์ดาร์กอุ้มร่างอ่อนปวกเปียกมาทางส่วนตัวกลับมาที่ห้องทำงาน เขาวางเธอบนเก้าอี้แต่หญิงสาวยังไม่ยอมปล่อยมือที่คล้องคอเขาอยู่"รู้ตัวไหมว่าเธอโดนวางยา""ไม่..ไม่รู้ค่ะ""เหอะ! ทำงานร้านเหล้าแต่ไม่รู้จักระวังตัว" เขาบ่นแล้วแกะมือออก "ทรมานจัง" เสียงครางหวานปลุกเร้าชายหนุ่มให้แทบคลุ้มคลั่ง แต่เขาต้องกัดฟันข่มใจเดินไปหยิบน้ำเย็นมาให้เธอดื่ม

  • สัมพันธ์ลับ(รัก)สุดยอด    ตอนที่ 52  Pina Colada

    คงเพราะต่างรู้ว่ามิสเตอร์ดาร์กโหดขนาดไหน ต่อให้ห้องทำงานไม่ได้ล็อกก็ไม่มีใครกล้าเข้าไปเฉียดใกล้แพรดาวเดินมาตามทางที่คุ้นเคย เธอเปิดประตูเข้าไปแล้วเอาขนมไปวางบนโต๊ะทำงาน หญิงสาวลลังเลอยู่คู่หนึ่งหันซ้ายหันขวาหยิบกระดาษโน๊ตบนโต๊ะเขียนข้อความสั้นๆวางไว้ให้เขา‘ขนมค่ะแทนคำขอบคุณอร่อยมากๆเลยกินกับกาแฟได้เลยนะคะ’แพรดาวดวงตากลมกวาดตามองในห้อง เธอคงไม่ได้กลับมาที่นี่อีกภาพความทรงจำต่างๆ ก็ผุดขึ้นมา หน้านิ่งๆดุๆ แต่ก็ยอมให้เธอปล่อยโฮโดยไม่ขับไล่ไปไหน หรือตอนที่เขาสั่งให้เธอนั่งรอที่นี้จนผล็อยหลับไป รอยยิ้มผุดขึ้นมาอย่างไม่รู้ตัว คนๆนั้นก็ไม่ได้น่ากลัวแบบที่คนอื่นหวาดกลัวนักหรอก เธอหันซ้ายหันขวาแล้วเห็นกล้องวงจรปิดที่อยู่มุมห้อง มือเรียวหยิบถุงขนมชูขึ้นแล้วพูดว่า“หวังว่าจะชอบขนมนะคะ” มือเรียววางกระดาษบนโต๊ะแล้วเอาถุงขนมทับอีกที มองดูจนมั่นใจว่าจะอยู่ในตำแหน่งที่เขามองเห็นแล้วเดินออกมาใจจริงแพรดาวอยากกลับที่พักมากกว่า แต่เกรซโทรเข้ามาพอดี สมองกำลังคิดหาทางหลบเลี่ยงแต่จู่ๆ ก็มีคนมาคล้องแขนเธอ“ว้าว! แพรดาวนิวลุค!เกือบจำไม่ได้เลยนะเนี้ย” เกรซทำตาโตแล้วจับไหล่เพื่อนสาวหมุนตัวไปมา

  • สัมพันธ์ลับ(รัก)สุดยอด   ตอนที่ 51 กลับมายืนที่เดิม 1

    หญิงสาวในชุดกระโปรงยาวคลุมเข่าสีน้ำเงินเข้มแบบเรียบง่ายแต่ตัดเย็บประณีตเพราะเป็นแบรนด์หรู แพรดาวรู้สึกขัดเขินเล็กน้อยเพราะไม่เคยแต่งตัวแบบนี้ ปกติเสื้อผ้ามือสองคล้องกระเป๋าผ้า ตอนนี้ถูกคทาภัทรกับคุณนิตยาจับแปลงโฉมเสียใหม่ ทั้งทรงผมที่เคยปล่อยยาวแล้วมัดรวบง่ายๆ ก็ถูกตัดแต่งเป็นทรงสมัย และเพราะเธอยังไม่คุ้นจึงให้เล็มผมออกแต่มันตัดแล้วก็ดูเหมือนดาราเกาหลีเลยทีเดียว “ลูกแม่น่ารักจริงๆ น่าจะได้เจอกันเร็วกว่านี้” คุณนิตยาพูดแล้วก็น้ำตาซึม ยิ่งเห็นว่ารู้สึกผ่ายผอมขนาดไหนและต้องทำงานส่งตัวเองเรียนอีกก็ยิ่งรู้สึกผิดมากยิ่งขึ้น “ได้เจอกันก็ดีแล้วค่ะ” แพรดาวไม่เคยคิดว่าตัวเองจะโชคดีขนาดนี้แต่ลึกๆ เธอก็ยังหวาดกลัวว่าความโชคดีนี้จะไม่ยืนยาว บางครั้งก็รู้สึกเหมือนอยู่ในความฝันจนกลัวที่จะตื่นหลังจากที่กินอาหารเย็นเสร็จแล้วคุณนิตยาก็ให้คนขับรถมาส่งที่คอนโด ส่วนคทาภัทรแยกไปทำงานก่อนแล้ว“เอาไว้แม่จะมารับไปกินข้าวอีกนะ”“คราวหน้าน้องแพรทำกับข้าวให้แม่นิตยากินนะคะ”“หนูชอบทำอาหารเหรอ”“ค่ะ”“ดีเลย แม่ก็ชอบ แต่ไม่ได้เข้าครัวนานแล้ว พ่อลูกงานยุ่งแม่ก็ไม่รู้จะทำกับข

  • สัมพันธ์ลับ(รัก)สุดยอด   ตอนที่ 50  สถานะใหม่ 2

    รอยยิ้มใสซื่อทำให้หัสดินอ่อนใจ เขายกนิ้วดีดหน้าผากเธอเบาๆ แล้วดุเธอไปอีกเล็กน้อย “ไม่ได้นะ ครั้งหน้าต้องดูให้แน่ใจกว่านี้” มือเล็กลูบหน้าผากอย่างใจลอย หัสดินคิดว่าเธอเจ็บจึงโน้มหน้าลงใกล้ๆ แล้วจับมือเธอออกเพื่อมองหน้าผากเธอได้ชัดขึ้น “พี่ก็ดีดเบาๆ นี่ เจ็บเหรอ” ลมหายใจอุ่นรินรดใบหน้า ดวงตากลมกะพริบตาปริบๆจู่ๆ ก็รู้สึกผ่าวร้อนที่ใบหน้า “แย่แล้ว! หน้าแดงใหญ่เลย เป็นไข้หรือเปล่า” หัสดินเป็นห่วงจริงจังยกหลังมือแตะหน้าผากเธอเพื่อวัดอุณหภูมิ “ตัวไม่ร้อนนี่ แต่ทำไมหน้าแดง” “ก็พี่ดินอยู่ใกล้น้องแพรเกินไปนี่” ในที่สุดแพรดาวก็ได้สติเบือนหน้าไปทางอื่น เมื่อครู่เธอนึกถึง ‘มิสเตอร์ดาร์ก’ เขาเคยดีดหน้าผากเธอแบบนี้เหมือนกัน ชายหนุ่มทวนคำที่ได้ยินแล้วก็ยิ้มออกมา แสดงว่าเธอ ‘เขิน’ จนหน้าแดงนี่เอง โอ๊ะ! แบบนี้เขาก็มีความหวังแล้วนะสิ แต่เพื่อไม่ให้เธอเขินมากไปกว่านี้และเขาก็พยายามไม่ ‘รุก’ เร็วจนเกินไปจึงทำเป็นไม่เข้าใจเรื่องที่เธอพูด “ความผิดพี่เอง ขอโทษนะ” แต่ก็นั้นแหละ ตอนนี้หน้าเขายิ้มกริ่มปิ

  • สัมพันธ์ลับ(รัก)สุดยอด   ตอนที่ 49  สถานะใหม่

    หญิงสาวหิ้วตะกร้าใส่แมวเข้ามาในห้องใหม่ที่คทาภัทรพามาส่ง แพรดาวกวาดตามองไปในห้องที่มีฟอร์นิเจอร์ครบครันและทุกอย่างดูทันสมัย “ห้องนี้พี่เคยให้เพื่อนมาพักตอนที่พวกเขามาเที่ยวเมืองไทย” คทาภัทรอธิบายแล้ววางกระเป๋าของเธอบนโซฟา “น้องดาว เอ่อ น้องแพรเอาข้าวของมานิดเดียว ถ้าขาดอะไรก็บอกพี่ได้นะครับ ห้องของพี่อยู่ถัดไปอีกห้องหนึ่งนี่เอง” “ขอบคุณค่ะ พี่ภัทร” แพรดาวเริ่มเรียกชื่อคทาภัทรอย่างไม่เคอะเขิน เธอไม่อยากขนของออกมาจากบ้านเช่ามากนัก ลึกๆ เธอยังไม่มั่นใจกับสถานะใหม่ของตัวเอง คทาภัทรใจชื้นขึ้นที่ได้ยินน้องสาวเรียกเขาว่า ‘พี่ภัทร’ เขารู้ดีว่าแพรดาวหรือดาริกาต้องใช้เวลาทำความเข้าใจเรื่องซับซ้อนเหล่านี้ แค่นี้ก็นับว่าเป็นก้าวแรกที่ยอดเยี่ยมแล้ว “พี่ต้องไปประชุม น้องแพรอยู่คนเดียวได้หรือเปล่า” “ได้ค่ะ” หญิงสาวยิ้มกว้าง “พี่ภัทรไปทำงานเถอะค่ะ” “ถ้ามีอะไรโทรหาพี่นะ หิวก็สั่งอาหารมากินได้ แล้วนี่บัตรเครคิตพี่ทำไว้ให้” เขายื่นบัตรสี่เหลี่ยมสีดำส่งให้ แพรดาวมองยังลังเลก่อนยกมือไหว้แล้วรับไว้ “อ้อ! วันหยุดนี้เราไปหาดู

บทอื่นๆ
สำรวจและอ่านนวนิยายดีๆ ได้ฟรี
เข้าถึงนวนิยายดีๆ จำนวนมากได้ฟรีบนแอป GoodNovel ดาวน์โหลดหนังสือที่คุณชอบและอ่านได้ทุกที่ทุกเวลา
อ่านหนังสือฟรีบนแอป
สแกนรหัสเพื่ออ่านบนแอป
DMCA.com Protection Status