"เอาเธอ.." ควินตันเอ่ยด้วยสีหน้าเรียบเฉย สายตาจ้องร่างบางตาไม่กระพริบ
"หะ"
รดาตกใจกับคำพูดของชายหนุ่มที่อยู่ตรงหน้า แต่พอจะเข้าใจความหมายของชายหนุ่ม
"พะ..พี่พูดอะไรคะ"
เธอไม่คิดว่าผู้ชายที่หน้าตาดีและดูสุขุมคนนี้จะเป็นคนแบบนี้
"นี่เธอไม่เข้าใจจริงๆหรือแกล้งไม่เข้าใจ" ควินตันยังคงเอ่ยถามอย่างนิ่งเรียบ นานๆทีจะเจอผู้หญิงที่ถูกใจแต่เธอกลับเล่นตัวใส่เขา
"รดาไม่เข้าใจค่ะ" รดาตอบกลับไปตามความจริง
ชายหนุ่มถอนหายใจ แล้วก้าวเดินมาใกล้ๆร่างบาง ร่างบางถอยหลังไปเล็กน้อย เธอเริ่มกลัวชายหนุ่มตรงหน้าเธอ เธอไม่อยากมีแฟนก็เพราะแบบนี้แหละ พวกผู้ชายเป็นแบบนี้เหมือนกันหมดคิดแต่เรื่องบนเตียง
"เธอดูไม่ออกจริงๆหรอว่าที่ฉันมาส่งเพื่ออะไร"
"ไม่ค่ะ พี่ต้องการอะไรคะ รดาแค่คิดว่าพี่มาส่งในฐานะพี่ชายของเพื่อน" รดาเริ่มตอบชายหนุ่มเสียงแข็งกร้าว
"ฉันไม่ได้มองเธอในฐานะน้องสาวเพื่อนหรอกนะ" ควินตันเอ่ย สายตายังคงจับจ้องที่แม่กระต่ายตื่นตูมน้อยไม่กระพริบ
"งั้นรดาก็คงมองพี่ผิดไป เชิญกลับได้แล้วค่ะ" รดาตอบกลับทำเป็นใจดีสู้เสือ
"กล้ามากนะที่ไล่ฉัน" ควินตันกัดฟันกรอด เขาต้องข่มอารมณ์ไว้ ตั้งแต่เกิดมาไม่เคยมีผู้หญิงคนไหนกล้าไล่เขา มีแต่ผู้หญิงที่จ้องจะขึ้นเตียงกับเขา ผู้หญิงพวกนั้นก็แค่ต้องการเซ็กส์กับเงินตราเท่านั้น ขึ้นเตียงเสร็จเขาจ่ายเงินให้พวกหล่อนก็จบแยกย้ายกัน ผู้หญิงสำหรับเขาก็แค่ที่ระบายความใคร่เท่านั้น
พูดจบควินตันก้าวไปหาร่างบางที่นั่งอยู่บนโซฟาจับเสื้อคลุมของตัวเองไว้แน่น ควินตันพยายามจะดึงมันออกจากไหล่บาง รดาไม่ยอมปล่อยเธอยังคงจับเสื้อคลุมไหล่ไว้แน่น ชายหนุ่มจึงหันไปเล่นงานเธอที่จุดอื่นแทน ควินตันคว้าต้นคอรดามาประจบจูบลงบนริมฝีปากเล็กอย่างรุนแรง
"อื้อออ!!" ตากลมโตเบิกกว้างด้วยความตกใจ
รู้ตัวอีกทีริมฝีปากหนาก็ประกบจูบลงบนริมฝีปากเล็กอวบอิ่ม บดจูบอย่างหื่นกระหาย มือเล็กทุบลงบนอกแกร่งรัวๆ ชายหนุ่มไม่มีท่าทีว่าจะหยุด สติสตังของหญิงสาวค่อยๆเลื่อนหายไป จูบแรกของเธอทำไมต้องเป็นคนที่เธอไม่ได้รักด้วยนะ
มือหนาจับล็อคท้ายทอยหญิงสาวเอาไว้ไม่ให้เธอได้มีโอกาสหนี ลิ้นสากรุกล้ำเข้าไปเกี่ยวหยอกล้อลิ้นเรียวเล็กอย่างช่ำชอง ส่วนมือหนาอีกข้างก็เลื่อนต่ำลงไปบีบขย้ำหน้าอกหญิงสาวอย่างเมามันส์ ควินตันบดขยี้ริมฝีปากเล็กอยู่นาน จนหญิงสาวเริ่มหายใจไม่ออก
"อื้อออ!!"
ร่างเล็กร้องประท้วงในลำคอเพราะเธอกำลังจะขาดอากาศ มือเล็กทุบอกแกร่งรัวๆ
เฮือกกก...
ควินตันถอนริมฝีปากออกให้หญิงสาวได้หายใจก่อน แล้วกดลงไปจูบอีกครั้งอย่างรวดเร็ว ส่งลิ้นเข้าไปทักทายอย่างช่ำชอง มือของเขาก็ทำหน้าที่บีบขย้ำหน้าอกร่างบางไม่หยุด สัมผัสที่หื่นกระหายและช่ำชองนั้นทำให้หญิงสาวเผลอตัวเผลอใจ ยอมเปิดปากให้ชายหนุ่มได้รุกล้ำมากกว่าเดิม
ติ้ด ติ้ด ติ้ด
เสียงโทรศัพท์เครื่องหรูของชายหนุ่มดังขึ้น ทำให้หญิงสาวได้สติ หญิงสาวจึงออกแรงพลักชายหนุ่ม ควินตันคาดไม่ถึงว่าหญิงสาวจะพลักเขาออกจากตัวหล่อน
หลังจากหญิงสาวเป็นอิสระ เธอก็รีบวิ่งไปที่หลังเคาน์เตอร์ ควินตันมองจ้องร่างบางที่สั่นเทาด้วยความกลัวและตื่นตระหนก หากเขาคิดจะทำอะไรเธอจริงๆ คิดหรอว่าไปหลบหลังเคาน์เตอร์แล้วจะรอด
"รบกวนออกไปจากร้านของฉันด้วยค่ะ"
รดาแสดงความก้าวร้าวใส่คนตรงหน้าทันที เธอไม่เคยให้ผู้ชายหน้าไหนเข้ามาใกล้ชิดเธอได้ขนาดนี้ แล้วที่เเย่ที่สุดคือเธอกลับเผลอไผลไปกับสัมพัสของเขาได้ยังไง คิดแล้วก็เจ็บใจตัวเอง
ติ้ด ติ้ด ติ้ด
เสียงโทรศัพท์เครื่องหรูของชายหนุ่มยังคงดังขึ้นอย่างต่อเนื่อง ชายหนุ่มหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาจากกระเป๋าเสื้อสูท หน้าจอโชว์เบอร์เพื่อนของเขา
'แทนไท'
เขารับรู้ได้ทันทีว่าเพื่อนของตัวเองต้องมีธุระอะไรสำคัญแน่ๆ เพราะถ้าไม่มีมันคงไม่โทรมาดึกดื่นป่านนี้
ควินตันกดรับสายทันที
"ว่าไงวะ"
'มาหากูที่โรงแรมหน่อย จะให้ช่วยตรวจสอบอะไรหน่อยวะ' ปลายสายเอ่ยขึ้น
"เออ เดี๋ยวรีบไป"
พูดจบร่างสูงก็กดวางสายทันที ร่างสูงใหญ่ลุกขึ้นจากโซฟา หันไปสบตากับร่างบางดวงตากลมโตที่เเข็งกร้าวใส่ชายหนุ่มตอนนี้ เขารับรู้ได้ว่าหล่อนไม่พอใจ ควินตันยกยิ้มมุมปากอย่างพอใจ แล้วเดินออกไปจากร้านของหญิงสาว
หนึ่งปีผ่านไป..ภายในสวนดอกไม้ที่กว้างใหญ่ของคฤหาสน์แคสเซียส พื้นหญ้าสีเขียวชะอุ่ม แสงแดดอ่อนๆช่วงเย็นของวันกับสายลมพัดผ่านเย็นสบาย กลิ่นหอมของดอกไม้นานาชนิดทำให้เด็กน้อยในอ้อมแขนกนกรดาหลับปุ๋ยรดานั่งอยู่ที่เก้าอี้กลางสวนดอกไม้ มือเรียวเล็กของหญิงสาวลูบไล้ผมนุ่มของเด็กน้อยวัยสี่เดือนในอ้อมแขนด้วยความหวงแหน เขาช่างเหมือนพ่อของเขายิ่งนัก“อุ้ยย หลานยายน่าฟัดจังเลยย” กชพร มารดาของรดานั่งอยู่เก้าอี้ตรงข้ามเธอเอ่ยขึ้นกนกรดาหันไปยิ้มให้กชพรอย่างอ่อนโยน แล้วเธอก็หันกลับมามองยังเบื้องหน้าของเธอเนื่องจากวันนี้ทุกคนนัดรวมตัวกันมาทานมื้อเย็นที่คฤหาสน์แคสเซียสจึงทำให้ที่นี้ดูคึกคักกว่าปกติ รดามองไปที่สามีของเธอที่กำลังยืนคุยกับกลุ่มเพื่ิอนของเขาอยู่มาเฟียหนุ่มเมื่อสัมผัสได้ว่ามีสายตาคู่หนึ่งกำลังจับจ้องเขาอยู่ ชายหนุ่มจึงหันไปมองจ้องเธอเช่นกัน ควินตันยิ้มให้ภรรยาของตนเองด้วยรอยยิ้มที่สดใส เขาหันไปพูดกับเพื่อนสองสามประโยคแล้วก็เดินมาหารดาทันที“ดา เมื่อยไหมครับ ให้พี่อุ้ม เคแลน ให้ไหม” ควินตันเอ่ยถามอย่างเป็นห่วงเป็นใยภรรยาคนสวยเคแลน แคสเซียส เด็กชายวัยสี่เดือน เด็กน้อยผู้ที่มีใบหน้าเหมือนถอด
สองวันผ่านไป..ควินตันพารดากลับมายังเพนท์เฮ้าส์หรูของเขา จากปกติมาเฟียหนุ่มดูแลเธอดีอยู่แล้วแต่หลังจากที่รู้ว่าเธอท้องอ่อน เขาก็ยิ่งดูแลหญิงสาวดีเป็นพิเศษ“ดาครับ รดา ตื่นได้แล้วที่รัก”ควินตันปลุกรดาด้วยน้ำเสียงนุ่มนวล มือหนาเกลี่ยเส้นผมเจ้าหล่อนที่ลงมาปิดหน้าอยู่แล้วเลื่อนมาจับอังแก้มเนียนไว้ เขาไม่อยากรบกวนการนอนของเธอเลยแต่วันนี้เขาต้องพาเธอไปทำธุระสำคัญ ควินตันคิดว่ามันถึงเวลาที่เขาต้องทำอะไรให้มันชัดเจนมากกว่านี้แล้ว“อื้ออ”ชายหนุ่มประจบจูบลงบนริมฝีปากบาง หญิงสาวสะดุ้งตกใจเมื่อโดนรบกวนการนอน เธอลืมตาตื่นขึ้นมาทันที“จะทำอะไรดาคะ” รดาเอ่ยถามเสียงสั่น เมื่อคืนเขาก็รังแกเธอตั้งหลายรอบแล้ว ขนาดเขาพูดว่าจะเบาๆกับเธอแต่สุดท้ายคนตัวโตก็ข่มอารมณ์ดิบเถื่อนของตัวเองไม่ได้อยู่ดี“ตื่นแล้วหรอครับ คิดว่าต้องจับปล้ำก่อนถึงจะตื่น” ควินตันยกยิ้มอย่างชอบใจ“ตื่นแล้วค่ะ ถอยไปเลย” รดาเอ่ยพลางดันอกแกร่งเบาๆ“ไปอาบน้ำคครับ วันนี้เรามีธุระนะ” มาเฟียหนุ่มเอ่ยพร้อมกับลูกหน้าท้องแบนราบของรดาอย่างแผ่วเบา“ไปไหนคะ” รดาถามออกไปอย่างสงสัย“เดี๋ยวก็รู้”ฟอดด ควินตันตอบอย่างมีเลศนัยพร้อมกับหอมแก้มเนียนนุ่มฟอ
มาเฟียหนุ่มมาดนิ่งน่าเกรงขามในชุดสูทสีเทาเข้ากับนัยน์ตาสีเทาชวนฝันนั้น ก้าวเดินเข้ามาในคฤหาสน์แคสเซียสพร้อมสาวสวยหน้าหวานในชุดมินิเดรสสั้นสีชมพูเรียบหรูควินตันหันไปมองรดาที่มีอาการประหม่ามาตลอดทางระหว่างมาคฤหาสน์ ชายหนุ่มยื่นมือไปจับมือบางไว้แน่น“ตื่นเต้นหรอครับ” เสียงทุ้มทรงพลังเอ่ยถาม“เอิ่ม..ค่ะ” รดาตอบเสียงตะกุกตะกัก“ตื่นเต้นทำไมละครับ ดาเคยเจอครอบครัวพี่ก่อนเจอพี่อีกนะ”“มันก็ใช่ค่ะ แต่ไม่ใช่ในสถานะนี้นิค่ะ”“สถานะเมียพี่นะหรอ” มาเฟียหนุ่มเอ่ยพร้อมยกยิ้มมุมปาก“คนบ้า พูดอะไรไม่อายเลยนะคะ”“อายทำไมครับ เมียสวยขนาดนี้”สิ้นเสียงของชายหนุ่ม เขาและรดาก็เดินมาจนถึงห้องอาหารสุดหรูหราใหญ่โตพอดี ควินตันจับกระชับมือเล็กแน่นมากขึ้นกว่าเดิม ส่วนอีกมือก็เปิดประตูเข้าไปให้ห้องอาหารอย่างช้าๆ“หนูดา” คุณนายมุกธิดาเอ่ยทักทายรดาด้วยความดีใจ เธอไม่ได้แปลกใจเท่าไหร่ที่รดามากับควินตัน เพราะชายหนุ่มได้โทรมาบอกเธอและสามีให้ทราบก่อนแล้วว่าจะพาลูกสะใภ้มาหา บวกกับที่แคทเธอรีนเล่าเรื่องราวของรดาและควินตันให้เธอฟังแล้วด้วยมุกธิดาและเควินที่นั่งอยู่โต๊ะอาหารก็ลุกขึ้นยืนด้วยท่าทางกระตือรือล้นให้กับผู้มาเ
“นายครับ คุณรดาหายไปครับ” รอนเข้ามาในห้องทำงานด้วยท่าทางรีบร้อน เขาเดินตามรดาไป แต่หญิงสาวเดินไวจึงทำให้คลาดกัน รอนให้คนออกตามหารดาอยู่เกือบสิบห้านาทีแล้ว หาทั้งห้องน้ำชั้นล่างชั้นบนตึกซ้ายขวาก็ไม่พบร่องรอยของเธอ“ว่าไงนะ!!“ ควินตันร้องขึ้นด้วยความตกใจ ไฟโทสะเริ่มปะทุขึ้นเรื่อยๆ“รอนมึงพาคนไปดูกล้องวงจรปิดเดี๋ยวนี้ ส่วนเดฟมึงมากับกู” ควินตันสั่งลูกน้องเสียงเข้มหลังจากนั้นไม่นาน ภาพจากกล้องวงจรปิดก็เผยให้เห็นรดาที่ยืนอยู่หน้าห้องน้ำโดนบุคคลปริศราฉุกกระชากอยู่ ชั่วพริบตาก็โดนผ้าสีขาวปิดจมูก จนทำให้เธอสลบไป หนุ่มปริศราอุ้มรดาตรงไปยังลานจอดรถ พาเธอขึ้นรถแล้วขับออกไปอย่างรวดเร็ว ชายหนุ่มเห็นป้ายทะเบียนรถคันนั้นจึงสั่งให้ลูกน้องเร่งออกไปตามทันที และให้คนประสานงานกับตำรวจเพื่อสกัดจับ มาเฟียหนุ่มกำหมัดแน่นข่มอารณ์ที่เดือดดาลเอาไว้ เขาทั้งโมโหไอ้ชั่วนั้นและทั้งเป็นห่วงคนตัวเล็กที่สุดครึ่งชั่วโมงผ่านไปเขาก็พบว่าคนที่เป็นหนอนบ่อนไส้คือพนักงานรักษาความปลอดภัยคนหนึ่งที่ทำงานอยู่ในคาสิโนของเขา ควินตันให้ลูกน้องออกตามหาคนที่เป็นหนอนบ่อนไส้ทันที มันคงวางแผนกันเพื่อให้คนของไอ้เสี่ยสุชาติเข้ามาจับตัว
เช้าวันใหม่..มาเฟียหนุ่มพารดากลับมาที่เพนท์เฮาส์ช่วงบ่ายของวัน กนกรดาขอตัวไปอาบน้ำชำระร่างกายและพักผ่อนสักสองสามชั่วโมงเพราะเมื่อคืนกว่าเธอจะได้นอนก็เกือบเช้าหญิงสาวสลบไปก่อนชายหนุ่ม แต่คนตัวใหญ่ก็ยังไม่หยุดการกระทำ เขาจับเธอทำบทรักจนเธอลืมตัวตื่นมาอีกรอบชายหนุ่มก็ยังไม่หยุด สุดท้ายเธอก็ได้นอนเกือบเช้า ส่วนจุดสงวนของเธอตอนนี้ก็ทั้งเจ็บและแสบไปหมด"นายครับ เกิดเรื่องใหญ่แล้วครับ" รอนเดินเข้ามาในห้องทำงานของควินตันด้วยท่าทางรีบร้อน"มีอะไรวะ" มาเฟียหนุ่มเลิกสนใจงานตรงหน้าแล้วหันไปมองลูกน้อง เอ่ยถามเสียงราบเรียบ"คือ ไฟไหม้คาสิโนหลักของเราครับนาย แต่คนของเราช่วยกันยับยั้งไฟไว้ทัน จึงไม่ได้เสียหายมากนัก และไม่มีคนบาดเจ็บครับนาย"สิ้นเสียงของบอดี้การ์ด ควินตันก็กัดฟันกรอดข่มอารมณ์เอาไว้ ใครมันกล้าทำได้ขนาดนี้"ไปสืบมาว่าเป็นฝีมือใคร กูขอเร็วที่สุด กูอยากรู้ว่าใช่คนที่กูคิดไว้ไหม" ควินตันเอ่ยเสียงเข้ม ความคับแค้นใจมันกำลังสุมอยู่ในใจเขามาเฟียหนุ่มคาดว่าอาจจะเป็น 'เสี่ยสุชาติ' มันคือคนที่น่าสงสัยที่สุดเนื่องจากเป็นคู่แข่งทางธุรกิจกันมานาน เสี่ยสุชาติจึงหาทางกลั่นแกล้งพวกเขามาตลอด แต่เรื่อ
กนกรดาช่วยแก้วกับน้ำที่เป็นพนักงานใหม่ของเธอเก็บร้านปิดร้านจนเสร็จ รดาก็ขึ้นมายังชั้นสองของร้าน ตรงไปที่ห้องนอนทันทีหญิงสาวล้มตัวลงนอนบนเตียงนุ่มอย่างเหนื่อยล้า สมองยังคงครุ่นคิดถึงเรื่องที่เกิดขึ้น ตลอดเวลาที่ผ่านมาเธอคิดว่าเธอมั่นใจในควินตันพอสมควรแล้ว แต่เธอไม่เข้าใจว่าทำไมชายหนุ่มถึงต้องโกหกและปิดบังเรื่องนี้รดาสะบัดหัวไล่ความคิดฟุ้งซ่านออกไป หญิงสาวลุกขึ้นไปอาบน้ำชำระร่างกายแล้วเข้านอนด้วยความรู้สึกที่สับสน รดานอนพลิกไปมาเพราะนอนไม่หลับ ปกติหญิงสาวนอนกอดควินตันทุกวัน พอวันนี้ต้องนอนคนเดียว เธอก็รู้สึกหน่วงแปลกๆเหมือนกันเวลาผ่านไปจนเกือบตีสอง ในหัวของรดายังคงสับสนวุ่นวายตีกันไปหมด ทั้งน้อยเนื้อต่ำใจและคิดถึงชายหนุ่มมาก รดาตัดสินใจลงไปชั้นล่างเพื่อหยิบน้ำเปล่ามาดื่มหลังจากดื่มน้ำเสร็จหญิงสาวก็รีบเดินกลับขึ้นมาที่ห้องนอนอย่างรวดเร็ว รดากำลังจะก้าวขึ้นเตียงแต่ก็ต้องตื่นตกใจเพราะมีร่างกำยำมากอดเธอไว้จากข้างหลังอย่างรวดเร็วจนเธอตั้งตัวไม่ทัน“กรี้ดดดดด” รดาตื่นตกใจร้องตะโกนเสียงดังลั่นห้อง“รดา พี่เอง”เสียงทุ้มที่คุ้นหูเอ่ยขึ้นพร้อมกับกลิ่นกายประจำตัวของเขาและกลิ่นแอลกอฮอล์ ควินตั