แชร์

หน้าที่พิเศษ

ผู้เขียน: MoonlightNstar
last update ปรับปรุงล่าสุด: 2025-02-25 15:53:22

หลังจากต่อปากต่อคำกับทิมเสร็จแล้วจิรัสยาก็กลับมาทำงานตามปกติโดยที่เธอเห็นว่าปัทมะยังคงอยู่ที่นั่นและมีหญิงสาวคนอื่นแนบไว้ข้างกายไม่ห่าง ยิ่งพอได้มาเห็นปัทมะทำอะไรแบบนี้ จิรัสยากลับยิ่งรู้สึกว่าดีแล้วที่เลิกกับผู้ชายแบบนั้นมาได้ อย่างน้อยก็เสียแค่ใจแต่ไม่ได้เสียตัว

พอปัดเรื่องของปัทมะทิ้งไปก็ยังมีเรื่องของทิมอีก ที่เธอพึ่งจะได้รับรู้มาว่าเขาคือผู้บริหารใหญ่ของที่นี่ ไปๆมาๆจากว่าที่เธอตั้งใจอยากหนีจากเขามา ดันกลายมาเป็นว่าเธอวิ่งเข้ามาหาเขาอย่างเต็มๆ มิหนำซ้ำกลับกลายเป็นว่าตอนนี้เธอเป็นพนักงานที่เขาสามารถสั่งการอะไรก็ได้อีกต่างหาก

"ปกติคุณทิมไม่ค่อยได้เข้ามาที่นี่หรอกจี เห็นเข้ามาทีเดือนหรือสองเดือนครั้งได้ พอมาก็จะพักผ่อนอยู่ที่พลูวิลล่าของเขาน่ะ จีถามทำไมหรอจ๊ะ" 

"อ๋อเปล่าหรอกค่ะพี่เอม พอดีจีพึ่งรู้มาว่านอกจากคุณภาคินแล้วก็ยังมีคุณทิมอีกคนที่เป็นเจ้าของที่นี่ด้วย จีจะได้รู้เอาไว้นะค่ะว่าตัวเองกำลังทำงานให้ใคร เจ้านายชื่ออะไรบ้าง อย่างน้อยก็จะได้ปฏิบัติตัวถูก" พอเหมือนจะถูกสงสัย จิรัสบาก็รีบทำเป็นตอบออกไปด้วยสีหน้ายิ้มๆ ทำเหมือนกับว่าไม่มีอะไร เพื่อปกปิดความสงสัยของเพื่อนร่วมงานไว้

"อ๋อนอกจากคุณทิมแล้ว คุณภาคินไม่ค่อยมาที่นี่หรอกจ๊ะ น่าจะปีละครั้งได้ ส่วนคุณทิมเวลามาทีทำเอาหัวใจสาวๆที่นี่เต้นไม่เป็นจังหวะกันเลย โดยเฉพาะนี่เลย ยัยพราว รู้สึกว่าจะคลั่งไคล้คุณทิมเป็นพิเศษ ช่วงไหนที่คุณทิมมาแม่นี่จะโปะประโคมหน้าด้วยเครื่องสำอางค์ทั้งหมดที่นางมี" ชะเอมพยักเพยิดหน้าไปทางพราวฟ้าที่ตอนนี้ก็กำลังนั่งแต่งหน้าอยู่จริงๆ

"แหมพี่เอมก็ คุณทิมเขาหล่อจริงๆนี่ พราวก็แค่อยากสะดุดตาคุณเขาบ้าง ว่าแต่นี่จีคงยังไม่เคยเห็นใช่มั้ยล่ะ หล่อยิ่งกว่าพระเอกหนังเสียอีก ชวนฝันสุดๆไปเลย"

'หึ นี่คงจะหว่านเสน่ห์ไปทั่วเลยสินะ กับพนักงานก็ไม่เว้น' จิรัสยาคิดเลยไปถึงหน้าทิมแล้วก็พาลหมั่นไส้

"เคยเห็นค่ะ แต่จีว่าคนที่หล่อกว่าเขาก็ยังมีอีกเยอะนะคะพี่พราว"

"เอ๊ะ นี่จีเคยเจอคุณทิมแล้วหรอจ๊ะ ที่ไหน เมื่อไหร่กัน" พอรู้ว่าตัวเองหลุดพูดจิรัสยาก็รีบตั้งสติใหม่ทันที เธอไม่ได้อยากบอกให้ใครรับรู้ว่าเธอกับเขาเคยเจอกันมาก่อน

"เอาะ..อ๋อ จีหมายถึงเคยเห็นในทีวีนะค่ะ"

"โถ่น้องจี ในทีวีกับตัวจริงมันจะไปเทียบกันได้ยังไง เอาไว้รอให้ได้เจอคุณทิมตัวเป็นๆเสียก่อนเถอะ ถึงเวลานั้นอย่ามาแอบปลื้มคุณทิมแข่งกับพี่เข้าล่ะ บอกไว้ก่อนคนนี้พี่จองมานานแล้วนะ"พราวฟ้าหัวเราะขำออกมาน้อยๆ แม้ว่าในใจจะไม่ได้ขำเลยสักนิด เธอกลัว กลัวว่าทิมจะมาเห็นจิรัสยาเข้า

จิรัสยาเป็นคนสวย สวยขนาดที่ว่าน่าจะส่งไปประกวดนางงามอะไรเหล่านั้นได้สบายเลย ขนาดเธอเป็นผู้หญิงด้วยกันเองแท้ๆ วันที่เห็นจิรัสยาวันแรกเธอยังแอบอิจฉาในความงามนั้น แล้วทิมล่ะ ที่บางครั้งก็มีข่าวว่าเขาควงคนนั้นคนนี้ ดูๆไปแล้วเขาก็คงจะเจ้าชู้ไม่เบา แล้วถ้าหากว่าเขามาเจอจิรัสยาเข้าแล้วเกิดถูกใจเข้าล่ะ ไม่ดีแน่ๆ

เธอแอบชอบทิม ชอบมานานถึงขนาดว่าแอบเก็บเขาไปนอนฝัน แต่โอกาสที่จะได้เจอเขานั้นมันยากเสียเหลือเกิน เธอเองเป็นแค่พนักงานธรรมดา เวลาที่เขามาที่นี่ก็มักที่จะพักผ่อนอยู่ที่วิลล่าส่วนตัวของเขาเสียมากกว่า ทำให้เธอหาโอกาสที่จะได้พบสบตากับเขานั้นแทบไม่ได้เลย ที่ผ่านมาเธอทำได้เพียงแค่แอบติดตามเขาอยู่เงียบๆในแอพพลิเคชั่นหนึ่ง แอบปลื้มแอบส่องไลฟ์สไตล์การใช้ชีวิตของเขาอยู่เงียบๆเวลาที่ทิมลงรูปบ้าง แต่ก็ไม่สามารถทำอะไรได้มากกว่านั้น

นึกแล้วก็ยังพอได้โล่งอกที่จิรัสยาและทิมยังไม่เคยเจอกัน และเธอก็พยายามปลอบใจตัวเองว่ามันอาจจะไม่มีอะไรเกิดขึ้นหรอก ขนาดเธอทำงานอยู่ที่นี่มาห้าปี เจอทิมนับครั้งได้ และก็ไม่เคยเห็นว่าเขาจะมีพฤติกรรมยุ่งเกี่ยวกับพนักงานที่นี่เลยสักคน 

"พราวจ๊ะ จีล่ะ" เสียงของพิศมัยผู้จัดการใหญ่ดังขึ้นเรียกสติ

"อ๋อจีน่าจะไปเข้าห้องน้ำค่ะคุณพิศมัย มีอะไรหรือเปล่าคะ"

"งั้นถ้าจีกลับมาแล้วให้ขึ้นไปหาพี่ด้วยนะ พี่มีงานให้จีทำ"

"ให้พราวไปทำแทนให้ก็ได้นะคะ ทางนี้พี่เอมอยู่กับจีได้" เธอรีบเสนอตัวเพราะรู้ว่าพิศมัยคือคนที่ทิมมักจะเรียกหาเพื่อคอยรายงานสถานการ์ต่างๆของที่นี่ หลายต่อหลายครั้งที่เธอเห็นพิศมัยและทิมเดินคุยกันอยู่ไกลๆและเธอก็ทำได้แค่เพียงแอบมอง

"ไม่เป็นไรจ๊ะ งานนี้ต้องเป็นจีทำเท่านั้น"พราวฟ้ารับคำและแอบคิดคนเดียวในใจว่างานอะไรที่ผู้จัดการใหญ่ต้องการให้จิรัสยาไปทำ ปกติตลอดเวลาที่เธอทำงานที่นี่มาเธอไม่เคยเห็นว่าพิศมัยจะลงมาตามมาเรียกใครให้ไปทำอะไรเลย แต่นี่จิรัสยาพึ่งมาทำงานแท้ๆ

ใบหน้าสวยตึงเครียดขมวดคิ้วในขณะที่กำลังเดินขึ้นลิฟท์มาตามทางที่พราวฟ้าบอก ภายในใจก็ยังสงสัยเหมือนกับที่พราวฟ้าถามว่าพิศมัยต้องการให้เธอไปทำงานอะไร เพราะตำแหน่งที่เธอต้องทำคือเป็นเพียงแค่พนักงานต้อนรับของที่นี่และมันก็น่าจะเป็นเช่นนั้นเสียมากกว่า

"คุณพิศมัยมีงานอะไรให้จีทำหรอคะ"

"คืออย่างนี้นะจ๊ะจี พอดีเป็นกฎใหม่ของที่นี่ว่าพนักงานต้อนรับของที่นี่ต้องรู้ว่าทางที่พักของเรามีบริการอะไรไว้สำหรับลูกค้าบ้าง เผื่อเวลาทำงานจีจะได้บอกและอธิบายกับลูกค้าได้ถูก เพราะบางครั้งก็จะมีบางรายที่ลูกค้าต้องการสอบถามรายละเอียดก่อนตัดสินใจมาพักกับเราเนื่องจากว่าราคาที่พักของเรามันสูง จีเข้าใจใช่มั้ยจ๊ะ"

"ค่ะคุณพิศมัย ว่าแต่ให้จีเริ่มจากอะไรก่อนดีคะ"

"อย่างแรกเลย งานสปาจ๊ะ จีต้องไปเรียนรู้และทดลองให้บริการ แล้วเดี๋ยวจีต้องถูกทดสอบว่าผ่านมั้ย"

"หมายถึงว่าให้จีลองทำสปาหรอคะ" จิรัสยาทำหน้าอึกอัก เพราะเกิดมามีแต่เข้าไปใช้บริการแต่ไม่เคยให้บริการเลยสักครั้ง

"จีทำไม่ได้หรอจ๊ะ พี่ก็นึกว่าจีจะเต็มใจที่จะเรียนรู้และยินดีทำทุกอย่างเสียอีก เพราะพี่ว่างานบริการบนเครื่องบินมันก็ไม่ใช่งานง่ายไปกว่างานนี้เลยนะ"

"อ๋อ ทำได้ค่ะคุณพิศมัยจีทำได้ แค่อยากถามดูเพื่อความมั่นใจเฉยๆค่ะ แล้วนี่จีต้องไปเริ่มเรียนรู้งานเมื่อไหร่คะ"

"ตอนนี้เลยจ๊ะ"

อ่านหนังสือเล่มนี้ต่อได้ฟรี
สแกนรหัสเพื่อดาวน์โหลดแอป

บทล่าสุด

  • เล่ห์รักคนร้อยเล่ห์   ทิมเสียอย่าง

    "อ๊ะ ๆ อ๊า ไม่ไหวแล้วค่ะคุณทิม จีไม่ไหว"เสียงเนื้อกระทบเนื้อที่ดังกระทบกันจนสั่นผืนน้ำนั้นไม่ใช่ใครที่ไหน พอกลับมาจากกรุงเทพได้ ทิมก็เอาเรือออกแล้วนำมาจอดลอยไว้อยู่กลางทะเล วันๆไม่ทำอะไร ตั้งหน้าตั้งตาทำแต่เรื่องอย่างว่า นี่สามวันมาแล้ว ทิมยังเอาแต่หมกมุ่นอยู่กับเธอโดยไม่คิดจะทำอย่างอื่น มิหนำซ้ำพ่อคนบ้ากามยังมาบังคับให้เธอทำมันไปกับเขาด้วย"ขย่มอีกสิครับยาหยี ขย่มผมแรงๆ""แต่จีเหนื่อยจนหมดแรงแล้วนะคะ วันนี้คุณเล่นให้จีขย่มมาตั้งแต่เช้า จนตรงนั้น..ของจี บานนน ไปหมดแล้วค่ะ""จี! พูดจาน่าเกลียดแบบนั้นได้ยังไง ของจีออกจะทั้งนุ่มแล้วก็ยังฟิต บานเบินอะไรกันครับ""พูดจริงๆค่ะ คุณทิมหัดทำอย่างอื่นบ้างเถอะค่ะ ไม่ใช่คิดว่าตัวเองรวยแล้วไม่ยอมทำอะไร คนบ้าอะไรมานอนจอดเรือข้ามคืนข้ามวันเพื่อมีเซ็กซ์""ก็ผมชอบบรรยากาศนี่ โรแมนติกดีออก ยิ่งได้'เอา'จีวันละสี่ห้ารอบแบบนี้ทำให้ผมรู้สึกกระชุ่มกระชวยดีชะมัด""คุณกระชุ่มกระชวยอยู่คนเดียวน่ะสิคะ ส่วนจีจะ บานแล้วบานอีก""จี! หยุดพูดจาห่ามๆแบบนี้เดี๋ยวนี้เลยนะ ถ้าจีบอกว่าไหนๆจีก็บานแล้ว งั้นมานอนอ้าขาตรงนี้เร็ว ขอเสียบอีกรอบ เพราะว่าเมื่อกี้ผมยังไม่แตกเลย"

  • เล่ห์รักคนร้อยเล่ห์   ผู้ใหญ่ใจดี

    สรุปก็คือพราวฟ้าไม่ขอยุ่งเกี่ยวกับเธออีกเพราะว่าไม่สามารถทนเป็นเพื่อนกับใครก็ตามที่ได้หัวใจของทิมไปครองได้ เธอบอกว่าสำหรับเธอแล้วทิมคือเจ้าของหัวใจของเธอมานานและเป็นเพียงเขาคนเดียวมาตลอด ถึงแม้ว่าเขาจะไม่รู้และไม่เคยรู้ แม้จะรู้ตัวเองดีว่าไม่มีทางที่ทิมจะหันมามองแต่เธอก็ไม่สามารถทำใจได้จริงๆกับความจริงที่ว่าทิมรักคนอื่น เธอขอให้จิรัสยาใช้ชีวิตกับทิมให้มีความสุขแต่ขอแค่อย่ามายุ่งเกี่ยวกับเธออีกเพราะเธอคงไม่สามารถทนเห็นภาพความเจ็บปวดนั้นได้ "เป็นอะไรครับหน้าเครียดเชียว"ทิมหันมาจับมือเธอเอาไว้หลังจากที่เครื่องบินลงจอดและตอนนี้เธอกับเขาก็นั่งอยู่บนรถตู้คันใหญ่มุ่งหน้าตรงไปยังบ้านของเธอ "บ้านดารารัตน์" ซึ่งเวลานี้มีมารดาของเธออาศัยอยู่กับแม่บ้านคนสนิทอีกสองคนรถตู้สีดำคันใหญ่ค่อยจอดเรียบไปกับบริเวณริมรั้ว จิรัสยามองบ้านหลังนี้แล้วก็น้ำตาไหลออกมาอย่างไม่สามารถห้ามได้ ในที่สุดเธอก็ได้กลับมายังบ้านหลังนี้อีกครั้ง บ้านที่เธอเติบโตมาและได้วิ่งเล่นมาตั้งแต่ยังเด็ก"เข้าไปหาคุณแม่ของจีกันเถอะ ผมอยากเข้าไปฝากเนื้อฝากตัวเป็นลูกเขยจะแย่แล้ว""แน่ใจหรอคะว่าแม่จีจะอนุญาต""เชื่อมือผมสิ"จิรัสยาพาทิม

  • เล่ห์รักคนร้อยเล่ห์   พิสูจน์รักแท้

    เช้านี้จิรัสยาลืมตาตื่นมาท่ามกลางเตียงสีขาวสะอาดตาขนาดหกฟุต เมื่อคืนหลังจากตกลงกับทิมในเรื่องของบทพิสูจน์รักแท้จนเป็นที่น่าพอใจแล้ว เขาก็จัดการให้เธอมาพักที่ในส่วนนี้โดยมีข้อแม้ว่าระหว่างนี้เขาจะต้องไม่ฉวยโอกาสกับเธอโดยเด็ดขาดและเป็นอันว่าทิมเองก็ตกลงแค่มีข้อแม้ว่าเธอจะต้องอยู่ให้เขาพิสูจน์รักเเท้ที่นี่ขาเรียวยาวค่อยๆก้าวลงจากเตียงค่อยๆ เสื้อผ้าข้าวของๆเธอถูกเก็บออกมาจากที่พักพนักงานตั้งแต่เมื่อวานด้วยฝีมือของเขา และยังกับชับกับเธออีกว่าให้อยู่เฉยๆที่นี่โดยที่ไม่ต้องทำอะไร ระหว่างนี้เขายังคงจ่ายเงินเดือนให้เธอตามปกติ จิรัสยายืนมองตัวเองในกระจกก่อนจะเกาศรีษะแกรกๆ มันจะเป็นไปได้อย่างไรกันที่อยู่ๆจะมาบอกให้เธออยู่เฉยๆ คนเคยทำงานมาตลอด ถ้าขืนเป็นแบบนี้เธอคงได้เป็นบ้า"ตื่นแล้วหรอครับ ผมเตรียมอาหารเช้าให้จีเสร็จแล้ว ออกไปทานเลยมั้ย" ทิมเดินเข้ามาหาคนตัวเล็กก่อนจะหอมจุ๊บลงไปที่บนหน้าผากหนึ่งทีจากนั้นจึงจูงมือเธออกไป ขณะที่กำลังถูกทิมประเคนป้อนนั่นป้อนนี่ให้ เสียงข้อความจากมือถือก็ดังขึ้น จิรัสยาจึงหยิบมันขึ้นมาดู ปรากฎว่าคือข้อความจากชนัญญาที่แนบไฟล์ภาพมาด้วย'ไหนบอกว่าเกลียด อ๊ะๆยังไงน้า

  • เล่ห์รักคนร้อยเล่ห์   จบปัญหา

    ข้อมือน้อยๆยังคงถูกทิมดึงให้เดินตามหลังเขาไปติดๆจนมาถึงด้านข้างของโรงแรมทิมก็พาเธอขึ้นมานั่งบนรถของทางโรงแรมที่จอดรออยู่ ก่อนจะบอกให้คนขับมุ่งหน้าตรงไปยังวิลล่าส่วนตัวของเขา"ต่อไปนี้จีไม่ต้องไปทำงานที่นั่นอีกแล้วนะ""นี่คุณไล่จีออกหรอคะ" จิรัสยาหน้าเครียด"ใช่ ผมไล่จีออกจากการเป็นพนักงานของทางโรงแรม""ใจร้าย ไม่มีเหตุผล ทั้งๆที่ผู้หญิงของคุณเป็นคนมาหาเรื่องจีก่อนแท้ๆ แต่คุณกลับคิดว่าจีเป็นคนผิด นี่มันครั้งที่สองแล้วนะคะที่ผู้หญิงของคุณทำจีเดือดร้อนจนถึงกับต้องออกจากงาน" จิรัสยายังคงต่อว่าออกมาปาวๆยาวเหยียดอย่างอดไม่ได้ เธอทั้งโกรธ เสียใจและน้อยใจที่ชีวิตตั้งแต่เจอเขามามีแต่เรื่องวุ่นวายไม่จบไม่สิ้นพอจังหวะที่รถจอดจิรัสยาก็เปิดประตูก้าวลงไปทันที ขาเรียวเดินตรงเข้ามาในวิลล่าหรูอย่างลืมตัวก่อนจะเปิดประตูเข้าไปราวกับว่าตัวเองนั้นคุ้นเคยกับสถานที่แห่งนี้ดี"จี" ทิมเดินตามเข้ามาแล้วหยุดเรียก พอได้สติและเห็นว่าตอนนี้ตัวเองอยู่ที่ไหนจิรัสยาก็ได้แต่อึกอัก"ขอโทษค่ะจีลืมตัวจนถือวิสาสะเดินเข้ามาในที่ส่วนตัวของคุณ" ใบหน้างามก้มลงน้อยๆและไม่ยอมเงยหน้าขึ้นมาสบตา"ผมไม่ได้ว่าอะไร จีสามารถไปที่ไหนก

  • เล่ห์รักคนร้อยเล่ห์   หาย

    ช่วงนี้จิรัสยาทำงานแบบไม่ค่อยจะมีสมาธิเท่าไหร่หนึ่งอาทิตย์ผ่านไปหลังจากพาเธอกลับมาจากเกาะส่วนตัวแล้วจิรัสยาก็ไม่ได้เจอหน้าทิมอีกเลย มีแค่เพียงข้อความที่เขามักจะส่งมาหาเธออยู่เสมอๆ แต่นั่นก็ทำเอาจิรัสยาอดนอยด์ขึ้นมาไม่ได้ว่าเธอก็เป็นเพียงแค่ผู้หญิงหน้าโง่คนหนึ่งที่ถูกทิมหลอกให้รักนึกแล้วก็ได้แต่สมน้ำหน้าตัวเอง เกลียดดีนักพวกผู้ชายเจ้าชู้ แล้วในที่สุดเธอก็พลาดท่าเสียทีให้กับผู้ชายเจ้าชู้จนได้ ดั่งคำโบราณที่ว่า 'เกลียดอะไร ก็มักจะได้อย่างนั้น' ยิ่งคิดก็ยิ่งสับสนกับสถานการณ์ที่เป็นอยู่ แต่ก็ยังพยายามปลอบใจตัวเองเอาไว้ ว่าถึงแม้ว่าหัวใจเธอกำลังรู้สึกไม่โอเค แต่อย่างน้อยในตอนนี้เธอก็ได้สิ่งที่ต้องการกลับคืนมา บ้านดารารัตน์ถูกโอนให้เป็นชื่อของเธอเรียบร้อยแล้ว นั่นทำให้มารดาของเธอดีใจอย่างมากที่ได้มันกลับคืนมา "ในที่สุดแม่ก็ได้บ้านคืนมา จีหนูทำได้ยังไงกันลูก""จีทำได้ทุกอย่างเพื่อแม่ค่ะ ทุกอย่าง"ทิมหายหน้าหายตาไปหนึ่งอาทิตย์เต็มๆ และเมื่อวันสองวันมานี้ก็เริ่มมีข่าวลืออักษรย่อออกมาให้เห็นตามแหล่งหน้าสื่อออนไลน์ติดๆกัน'ท่าทางจะไม่ได้เห็นงานหมั้นระดับช้างเนื่องจาก ไฮโซ ท ปฏิเสธแอบสะบั้นรักว่

  • เล่ห์รักคนร้อยเล่ห์   หนักใจ

    แม้ว่าเเวลาจะผ่านไปแล้วแต่จิรัสยายังคงนิ่งเงียบและหนักใจกับคำถามที่ทิมยังคงรอฟังคำตอบ หลังจากที่พาเธอเดินทัวร์จนเกือบจะทั่วฟาร์มแล้ว ตอนใกล้จะกลับจู่ๆทิมก็ถามคำถามที่เธอไม่คิดว่าจะได้ยินจากปากเขาออกมา เเละเธอยังไม่ได้ตอบจนกระทั่งเขาพาเดินกลับมาจนถึงที่พักทิมต้องการขอคบกับเธอ เขาบอกแบบนั้น แต่เขากำลังลืมอะไรหรือเปล่าว่าเขาว่าสถานะของเขาตอนนี้นั้นคือคนที่กำลังจะหมั้น "อ้าวนาย มาตั้งแต่เมื่อไหร่กันคะเนี่ย ป้าไม่เห็นรู้เลย" หญิงสูงวัยอีกคนหนึ่งที่กำลังเดินขึ้นมาจากชานระเบียงร้องทักขึ้น"มาถึงเมื่อตอนสายๆนี่เองครับป้าจวน""จีครับ นี่ป้าจวนเป็นแม่บ้านที่คอยดูแลที่นี่ แล้วก็เป็นภรรยาของลุงรงค์ที่จีไปเจอมาเมื่อสักครู่" จิรัสยายกมือขึ้นไหว้หญิงสูงวัยตรงหน้า ทำเอาหญิงสูงวัยยกมือขึ้นรับไหว้แทบไม่ทัน"อ้าวแล้วนี่คุณทิม พาใครมาด้วยล่ะคะเนี่ย""ผมพา 'ว่าที่' นายหญิงของที่นี่มาดูกิจการน่ะครับ" ทิมพูดยิ้มๆก่อนจะหันมามองเธออีกแล้ว"ว๊าย ตายแล้ว นี่นายกำลังจะมีนายหญิงแล้วจริงๆหรอคะเนี่ย โอ๊ยป้าจะเป็นลม" พอเห็นว่าหญิงสูงวัยตกใจจนต้องยกมือขึ้นมาทาบจับที่หน้าอกคล้ายจะเป็นลม จิรัสยาก็รีบวิ่งเข้าไปช่วยพยุ

บทอื่นๆ
สำรวจและอ่านนวนิยายดีๆ ได้ฟรี
เข้าถึงนวนิยายดีๆ จำนวนมากได้ฟรีบนแอป GoodNovel ดาวน์โหลดหนังสือที่คุณชอบและอ่านได้ทุกที่ทุกเวลา
อ่านหนังสือฟรีบนแอป
สแกนรหัสเพื่ออ่านบนแอป
DMCA.com Protection Status