เมื่อครูสาวเดินทางกลับหน้าตายิ้มแย้ม สุภาพเรียบร้อยตามปกติ พ่อของโอ๊คแวะไปดูลูกชาย นอนหลับหงายผึงอยู่บนเตียง แค่จ้างครูสาวสอนพิเศษให้ลูกชาย ถึงกับนอนหงายราวกับใช้เรี่ยวแรงมากกว่าปกติ
ผู้เป็นพ่อเคาะประตูปลุกให้ลูกชายตื่นมาคุยกันสักระยะหนึ่ง
“ครูสอนพิเศษ ทำให้แกเครียดหรือเปล่า?” บิดาเด็กหนุ่มถามด้วยความเป็นห่วง และก็สงสัยในคราวเดียว
“แรกๆ ก็เครียดครับ หลังๆ ก็โอเค สบายดีครับ” โอ๊คพยายามตอบบ่ายเบียง ไม่อยากให้พ่อรู้ว่าเขาวางยาได้เสียกับครูสาว จนครูสอนพิเศษเป็นฝ่ายทำให้เขาเสียเองอย่างเต็มใจ
“ถ้ามีอะไรไม่สบายใจก็บอกพ่อได้นะ เผื่อแกอยากจะเปลี่ยนครู”
“ไม่เลยครับ ครูลาเต้ เป็นผู้หญิงที่น่ารัก สอนเข้าใจง่าย” โอ๊คต่อท้ายในใจเขาอีกว่า -เอาก็ง่าย แถมเสร็จทุกครั้ง ที่ได้เสียกันอีกด้วย-
“ถ้างั้นลงไปกินข้าวเย็นด้วยกันนะ แม่ทำของอร่อยๆ ไว้ให้แกแน่ะ” พ่อเขารู้สึกว่า กลิ่นตัวของลูกชายเปลี่ยนไป ราวกับว่าไปทำอะไรที่ออกกำลังกาย หรือว่าเพราะสอนใกล้ชิดกันมากถึงมีกลิ่นกายของครูสาวลาเต้ด้วย
******
วันถัดมา โอ๊คยังคงเดินทางไปเรียนตามปกติ ซึ่งแม่ของเด็กหนุ่มมีเรื่องสำคัญที่จะต้องไปทำงานตจว.เพียงลำพัง จึงปล่อยให้ผู้เป็นสามีเฝ้าบ้าน และพักผ่อนไปในตัว
อยู่ดีๆ คนเป็นพ่อรู้สึกนึกถึงเรื่องลูกชาย พลางแปลกใจเล็กน้อย จึงได้แอบเข้าไปในห้องลูกชายตอนเขาไปเรียนตามปกติ... เปิดประตูห้องพลางสังเกต และมองดูรอบๆ ห้องก็ปกติ จึงได้ทำการแอบเปิดลิ้นชักและสำรวจตามชั้นหนังสือภายในห้องลูกชายโดยไม่ได้ใครสักคำ
ครั้นไปดูในห้องน้ำส่วนตัว เขาก็พบกับอุปกรณ์ทำความสะอาดแบบพิถีพิถัน จึงได้ลองเปิดตู้กระจกสำหรับล้างหน้าแปรงฟัน ดวงตาของคนเป็นพ่อรู้สึกตกตะลึงเมื่อได้พบกับของชิ้นหนึ่ง ซึ่งลูกชายวัยเขาไม่น่าจะหยิบมาใช้ได้เลย
เพราะมันเป็น ถุงยางอนามัย สำหรับเอาไว้ร่วมเพศกับฝ่ายตรงข้ามเท่านั้น เขาจึงริบเอาไว้และต่อสายมือถือหาครูสอนพิเศษทันที
“คุณครูครับ วันนี้ได้โปรดมาสอนโอ๊คเร็วๆ หน่อยนะครับ”
“อ่อ.. ค่ะ ถ้างั้นฉันจะได้ลางานออกมาเร็วก่อนกำหนดนะคะ” ครูสอนพิเศษ กำลังวุ่นวายกับตัวเลขในตลาดหุ้น ซึ่งชุดเสื้อเชิ้ตขาวรัดรูปเน้นหน้าอกกลม กับกระโปรงสั้นเซ็กซี่ ทำให้ชายหนุ่มภายในห้องนั้น ค่อนข้างไม่ได้สมาธิ และเสียโอกาสหลายครั้งสำหรับการเคาะกระดาน
“ขอบคุณครับ” พ่อของเด็กหนุ่มแค่อยากจะคุยด้วยเท่านั้น แค่เรื่องสำคัญสำหรับลูกชาย เพราะเขาคงไม่อยากให้ลูกชายเขาได้กับผู้หญิงที่มีอายุมากกว่า แถมเป็นครูสอนพิเศษ ความกังวลใจเรื่องนี้ ทำให้คนเป็นพ่อต้องขอเจอครูสาวเป็นการส่วนตัว
******
ครูสาวสอนพิเศษ เดินทางมาอย่างเร่งด่วน เนื่องจากพ่อของโอ๊คโทรไปขอให้มาเร็วกว่ากำหนด เธอเองก็รีบมาโดยไม่ได้ถามรายละเอียดอะไรมากมาย เพราะคิดว่าโอ๊คคงจะเลิกเรียนเร็ว และเธอก็อยากจะกินเด็กหนุ่มอร่อยๆ อย่างโอ๊คอีก
เมื่อกริ่งประตูบ้านดังขึ้น ผู้มาเปิดบ้านคือบิดาของเด็กหนุ่ม เธอจึงยิ้มแย้มเดินเข้าไปในบ้านโดยไม่ได้เอะใจอะไร แต่เมื่อเธอนั่งลงภายในบ้าน พบว่าอยู่กับพ่อของโอ๊คตามลำพัง โดยที่โอ๊คยังไม่เลิกเรียนกลับมาถึงบ้าน
“แล้วเรื่องสำคัญที่ให้รีบมา เพราะว่า...” ครูสาวสอนพิเศษเริ่มจะกังวลใจตอนอยู่กับพ่อของเด็กหนุ่มตามลำพังยามนี้ในห้องรับแขก...
“คือ... ผมพบสิ่งนี้ในห้องน้ำภายในห้องส่วนตัวเขา ไม่ทราบว่าครูรู้หรือเปล่าว่าเขากำลังใช้มันอยู่...” เขาโยนมันออกมาลงบนโต๊ะรับแขก ซึ่งปรากฏต่อหน้าครูสาว เธอนั่งกำมือบีบเกร็งแน่น รู้สึกว่าเขาอาจจะรู้เรื่องเธอกับโอ๊คเสียแล้ว
“เอ่อ..” ครูสาวขบเม้มริมฝีปาก สีหน้าค่อนข้างกังวล เริ่มขมวดคิ้วสวยเข้าหากัน เริ่มจะไม่กล้าสบตากับพ่อของเด็กหนุ่ม เธออาจจะถูกเขาตำหนิหนักมาก ที่ไม่ได้ทำหน้าที่สอนพิเศษ และเขาคงคิดเลยเถิดไปแล้วว่า เธอฟันลูกชายเขาไป
“ถ้าครูจะอารมณ์เปลี่ยวขนาดนี้ บอกผมก็ได้... โอ๊คมันยังเด็กอยู่ อนาคตมันยังอีกไกล ปล่อยให้เขาได้กับเด็กสาวที่อายุน้อยดีกว่านะครับ แต่สำหรับครู... บอกผมได้เสมอนะ แม้กระทั่งตอนนี้...” พ่อของเด็กหนุ่มพูดจากใจว่า เขาเองก็อารมณ์เปล่าเปลี่ยวไม่แพ้เธอ เนื่องจากทำแต่งาน จนภรรยาไม่มีเวลาพักผ่อน และไม่ยอมทำการบ้านร่วมกับเขา...
“อ้าว... แล้วเรื่องนี้... มันยังไงกันแน่คะ?” ครูสาวเริ่มจะวิตกเล็กน้อย เนื่องจากว่า เธอได้เสียกับโอ๊คแล้ว มาครานี้อยู๋กับพ่อเขาตามลำพัง ซึ่งดูจากสีหน้าค่อนข้างจะจริงจังกับคำพูดเมื่อสักครู่...
“ผมอยากจะเชิญครูมาด้วยกันกับผมหน่อยครับ ช่วยตามมาด้วยกันหน่อยนะครับ” พ่อของโอ๊คลุกจากที่นั่งโซฟา เพื่อยื่นมือให้ครูสาวจับตอบรับ เมื่อเขาเชื่อเชิญ...
“เราจะไปไหนกันคะ?” ครูสาวเริ่มจะสงสัย และไม่แน่ใจแล้วว่า พ่อของโอ๊คกำลังจะพาเธอไปไหน นึกอยากจะหนีออกจากบ้าน คงจะทำไม่ได้เสียแล้ว เมื่อแขนซ้ายของเขาโอบรอบกาย ดึงร่างเธอไปด้วยกันกับเขา เพื่อขึ้นชั้นสอง...
ภายในบ้านเงียบสงบโดยไม่มีเสียงอะไรเล็ดลอดออกมา มีแต่เครื่องคอนดิชั่นกำลังทำระบายความร้อน เพราะเปิดแอร์ทำความเย็นเฉียบ แต่หน้าต่างห้องมีแรงสั่นสะเทือนจากแรงกระแทกอะไรบางอย่าง ทำให้มันมีเสียงแปลกๆ จากการกระทบของตัวกำแพง และวงกบหน้าต่าง ดังสนั่นเป็นระยะ...
******
โอ๊คเดินทางกลับมาบ้าน พลางกดแชทมือถือ เพื่อบอกครูลาเต้ว่า วันนี้เขามาถึงบ้านและอยากให้เธอมาสอนพิเศษเหมือนเดิม พร้อมรางวัลทำการบ้าน เขายิ้มแย้มอย่างเป็นสุข เมื่อจะได้สวมกอดครูสาวอีกครั้ง...
เด็กหนุ่มเดินทางกลับมาถึงบ้าน พบรองเท้าของพ่อและครูสาวลาเต้ อยู่แค่สองคู่ แววตาเด็กหนุ่มเริ่มจะสั่นเป็นประกาย เมื่อใจคอเขารู้สึกไม่ดีเมื่อภายในบ้านเงียบกริบ เขาไม่พบร่างของครูสาวลาเต้ และพ่อของเขาในเวลานี้
“พ่อ... ครูครับ... อยู่ไหนกันครับ?” เด็กหนุ่มวิ่งไปทั่วบ้าน เพื่อตามหาพวกเขา ชั้นล่างไม่พบใครเลย มันเริ่มจะทำให้ใจคอของเด็กหนุ่มรู้สึกไม่ค่อยดีเสียแล้ว
“หวังว่า... คงไม่ใช่แบบนั้นหรอกนะ” โอ๊ครู้สึกใจคอไม่ดีขึ้นเรื่อยๆ เมื่อเขาเริ่มเดินขึ้นบันไดไปชั้นบน เพื่อไปเปิดประตูห้องของตัวเอง ไม่พบร่างของครูสาวลาเต้รอเขาอยู่ นั้นอาจหมายถึงว่า... บางทีครูสาวอาจจะอยู่กับพ่อเขาตามลำพัง...
เมื่อประตูห้องนอนของบิดาเปิดกว้าง เขาพบร่างของครูสาวกำลังนั่งขย่มบนตัวพ่อเขา ซึ่งร่างอันสวยงามกำลังเปลือยกายอยู่ เธอกำลังร้องเสียงหลงเสียวซ่าน ยามเมื่ออยู่กับโอ๊คไม่มีผิด ศีรษะของบิดาโผล่ขึ้นมา พบว่าลูกชายเดินทางกลับมาถึงบ้านแล้ว
“แกกลับมาแล้วรึ ปิดประตูสิ พ่อกำลังคุยกับครูแกอยู่ แกอย่าเสียมารยาทรบกวนพ่อได้มั๊ย?” น้ำเสียงเขาค่อนข้างหงุดหงิดเมื่อลูกชายกลับมาถึงบ้าน โดยเขาไม่ได้ยินเสียง แต่ครูสาวยกแขนขึ้นมาปิดอก และหันกายครึ่งบนกลับมา สีหน้าเธอตื่นตระหนกว่า โอ๊คกลับมาเห็นเธอในสภาพนี้...
“เอ่อ... ครับ” โอ๊คปิดประตูตามสั่ง รู้สึกเสียใจที่พบว่าพ่อเอาครูสาวของเขาไปฟันลับหลังกันแบบนี้ นึกอยากจะฟ้องแม่ แต่ก็ทำไม่ได้ ไม่เช่นนั้นครูลาเต้อาจจะถูกแม่ตบตี และฟ้องตำรวจก็เป็นได้
******
หลังจากนางสร้อยเงินเดินทางกลับมาถึงบ้าน พบเห็นว่าลูกสาวอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า นั่งเย็บปักถักร้อยอยู่ภายในห้องขอตัวเอง โดยไม่ออกมาด้านนอกตามที่ตนสั่ง นางสร้อยเงินแวะไปเยี่ยมนายปวรุตม์เสียหน่อยว่ากำลังทำงานอยู่หรือเปล่าพบเห็นว่าชายหนุ่มดังกล่าว กำลังนั่งปอกเปลือกมะพร้าว และกำลังผ่าฟืนตามสั่ง เพื่อเป็นเชื้อเพลิงให้นางสร้อยเงิน ทำอาหารมื้อเย็นและเช้าวันถัดไป“ทำงานอยู่รึ ระวังมีดบาดนะ”“ครับ ผมทำงานใกล้จะเสร็จแล้วครับ” ปวรุตม์ยิ้มแย้มก่อนจะตั้งใจทำงานต่อไป แววตาของนางสร้อยเงินมองชายหนุ่มอย่างไม่ไว้ใจ ระหว่างที่ไม่อยู่นางน่าจะพากลิ่นจันทร์ไปด้วย แต่อยากให้ลูกสาวประหลาดใจ เมื่ออีกไม่กี่วันบิดาของเธอจะกลับมาวันเวลาผ่านไปราวอาทิตย์หนึ่ง ปรากฏร่างของชายหนุ่มสูงวัย เดินทางมาถึงบ้านของนางสร้องเงิน ปวรุตม์กำลังขุดดินปลูกต้นไม้อยู่ข้างบ่อน้ำ เขาถอดเสื้อสวมผ้าถุงสีทึบเพียงชิ้นเดียว ปวรุตม์พบเห็นร่างของชายดูดีมีภูมิฐาน เขารู้สึกกลัวขึ้นมาในทันใด หน้าตาก็คล้ายๆ กับกลิ่นจันทร์“ไอ้หนุ่ม... เอ็งเป็นใครมาจากไหน มาอยู่บ้านข้าวะ?” แววตาที่ดุดันมองมายังชายหนุ่มอย่างไม่ไว้ใจ“สวัสดีครับ ผมชื่อ ปวรุตม์ คุณส
หลังจากนั้นเป็นต้นมา... ปวรุตม์จึงเปลี่ยนเสื้อผ้า ทำตัวกลมกลืนกับคนที่บ้านของกลิ่นจันทร์ ช่วยเหลืองานบ้าน และงานสวน ทำให้สร้อยเงินรู้สึกพอใจว่า ชายแปลกหน้าจากกรุงเทพฯ ซึ่งหาบ้านยายแสงดาวไม่เจอ กลายเป็นคนงานคนสวนไปโดยปริยายชายหนุ่มอาศัยอยู่ในเรือนรับรองเล็กๆ อีกแห่งของเขตบ้าน เพราะนางสร้อยเงินไม่ยอมให้อยู่ในบ้านเดียวกับลูกสาว หวังว่าจะไหว้วานผู้ใหญ่บ้าน ช่วยเขียนจดหมายไปบอกสามีในเมืองว่า ช่วยแวะกลับมาบ้าน เรื่องไอ้หนุ่มกรุงเทพฯ มาอาศัยอยู่ในบ้าน“แม่เดินทางปลอดภัย โชคดีนะจ๊ะ” หลังจากที่แอบลักลอบได้เสียกับปวรุตม์ เธอระมัดระวังตัวมิให้มารดารู้ว่า ลูกเสียสาวไปแล้วกับชายแปลกหน้า แต่เขาทำให้กลิ่นจันทร์มีความสุขยามเมื่อได้สวมกอด และบางสิ่งที่ทำให้เธอหลงใหล“แม่จะรีบไปรีบกลับนะ อยู่ดูแลบ้านดีๆ ล่ะ” นางสร้อยเงิน ใช้แรงงานทาสขับเกวียนไปส่งนางที่บ้านผู้ใหญ่ หวังจะขอให้ผู้มีความรู้เขียนจดหมายส่งไปให้สามีทราบเรื่องที่บ้านทีหลังจากนั้นเมื่อไม่มีใครอยู่เป็นเพื่อน กลิ่นจันทร์จึงเดินไปที่เรือนรับรองของปวรุตม์ เพื่อขอมีอะไรด้วยกันเพราะความคิดถึงมากมาย...ชายหนุ่มกำลังรอเวลานี้ที่จะได้อยู่กับกลิ่นจันท
เรือนกายหญิงสาวยืนพิงหลังต้นไม้ใหญ่ บดบังเรือนร่าของเธอและปวรุตม์ให้พ้นสายตาใครอื่น สองแขนหญิงสาวซึ่งกันเอาไว้ระหว่างอกเขาและกายบางได้ลดลง แขนบางทั้งสองโอบกอดตอบรับชายหนุ่มเบื้องหน้าทำให้ปวรุตม์ดีใจเหลือเกินเมื่อเธอยินยอมเขาแล้ว มือของชายหนุ่มทั้งสองจึงทำงานปลดตะขอกางเกง ทำให้แววตาหญิงสาวตกใจว่า นี่เขาจะแก้ผ้าทำไมกันนะ...“ปวรุตม์ คุณจะทำอะไรรึ?” เธอไม่เข้าใจว่า เขากำลังทำอะไรแปลกๆ ออกมา หลังจากบอกรักเธอ ต้องแก้ผ้าด้วยรึ?“ผมอยากได้คุณ ปลดผ้าถุงสิ” เขาบอกให้เธอทำบ้าง หญิงสาวยังรู้สึกสับสนว่า ทำไม แต่ถ้าลองดูก็อาจจะคลายความสงสัยได้บ้างเพียงช่วงล่างเปล่าเปลือยปวรุตม์ไม่เห็นมีที่ร่วมรักใดได้ คิดเสียว่าคงต้องเลือกท่ายืนนอกสถานที่ในป่าลับเช่นนี้เขาโอบอุ้มเธอเอาไว้ใต้สองแขน ทำให้กายบางหญิงสาวลอยสูง ปลายเท้าไม่แตะพื้นและช่วงต้นขาของเธอต้องกางออก เพราะเขาดึงร่างบางเข้าหาชายหนุ่ม เรือนหน้าหญิงสาวตกใจและหน้าแดงก่ำ เธอรู้สึกอายจริงๆ“อย่าตกใจนะ กลิ่นจันทร์... ผมจะทำให้คุณรู้สึกดีเอง” ชายหนุ่มพยายามกระซิบข้างหู มิให้เธอตกใจดิ้นหลุดจากแขนเขา เธอกลัวจนตัวสั่น ระหว่างถูกดึงเข้าหาร่างชายหนุ่ม ต้นข
หลังจากเขาแนะนำตัวเองกับแม่ของกลิ่นจันทร์ เธอชื่อสร้อยเงิน กำลังทำอาหารกับทาสสองคน สีหน้าของเธอไม่ค่อยไว้ใจที่มีผู้ชายแปลกหน้ามาคุยกับลูกสาว“แม่ อย่าไปว่าเขาสิ เขาคงหลงทางมาถึงบ้าน ถามหายายแสงดาว แม่พอจะรู้จักคุณยายแสงดาวไหม” กลิ่นจันทร์ถามด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม คิดว่าหากช่วยเหลือเขาไปแล้ว เธอกับแม่จะได้บุญ และเขาคงจะไปทำธุระเรื่องครอบครัวได้เสียที“โอ๊ย...อยู่มาตั้งนาน ไม่เคยได้ยินยายชื่อแสงดาวอะไรนั้นเลยนะ พ่อหนุ่มมาจากกรุงเทพฯ ลองไปถามญาติตัวเองใหม่เถอะ... กลับไปได้แล้ว ลูกสาวฉันจะเสียชื่อหมด” นางสร้อยเงินตอบปัด จึงอยากให้ทาสพาเขาออกจากเรือน“ไม่เป็นไรจ้าแม่... ให้ทาสช่วยแม่ทำอาหารเถอะ ฉันจะไปส่งเขาเองจ๊ะ” กลิ่นจันทร์รับอาสาเอง เพราะคิดว่าตนคงเป็นเหตุนำพาเรื่องวุ่นวายเข้าบ้าน คิดเสียว่าแนะนำให้เขาไปคุยกับผู้ใหญ่บ้าน เผื่อจะได้รับความช่วยเหลือที่ดีกว่านี้“ขอโทษนะครับ คุณแม่สร้อยเงิน ผมขอตัวกลับก่อนนะครับ” ปวรุตม์รู้สึกเสียใจที่ไม่ได้พบญาติหรือแม่ ทุกคนหายไปไหนหมด อีกทั้งทุกๆ คนที่นี่ใส่ชุดสมัยร.๕ทั้งนั้น เขามาหลงอยู่บ้านใครกันเนี่ย... ชายหนุ่มแอบคิด******กลิ่นจันทร์พาเขาเดินออกจากบร
รุ่งเช้าท่ามกลางเสียงโวกเวกโวยวาย ผู้คนเดินไปมา สลับวิ่งจนพื้นไม้ภายในบ้านสั่นสะเทือน ปวรุตม์รู้สึกว่าถูกรบกวนจากการนอนแสนสบาย จึงลืมตาปรือตื่น หันมองว่าร่างของแม่ข้างๆ หายไป คงจะสมทบกับญาติ ซึ่งกำลังทำอะไรสักอย่าง“เร็วๆ เข้า!!! อุ้มคุณแม่ขึ้นรถ!!!” เสียงของผู้หลักผู้ใหญ่กำลังวุ่นวาย กับการนำร่างของคุณยายซึ่งเริ่มหายใจช้าลง หลับตาโดยไม่มีการตอบสนอง ครอบครัวญาติฝ่ายแม่ตกใจมากพวกเขาพาร่างของคุณยายขึ้นรถ ออกตัวจากบ้านไปอย่างรวดเร็ว รวมไปถึงญาติทุกๆ ต่างคนกลับไปที่รถของตัวเอง ต่างขับรถแห่ไปทีละคันจนหมดบ้าน...เหลือไว้เพียงเขายังยืนงงอยู่ภายในบ้านคนเดียว“ไปกันหมดเลย” ปวรุตม์ไม่อาจจะพูดถามใคร ในช่วงเวลาอันฉุกละหุกได้เลย ว่าเขาควรทำตัวอย่างไร พ่อแม่เขาค่อนข้างวุ่นวายกับการพาร่างของคุณยายขึ้นรถ และรีบพาไปร.พ. ในขณะที่ญาติๆ คนอื่นๆ ต่างแยกย้ายขับรถตามไป“กลิ่นจันทร์ไปกับเขาด้วยหรือเปล่านะ?” ปวรุตม์ยังคงนึกถึงสาวเมื่อคืนนี้ หากไม่อยู่ในพุ่มไม้มืด เขาอาจจะจำหน้าเธอได้ชัดกว่านี้ ตะวันในเช้านี้ทอแสงนวลแผ่วเบา แต่ท้องเขานี่สิ ร้องออกมาอย่างหิวโหย ไม่รู้ว่าตอนนี้จะเหลืออะไรใหเขากินได้บ้าง******ช
ในความเงียบภายในรถยนต์ ระหว่างเดินทางออกมาตจว. นอกเขตเมือง สู่ชนบทในท้องนา ภาพบรรยากาศของตึกราบ้านช่องหายไปจากสายตาของชายหนุ่มคนหนึ่ง ซึ่งเป็นคนหนุ่มสมัยใหม่ อาศัยอยู่ในเมืองเขาจำใจต้องเดินทางมากับพ่อแม่ เพื่อไปบ้านของยายแสงดาวซึ่งอยู่ตจว. เขาเบื่อมากกับการไปอยู่บ้านนอก โบราณ คนแก่หัวเก่าๆ ซึ่งมันไม่มีอะไรน่าสนใจสำหรับเขาเลยปวรุตม์ (ปะ-วะ-รุด) หยิบมือถือสมาร์ทโฟนขึ้นมาเพื่อแชทกับเพื่อน และนัดกันว่ากลับบ้านจากญาติแล้ว จะไปดื่มเหล้าเที่ยวผับ ควงสาวมาฟันให้สนุกแก้เบื่อเสียเลย เขายิ้มเงียบๆ โดยมิให้พ่อซึ่งกำลังขับรถหันมาดุได้อีกแม่ของเขานั่งอยู่หน้ารถ กำลังชี้ทางบอกไปทางคุณยาย คือคุณแม่ของเธอค่อนข้างมีอายุมากแล้ว พวกเขาทั้งครอบครัวถูกเรียกให้มาบ้านญาติตจว. เพื่อให้มารับทราบว่า คุณยายใกล้จะไปสบายดีแล้ว ญาติคนอื่นๆ เรียกพ่อแม่และปวรุตม์ ให้มาดูใจกันครั้งท้าย ก่อนคุณยายจะเสีย“ทำตัวดีๆ นะแกไอ้รุตม์ เดี๋ยวจะไม่ได้รับมรดกกันพอดี” คุณพ่อของเขา เป็นลูกเขยของญาติข้างแม่ ชายหนุ่มอายุราวยี่สิบสองปี ทำตัวสงบเสงี่ยมเจียมตัวเรียบร้อย อย่างน้อยเขาอยากจะกลับเมือง มากกว่านอนค้างอยู่บ้านนอกตจว.แบบนี้