เส้นทางของแฟนเก่า

ตอนที่ 1

1/3

"บ้าฉิบ!"

แฟ้มเอกสารสีดำปลิวว่อนเฉียดหน้าลลินาไปนิดเดียว เธอคิดไม่ถึงว่าจะมีอาวุธลับซ่อนอยู่ในห้องทำงานของเจ้านายหนุ่ม นัยน์เองก็คิดไม่ถึงเช่นกันว่าจะมีคนเปิดประตูเข้ามาในจังหวะประจวบเหมาะ เขาไม่ได้ตั้งใจจะเขวี้ยงแฟ้มเอกสารใส่เธอ เพียงแค่อยากโยนมันไปให้พ้นตาด้วยอารมณ์โกรธ

เมื่อเช้านี้หลังจากเข้ามาในห้องทำงาน เห็นแฟ้มประวัติพนักงานใหม่วางอยู่บนโต๊ะ นัยน์จึงหยิบมาเปิดออกดู ทว่าทันทีที่เห็นรูปถ่ายในใบสมัครที่เขาเซ็นอนุมัติออนไลน์อย่างเร่งรีบเมื่อสามวันก่อนทุกอย่างก็เป็นอย่างที่เห็น...

แฟ้มประวัติปลิวว่อนแบบไม่ต้องพึ่งภาพสโลว์โมชัน

พับผ่าเถอะ! เธอคือคนเดียวกันกับลลินา ผู้หญิงที่เคยอยู่ในความสัมพันธ์อันคลุมเครือกับเขาเมื่อสามปีก่อน การจากลาครั้งนั้นไม่ได้จบสวย ใครบ้างจะไม่เจ็บใจที่จู่ ๆ ถูกทิ้ง ความผิดหวังและความเสียใจครั้งนั้น รอดมาได้จนถึงวันนี้ไม่ตายก็บุญหัวมากแล้ว

"คุณนัยน์"

เธอเอ่ยเรียกชื่อเขาอย่างคนคุ้นเคยดี หญิงสาวหลุบตามองแฟ้มเอกสารที่กองอยู่พื้น ก้มลงเก็บมันขึ้นมาเปิดดู พบว่าในนั้นเป็นแฟ้มประวัติส่วนตัวของเธอ ความทรงจำวันเก่า ๆ ทวนย้อนกลับเป็นฉาก ๆ รู้สึกเจ็บในอกอย่างบอกไม่ถูก

เมื่อก่อนนัยน์ไม่ใช่คนอารมณ์ร้อนหรือชอบทำลายข้าวของ แม้อาจจะมีบางครั้งที่ทะเลาะกันด้วยความไม่เข้าใจ แต่เขาไม่ใช่คนโมโหร้ายแบบนี้แน่นอน เขาเป็นคนอ่อนโยนมีเหตุผล ดูแลเธอดีประดุจเจ้าหญิง ภาพจำของลลินาที่มีต่อเขาเป็นแบบนั้น และเธอก็เชื่อมาตลอดว่าเวลาเปลี่ยนคนไม่ได้เปลี่ยนไปกันทุกคน

...แต่เพิ่งรู้ซึ้งวันนี้ว่าเธอคิดผิด

นั่นมันคือแฟ้มใส่เอกสารพลาสติกแข็งแรงพิเศษนะเพ้ย! หวิดหน้าเสียโฉมแล้วไหมนั่น! แท่งซิลิโคนกลางหน้าเพิ่งจะเข้าที่ได้ไม่นาน สิ่งสำคัญคือของที่เขาโยนทิ้งเหมือนขยะมันคือแฟ้มประวัติส่วนตัวของเธอเอง เธอบรรจงยัดเกียรติบัตรทั้งหลายแหล่ใส่มาในนั้น ต้องโกรธแค้นชิงชังกันขนาดไหนถึงได้ระบายอารมณ์กับสิ่งของแบบนั้นได้ ลลินาเม้มปากเล็กน้อย เดินถือแฟ้มกลับไปวางบนโต๊ะทำงานของเขาดังเดิม ฝ่ายนั้นก็พูดเสียงห้วนขึ้นทันที

"ทำไมถึงเป็นคุณ"

สรรพนามเดิมที่เขาเรียกเธอเมื่อหลายปีก่อนไม่ใช่แบบนี้ แต่วันนี้ฟังดูเปลี่ยนไปเป็นห่างเหิน ซึ่งข้อนี้ลลินาก็พอรับได้ การกลับมาพบกันใหม่เตรียมใจไว้แล้วระดับหนึ่ง รู้ว่าความสัมพันธ์ของเธอและเขาจะต้องยอดแย่ แต่จะทำยังไงได้ในเมื่อกลิ่นเงินมันหอมหวาน ที่ทำงานใหม่แห่งนี้ให้เงินเดือนสูงเป็นสามเท่าจากที่เดิม และเธอก็ไม่เกี่ยงที่จะตอบรับข้อเสนอนี้ เสียอย่างเดียวเพิ่งมาเห็นว่าบอร์ดผู้บริหารมีชื่อเขาแปะอยู่ช้าเกินไป

แต่ไม่เป็นไร เธอจะแสดงให้เห็นเองว่ามืออาชีพเป็นยังไง ดูท่าว่าเขาจะแยกเรื่องงานกับเรื่องส่วนตัวออกจากกันไม่ได้ถึงได้มีอาการหัวเสียอย่างนี้ แต่สำหรับคนอย่างลลินา เธอมั่นใจว่าตัวเองต้องแยกแยะได้แน่นอน...

นัยน์ ชัชวาลเกียรติ์ ตำแหน่งรองประธานผู้บริหาร ตอนที่อยู่ด้วยกันลลินาพอจะรู้ว่าบ้านเขารวยมาก แต่ไม่เคยรู้มาก่อนว่าทำธุรกิจอะไรบ้าง บริษัทที่เธอยืนอยู่ตอนนี้มีชื่อว่า มีดีจริง กรุ๊ป ดำเนินกิจการเกี่ยวกับการขนส่งสินค้าทางเรือ มีท่าเรือขนาดใหญ่ในเครือชัชวาลเกียรติ์ถึงสองแห่ง ตั้งอยู่ในจังหวัดหนึ่งติดทะเลของประเทศไทย

"ถามว่าทำไมถึงเป็นคุณ"

"เป็นหนู...เป็นฉันแล้วมันยังไงคะ"

"ถ้าเป็นคุณ ผมจะไม่เอาไง ลาออกไปซะ ผมจ้างคุณออก"

"ไม่ออกค่ะ"

เขากัดฟันกรอด ย่างสามขุมเข้าหา คิ้วดำหนาขมวดเป็นปมยุ่งเหยิง

"ทำไมถึงไม่ออก"

ออกแล้วจะเอาอะไรกิน...

ไอ้เงินเก็บที่สะสมมาเพิ่งเอาไปทำสัญญาซื้อคอนโดเมื่อเดือนก่อน ส่วนหนึ่งก็รวบรวมไว้รอใช้หนี้เขานั่นแหละ เมื่อสามปีก่อนเขาคือพ่อบุญทุ่มตัวยง พอเดินจากเขามาแล้วลลินาไม่เคยคิดจะเอาเงินเขาฟรี ๆ เธอยังมีความมุ่งมั่นอยากหาคืนเขาทุกบาททุกสตางค์ และตอนนี้ก็เก็บจวนจะครบจำนวนนั้นแล้ว

ตลอดสามปีที่ห่างหายจากนัยน์ ลลินาเพียรพยายามทำงานอย่างหนัก ทั้งทำงานและเรียนป.โทไปด้วยจนประสบความสำเร็จมีหน้าที่การงานและเงินเดือนที่ดี นอกจากมีดีเรื่องหน้าตาเธอยังเป็นผู้หญิงที่ทำงานเก่ง สามารถจัดการทุกอย่างได้หมดจด สื่อสารได้หลายภาษา และสามารถดีลลูกค้าสำคัญปิดจบเด็ดขาดทุกราย

นี่คือข้อดีที่ทำให้ผู้หญิงดูมีคุณค่า ลลินาเชื่ออย่างนี้มาตลอด หลังจากชีวิตพลิกผันจนต้องโบกมือลานัยน์ เธอก็ทุ่มเทอย่างหนักเพื่อให้ชีวิตดีขึ้น จนวันนี้มองย้อนกลับไปพบว่าตัวเองมาได้ไกลมาก

ลลินาไม่เสียดาย...

ขอแค่มีชีวิตอยู่อย่างสุขสบายมีเงินใช้ก็ไม่อาวรณ์ ชีวิตของเธอมันดีกว่าเมื่อก่อนมาก ไม่ต้องหนีพ่อเลี้ยงชั่วช้าสารเลวหัวซุกหัวซุน ไม่ต้องอาศัยอยู่ในเพิงคับแคบ มีชีวิตอยู่เพื่อผลาญเงินที่ตัวเองหามาได้ก็สนุกดี ยิ่งหามายากมากเท่าไหร่ตอนใช้สอยมันยิ่งทำให้บันเทิงมากเท่านั้น

"ถ้าอยากให้ลาออกจ่ายมาสิบล้านค่ะ  ซื้อความสบายใจไงคะ"