ตอนที่ 5
1/3
เอาจริงดิ! อยากเอาคืนกันจริงดิ
ลลินาหันขวบมามองเขาตาเขียว ทางนั้นไม่รู้สึกรู้สาอะไรยัดขนมปังเข้าปากหน้าตาเฉย หลังจากกินขนมปังหมดชิ้นนัยน์ก็หยิบเอาผ้าขนหนูอีกผืนเดินหายเข้าไปในห้องน้ำ
ลลินานั่งใช้มือถือเช็กสภาพอากาศอยู่บนเตียง ขณะนี้เป็นเวลาสามทุ่มแล้ว เสียงฝนข้างนอกยังโปรยปรายไม่หยุด ลองคิดเล่น ๆ ว่าถ้าที่นี่เป็นในเมืองน้ำก็อาจจะท่วมสูงแล้วก็ได้ โชคดีที่อยู่ไกลตัวจังหวัดมากหน่อย เธอคิดถึงวันพรุ่งนี้ที่ยังมาไม่ถึงกลัวว่าวันรุ่งขึ้นจะยังไม่สามารถกลับเข้าเมืองได้ ในขณะที่กำลังเขี่ยมือถือไปเรื่อยก็ได้มีสายโทร.เข้ามา เป็นเบอร์โทรที่ไม่ได้เมมชื่อเอาไว้
"ฮัลโหล"
"คุณนีล มัดเองนะ"
"ว่าไงคะคุณมัด"
"ก่อนออกจากบริษัทมัดยังเห็นรถคุณนีลจอดอยู่ คุณนีลกับพี่นัยน์กลับมาถึงรึยังคะ"
"...เ
ตอนที่ 51/3เอาจริงดิ! อยากเอาคืนกันจริงดิลลินาหันขวบมามองเขาตาเขียว ทางนั้นไม่รู้สึกรู้สาอะไรยัดขนมปังเข้าปากหน้าตาเฉย หลังจากกินขนมปังหมดชิ้นนัยน์ก็หยิบเอาผ้าขนหนูอีกผืนเดินหายเข้าไปในห้องน้ำลลินานั่งใช้มือถือเช็กสภาพอากาศอยู่บนเตียง ขณะนี้เป็นเวลาสามทุ่มแล้ว เสียงฝนข้างนอกยังโปรยปรายไม่หยุด ลองคิดเล่น ๆ ว่าถ้าที่นี่เป็นในเมืองน้ำก็อาจจะท่วมสูงแล้วก็ได้ โชคดีที่อยู่ไกลตัวจังหวัดมากหน่อย เธอคิดถึงวันพรุ่งนี้ที่ยังมาไม่ถึงกลัวว่าวันรุ่งขึ้นจะยังไม่สามารถกลับเข้าเมืองได้ ในขณะที่กำลังเขี่ยมือถือไปเรื่อยก็ได้มีสายโทร.เข้ามา เป็นเบอร์โทรที่ไม่ได้เมมชื่อเอาไว้"ฮัลโหล""คุณนีล มัดเองนะ""ว่าไงคะคุณมัด""ก่อนออกจากบริษัทมัดยังเห็นรถคุณนีลจอดอยู่ คุณนีลกับพี่นัยน์กลับมาถึงรึยังคะ""...เ
ตอนที่ 43/3เธอเบิกตาโตอ้าปากค้าง คิดไม่ถึงว่าเขาจะพูดแบบนั้นออกมาได้ หรือว่าเขาจะอยากกลั่นแกล้งให้เธออับอายกันแน่ ไม่เช่นนั้นก็คงอยากขู่ให้เธอกลัว"ได้ค่ะ เดี๋ยวป้าจะจัดเตรียมมาให้ ไปค่ะป้าจะพาไปดูห้อง"ว่าแล้วเจ้าของรีสอร์ทก็เดินนำหน้าไป ลลินาเดินรั้งท้ายสุด ตลอดทางเดินก็เอาแต่คิดว่าจะเกิดอะไรขึ้นต่อจากนี้กันแน่ กระทั่งมาถึงหน้าห้องหนึ่ง เจ้าของรีสอร์ทไขกุญแจเปิดให้ ข้างในเป็นเตียงเดี่ยวมีตู้เสื้อผ้าหนึ่งหลัง กระติกน้ำร้อน และตู้เย็นขนาดเล็ก นอกจากนั้นยังมีผ้าขนหนูและสบู่แชมพูครบครัน นัยน์เดินเข้าไปสำรวจข้างในก่อน แล้วนั่งนงบนเตียงตบลงบนที่นอนนุ่มจนเกิดเสียงดังปุๆ หลาย ๆ ครั้งเพื่อทดสอบความนุ่มความเด้ง ซึ่งแน่นอนว่าย่อมเทียบไม่ได้กับชุดเครื่องนอนบนคอนโดหรูของเขา ลลินาอายจนต้องหันหน้าหลบสายตาเจ้าของรีสอร์ทที่มองมาทางเธอแล้วอมยิ้ม"เข้ามาสิ ยืนอยู่ตรงนั้นทำไมล่ะ"เขาเห็นเธอยังยืนอยู่หน้าประตูก็แกล้งทำเป็นร้องเรี
ตอนที่ 42/3"หัวไวดีนี่"เขาพูดขึ้นหลังจากขอตัวลาอาทิตย์แล้ว ลลินาเอียงคอมาทางเขา เธอรู้สึกว่าตัวเองยังไม่ได้ทำอะไรก็ถูกเขาแขวะเสียแล้ว แต่ถึงอย่างนั้นก็ยังยิ้มร่าอย่างไม่ถือสา"ไม่ใช่การประจบนะคะ ฉันแค่พูดและแสดงออกในสิ่งที่เขาชอบ แค่ทำให้เห็นว่าเราใส่ใจสิ่งเล็ก ๆ น้อย ๆ ของเขาก็เท่านั้น"หลังจากวันนี้คงต้องกลับไปรอฟังผลที่บริษัทประมาณสามถึงสี่วัน อาทิตย์บอกไว้ว่าหากเขาตัดสินใจได้แล้วว่าจะต่อสัญญาหรือไม่ต่อสัญญาจะเป็นฝ่ายโทร.บอก นัยน์ก็ไม่ได้แสดงออกว่าเร่งรัดเกินไป เพราะเห็นลลินาเข้าถูกทางจึงปล่อยให้ทุกอย่างไหลไปตามสถานการณ์"เรากลับเลยใช่มั้ยคะ""ครับ"ตอนนี้เป็นเวลาเวลาห้าโมงเย็น กว่าจะขับรถกลับเข้าเมืองน่าจะกินเวลาประมาณสองชั่วโมงกว่า ๆ ทว่าพอขับออกมาจากบ้านสวนของอาทิตย์ได้ประมาณสองกิโลเมตรรถเก๋งคันหรูก็ติดหล่มจนเหยียบไปต่อไม่ได้ ขามาถนนยังไม่ได้เละขนาดนี้ แต่เพราะเ
ตอนที่ 4พอได้ยินเสียงรถยนต์เจ้าของกระท่อมก็เดินออกมาชะเง้อมอง แม้อาทิตย์กับนัยน์จะเคยติดต่อกันสองสามครั้งผ่านโทรศัพท์แต่ยังไม่เคยเห็นหน้าค่าตากันมาก่อน อาทิตย์รู้เพียงว่านัยน์คือหลานชายคนเดียวของชยุต เพราะเคยได้ยินชยุตพูดถึงชื่อนี้อยู่บ่อย ๆ ส่วนนัยน์ก็ได้ยินชื่อเสียงของอาทิตย์มาบ้าง รู้ว่าเขาทำธุรกิจเกี่ยวกับการส่งออกสินค้า อายุอานามย่างเข้าห้าสิบห้าแล้ว อีกไม่กี่ปีก็คงจะวางแผนเกษียณตัวเองถาวรอาทิตย์ทำสัญญากับท่าเรือทุกห้าปี ซึ่งเหลือเวลาอีกแค่สองเดือนก็จะหมดอายุสัญญาปัจจุบัน มีข่าวแว่วมาว่าจะไม่ต่อสัญญาอีก และนี่คือสาเหตุที่ทำให้นัยน์อยู่ไม่ติดจนต้องรีบบึ่งรถข้ามจังหวัดมาหาโดยด่วนเพราะอาทิตย์คือลูกค้ารายใหญ่"สวัสดีครับ/ค่ะ"ทั้งสองกล่าวทักทายก่อนจะแนะนำตัว พอได้ยินชื่อของนัยน์อาทิตย์ก็นึกออกทันที คิดไม่ถึงว่านัยน์จะบ้าบิ่นขับรถตามมาถึงบ้านสวนทุรกันดาร เส้นทางสัญจรยังไม่ค่อยสะดวก แต่ก็ยังดั้นด้นมาถึงนี่จนได้ หากจะบอกว่าช่วงสองสามวันที่ผ่านมาเขาเลี่ยงที่จะรับสายจากมีดีจ
ตอนที่ 33/3ส่วนพิมพ์ชนก นัยน์ก็รู้แก่ใจดีว่าเธอไม่ได้พิศวาสเขาขนาดนั้น เธอแค่อยากได้ชื่อว่าคบหากับหนุ่มที่มีแต่สาว ๆ หมายปอง เขาเป็นเพียงแค่เครื่องประดับชิ้นหนึ่งที่ขับให้ทั้งตัวเธอดูดีขึ้นมา เน็ตไอดอลอะไรเขาไม่อยากคบ ไม่อยากแต่ง เธอไม่ใช่คนที่เขาอยากใช้ชีวิตร่วมกันจนวันตายเขาไม่ใช่พวกชอบตะล่อมเด็ก แต่ก็ปฏิเสธไม่ได้ว่าลลินาถูกใจเขามาก เมื่อได้ยินเธอพูดอะไรออกมาอย่างใสซื่อไม่มีการประดิษฐ์คำหรือพูดเฉพาะสิ่งที่เขาอยากได้ยิน มันเป็นความสุขเล็ก ๆ น้อย ๆ เขามีคนเอาใจเยอะแล้วและไม่อยากให้ใครเข้ามาประจบเพิ่มอีก แบบนั้นมันดูน่าหงุดหงิดจะตายไป"บ้านลูกค้าอยู่อีกไกลมั้ยคะ"เสียงของลลินาดังขึ้น ดึงสติให้นัยน์ออกจากภวังค์ในอดีต หันมาทางเธอวูบเดียวพร้อมกับคำถามหลายอย่างในใจ อยากถามแต่ก็ต้องเงียบไว้เพราะยังโกรธไม่หายที่ถูกทิ้ง แต่ดูเธอสิยังนั่งทำหน้าตาใสซื่อไม่เป็นเดือดเป็นร้อนอะไรเลย ทิ้งบาดแผลไว้ในใ
ตอนที่ 32/3ลลินานิ่งเงียบไปหลายอึดใจ เธอไม่ได้ไว้ใจเขาขนาดนั้น ถึงแม้ว่าจะเคยมาที่นี่หลายครั้งแต่ก็ยังระวังตัวอยู่ นัยน์ไม่เคยทำอะไรเกินเลยให้ต้องอึดอัดใจหรือรู้สึกว่าเป็นการคุกคาม แต่ก็ไม่รู้หรอกว่าเขาซุ่มเงียบเพราะอยากจะกินเธอหรือเปล่า ลลินาในวัยยี่สิบสองไม่ได้คิดไปไกลขนาดนั้น เธอเห็นเขาเป็นคนใจดีที่เข้ามาช่วยเหลือเธอ และไม่รู้ตัวเลยว่าเขาหวังผลอะไรจากเธอบ้าง หญิงสาวยิ้มบาง ๆ ก่อนจะตอบกลับไปอย่างเข้าอกเข้าใจ"หนูเป็นกำลังใจให้คุณนัยน์นะคะ หนูรับรู้ความเจ็บปวดของคุณนัยน์ถึงแม้ว่าหนูจะไม่เคยมีความรักก็ตาม เอ่อ...แต่หนูคงอยู่เป็นเพื่อนคุณนัยน์ไม่ได้หรอกค่ะ ถ้าคืนนี้หนูไม่กลับไปนอนบ้านแม่ต้องฆ่าหนูแน่ ๆ หนูขอตัวกลับก่อนนะคะ มีธุระสำคัญต้องไปทำต่อ"ไม่เคยมีความรักก็เท่ากับว่ายังไม่เคยมีแฟน นัยน์รู้สึกดีกับคำพูดนี้ ถึงจะถูกปฏิเสธก็ไม่เป็นไร อันที่จริงเขาก็ไม่ได้คาดหวัง รู้อยู่แล้วว่าเธอยังไม่ได้ไว้ใจเขาเต็มร้อย เพิ่งรู้จักกันไม่นานใ