ตอนที่ 5
2/3
หลายวันต่อมา
ในห้องคับแคบเท่ารูหนูลลินากำลังยืนรีดผ้าอยู่ พลันเสียงโทรศัพท์มือถือก็ดังขึ้น จึงวางเตารีดไว้แล้วยื่นมือออกไปหยิบมาดู ปรากฏว่าเป็นเบอร์โทร.ของเจ๊หมิวผู้ที่ช่วยป้อนงานให้เธอทำอยู่เป็นประจำ แค่เห็นเบอร์นี้โทร.เข้ามาลลินายิ้มออกทุกครั้ง เพราะมันหมายถึงการจะได้งานทำ หากได้ทำงานก็จะมีเงินไว้เป็นค่าครองชีพ
"ฮัลโหลค่ะเจ๊หมิว"
"นีล เจ๊มีงานให้ทำ"
"งานอะไรคะ"
"ก็เสิร์ฟน้ำเสิร์ฟอาหารในงานมงคลเหมือนเดิมแหละ นีลจะรับไหม ถ้ารับพรุ่งนี้เช้ามาตามโลเคชันที่เจ๊ส่งไปให้นะ มาเร็วกว่าเวลานัดสักครึ่งชั่วโมง"
"ค่ะ รับค่ะ"
หลังวางสายหญิงสาวเผยรอยยิ้มออกมาด้วยความดีใจ พรุ่งนี้ตั้งใจโดดเรียนเพื่อรับงานนี้โดยเฉพาะ ลลินารู้ดีว่างานเจ๊หมิวค่าแรงค่อนข้างดี หากได้เงินก็จะเอามารวบรวมไว้จ่ายค่ามัดจำห้องใหม่ เธออยากย้ายออกจากที่นี่เต็มทนเพราะเบื่อสิ่งแวดล้อมรอบตัว
ตอนที่ 61/3วันนี้มีเรียนแค่ภาคบ่าย ลลินาจึงตั้งใจจะเข้ามาหานัยน์ที่คอนโดก่อน พอมาถึงหน้าห้องยังไม่ทันได้ยกมือขึ้นเคาะประตูเจ้าของห้องก็เปิดออกมารับ ลลินาเดินเข้าไปข้างในนั่งลงที่โซฟา ส่วนเขาก็นั่งลงตรงข้ามกับเธอนัยน์มองหน้าบึ้งตึงของหญิงสาวแล้วเลิกคิ้วสูง ไม่ใช่ว่าเขาไม่เห็นเธอที่งานหมั้น แต่ถึงจะเห็นตอนนั้นก็คงกลับลำไม่ทันอยู่ดี งานหมั้นถูกจัดขึ้นแล้ว หากไม่จัดการกับพิมพ์ชนกขั้นเด็ดขาดจะเกิดอะไรขึ้น?เขาก็คงจะได้กลายเป็นว่าที่เจ้าบ่าวไปเรียบร้อยแล้วน่ะสิ!หากต้องเอาชีวิตไปผูกติดกับผู้หญิงอย่างพิมพ์ชนกไปชั่วชีวิต นัยน์ไม่เอาด้วยหรอก แบบนั้นหัวจะปวดตายกันพอดี! เอาเป็นว่าที่เขาทำลงไปทั้งหมด ถือซะว่าเป็นการส่งพิมพ์ชนกให้ได้ไปอยู่กับคนที่เธอรักก็แล้วกัน ในเมื่อไม่มีใจให้กันตั้งแต่แรก ก็ไม่รู้ว่าจะต้องเสียเวลาตกแต่งกันไปเพื่อรอวันเซ็นใบหย่าทำไม เสียเวลาใช้ชีวิตกันเปล่
ตอนที่ 53/3ภายในโรงแรมสุดหรู ณ ห้องรับจัดเลี้ยงขนาดใหญ่ ลลินาในชุดบริกรสาวเสื้อเชิ้ตสีขาวผูกหูกระต่ายและกระโปรงทรงเอระดับเข่า กำลังเดินเสิร์ฟเครื่องดื่มให้ผู้มาร่วมงานอย่างขยันขันแข็ง ขณะที่ตั้งใจทำงานอยู่นั้นเสียงของพิธีกรบนเวทีทำให้ต้องหยุดมอง เพราะมีการประกาศชื่อเจ้าของงาน นั่นคือนัยน์กับพิมพ์ชนกลลินาครุ่นคิด ไม่กี่วันก่อนนัยน์บอกว่าจะตัดใจจากพิมพ์ชนกแน่นอน แล้วเหตุใดวันนี้ถึงมีการจัดพิธีหมั้นอยู่อีก หรือเขาอาจจะปรับความเข้าใจกับพิมพ์ชนกเรียบร้อยแล้ว ถ้าเป็นแบบนั้นล่ะก็...ค่าแรงวันนี้คงต้องเอาไปซื้ออาหารหมาแล้วล่ะ!หญิงสาวยิ้มบาง ๆ ยังคงทำหน้าที่ของตนเองต่อไปเรื่อย ๆ ทว่ากลับรู้สึกห่อเหี่ยวหัวใจอย่างประหลาด วันนี้เป็นพิธีหมั้นหมายของนัยน์ เช่นนั้นตั้งแต่วันพรุ่งนี้เป็นต้นไปเขาก็จะกลายเป็นคนมีเจ้าของอย่างเต็มตัวลลินาหันกลับไปมองยังเวทีอีกครั้ง เห็นหนุ่มสาวที่ยืนอยู่บนเวทีเหมาะสมกันราวกับคู
ตอนที่ 52/3หลายวันต่อมาในห้องคับแคบเท่ารูหนูลลินากำลังยืนรีดผ้าอยู่ พลันเสียงโทรศัพท์มือถือก็ดังขึ้น จึงวางเตารีดไว้แล้วยื่นมือออกไปหยิบมาดู ปรากฏว่าเป็นเบอร์โทร.ของเจ๊หมิวผู้ที่ช่วยป้อนงานให้เธอทำอยู่เป็นประจำ แค่เห็นเบอร์นี้โทร.เข้ามาลลินายิ้มออกทุกครั้ง เพราะมันหมายถึงการจะได้งานทำ หากได้ทำงานก็จะมีเงินไว้เป็นค่าครองชีพ"ฮัลโหลค่ะเจ๊หมิว""นีล เจ๊มีงานให้ทำ""งานอะไรคะ""ก็เสิร์ฟน้ำเสิร์ฟอาหารในงานมงคลเหมือนเดิมแหละ นีลจะรับไหม ถ้ารับพรุ่งนี้เช้ามาตามโลเคชันที่เจ๊ส่งไปให้นะ มาเร็วกว่าเวลานัดสักครึ่งชั่วโมง""ค่ะ รับค่ะ"หลังวางสายหญิงสาวเผยรอยยิ้มออกมาด้วยความดีใจ พรุ่งนี้ตั้งใจโดดเรียนเพื่อรับงานนี้โดยเฉพาะ ลลินารู้ดีว่างานเจ๊หมิวค่าแรงค่อนข้างดี หากได้เงินก็จะเอามารวบรวมไว้จ่ายค่ามัดจำห้องใหม่ เธออยากย้ายออกจากที่นี่เต็มทนเพราะเบื่อสิ่งแวดล้อมรอบตัว
ตอนที่ 51/3เอาจริงดิ! อยากเอาคืนกันจริงดิลลินาหันขวบมามองเขาตาเขียว ทางนั้นไม่รู้สึกรู้สาอะไรยัดขนมปังเข้าปากหน้าตาเฉย หลังจากกินขนมปังหมดชิ้นนัยน์ก็หยิบเอาผ้าขนหนูอีกผืนเดินหายเข้าไปในห้องน้ำลลินานั่งใช้มือถือเช็กสภาพอากาศอยู่บนเตียง ขณะนี้เป็นเวลาสามทุ่มแล้ว เสียงฝนข้างนอกยังโปรยปรายไม่หยุด ลองคิดเล่น ๆ ว่าถ้าที่นี่เป็นในเมืองน้ำก็อาจจะท่วมสูงแล้วก็ได้ โชคดีที่อยู่ไกลตัวจังหวัดมากหน่อย เธอคิดถึงวันพรุ่งนี้ที่ยังมาไม่ถึงกลัวว่าวันรุ่งขึ้นจะยังไม่สามารถกลับเข้าเมืองได้ ในขณะที่กำลังเขี่ยมือถือไปเรื่อยก็ได้มีสายโทร.เข้ามา เป็นเบอร์โทรที่ไม่ได้เมมชื่อเอาไว้"ฮัลโหล""คุณนีล มัดเองนะ""ว่าไงคะคุณมัด""ก่อนออกจากบริษัทมัดยังเห็นรถคุณนีลจอดอยู่ คุณนีลกับพี่นัยน์กลับมาถึงรึยังคะ""...เ
ตอนที่ 43/3เธอเบิกตาโตอ้าปากค้าง คิดไม่ถึงว่าเขาจะพูดแบบนั้นออกมาได้ หรือว่าเขาจะอยากกลั่นแกล้งให้เธออับอายกันแน่ ไม่เช่นนั้นก็คงอยากขู่ให้เธอกลัว"ได้ค่ะ เดี๋ยวป้าจะจัดเตรียมมาให้ ไปค่ะป้าจะพาไปดูห้อง"ว่าแล้วเจ้าของรีสอร์ทก็เดินนำหน้าไป ลลินาเดินรั้งท้ายสุด ตลอดทางเดินก็เอาแต่คิดว่าจะเกิดอะไรขึ้นต่อจากนี้กันแน่ กระทั่งมาถึงหน้าห้องหนึ่ง เจ้าของรีสอร์ทไขกุญแจเปิดให้ ข้างในเป็นเตียงเดี่ยวมีตู้เสื้อผ้าหนึ่งหลัง กระติกน้ำร้อน และตู้เย็นขนาดเล็ก นอกจากนั้นยังมีผ้าขนหนูและสบู่แชมพูครบครัน นัยน์เดินเข้าไปสำรวจข้างในก่อน แล้วนั่งนงบนเตียงตบลงบนที่นอนนุ่มจนเกิดเสียงดังปุๆ หลาย ๆ ครั้งเพื่อทดสอบความนุ่มความเด้ง ซึ่งแน่นอนว่าย่อมเทียบไม่ได้กับชุดเครื่องนอนบนคอนโดหรูของเขา ลลินาอายจนต้องหันหน้าหลบสายตาเจ้าของรีสอร์ทที่มองมาทางเธอแล้วอมยิ้ม"เข้ามาสิ ยืนอยู่ตรงนั้นทำไมล่ะ"เขาเห็นเธอยังยืนอยู่หน้าประตูก็แกล้งทำเป็นร้องเรี
ตอนที่ 42/3"หัวไวดีนี่"เขาพูดขึ้นหลังจากขอตัวลาอาทิตย์แล้ว ลลินาเอียงคอมาทางเขา เธอรู้สึกว่าตัวเองยังไม่ได้ทำอะไรก็ถูกเขาแขวะเสียแล้ว แต่ถึงอย่างนั้นก็ยังยิ้มร่าอย่างไม่ถือสา"ไม่ใช่การประจบนะคะ ฉันแค่พูดและแสดงออกในสิ่งที่เขาชอบ แค่ทำให้เห็นว่าเราใส่ใจสิ่งเล็ก ๆ น้อย ๆ ของเขาก็เท่านั้น"หลังจากวันนี้คงต้องกลับไปรอฟังผลที่บริษัทประมาณสามถึงสี่วัน อาทิตย์บอกไว้ว่าหากเขาตัดสินใจได้แล้วว่าจะต่อสัญญาหรือไม่ต่อสัญญาจะเป็นฝ่ายโทร.บอก นัยน์ก็ไม่ได้แสดงออกว่าเร่งรัดเกินไป เพราะเห็นลลินาเข้าถูกทางจึงปล่อยให้ทุกอย่างไหลไปตามสถานการณ์"เรากลับเลยใช่มั้ยคะ""ครับ"ตอนนี้เป็นเวลาเวลาห้าโมงเย็น กว่าจะขับรถกลับเข้าเมืองน่าจะกินเวลาประมาณสองชั่วโมงกว่า ๆ ทว่าพอขับออกมาจากบ้านสวนของอาทิตย์ได้ประมาณสองกิโลเมตรรถเก๋งคันหรูก็ติดหล่มจนเหยียบไปต่อไม่ได้ ขามาถนนยังไม่ได้เละขนาดนี้ แต่เพราะเ