8.จะไปหาผู้ชาย

ตอนที่ 3

3/3

"ยังไม่เปิดอ่านตั้งแต่เมื่อคืน"

เธอครางฮือในลำคอ ใบหน้าบูดบึ้งกว่าเดิมเล็กน้อย วางมือถือเอาไว้ที่เดิมก่อนจะลุกไปอาบน้ำอาบท่า ขวัญข้าวออกจากหอพักมุ่งตรงไปที่ร้านดอกไม้ กัลยาบอกว่าในช่วงที่คนงานลาออกยังหาคนใหม่ไม่ได้จึงอยากให้ขวัญข้าวมาช่วยงานที่ร้านไปพลางๆ ก่อน  ดังนั้นขวัญข้าวจึงตั้งใจว่าจะไปช่วยงานกัลยาในช่วงกลางวัน พอตกกลางคืนค่อยมานั่งทำงานของตัวเองต่อ ทันทีที่เดินเข้าไปในร้านสายตาของเพื่อนสาวก็จับจ้องมา  ขวัญข้าวจึงยิ้มแห้ง ๆ บอกบุญไม่รับ  ยังไม่ทันได้เอ่ยปากอะไรกัลยาก็พูดขึ้น

"เมื่อคืนนี้ใครไปส่งจ๊ะ"

"รู้ได้ไงเนี่ย"

"ไอ้ทัพมันบอก"

อ๋อ...เจ้าเด็กนั่นมันคงบอกว่าเธอกลับกับผู้ชาย แต่มันคงไม่ได้บอกว่าตัวเองไปนอนห้องผู้หญิง ขวัญข้าวหัวเราะแหะ ๆ ยักไหล่เบะปากก่อนจะตอบ

"คุณต่อไปส่ง"

"จริงดิ ไอ้ทัพมันโม้ใหญ่เลยนะว่าพี่ข้าวได้นั่งรถหรูอย่างงั้นอย่างงี้ ตรงไทป์ ตรงสเปก เทสดีเหมือนที่ลั่นวาจาถูกมั้ย?"

"ก็...ไม่ได้ขนาดนั้นหรอก เขาเป็นคนขับรถบ้านคนรวย มาคิด ๆ ดูแล้วถึงเขาไม่ได้รวยอย่างที่ฉันตั้งเป้าไว้แต่ฉันก็คิดว่าจะชอบคนนี้แหละ ฉันไม่รู้หรอกนะว่าสเปกเป็นแบบไหน แต่พอเจอเขาฉันก็รู้เลยว่าต้องคนนี้เลย คนนี้แน่ๆ"

"แกแค่ชอบคนหล่อ แกก็เลยลดมราตาฐานที่ตั้งไว้"

"ก็แหม๋ เขาอ่อนโยนและสุภาพมากเตย ฉันไม่เคยเจอผู้ชายแบบนี้มาก่อนเลยนะเว้ย"

กัลยาถอนหายใจเหนื่อยกับความหลงผู้ชายของขวัญข้าว แล้วส่ายหน้าไปมาก่อนจะยัดก้านกุหลาบลงในแจกัน การที่ขวัญข้าวบอกว่าไม่เคยเจอผู้ชายแบบนี้มาก่อนกัลยาคิดว่าเพื่อนพูดเกินจริงไปมาก พอได้ย้อนคิดแล้วยังนึกขำ ก็เพื่อนรักของเธอไม่ได้มีผู้ชายเข้ามาในชีวิตมากมายขนาดนั้น แล้วจะเอากษิดิศไปเปรียบเทียมกับใครได้บ้างนอกเสียจากไอ้กฤษติ หากเอาไปเปรียบกับผู้ชายที่เพิ่งทำร้ายจิตใจมาคนใหม่ที่ยังไม่ทันได้ศึกษาดูใจย่อมดีกว่าแน่นอน แต่ถึงอย่างไรของแบบนี้ก็ต้องศึกษากันไปนาน ๆ  หากไม่เป็นดังที่หวังไว้จะได้ไม่กระอักเหมือนครั้งที่แล้ว

"แต่ฉันว่าฉันจะตัดใจจากเขาแล้วล่ะ เขาคงไม่มีใจให้ฉันหรอก ส่งข้อความไปตั้งแต่เมื่อคืนวานจนถึงป่านนี้ยังไม่ตอบเลย"

จากใบหน้าที่เปื้อนยิ้มค่อย ๆ เปลี่ยนไปเป็นเศร้าสร้อย อาการของขวัญข้าวไม่ได้ทำให้กัลยาแปลกใจอะไรนัก เพราะเห็นเพื่อนเป็นแบบนี้ออกจะบ่อย เดี๋ยวดีเดี๋ยวร้ายอารมณ์ขึ้นๆ ลงๆ วนไป  กัลยาเริ่มชินซะแล้วล่ะ

ติ๊ง!

ขวัญข้าวเพิ่งพูดประโยคเมื่อครู่จบไปไม่นาน เสียงข้อความก็ดังขึ้น เธอตาเบิกโพลงรีบคว้ากระเป๋ามาเพื่อควานหามือถือ พอหาไม่เจอก็เททุกอย่างในกระเป๋าออกมาจนหมด เจ้ามือถือตัวต้นเรื่องกระเด็นออกมาในลักษณะคว่ำหน้าจอ  มือเรียวรีบหยิบขึ้นมาแล้วยิ้มหน้าระลื่น  กัลยาเลยอดแซวไม่ได้

"เก็บอาการหน่อยเหอะ  ไหนว่าจะตัดใจ"

"คุณต่อต้องตอบมาแล้วแน่ ๆ"

แต่แล้วเมื่อกดเข้าไปดูกลับต้องหุบยิ้มลงทันที "ด่วน โค้งสุดท้ายแล้ว  เลขเด็ดเลขดังนางตานีให้แม่นสามงวดติด"

ขวัญข้าวอ่านข้อความแล้วเงยหน้าขึ้นมองเพื่อนสาวด้วยแววตาหดหู่  ก้มเก็บของทุกอย่างที่เทออกเข้ากระเป๋าคืนอย่างไร้อารมณ์  ขณะที่กำลังก้มหน้าเก็บของอยู่นั้นเสียงข้อความได้ดังขึ้นมาอีก มือเรียวหยิบมือถือขึ้นมาด้วยทาทีที่เฉยเมย คิดว่าอย่างไรก็ต้องเป็นข้อความใบ้หวยแบบเดิมแน่ ๆ เพราะวันนี้ตรงกับวันที่สิบหก แต่ละสำนักต่างประโคมเลขเด็ดกันมาไม่หยุดหย่อน

"ขอโทษครับ โทรศัทพ์แบตหมดก็เลยชาร์จไว้ทั้งคืน เพิ่งเห็นข้อความครับ"

หญิงสาวอ่านข้อความเหมือนอย่างเคย แล้ววางโทรศัพท์ไว้บนโต๊ะ จากนั้นเดินไปช่วยกัลยาจัดดอกไม้ แต่เมื่อคิดทบทวนข้อความที่เพิ่งอ่านไปเมื่อครู่ขวัญข้าวก็เบิกตาโต บรรยากาศรอบตัวสว่างไสวขึ้นมาทันที ราวกับว่ามีใครมากดสวิตท์เปิดหลอดไฟที่บนหัว  รีบวิ่งกลับมาหาเจ้ามือถือราคาหลักพันที่วางอยู่บนโต๊ะด่วนจี๋

"คุณต่อ!"

เป็นข้อความจากกษิดิศจริงแท้แน่นอน  เร็วเท่าความคิดขวัญข้าวรีบพิมพ์เพื่อที่จะตอบกลับเขาให้เร็วที่สุด แต่แล้วมือถือก็ถูกดึงออกไปจากมือต่อหน้าต่อตา

"หยุดก่อนจ๊ะแม่สาว"

"ทำไมละ"

"เล่นตัวนิดนึง แกต้องอ่านก่อนแล้วทิ้งไว้สักห้านาทีค่อยตอบกลับ ผู้หญิงเราต้องมีชั้นเชิง อย่าแสดงออกเกินไปว่าสนใจเขา"

"แต่ฉันก็สนใจเขาจริง ๆ นะ ถ้าไม่รีบตอบเขาจะไม่หนีหายไปเลยเหรอ"

"แกเชื่อฉัน ฉันมีผัวส่วนแกไม่มี"

"โอเคจบ"

ขวัญข้าวฝืนใจวางโทรศัพท์ไว้ที่โต๊ะเช่นเดิม แต่ตายังจ้องมองมือถือเครื่องนั้นไม่ห่าง เธอนั่งจ้องไม่ให้คลาดสายตาสักวินาทีเดียว ขณะเดียวกันนาฬิกาที่หน้าจอก็เดินหน้าไปเรื่อย ๆ จนครบห้านาทีเหมือนที่กัลยาบอกไว้  ทว่าข้อความของกษิดิศก็ยังเงียบกริบ

"เตย เขาเงียบหายไปเลย"

"รอไปก่อน"

"ไม่ใช่ว่าหลุดมือไปแล้วเหรอ"

ถึงอย่างนั้นขวัญข้าวก็ยอมถอยมานั่งรออย่างกระวนกระวายใจ เธอรอต่อไปอีกหนึ่งนาทีเสียงสวรรค์ที่เฝ้าคอยก็ดังขึ้น

ติ้ง!

คุณต่อ : รถซ่อมเสร็จรึยังครับ

ดูเอาเถอะ พ่อคนดีศรีสังคม! เขายังมีแก่ใจถามถึงรถที่เรียกเอาไปซ่อมให้เมื่อคืน ขวัญข้าวยิ้มหวานบิดตัวไปมา ทั้งที่เป็นแค่ข้อความถามไถ่ธรรมดาแต่เธอก็ตีโพยตีพายไปแล้วว่าเขาใส่ใจเธอมากขนาดนี้

ตัดภาพไปที่กษิดิศหัวใจใสสะอาดมาก  ที่ถามตามมารยาทเพราะเมื่อคืนเป็นคนโทรตามให้คนมาช่วย จึงอยากจะติดตามผลงานก็เท่านั้น ไม่ได้คิดไปไกลเหมือนขวัญข้าวเลยสักนิดเดียว

ขวัญข้าว : ซ่อมเสร็จแล้วค่ะ น้องทัพไปเอาแล้วค่ะ

...ปกติเรียกไอ้ทัพ

คุณต่อ : งั้นก็ดีแล้วครับ

นี่คงจะเป็นข้อความสุดท้าย กษิดิศส่งมาแล้วก็ตบท้ายด้วยสติ๊กเกอร์การ์ตูนน่ารักมุ่งมิ้ง แต่สำหรับขวัญข้าวมันคือสัญลักษณ์ปิดท้ายของการหยุดคุย เธอจึงรีบพิมพ์ข้อความส่งไป ทำวิธีใดก็ได้เพื่อให้ได้คุยกับเขาต่อ

ขวัญข้าว : คุณต่อทำอะไรอยู่คะ

หลังจากส่งข้อความกษิดิศก็เงียบหายไปเลย กระทั่งผ่านไปราวหนึ่งชั่วโมงเขาจึงได้ตอบกลับมา

คุณต่อ : เมื่อกี้นี้ติดงาน  ตอนนี้กำลังจะไปร้านกาแฟครับ

พอขวัญข้าวได้อ่านก็หูผึ่ง รีบหันไปถามกัลยาทันที "มีงานอะไรให้ช่วยอีกมั้ยเตย"

"ไม่แล้ว เดี๋ยวดอกไม้ที่จัดช่อให้ไอ้ทัพเป็นคนเอาไปส่ง แกจะกลับเลยเหรอ"

"ไม่อะ จะไปหาผู้ชาย"