แชร์

ตอนที่4 ลุงก็ลุง

ผู้เขียน: Melmee
last update ปรับปรุงล่าสุด: 2025-05-03 13:00:14

"ไอ้ที!!!"เจ้าของความสูงร้อยแปดสิบหกเปิดประตูเข้ามาพร้อมกับเอ่ยเรียกชื่อเพื่อนของตนขึ้นเสียงดัง ทุกคนในห้องต่างพากันมองไปยังบุคคลที่เพิ่งเดินเข้ามาใหม่ เพื่อนทั้งสองของนิวตัลที่เห็นว่าเป็นใครต่างก็พากันเบิกตากว้าง

"เหี้ยแล้วไงมึงไอ้ตัล"กรสบถออกมาเบา ๆ แต่เพื่อนตัวเล็กก็ได้ยิน

"เหี้ยอะไรของมึงไอ้เชี่ยกร"นิวตันถามกรอย่างงง ๆ เพราะตนนั้นไม่รู้จักคนที่พึ่งเดินเข้ามาใหม่

"จะไม่เหี้ยได้ไงล่ะ ก็พี่คนนี้คือเพื่อนของพี่นทีที่มึงไปอ้วกใส่พี่เขาไง"ตะวันเป็นคนหันมาตอบเพื่อนตัวเล็ก ส่วนนิวตัลที่ได้ยินที่เพื่อนบอกก็เบิกตากว้างขึ้นอย่างตกใจ ก่อนจะหันไปมองยังคนที่พึ่งเข้ามาในห้องใหม่ก็พบว่าคนตัวสูงนั้นมองมายังตนอยู่ก่อนแล้ว

"อะ...เออออไอ้หล่อมึงมาหากู มึงมีอะไรหรอ"นทีที่เห็นบรรยากาศจะเงียบเกินไปก็ชวนเพื่อนตัวสูงของตนคุย

"แรก ๆ กูก็มีเรื่องจะคุยกับมึง แต่ตอนนี้ไม่แล้วว่ะ กูมีเรื่องจะคุยกับไอ้เด็กนี้มากกว่า"ฟิลิปป์เอ่ยตอบเพื่อนตนเอง ก่อนที่จะหันไปชี้นิ้วยังคนตัวเล็กที่เคยอ้วกใส่ตน"น้องไม่มีอะไรจะพูดกับกูหน่อยเหรอ"คนตัวสูงเอ่ยถามคนตัวเล็กตรงหน้า

"ถ้าลุงจะแทนตัวเองว่ากู ลุงก็ไม่ต้องเรียกผมว่าน้องหรอกครับ" คนตัวเล็กพูดส่วนกลับไป ด้านฟิลิปป์ที่ได้ยินสรรพนามที่เรียกตัวเองว่าลุงนั้นก็เดินเข้าไปประชิดตัวคนตัวเล็กอย่างโมโห

"มึงเรียกกูว่าไงนะ"

"ก็เรียกลุงไง"นิวตัลเงยหน้าตอบอย่างหน้าตาซื่อ ๆ

"อืมหืมมมมเรียกงี้ไม่ด่าแม่กันเลยว่ะน้อง"นทีพูดขึ้นพลางเอามือจับหน้าอกตัวเองเหมือนเจ็บปวดแทน จริง ๆ ก็ล้อเรียนเพื่อนตัวเองนั่นแหละ

"ไอ้ทีเดี๋ยวมึงจะโดน ส่วนมึง!มาคุยกับกู"ฟิลิปป์หันไปคาดโทษเพื่อน ก่อนที่จะหันมาพูดกับคนตัวเล็กพร้อมกับจับแขนคนตัวเล็กลากออกไปด้วยกัน

"เห๊ยยยยนี้ลุงจะลากผมไปไหน"คนตัวเล็กที่โดนลากตะโกนถามอย่างตกใจ

ปัง!!! (เสียงปิดประตู)

ประตูกูพังแล้วมั้ง

"นี่เพื่อนเฮียจะลากเพื่อนผมไหนวะ"กรหันมาถามนที

"กูจะไปรู้ได้ไง กูก็อยู่กับมึงเนี่ย"

"คงจะไปเคลียร์เรื่องที่ไอ้นิวตัลมันไปทำพี่เขาไว้อะแหละ"ตะวันเอ่ยพูดออกมาก่อนที่จะหันมาคุยกับกร"ถ้าไม่มีเรื่องอะไรแล้วงั้นกูกลับไปทำธุรของกูก่อนนะ ผมกลับก่อนนะพี่"ตะวันบอกกับกรเสร็จ ก็หันไปลานที

"เอ้า!!แล้วไอ้ตัลล่ะ"กรดึงมือตะวันไว้ก่อนจะถามขึ้นถึงเพื่อนตัวเล็กที่พึ่งโดนลากไป

"ใครก่อเรื่องคนนั้นก็แก้เองดิว่ะเกี่ยวไรกับกูอ่ะ แล้วก็ปล่อยม๊ากูรออยู่"ตะวันเอ่ยตอบเพื่อนก่อนที่จะสะบัดแขนออกจากเพื่อนตัวสูง

"ให้พี่ไปส่งไหม"อยู่ ๆ นทีก็พูดขึ้นตอนที่ตะวันกำลังจะเปิดประตูออกไป

"ไม่ต้องอะ ผมมีรถ"

ด้านนิวตัลและฟิลิปป์

"ลุงปล่อยยยย"นิวตัลโวยวายพร้อมพยายามแกะแขนตัวเองออกจากมือของคนตัวสูงที่ตอนนี้จับแขนตัวเองแน่นอย่างกับปลาหมึก(จับขนาดนี้แขนกูแดงหมดแล้วมั้ง)

"มึงเรียกใครลุง"คนตัวสูงหยุดเดินแล้วถามขึ้นเสียงเข้ม

"ก็เรียกลุงไง"คนตัวเล็กเอ่ยตอบพร้อมกับสะบัดแขนออกจากการจับกุม

"กูไม่มีหลานแบบมึง แล้วอีกอย่างกูอายุห่างจากมึงไม่กี่ปี"ฟิลิปป์เอ่ยพูดกับคนตรงหน้าด้วยน้ำเสียงดุ ๆ 

"เอ้าก็เห็นทำหน้าทำตาคิดอะไรตลอดเวลาอย่างกับลุงแก่ ๆ "คนตัวเล็กพึมพำออกมาเสียงเบา

"กูได้ยิน"

"หูดีฉิบหาย"

"กูได้ยิน"

"แฮะ ๆ "นิวตัลหัวเราะเสียงแห้งก่อนจะถามถึงเรื่องที่ตัวเองโดนลากออกมา

"ตกลงที่ลุงลากผมมาเนี่ย เพราะเรื่องเมื่อคืนใช่ไหม?"นิวตัลเอ่ยถามถึงเหตุผลที่ตัวเองโดนคนตรงหน้าลากมา

"เออ! รู้ตัวว่าแดกแล้วจะสร้างเรื่องให้คนอื่นเขาเดือดร้อนแบบนี้ ทีหลังก็ไม่ต้องแดก"ฟิลิปป์เอ่ยบอกเสียงเข้มอย่างโมโห 

"โฮ่วววววลุงผมก็ไม่ได้ตั้งใจปะ ลุงจะเจ้าคิดเจ้าแค้นอะไรนักหนา"

"งั้นมึงให้กูแดกเหล้าแล้วลองไปอ้วกใส่มึงดูดีไหม"คนตัวสูงกอดอกถามขึ้นอย่างหงุดหงิด

"แฮะ ๆ ไม่ดีกว่าลุง ปกติผมกินไม่เคยเป็นแบบนี้นี่เป็นครั้งแรกที่ผมเป็นแบบนี้เลยนะ"คนตัวเล็กหัวเราะแห้ง ๆ ก่อนจะอธิบายให้คนตัวสูงตรงหน้าฟัง

"งั้นมึงจะบอกว่ากูโชคดีงั้นสิ ที่มาเจอพฤติกรรมรั่ว ๆ ของมึงแบบนี้"ฟิลิปป์ยืนกอดอกเอ่ยถามพลางมองหน้าคนตัวเล็กด้วยแววตานิ่ง ๆ

"ขอโทษครับลุง ผมไม่ได้ตั้งใจจะอ้วกใส่ลุงจริง ๆ "คนตัวเล็กก้มหน้าขอโทษอย่างสำนึกผิดจริง ๆ

"ขอโทษมันง่ายไปไหม"ฟิลิปป์ถามพลางก้มมองหน้าคนตัวเล็ก

"แล้วลุงจะให้ผมทำไงอ่ะ"คนตัวเล็กถามขึ้นอย่างคนเริ่มจะหงุดหงิด

จะไม่ให้ผมหงุดหงิดได้ไงก็ผมขอโทษอย่างจริงใจไปแล้วอ่ะ

"เอาเบอร์กับไลน์มึงมา"เจ้าของความสูงร้องแปดสิบหกเอ่ยออกมาพร้อมกับยื่นมือถือราคาแพงไปให้นิวตัล

"ลุงจะเอาเบอร์กับไลน์ผมไปทำไม"คนตัวเล็กถามขึ้นอย่างสงสัย

"ก็เอาไว้เผื่อถ้ากูคิดออกว่าจะให้มึงทำอะไรไถ่โทษเรื่องที่มึง จูบกู กับ อ้วกใส่กู กูจะได้โทรบอกมึงไง"คนตัวสูงเอ่ยอธิบายออกมา

สัตว์!ชาติที่แล้วกูไปทำกรรมอะไรไว้ว่ะเนี่ยยย

คนตัวเล็กบ่นในใจก่อนจะยื่นมือไปรับมือถือราคาแพงมากดเบอร์มือถือตัวเองกับแอดไลน์ให้เรียบร้อยก่อนที่จะยื่นไปคืนคนตัวสูงตรงหน้า

"อะลุง เสร็จแล้ว"

คนตัวสูงรับมาก่อนที่จะย้ำเรื่องอายุของตัวเองอีกครั้ง

"อีกอย่างกูยังไม่แก่ กูพึ่งจะสามสิบสองเลิกเรียกกูลุงซะที"แม่งเรียกซะกูเริ่มคิดว่าตัวเองแก่จริง ๆ ล่ะกลับไปกูต้องไปส่องกระจกดูไมเนี่ยว่ากูมีผมเส้นไหนที่เป็นสีขาวหรือเปล่า

"ตั้งสามสิบสองเหอะ! ผมอายุแค่ยี่สิบสองห่างจากลุงตั้งสิบปี"คนตัวเล็กหันไปพูดกับคนตรงหน้า ส่วนฟิลิปป์ที่ได้ยินคนตัวเล็กสาธยายเรื่องอายุที่ห่างกันของตัวเองกับเขาก็ไม่รู้จะเถียงออกไปยังไงจึงได้แต่ถอนหายใจออกมายาว ๆ

เฮ่อออผมเริ่มจะปวดหัวแล้วสิ ผมไม่น่าลากไอ้เด็กนี้มาคุยเลยจริงๆ

"แม่งจะเรียกอะไรก็เรื่องของมึง"

ลุงก็ลุงวะ

อ่านหนังสือเล่มนี้ต่อได้ฟรี
สแกนรหัสเพื่อดาวน์โหลดแอป

บทล่าสุด

  • ไอ้เตี้ยสยบมาเฟีย(Mpreg)   ตอนพิเศษ เข้าหอ

    "มามี้ ๆ ชุดนลินเป็นไงบ้างฮะ"เด็กน้อยตัวขาวหน้าตาน่ารักในวัยห้าขวบวิ่งเตาะแตะมาหาผู้ที่เป็นมารดาที่ตอนนี้นั่งให้ช่างแต่งหน้าแต่งแต้มใบหน้าที่งดงามให้ตนอยู่"ไหนครับมาให้มามี้ดูหน่อย ว่านลินใส่ชุดแล้วหล่อแค่ไหน"นิวตัลหันไปตามเสียงเรียกของลูกชายตัวน้อยของตน ก่อนจะเอ่ยพูดขึ้นพร้อมยิ้มรับลูกชายตัวน้อยสุดที่รัก"เป็นไงฮะ นลินหล่อไหม"เสียงใส่เอ่ยถามมารดาขึ้นอย่างเจื้อยแจ้วพร้อมหมุนตัวให้ผู้เป็นมารดาดูว่าตัวเองในชุดสูทสีขาวและกางเกงโจงกระเบนสีฟ้าลายไทยนั้นหล่อมากน้อยแค่ไหน"ลูกชายใครเนี่ยยย ทำไมหล่ออย่างนี้นะ"นิวตัลเอ่ยชมลูกชายตัวน้อยด้วยใบหน้ายิ้ม ๆ พร้อมเอื้อมมือทั้งสองข้างไปจับแก้มกลม ๆ ของนลินอย่างมันเขี้ยว"งื้ออออมามี้บีบแก้มนลินอีกแล้วนลินจะไปฟ้องแด๊ดดี้"นลินที่โดนมารดาบีบแก้มก็ร้องท้วงขึ้น ก่อนจะทำหน้างอใส่มารดาแล้ววิ่งหนีออกไปเพื่อจะไปฟ้องผู้เป็นบิดา ส่วนนิวตัลไ

  • ไอ้เตี้ยสยบมาเฟีย(Mpreg)   ตอนพิเศษ ปีใหม่กับแซนตี้

    "ใครบอกให้พี่เอาแขนลง กางแขนออกเดี๋ยวนี้"คนตัวเล็กกอดอกตะเบ็งเสียงขึ้นสั่งคนตัวสูงที่พึ่งจะเอาแขนลงให้กางขึ้นดังเดิม"นิวพี่ขอโทษเลิกโมโหนะครับ พี่ผิดไปแล้วแล้วนี่พี่ก็ยืนขาเดียวกางแขนมาเป็นชั่วโมงแล้วให้พี่เข้าบ้านเถอะนะ"ฟิลิปป์เอ่ยขอโทษคนตัวเล็กที่ยืนกอดอกอยู่หน้าประตูบ้าน"บอกให้เอาแขนขึ้นไง แล้วใครบอกให้ลดขาลง"นิวตัลเอ่ยพูดขึ้นอีกครั้งอย่างไม่สนใจคำขอโทษของฟิลิปป์"เอ่อ...นิวตัลพี่ว่านิวตัลเลิกลงโทษเจ้านายพี่เถอะนะ ตอนนี้ลูกน้องมองเต็มเลยสงสารเจ้านายพี่เถอะไม่เหลือคาบของบอสผู้เยือกเย็นแล้ว"ลุคที่ยืนดูสถานการณ์ตั้งแต่แรกได้เอ่ยขอร้องนิวตัลขึ้นอีกคน ส่วนนิวตัลที่ได้ยินลุคขอร้องก็หันไปมองหน้าลุคก่อนที่จะหันกลับมามองคนตัวสูงที่ส่งสายตาวิงวอนขอความเห็นใจจากเขา"เพิ่มอีกสามสิบนาที"ฟิลิปป์และลุคที่ได้ยินสิ่งที่คนตัวเล็กพูดก็หันมามองหน้ากันทันที"ไอ้ลุคเพราะมึงเลยจากเหลือแ

  • ไอ้เตี้ยสยบมาเฟีย(Mpreg)   บทส่งท้าย

    "นี่พี่ฟิลิปป์เลิกบีบพุงลูกสักทีไปชงนมให้ลูกได้แล้ว เดี๋ยวนลินหิวก็งอแงอีก"นิวตัลเอ่ยว่าฟิลิปป์เสียงนิ่งก่อนจะเงยหน้าส่งสายตาดุ ๆ ให้ฟิลิปป์"นิวอะทำไมต้องทำเสียงดุใส่พี่ด้วย นลินดูมามี้เราสิว่าแด๊ดดี้อีกแล้วแด๊ดดี้เสียใจ"ฟิลิปป์เอ่ยพูดขึ้นพลางลงที่พื้นข้างโซฟาแล้วพูดเสียงอ้อน ๆ พร้อมกับทำสีหน้าหงอ ยๆ ส่งไปให้เด็กน้อยผิวขาวตัวอวบอ้วนวัย6เดือนที่ตอนนี้อยู่ในอ้อมแขนนิวตัล"พูดดีด้วยไม่ชอบใช่ไหมลุง ต้องให้โดนสักป๊าบใช่ไหมถึงจะไป"นิวตัลที่เห็นฟิลิปป์ไม่ยอมลุกไปชงนมสักทีเอ่ยพูดขึ้น ก่อนจะยกมือข้างหนึ่งแล้วฟาดฝ่ามือลงที่ไหล่กว้างของฟิลิปป์แรง ๆ"โอ๊ยยยยยย ไปแล้ว ๆ "ฟิลิปป์ที่โดนฝ่ามือเล็ก ๆ ของนิวตัลก็รีบลุกขึ้นยืนก่อนจะวิ่งเข้าครัวไปชงนมผงมาให้ลูกน้อยทันที และก็ไม่ต้องพากันสงสัยนะครับว่าทำไมได้ชงนมผงก็ง่าย ๆ เลยนิวตัลเป็นผู้ชายที่มีลูกได้แต่ไม่มีน้ำนมครับ"นิวนมได้แล้ว"ผ่านไปสักพักฟิลิปป์ที่ชงนมเสร็จก็ถือขวดนมออกมาจากค

  • ไอ้เตี้ยสยบมาเฟีย(Mpreg)   ตอนที่38 แต่งก็แต่ง

    สี่เดือนต่อมา"จะเอายังไงต่อยกันเลยไหมลุง"นิวตัลยืนเท้าสะเอวเอ่ยถามฟิลิปป์ขึ้นพลางนัยน์ตาสวยก็จ้องหน้าฟิลิปป์ตาเขม็ง"นิวไม่เอาไม่โกรธนะครับ พี่ขอโทษ"ฟิลิปป์เอ่ยขอโทษขึ้นเสียงอ่อนก่อนจะเอื้อมมือไปลูบที่ต้นแขนเล็กไปมาสองสามทีเพื่อห้ามไม่ให้คนตัวเล็กโมโห"ไม่ต้องมาลูบกันเลย เมื่อกี้พูดว่าอะไร"นิวตัลเอ่ยขึ้นเสียงนิ่งอีกครั้งพลางเบี่ยงตัวหลบจากมือหนา"พี่ไม่ได้ตั้งใจจะบ่นให้นิวได้ยิน อย่าโกรธพี่เลยนะเดี๋ยวลูกตกใจ"ฟิลิปป์เอ่ยพูดพลางทำหน้าหงอย ๆ"ไม่ต้องมาทำหน้าหงอยเป็นหมาใส่ผมเลย เมื่อกี้พี่ว่าผมขี้บ่นใช่ไหม คิดว่าพูดเบา ๆ แล้วผมจะไม่ได้ยินหรือไงผมไม่ได้หูหนวกนะ"นิวตัลหันไปพูดกับฟิลิปป์เสียงเข้มพลางจ้องหน้าคนตัวสูงด้วยสายตาดุ ๆ"ไม่เอาไม่โกรธนะครับที่รัก เดี๋ยวลูกงอแงนะครับ"ฟิลิปป์เดินเข้าไปประชิดนิวตัลพลางยกมือทั้งสองขึ้นประคองใบห

  • ไอ้เตี้ยสยบมาเฟีย(Mpreg)   ตอนที่37 ข้ามจากแฟนเป็นเมีย

    "เลิกร้องไห้นะครับเด็กดี ถ้าไม่อยากให้พี่ต้องเจ็บปวดไปมากกว่านี้"ฟิลิปป์พูดปลอบคนตัวเล็กพลางวางมือลงบนหน้าท้องที่เริ่มนูนออกมาอย่างเห็นได้ชัดพร้อมกับลูบเบา ๆ แล้วเอ่ยพูดต่อ"เด็กดีเราบอกแม่ของเราให้เลิกร้องไห้หน่อย พ่อทนเห็นน้ำตาแม่ของเราไม่ได้""อึก! อึก!" ยิ่งฟิลิปป์เอ่ยพูดน้ำตาของนิวตัลยิ่งไหลลงมามากกว่าเดิม ฟิลิปป์ที่เห็นนิวตัลไม่ยอมหยุดร้องไห้สักที่ก็รั้งนิวติลให้นั่งลงบนเตียงด้วยกัน ก่อนที่จะเอ่ยแซวขึ้นด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม"นิวตัลคนเดิมที่ก๋ากั่นของพี่หายไปไหนนะ ทำไมเหลือแต่นิวตัลที่ขี้แยละเนี่ยยย""อีตาลุงบ้า ว่าใครขี้แยห๊ะ! "นิวตัลที่โดนฟิลิปปแซวว่าตัวเองขี้แยก็ยกมือปาดน้ำตาบนแก้ม ก่อนที่จะเงยหน้าแล้วเอ่ยถามอย่างเคือง ๆ"ใครที่ร้องไห้ขี้แยอยู่ละครับ"ฟิลิปป์พูดขึ้นอีกครั้งพลางนำนิ้วชี้จิ้มไปที่แก้มนุ่ม ๆ ของนิวตัล มืออีกข้างที่วางอยู่บนเอวเล็กก็เลื่อนเข้าไปในเสื้อของคนตัวเล็กแล้วกรีดนิ้วตามกระดูกสันหลังของร่าง

  • ไอ้เตี้ยสยบมาเฟีย(Mpreg)   ตอนที่36 แผลไม่เจ็บแต่ใจเจ็บ

    ฟิลิปป์นั่งซึมหมุนควงแก้วเหล้าราคาแพงในมืออยู่ในห้องทำงานในหัวก็พลางคิดถึงคำพูดของนาธารซ้ำไปซ้ำ หลังจากที่นาธารพูดประโยคนั้นจบเขาก็หันหลังเดินออกไป ปล่อยให้เขายืนงงกับประโยคที่ว่าเขานั้นไปปลุกความเจ็บปวดในใจของคนตัวเล็ก เขายืนนิ่งคิดถึงคำพูดนั้นของนาธารเกือบชั่วโมง มาได้สติก็ตอนที่ลุคถามผมว่าจะเอายังไงต่อ เขาจึงหันไปสั่งให้ลุคไปสืบว่าเมื่อก่อนมันเกิดอะไรขึ้นในวันนี้ทำไมคนตัวเล็กถึงฝังใจในวันเกิดตัวเองขนาดนี้ไม่นานลุคก็ไปสืบมาได้ว่าในวันนี้เมื่อสิบกว่าปีก่อนนั้น ตอนที่นิวตัลอายุได้เพียงสิบขวบพอดีเป็นวันที่พ่อกับแม่ของนิวตัลนั้นได้เสียชีวิตลงด้วยเหตุฆาตกรรมของนิวตัลหลังจากที่ผมรู้เรื่องที่ลุคไปสืบมาผมก็ตัดสินใจโทรหานาธารเพื่อที่จะถามว่าจริง ๆ แล้วเรื่องมันเป็นมายังไงกันแน่ทำไมคนตัวเล็กถึงฝังใจกับวันเกิดตัวเองขนาดนี้พอผมโทรคุยกับนาธารเสร็จแล้วได้ฟังเรื่องราวจากปากของนาธาร ผมแทบทรุดลงกับพื้นผมไม่คิดมาก่อนเลยว่านิวตัลในวัยสิบขวบนั้นจะเจอเรื่องราวที่ทรมานแสนสาหัสขนาดนี้และพอได

บทอื่นๆ
สำรวจและอ่านนวนิยายดีๆ ได้ฟรี
เข้าถึงนวนิยายดีๆ จำนวนมากได้ฟรีบนแอป GoodNovel ดาวน์โหลดหนังสือที่คุณชอบและอ่านได้ทุกที่ทุกเวลา
อ่านหนังสือฟรีบนแอป
สแกนรหัสเพื่ออ่านบนแอป
DMCA.com Protection Status