เข้าสู่ระบบแชร์
EP.6 ผู้ชายโรคจิต
ปรับปรุงล่าสุด:
2025-10-23 11:16:42EP.6 ผู้ชายโรคจิต
“…..”ข้าวของของเขาที่เธอเทออกมาเธอก็เก็บใส่กระเป๋าเหมือนเดิม รวมถึงของตัวเองก็รวบเก็บ หยิบกระเป๋าพาดบ่าไม่มีอารมณ์ที่จะอยู่ทานข้าวทานยา หลังมือข้างขวามีสายน้ำเกลือติดอยู่ ในเมื่อเธอต้องการที่จะออกไปจากที่นี่ก็ต้องดึงมันออก “ผมบอกให้คุณมากินข้าว”เขาหยุดการกระทำของเธอทันที กุมมือของเธอป้องกันการแกะมันอีก ไม่ทันไรก็โดนเธอสะบัดออก “ฉันไม่หิว” “คุณจะไปไหน” “ไม่ต้องรู้” “กินข้าว คุณไม่ได้กินอะไรมาวันหนึ่งแล้วนะ เดี๋ยวก็เป็นลมเป็นแล้งไปอีก” “ฉันไม่ได้เป็นอะไรแล้ว คุณก็เห็น” “ใช่ผมเห็น แต่คุณก็ต้องให้หมอเห็นแบบนั้นด้วย คุณถึงจะได้ออกจากที่นี่ได้” หากเขาร้อนใจแบบเธอเขาจะไม่พูดแบบนี้ ไม่รู้ว่าเขาหวังดีจริงๆหรือเปล่า เธอรังเกียจสายตาของเขาที่จ้องมองเธอราวกับจะกลืนกิน ถึงแม้ไม่มีการถึงเนื้อถึงตัวแต่เขาก็ลวนลามเธอทางสายตา ชุดคนไข้ที่ใส่อยู่มันค่อนข้างบาง “อย่ามายุ่งกับฉันได้ไหม” “ผมอุตส่าห์ช่วยคุณมานะ คุณจะพูดแบบนี้ได้ไง” “ทำไมล่ะ คุณจะทวงบุญคุณฉันเหรอ อยากได้อะไรเป็นรางวัลที่คุณช่วยฉันไว้ล่ะ คิดไว้ยังล่ะ” “ไม่ ผมไม่ได้จะทวงบุญคุณอะไรเลย ผมแค่จะบอกคุณว่า กรุณามากินข้าวกินยารอหมอมาตรวจก่อนเถอะคุณ ถือว่ารักษาน้ำใจผม เร็วสุดพรุ่งนี้ก็ได้ออกจากที่นี่แล้ว” “ขอบคุณที่ช่วยนะ พอใจไหม? จะเอาอะไรอีก” “ครับ ขอบคุณสำหรับคำขอบคุณ แต่คุณก็ต้องมากินข้าว” “ถ้าคุณอยากให้ฉันกินมาก คุณก็ออกไป เดี๋ยวฉันโทรตามญาติฉันมาดูแลได้” “ผมว่าผมดูแลมีนได้ดีกว่าใครๆ ให้ผมดูแลมีนเถอะนะ” เธอกำหมัดแน่นเพราะรำคาญ แค่ความรู้สึกวิตกที่ของสำคัญหายไปมันทำให้กระวนกระวายจนอยู่ไม่เป็นสุขแล้ว เขายิ่งเพิ่มให้จิตใจร้อนรุ่มเข้าไปใหญ่ “อย่าทำตัวน่ารำคาญมากได้ป่ะ ตอนนี้คุณหมดประโยชน์กับฉันแล้ว ฉันไม่จำเป็นต้องเก็บไว้ก็ได้นะ ขอเตือนไว้ก่อน ว่าอย่าทำให้ฉันหมดความอดทน” “เลือดเย็น” “เป็นประโยคที่ปัญญาอ่อนที่สุดที่เคยได้ยินมา” แม้เธอจะเป็นอย่างที่เขาและใครหลายคนบอกแต่เธอสะอิดสะเอียนกับคำๆนี้มากๆ “ดูเหมือนคุณจะร้ายกาจไม่เบานะ” “ไม่ต้องยุ่ง”ร่างบางกอดอกเดินกลับเตียงไปนั่งทานข้าวเพื่อตัดรำคาญ แม้ว่าเธอจะหิวข้าวมากๆแต่รู้สึกได้ว่าทานได้ไม่เยอะ “ข้าวต้มไม่อร่อยเหรอครับมีน อาหารโรง’บาลก็จืดชืดแบบนี้แหละอยากได้เครื่องปรุงไหม” เจ้าของชื่อเล่นเงยหน้าขึ้นมามองคนที่เรียกด้วยความสงสัย เธอวางช้อนลงกระทบชามเสียงดังหลังทานไปได้ไม่กี่คำ เขายังจ้องมองเธอไม่วางตา ท่าทางของเขามันไม่น่าเข้าใกล้ แค่หายใจในพื้นที่เดียวกันก็สะอิดสะเอียน ผู้ต้องสงสัยอันดับหนึ่งในทุกเรื่องคงไม่พ้นเขา หากเขาไม่มีความดีความชอบที่ช่วยเธอออกมาจากป่า เธอคงไม่ใจเย็นด้วยขนาดนี้“คุณรู้จักชื่อเล่นฉันได้ไง” “คุณเป็นคนมีชื่อเสียงในวงการการออกแบบเครื่องประดับไม่ใช่เหรอ แล้วมีเหตุผลอะไรที่ผมจะไม่รู้จักคุณ” “แล้วคุณเป็นใครล่ะ บอกฉันบ้างสิ วันนั้นทำไมถึงไปอยู่ในป่าได้” “ผมเหรอ?... เก็บของป่าขายปะทังชีวิต” “เหอะ!”นึกไว้แล้วว่าเขาคงไม่บอกความจริง แต่เธอคาดเดาได้ว่าเขาต้องเป็นผู้มีอิทธิพลไม่ทางใดก็ทางหนึ่งตามที่พยาบาลเล่า “ผมขอถามอะไรหน่อยสิ ตามที่มีนเล่ามา มีคนตามฆ่ามีนอยู่ มันเป็นใครล่ะ” “ฉันคิดว่าคุณรู้แล้วซะอีก” “ผมเนี่ยนะ ผมจะไปรู้ได้ยังไง มีนไปทำอะไรให้คนพวกนั้นตามฆ่าล่ะ” “ไม่ต้องใส่ใจชีวิตฉันมาก” “ต้องใส่ใจสิ ผมเป็นคนมีน้ำใจ หน้าห้องมีน ผมให้ลูกน้องมาเฝ้าหลายคน กลัวว่าศัตรูมีนมันจะบุกมาถึงที่นี่ กันไว้ดีกว่าแก้นะครับ แล้วก็ไม่อยากให้ใครมาเยี่ยมมีนด้วย ผมจะดูแลมีนเอง” “ฉันอิ่มแล้ว”หมดอารมณ์ที่จะทานข้าวต้มต่อ เธอทานยาและน้ำปิดจบมื้อแรกทันที คาดว่าวันนี้เธอคงไม่สามารถออกไปไหนได้ “คุณจะออกไปได้ยัง” มาเฟียหนุ่มไม่ตอบอะไรกลับ เก็บถาดอาหารออกจัดที่เพื่อให้มิลินนอนพักผ่อนได้สะดวก “ให้ผมเช็ดตัวให้ไหม”เขาถามพลางบิดผ้าชุบน้ำหมาดๆ “ฉันเช็ดเองได้” “ให้ผมดูแลดีกว่านะ”มาร์ตินดึงสายเสื้อผู้ป่วยที่ผูกกันอยู่ออกเส้นแรกทางด้านบนเปิดทางให้ตัวเองเช็ดได้สะดวก “ทำอะไรอ่ะ!”เธอรีบเอามือมาปิดเกรงว่าเขาจะเห็นหน้าอกเธอ ทั้งที่เขาเคยเห็นแล้วแต่เธอก็ไม่ชอบอยู่ดีเพราะครั้งนี้เธอไม่ได้เต็มใจ “เช็ดตัวไงครับ เอามือออกแป๊บนึงสิ ผมจะได้เช็ดให้” “ไม่ต้อง ฉันเช็ดเองได้”เธอดึงผ้ามาจากมือของเขา“จุดประสงค์ของคุณคืออะไร” เธอตั้งคำถามขึ้นมาตรงๆนัยน์ตาคู่นั้นหื่นกระหายจนเธอมองออก โยนผ้าผืนนั้นใส่หน้าเขาทันที “ก็เช็ดตัวให้คุณไง” “แต่สายตาคุณมันไม่ใช่แค่นั้น” “แล้วมันแค่ไหน” “อย่ามาทำตัวรุ่มร่าม” “ผมแค่เช็ดตัว ไม่มีอะไรเลยคุณ” “พอแล้ว ไม่ต้องทำแล้ว ฉันจะนอน”มิลินผูกเสื้อให้เรียบร้อยแล้วจะตะแคงข้างหันหลังหนีแต่สายตาดันเหลือบไปเห็นเป้ากางเกงของเขามันตุงออกมาจนดูผิดปกติ เพียะ! “สวยแต่ดุจังเลยครับ”มาเฟียหนุ่มคลี่ยิ้มอย่างร้ายกาจ เขาไม่สะทกสะท้านกับการโดนตบและชอบมันด้วยซ้ำที่มีรอยมือของเธออยู่บนหน้า “ไปให้ไกล อย่ามาเข้าใกล้ฉัน” “ไม่อยากอ้าขาให้ผมแล้วเหรอ” “ไปให้ไกล!” “ถ้ามีนไม่อยากทำไม่เป็นไร แต่ให้ผมดูแลมีนเถอะ” “อย่ามายุ่ง ออกไป!” “ผมอยากดูแลมีนมากๆเลยครับ” ดึงผ้าห่มมาปิดบังตัวและใบหน้าให้มิดชิด ปิดหูไม่ฟังประโยคที่เขาพล่าม เรื่องสร้อย เรื่องทำของใส่มันต้องเป็นดังข้อสันนิษฐานของเธอทั้งหมดแน่นอนจากพฤติกรรมของเขาที่ไม่ต่างจากโรคจิต สองวันต่อมา @คฤหาสน์มาร์ติน “ที่นี่บ้านคุณเหรอ”กวาดสายตามองไปรอบห้องขนาดใหญ่ ภายในห้องมีสีดำสลับขาว ไลฟ์สไตล์การตกแต่งค่อนข้างคล้ายกับความชอบของเธอเอง แม้กระทั่งชุดที่เขานำมาให้เธอใส่หลังจากออกจากโรงพยาบาลก็ถูกใจเธอไม่น้อย “ครับ” หญิงสาวหย่อนสะโพกที่เก้าอี้ตรงกันข้ามกับมาเฟียหนุ่ม เธอส่ายใบหน้าเบาๆเมื่อมาร์ตินยื่นเครื่องดื่มแอลกอฮอล์มาให้ แม้จะไม่รับของมึนเมาแต่ก็ทานอาหารที่เขาจัดเตรียมมาให้เพื่อดับความหิวโหยสักนิด อาหารโรงพยาบาลไม่ถูกปากเธอเท่าที่ควร มื้อนี้จึงเป็นมื้อแรกที่ได้ทานรสชาติจัดจ้าน “หิวเหรอ” “อือ” “คุณอยากกินอะไรอีกไหม เดี๋ยวผมสั่งมาเพิ่ม” มิลินถอนหายใจแรงอย่างเดือดดาล สองมือกำช้อนส้อมแน่น กระแทกกับโต๊ะรัวๆเพื่อบอกว่าเธอไม่พอใจ“ฉันจะกลับได้ตอนไหน” “กลับไหน” “คอนโดฉันไง ฉันมีที่อยู่นะ ไม่ได้เร่ร่อนเป็นสัมพเวสี” “แน่ใจว่ามันปลอดภัย” “ทำไมถึงคิดว่ามันไม่ปลอดภัยล่ะ” “ก็ไม่มีที่ไหนปลอดภัยเท่าที่นี่” “หมายความว่าไง” “มันก็แปลไม่ยากนะ”เขาตักสปาเก็ตตี้ใส่จานให้เธอ เฉยเมยต่อคนที่กำลังกระฟัดกระเฟียดไปเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น “คนที่ตามฆ่ามีนมันคงต้องการตัวมีนมาก เพราะฉะนั้นมีนก็กบดานที่นี่ไปก่อนไง อยู่กับผมปลอดภัยกว่าเยอะ” “ดูเหมือนคุณจะพูดไม่รู้เรื่องนะ” “ดูเหมือนว่ามีนจะไม่เข้าใจคำว่าหลบไอ้พวกนั้นซักพักนะ” “คิดว่าฉันไม่มีปัญญาหาทางหนีเองเหรอ” “ดูเหมือนมีนจะไม่ต้องการความช่วยเหลือจากผมอีกต่อไปนะ” “ก็รู้หนิ แล้วจะยื้อเพื่อ? แม้ว่าข้างนอกอันตรายแต่ฉันก็ไม่ปล่อยให้ตัวเองตายหรอก” “ผมไม่เคยยื้อ” “คุณต้องการอะไรคุณก็พูดมาตรงๆดีกว่า” “เหตุผลผมก็บอกมีนไปแล้วว่าทำไมผมถึงให้มีนมาอยู่นี่ ผมอยากดูแลมีนครับ” “…”เขาพูดมันซ้ำๆจนเธอเริ่มกลัว โทนเสียงของเขามันเป็นเสียงของคนโรคจิตดีๆนั่นเอง มิลินโยนจานใบเล็กทิ้งอย่างไม่ใยดี บ่งบอกว่าเธออารมณ์เสียอย่างมาก “ฮ่าๆๆๆๆ”มาร์ตินไม่ใส่ใจกับการกระทำแบบนั้น “เลิกเล่นอะไรบ้าๆสักที ฉันรำคาญ ฉันอยากออกไปจากที่นี่” “คุณจะหงุดหงิดอะไรก็ช่าง แต่เชื่อผมเถอะว่าที่นี่ปลอดภัย” “เหอะ!”มิลินครางในลำคอเสียงดังอย่างเย้ยหยัน จนถึงตอนนี้สิ่งที่เธอสันนิษฐานไว้เธอว่าเธอคิดถูกมันคงไม่ใช่เรื่องบังเอิญ เขาไม่ได้มีน้ำใจจะช่วยเธอแบบไม่หวังสิ่งตอบแทน หากจะเดินดุ่มๆออกไปจากที่นี่ ลูกน้องของเขาคงไม่ให้เธอออกไปอย่างง่ายดายเหมือนที่เขาทำ การโวยวายในตอนนี้อาจไม่ช่วยอะไร คงต้องปรับแผนใหม่ให้แยบยลกว่าเดิม
บทล่าสุด
กุหลาบซ่อนพิษ ตอนพิเศษ 4 ปัจจุบันที่สวยงาม
ตอนพิเศษ 4 ปัจจุบันที่สวยงามปัจจุบัน@หลายเดือนต่อมา“เรื่องที่มีนเล่าโคตรสะใจเลย”“เรื่องที่ตินเล่าก็ทำให้มีนรักตินมากขึ้นนะ แบบมากๆเลยนะ เสียดายมากนะ วันนั้นตินน่าจะอยู่รอมีนฟื้น เราจะได้เจอกันเร็วขึ้นกว่านี้”“หลังจากที่มีนฟื้นมาจากการจมน้ำช่วงนั้นผมยุ่งมากเลย ทำให้ไม่ได้ตามมีนต่อ ผมโคตรเป็นห่วงมีนเลย ต่อมาเจอมีนอีกทีมีนก็กลายเป็นยักษ์ขมูขีไปแล้ว”“ฮ่าๆๆ มีนชอบตัวเองตอนนั้นมาก ตอนนี้ความรู้สึกที่เล่าให้ตินฟังมันสะใจมากไม่ได้เจ็บปวดแล้วนะ”“นี่สิมิลินคนแกร่งของผม”“มีนยังร้ายอยู่นะแต่ซ่อนพิษตัวเองไว้ ซึ่งตอนนี้มีนเป็นนางฟ้าสุดสวยของตินนะ มีนจะไม่ใช้ความร้ายกาจกับตินอีก”“ครับ แม่นางฟ้าคนสวยของผม ผมก็จะไม่ทำให้พิษที่มีนซ่อนไว้เผยออกมาอีกแน่นอน”คนคลั่งรักกอดรัดฟัดเหวี่ยงกันบนโซฟา กอดกันกลมอย่างมีความสุข โดยได้ยินเสียงหัวเราะเอิ๊กอ๊ากของลูกชายซึ่งเล่นกับทวดของเขาเสียงดังเล็ดลอดมาในห้องที่ปิดประตูไม่ค่อยสนิทนัก แต่ทั้งสองก็ยังคงหยอกล้อกันด้วยความมันเขี้ยว เติมความหวานให้กันในช่วงที่มีเวลา“มีนรักตินมากเลยอ่ะ ขอบคุณที่ตอนนั้นช่วยมีน คอยเอาเสบียงมาส่ง คอยตามดูมีนอยู่ห่างๆนะ”มิลิ
กุหลาบซ่อนพิษ ตอนพิเศษ 3 คลุ้มคลั่ง
ตอนพิเศษ 3 คลุ้มคลั่งมาเฟียหนุ่มเปียกโซกหนาวสั่น เขายืนดูกู้ภัยปั๊มหัวใจของมิลินด้วยความห่วงใย ญาติของมิลินตามมาในทันที เขาจึงต้องหลีกออกไปเล็กน้อยเพื่อเปิดทางแต่ก็ชะเง้อมองดูห่างๆ“ผมว่าผู้หญิงคนนี้ต้องปลอดภัย นายกลับกรุงเทพเถอะครับ เดี๋ยวไม่ทันการ” โอภาสพยายามดึงมาร์ตินออกมา หากช้าไปกว่าเวลาที่กำหนดงานจะมีปัญหาหนักกว่าเก่า“แต่กูยังไม่อยากกลับ”“เดี๋ยวเธอก็ถึงมือหมอ ไปก่อนเถอะครับ”มาร์ตินจิ๊ปากด้วยความหงุดหงิดห่วงหน้าพะวงหลัง หากไปตอนนี้เขาก็คงไม่มีอารมณ์คุยงาน แต่ทางเลือกมีไม่มาก เขาต้องตัดใจจากมิลิน ปล่อยให้กู้ภัยช่วยชีวิตมิลินต่อ ส่วนตัวเขาต้องกลับไปทำงานต่อทันที@โรงพยาบาลมิลินเหม่อมองเพดานขาวโพลนของห้องพักผู้ป่วยอย่างหมดอาลัยตายอยาก เธอไม่รู้ว่าเธอจะมีชีวิตต่อไปทำไม ทำไมกู้ภัยต้องช่วยเธอไว้ หากรอดไปได้เธอคงโดนแม่บ่นจนหูชา ความรู้สึกตอนนี้คือเธออยากจะหนีออกจากโรงพยบาลและหายไปไม่อยากพบหน้าใคร“อยากออกไปจากที่นี่ ได้ยินไหม! ใครก็ได้ปล่อยฉันที!”มิลินขยับได้ยากลำบากเพราะมือและเท้าถูกมัดไว้กับเตียง แต่เธอก็พยายามดิ้นให้ถึงที่สุด“น้องคลุ้มคลั่งพี่จำเป็นต้องทำอย่างนี้นะ”พยาบ
กุหลาบซ่อนพิษ ตอนพิเศษ2 ความเจ็บปวด
ตอนพิเศษ2 ความเจ็บปวด@คอนโดโอมเมื่อเท้าเล็กก้าวพ้นขอบประตูเข้ามาในห้องโอม การฮัมเพลงอย่างอารมณ์ดีของมิลินก็หยุดลงทันที ไอความเย็นจากเครื่องปรับอากาศภายในห้องกระทบกายบ่งบอกว่าโอมอยู่ในห้อง เธอจะนำน้ำเต้าหู้และปาท่องโก๋ที่ซื้อมาระหว่างทางไปเทใส่แก้วให้โอม เท้าเล็กดันไปเหยียบกับอะไรบางอย่างหน้าห้องเสียก่อน“ระ…รองเท้าใคร”ตั้งคำถามขึ้นมาแต่หัวใจดวงน้อยดันสั่นระรัว รองเท้าส้นสูงคู่นี้ไม่ใช่ของเธอแน่นอน แต่มันคุ้นตาเธอมากเสียจนเธอคิดในแง่ดีต่อไปไม่ได้ มือเรียวที่สั่นเทาหยิบขึ้นมาดู เธอต้องการคำตอบของความสงสัยทั้งหมดจึงรีบเดินไปหาโอม“…!”มิลินอ้าปากค้าง ชุดชั้นในของผู้หญิงกองเรี่ยราดอยู่เต็มพื้น เธอเดินตามมันไปก็พบเจ้าของของมันนอนอยู่บนเตียงเดียวกับโอมโดยทั้งสองปราศจากเสื้อผ้าห่อหุ้มร่างกาย มีเพียงผ้าห่มที่ปกปิดท่อนล่างไว้ ผู้หญิงที่นอนกับโอมก็ไม่ใช่ใครที่ไหน เป็นเพื่อนที่คบกันมานานหลายปี เป็นคนที่เธอไว้ใจ เป็นเพื่อนที่เธอรักมากที่สุดในชีวิต น้ำตาไหลเอ่อออกมาอย่างไม่อาจกลั้นได้ หัวใจดวงน้อยเจ็บปวดคล้ายมันกำลังถูกทุบอย่างรุนแรงจนจะแตกเป็นเสี่ยงๆ แทบจะยืนไม่ไหว ชาไปทั่งร่างกรี๊ดดดดดดดด
กุหลาบซ่อนพิษ ตอนพิเศษ1 อดีต
ตอนพิเศษ1 อดีต@หลายปีก่อนหน้ามิลินในชุดนักศึกษาถูกระเบียบก้าวเท้าเข้ามาในสนามบาสเกตบอลในช่วงเย็นหลังจากเลิกเรียน เธอมองซ้ายมองขวามองหาโอมซึ่งเป็นแฟนหนุ่มของเธอ เขาเป็นนักบาสเกตบอลของมหาวิทยาลัย เธอจึงนำน้ำและขนมติดไม้ติดมือมาฝากเขาด้วยเพื่อจะได้ให้เขามีแรงซ้อมและทุกครั้งที่มา มักจะเจอเพื่อนนักบาสของโอมซ้อมอยู่ก่อนแล้วในสนาม ซึ่งหากเจอผู้ชายคนอื่นเธอไม่อยากเข้าใกล้ เพราะเธอมักจะถูกพวกผู้ชายเหล่านั้นแซวเล่นหรือไม่ก็ถูกกลั่นแกล้ง“ไงจ๊ะ น้องมีน เอาเสบียงมาให้ไอ้โอมเหรอ”สิ่งที่เธอไม่ชอบก็เกิดขึ้นอย่างไม่อาจหลีกเลี่ยงได้ ชายทั้งสี่คนเดินเข้ามาหาเธอ พวกเขามีจุดประสงค์จะมาเอาน้ำและขนมที่เธอซื้อมาให้โอมไปทาน บางครั้งเธอเลยต้องซื้อมาฝากพวกเขาด้วยเพื่อตัดปัญหา แต่วันนี้เธอตั้งใจนำมันมาให้โอมเพียงคนเดียวจึงรีบวิ่งหนี“จะหนีไปไหน เห้ย!พวกมึงตามดิ๊”“พวกพี่อย่ามายุ่งกับมีนสิ มีนเอาของมาให้พี่โอม ไม่ได้เอามาให้พวกพี่”“เป็นคนหวงกินตั้งแต่เมื่อไร”“พวกพี่มีตังก็ไปซื้อเองสิ อย่ามาแย่งของมีนนะ”“ใจร้ายจังครับคนสวย”“พี่ๆอย่ามายุ่งกับมีนนะ”ไม่ใช่ครั้งแรกที่พวกเขาทั้งสี่มายืนล้อมเธอหมายจะกลั่
กุหลาบซ่อนพิษ THE END
แชะ!เสียงกดชัตเตอร์จากกล้องถ่ายรูปราคาแพงทำให้มิลินที่นั่งอยู่บนรถไหวตัวด้วยความตกใจ แต่เมื่อเธอหันมาเห็นกล้องจึงโพสต์ท่าให้ตากล้องส่วนตัวถ่ายทุกอิริยาบถของเธอเก็บไว้ “ดึงเกาะอกขึ้นนิดนึง มันจะเห็นทั้งเต้าละนะครับ”“อย่างนี้เหรอ”เธอดึงลงมาอย่างยั่วยวน เผยความเซ็กซี่ให้เขาเห็นโดยไม่ปิดบัง“อยากโดนอีกรอบเหรอครับ”เขาเข้ามาดึงเกาะอกให้กลับที่เดิม“มีนชอบยั่วตินเฉยๆ”“ชุดมีนมันจะแหวกกี่ที่ครับ”“ก็ชอบแบบนี้ รูปที่ตินถ่ายออกมามันก็ดูไม่ได้โป๊นะ”ภาพที่เขาถ่ายให้มันถูกใจเธออีกเช่นเคย จนอดใจที่จะเก็บไว้ดูคนเดียวไม่ได้ต้องโพสต์ภาพลงโซเชียลส่วนตัว‘คุณแม่แซ่บมากเลย เกาะอกจริงๆ เซ็กซี่มากแม่’‘คนท้องที่แซ่บที่สุดอยู่ตรงนี้ ใครอย่ามาเทียบเคียงหญิงมีนของฉันนะยะ’‘นางแบบสวยที่สุด ตากล้องรู้ใจสุด อยากได้ตากล้องส่วนตัวแบบนี้บ้าง’‘ถ่ายหนึ่งได้ถึงสอง อวดความสวย อวดผัวที่ถ่ายรูปเก่ง น่าอิจฉา’ มิลินคลี่ยิ้มกว้างด้วยความสดใส ยื่นโทรศัพท์ไปให้มาร์ตินดูคำชมของคนในโซเชียล เธอไม่รู้ว่ามีใครอิจฉาเธออย่างที่พูดรึเปล่า แต่ตอนนี้เธออิจฉาตัวเองที่มีความสุขมากขึ้นทุกวัน“ตินเคยไปเรียนถ่ายรูปจริงจังไ
กุหลาบซ่อนพิษ EP.74 คลั่งไคล้NC++
EP.74“มองเหี้ยอะไรนักหนา”เสียงของโอภาสดังขัดจังหวะสวีทหวานของเจ้านาย เขาไม่อาจทนเพื่อรักษาบรรยากาศได้เพราะเตชินท์กวนประสาทและตั้งใจหาเรื่องเขาก่อน“มึงนั่นแหละมองอะไรวะ”ผั๊วะ!เตชินท์เป็นฝ่ายเริ่มปล่อยหมัดหนักๆใส่โอภาส โอภาสจึงไม่ยอมง่ายๆกระทำแบบเดียวกันคืน จากนั้นทั้งสองก็ปล่อยหมัดใส่กันไม่ยั้งมิลินกับมาร์ตินยืนมองนักมวยมือสมัครเล่นอย่างเอือมระอา ปล่อยให้ทั้งสองก่นด่าและต่อยกันคนละหมัดจนมีรอยแผลบนใบหน้าคนละแผล“หยุด!”มาร์ตินใช้น้ำในแจกันดอกไม้มาสาดใส่ทั้งสองจนเปียกปอนทำให้ทั้งสองแยกตัวออกห่างจากกันได้ “เป็นหมารึไง อยู่บ้านเดียวกันจะทะเลาะกันทำไม”“…”“ตอบ!”“…”ไร้คำตอบจากปากของทั้งคู่มีเพียงการก้มหน้ารับผิดที่ไม่อาจรู้ได้ว่าสำนึกจริงๆรึเปล่า“มึงจะทะเลาะกันทำไม”“ตินคืนนี้ฉันอยากให้ลูกน้องเราทั้งสองนอนด้วยกัน จะได้ละลายพฤติกรรมกัน และรักกันมากขึ้น”“โถ่นายหญิง ไม่เอาครับ”เตชินท์รีบปฏิเสธทันที คงจะอยู่ร่วมห้องกับคนที่ไม่ชอบไม่ได้“ผมเห็นด้วยนะ”มาร์ตินยกนิ้วโป้ง เห็นด้วยกับความคิดมิลินเสียงจิ๊ปากของโอภาสดังพอๆกับเสียงถอนหายใจของเตชินท์ คงไม่อาจหนีได้ ผู้เป็นนายสั่งอย่า
บางทีคุณอาจจะชอบ
ภรรยาที่เขา..ไม่ต้องการ
Naya Solene4.5K viewsสยบรักมาเฟีย
มดตัวจี๊ด4.9K viewsState Red Sun ร้ายซ่อนรักฉบับโหด
Yaygoh4.0K viewsLOVE POSITIONS พิษสวาท
อยู่ในตะเกียงแก้ว5.9K viewsลูกไม้มาเฟีย
รุ่งอรุโณทัย925 viewsมาเฟียหลงเด็ก
พีช มะกรูด1.2K viewsเล่ห์มาเฟีย
จินต์พิชา794 viewsใต้บัญชามาเฟีย
ดาวแคระ (miss.mk)296 views
