บทที่ 232

เฟิงจิ่งซินเบียดเข้ามาใกล้ ก็เห็นเฟิงถิงเซิน เลยพูดว่า “เอ๊ะ คุณพ่อ! คุณแม่ รีบให้คุณพ่อเข้ามาสิคะ”

หรงฉือหลุบตาลงต่ำ “จ้ะ”

คนอื่น ๆ ในตระกูลหรงได้ยินบทสนทนาระหว่างหรงฉือกับเฟิงจิ่งซิน

พอรู้ว่าเฟิงถิงเซินจะเข้ามา ต่างก็รู้สึกแปลกใจ ทว่า เฟิงจิ่งซินอยู่ พวกเขาก็ไม่ถามหรงฉือ ว่าเฟิงถิงเซินมาทำไม

หลังจากนั้นไม่นาน เฟิงถิงเซินก็มาถึง

หรงฉือออกไปเจอเขา แล้วถามว่า “คุณมารับคุณยายฉันไปโรงพยาบาลใช่ไหม?”

เฟิงถิงเซิน “ใช่”

หรงฉือพยักหน้าเล็กน้อย จากนั้นก็พูดว่า “คุณรอแป๊บนึงนะ”

เฟิงถิงเซินได้ยิน ก็ตอบว่า “ได้”

เขาก็ไม่ได้ลงมาจากรถ

สิบนาทีต่อมา คุณยายหรงก็ออกมาจากบ้าน

เฟิงถิงเซินเห็นดังนั้น ก็ลงมาจากรถ แล้วเปิดประตูรถให้เธอ

เฟิงจิ่งซินก็เตรียมจะไปโรงเรียนแล้ว เลยบอกกับเฟิงถิงเซินว่า “คุณพ่อ บ๊ายบายค่ะ”

“บ๊ายบาย”

เขาพยักหน้าให้กับหรงฉือและคนอื่น ๆ ในตระกูลหรง หลังทักทายเสร็จ ก็ขึ้นรถแล้วจากไป

หรงฉือก็ขับรถไปส่งเฟิงจิ่งซินที่โรงเรียน

เวลาสิบเอ็ดโมงครึ่ง ขณะหรงฉือกำลังยุ่งกับงานที่บริษัท คุณยายหรงก็โทรเข้ามา “การผ่าตัดสำเร็จอย่างมาก”

หรงฉือก็โล่งใจขึ้นมา

เธอเพิ่งวางโทรศัพท์ได้ไม่น