เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 11 แด๊ดดี้ที่แปลว่าผัว!
ปรับปรุงล่าสุด:
2025-06-06 12:36:16“ทำอะไรอยู่ครับ กลิ่นหอมออกไปถึงหน้าบ้าน”
ครามเดินเข้ามาภายในห้องครัวพร้อมกับชะเง้อคอมองด้วยความสงสัย
เห็นเดมี่กำลังยืนฮัมเพลงอย่างอารมณ์ดี ก้มหน้าก้มตาทำอะไรบางอย่างที่ดูมุ่งมั่นตั้งใจ
“ทำครัวซองต์เนยสดค่ะ พี่ครามอยากลองชิมดูไหม”
“…..” ครามหันซ้ายมองขวา ก่อนส่ายหน้าปฏิเสธอย่างหนักใจ แต่ถ้าให้กินของเจ้านายคงไม่ดีเป็นแน่
“มี่แบ่งไว้ให้เฮียแล้วสบายใจได้ ส่วนอันนี้เป็นของพี่”
“ขอบคุณมากครับ”
“แด๊ดดี้กับหม่ามี้เคยบอกว่ามี่ทำขนมอร่อย ถ้าเรียนจบแล้วจะเปิดร้านเบอเกอรี่ให้ค่ะ…” ดวงตาคู่สวยฉายแววเศร้าหมองจนสังเกตได้ หยดน้ำตาเอ่อคลอจนเกือบจะไหลอยู่รอมร่อ “แต่ตอนนี้แด๊ดดี้กับหม่ามี้ไม่อยู่แล้ว”
เธอยังคิดถึงท่านทั้งสองอยู่ทุกวัน ถ้าพ่อกับแม่ยังอยู่ ชีวิตของเธอคงไม่ระเหเรร่อนแบบนี้
“ไม่ต้องเศร้านะครับ ตอนนี้คุณมี่ยังมีนายน้อย”
“…..”
“นายน้อยรักและเอ็นดูคุณเดมี่มาก ถ้าคุณเดมี่ต้องการอะไร นายน้อยให้ได้ทุกอย่างอยู่แล้ว”
“จริงเหรอคะ นายน้อยของพี่ดุกับมี่จะตายไป”
“ไม่ดุหรอกครับ ขอแค่คุณมี่อย่าดื้อกับนายก็พอ”
“…..” เดมี่กลับมายิ้มกว้างอีกครั้ง ครามเป็นผู้ชายหน้าตาดี อัธยาศัยดี เวลาอยู่ใกล้แล้วรู้สึกสบายใจอยู่เสมอ
“ทำอะไรกัน!”
ลูกน้องคนสนิทสะดุ้งเฮือกด้วยความตกใจหลังจากได้ยินเสียงของเจ้านาย ครามรีบขยับถอยห่างออกจากหญิงสาวตามสัญชาตญาณที่ควรจะเป็น “ผมขอตัวก่อนนะครับ”
“…..” บุรินทร์ปรายหางตามองลูกน้องคนสนิทที่เพิ่งเดินออกไป ก่อนจะหันกลับมาจ้องหน้าหญิงสาวดังเดิม
“มี่ทำขนมอยู่ พี่ครามเลยแวะเข้ามาเล่นด้วย”
“…..”
“พี่ครามใจดีกับมี่ เฮียอย่าดุพี่ครามนะ”
“รักษาระยะห่างจากมันไว้หน่อยก็ดี ไอ้ครามมันเป็นแค่ลูกน้อง อย่าคิดทำตัวสนิทสนมขนาดนั้น” เขายอมรับว่ากำลังหึงยัยเด็กนี่กับลูกน้องของตัวเอง
“…..” ถึงแม้จะฟังไม่ค่อยเข้าใจความหมายมากนัก แต่เดมี่ก็พยักหน้ารับฟังคำสั่งอย่างว่าง่าย
“ไม่ใช่แค่กับไอ้คราม แต่ฉันหมายถึงผู้ชายทุกคน”
“มี่รู้แล้วค่ะ”
“คืนนี้เตรียมตัวให้พร้อม ฉันต้องเข้าไปดูงานที่เลานจ์ จะพาเธอไปด้วย”
“…..”
-SBD VIP -
‘SBD VIP’ คือเลานจ์ขนาดใหญ่ เป็นสถาบันเทิงที่ต้อนรับเฉพาะแขกคนสำคัญและคนชื่อเสียง เช่นนักการเมือง ท่านทูตหรือไม่ก็นายตำรวจระดับชั้นผู้ใหญ่
“ขออนุญาตค่ะนาย”
‘เจ๊ลิลลี่’ สาวสวยวัยกลางคนเดินเข้ามาต้อนรับเหมือนเช่นทุกครั้ง หยุดชะงักมองหญิงสาวที่กำลังนั่งอยู่บนตักของเจ้านาย
ในมือสองข้างของเดมี่มีขนมและของกินมากมาย เธอกำลังกินอย่างเอร็ดอร่อยและเคี้ยวจนแก้มตุ่ย
ลิลลี่ขมวดคิ้วมองด้วยความสงสัย ยัยเด็กอ้วนตุ้ยนุ้ยคนนี้เป็นใครถึงกล้าเข้าใกล้และทำตัวแนบชิดกับเจ้านายขนาดนี้
“มีอะไร”
“วันนี้นายต้องการเด็กมาบริการกี่คนดีคะ” ลิลลี่เป็นหัวหน้าควบคุมมีหน้าที่จัดการหาสาวสวยไว้ให้แขกที่มาใช้บริการ
“…..” เดมี่ไม่ได้สนใจบทสนทนาของคนทั้งสองที่พูดคุยกัน แต่สิ่งที่ต้องการคือของกินมากมายที่วางอยู่ตรงหน้า
“มีเด็กใหม่เข้ามาสามคนค่ะ หรือนายอยากได้คนเดิม”
“ไม่ต้อง”
“ได้ค่ะ ถ้านายต้องการอะไรเรียกลิลลี่ได้ตลอดเลยนะคะ”
“…..” บุรินทร์พยักหน้าแทนคำตอบ ก้มมองหญิงสาวที่นั่งอยู่บนตักเขาไม่ยอมให้ห่างไปไหน
“ปล่อยมี่ลงก่อนนะ”
“นั่งอยู่ตรงนี้ ห้ามไปไหน”
“ชอบให้มี่นั่งตักแบบนี้ แด๊ดดี้ไม่เมื่อยเหรอคะ” เดมี่ถามอย่างไรเดียงสา บุรินทร์ชอบทำเหมือนว่าเธอเป็นคนตัวเล็กตัวน้อย ทั้งๆ ที่น้ำหนักของเธอเกินเกณฑ์กว่าคนปกติทั่วไป
แต่นั่นไม่น่าสนใจเท่ากับสรรพนามแปลกใหม่ที่เธอใช้เรียก
“เมื่อกี้เรียกฉันว่าอะไร?”
“แด๊ดดี้” เพราะบุรินทร์เป็นผู้มีพระคุณ เอาเธอมาเลี้ยงดูให้ชีวิตใหม่ที่สุขสบาย เธอจึงรักเปรียบเสมือนพ่ออีกคน
แต่คนถูกเรียกกลับคิดไปไกล ‘แด๊ดดี้’ ที่หวังจากเธอไม่ใช่พ่อแต่เป็นผัวของเด็กคนนี้
“อืม…”
“ไม่ชอบเหรอคะ”
“อยากเรียกอะไรก็เรียก”
“อันนี้คืออะไร” นิ้วอ้วนป้อมชี้ไปทางขวดสีชาเงาวิบวับที่วางเรียงรายอยู่บนโต๊ะ “มี่ขอกินได้มั้ย”
“ลองชิมดูสิ”
“…..” หญิงสาวไม่ลังเลเทใส่แก้วที่จัดเตรียมไว้ให้ ก่อนจะยกดื่มรวดเดียวจนหมด
“รสชาติเป็นยังไง เป็นสูตรใหม่ที่ฉันคิดเอง”
“คล้ายน้ำผลไม้มากเลย หวานหอมอร่อยดีค่ะ”
“ถ้าชอบก็กินอีก ฉันมีให้เธอกินได้ตลอดทั้งคืน”
“มันคืออะไร”
“กินให้หมดขวดแล้วฉันจะบอก”
สองชั่วโมงผ่านไป…
เดมี่นั่งมองแก้วไวน์รสหวานที่อยู่ในมือ ดวงตาคู่สวยฉ่ำเยิ้ม ใบหน้าที่เคยจิ้มลิ้มตอนนี้แดงก่ำ เป็นผลพวงมาจากฤทธิ์ของแอลกอฮอล์ที่ดื่มเข้าไปก่อนหน้านั้นเป็นจำนวนมาก
“เอาอีกสิ กินให้หมด” บุรินทร์พยายามยัดเยียดให้หญิงสาว ทั้งๆ ที่เธอเองนั่งทรงตัวอยู่แทบไม่ไหว
“มี่เมาแล้ว”
ดึงแก้วที่อยู่ในมือของเธอออกมาถือไว้เอง ก่อนจะตบหน้าเบาๆ เพื่อเรียกสติ “ยังไหวหรือเปล่า”
“ไม่เอาแล้ว มี่อยากกลับบ้าน” หญิงบอกผ่านน้ำเสียงอ่อนหวาน เอนใบหน้าซบลงบนลาดไหล่กว้างอย่างออดอ้อน “พามี่กลับบ้านหน่อยได้มั้ย”
“หมดขวดนี้แล้วค่อยกลับ”
“แด๊ดดี้…มี่ไม่ไหว”
“ฉันก็เริ่มไม่ไหวกับเธอแล้วเหมือนกัน” โน้มใบหน้าคมคายเข้าใกล้กระซิบถามข้างใบหู บทสนทนาเมื่อครู่มีเพียงคนทั้งสองที่ได้ยิน “เปิดปากแล้วสอดลิ้นเข้ามา”
เดมี่พยายามปรือตาทั้งๆ ที่เหมือนจะหลับอยู่รอมร่อ
“อืม…” เล็บสวยจิกลงบนหลังคอของชายหนุ่มไว้แน่นเมื่อสัมผัสได้ถึงริมฝีปากที่ทาบทับลงมาจูบอย่างดูดดื่มแบบไม่ทันตั้งตัว
การกระทำครั้งนี้ลึกซึ้งต่างจากเดิม เขาฉวยโอกาสในตอนที่สติของเธอไม่ค่อยเต็มร้อยมากนัก
เป็นครั้งแรกของเธอ และเป็นจูบแรกของบุรินทร์ด้วยเช่นกัน
“เคยจูบกับใครหรือยัง”
“เคยจูบกับแด๊ดดี้ไง”
บุรินทร์ยกยิ้มมุมปากพึงพอใจ ก่อนจะบีบปลายคาง หยดน้ำลายใส่ปากให้เธอกลืนกิน
“หวานมั้ย”
“หวานค่ะ” เดมี่ตอบพร้อมเนื้อตัวสั่นเทาก่อนจะค่อยๆ ลืมตาขึ้นมองด้วยความระมัดระวัง
“มีน้ำอย่างอื่นที่หวานกว่านี้อีก เดี๋ยวอีกไม่นานเธอคงได้กิน”
“…..”
“ทุกอย่างที่เกี่ยวกับเธอ ฉันต้องเป็นคนแรกและคนสุดท้าย!”
“อืม…”
หัวใจดวงน้อยกลับมาเต้นแรงเมื่อบุรินทร์ทาบทับริมฝีลงมาประกบจูบอีกครั้ง สองมือเล็กกำคอเสื้อชายหนุ่มไว้แน่น ก่อนจะยอมเปิดริมฝีปากให้เพื่อนชายสอดเรียวลิ้นเข้ามาช่วงชิมความหวานในโพรงปาก
“แด๊ดดี้อย่าล้วงเข้ามานะ” เสียงหวานของเดมี่ ช่วยดึงสติของชายหนุ่มให้กลับคืนมา หลังจากเผลอใช้ฝ่ามือสอดล้วงเข้าใต้กระโปรงลูบไล้บีบคลึงไปจุดอ่อนไหวกลางกายเบาๆ “เหมือนฉี่มันจะแตกแล้วค่ะ”
“ภาษาไทยเขาเรียกเสียว เข้าใจหรือยัง”
ดวงตาคู่สวยล่อกแล่กอย่างตื่นตระหนกมองเห็นใบหน้าคมคายของบุรินทร์ที่อยู่ห่างกันแค่ไม่กี่เซนติเมตร
“ถ้าไม่อยากให้เอา แล้วทำตัวน่าเอาทำไม”
“พอแล้วค่ะ” เดมี่ยกหลังมือเช็ดน้ำลายออกอย่างลวกๆ มองเห็นคราบลิปสติกสีชมพูอ่อนของตัวเองที่ติดอยู่ริมฝีปากของมาเฟียหนุ่ม
“ไปต่อที่ห้อง ฉันไม่ยอมจบกับเธอแค่นี้แน่” โอบรั้งเอวบางให้ขยับเข้ามาแนบชิด กระซิบถามด้วยน้ำเสียงแหบพร่า
“แด๊ดดี้…มี่ปวดฉี่”
“เดี๋ยวผมพาคุณเดมี่ไปเองครับ” ครามรีบออกรับ ก่อนจะเดินเข้ามาพยุงให้เดมี่ลุกขึ้นยืน
“ไม่ต้อง เดี๋ยวกูเฝ้าเอง”
บุรินทร์กระชากแขนหญิงสาวกลับคืน ก่อนจะหยัดตัวลุกขึ้นยืนเต็มความสูง
แกร๊ก…บานประตูห้องน้ำชายถูกเปิดออก ก่อนที่หญิงสาวจะถูกผลักให้เข้ามาชิดอยู่ทางด้านใน ตามด้วยมาเฟียหนุ่มที่ยืนซ้อนทับอยู่ทางด้านหลัง
“แด๊ดดี้ห้ามมองนะ”
“ยิ่งกว่ามองก็แหย่มาแล้ว จะอายอะไร”
“ออกไปรอข้างนอกก่อนได้มั้ย เข้ามายื่นเฝ้าแบบนี้มี่ฉี่ไม่ออก”
“สภาพเธอเมาขนาดนั้น จะยืนยังไงไหว”
“แต่มันก็น่าจะดีกว่าเข้ามายืนเฝ้ามี่อยู่แบบนี้นะ”
“เฝ้าเธอแล้วมันทำไม”
“มันจะไอ้นั่น…” เดมี่รีบยกมือขึ้นปิดใบหน้าอย่างเขินอาย การกระทำหยาบโลนของชายหนุ่มทำเอาเธอถึงกลับสร่างเมา
“ฉันให้เวลาสองนาที รีบทำให้ธุระของเธอให้เสร็จ”
“…..”
บทล่าสุด
ถ้ายังรักได้โปรดหยุดร้าย บทที่ 23 ขอความช่วยเหลือ
“ชุดนี้ดูเหมาะกับเธอดีนะ”“แต่มี่ไม่ค่อยชอบเลยค่ะ” หญิงสาวยืนมองตัวเองในกระจก โดยมีบุรินทร์ยืนซ้อนอยู่ทางด้านหลังเธอสวมเสื้อยืดตัวโปรดของมาเฟียหนุ่ม ส่วนท่อนล่างมีเพียงแค่เพนตี้ตัวบางปกปิดร่างกาย“แต่ฉันชอบ“ มาเฟียหนุ่มหยิบหวีขึ้นมาสางผมให้เธอเบาๆ อย่างระมัดระวัง ก่อนรวบผมยาวสลวยเป็นหางม้าแล้วผูกโบว์อย่างบรรจง ชีวิตของเขามืดมน มีเพียงเดมี่ที่เป็นเหมือนแสงสว่างสดใส “เธอแต่งตัวแบบนี้แล้วดูน่ารัก”“…..”“เป็นเหมือนตุ๊กตาตัวโปรดของฉัน”“…..”“ไหนลองยิ้มสวยๆ ให้ดูหน่อย”“…..” เดมี่ฝืนส่งยิ้มเหมือนที่เคยทำ พยายามควบคุมอารมณ์ไม่ให้สั่นไหว นับวันนานไปบุรินทร์ยิ่งมีพฤติกรรมแปลกๆ ออกอาการคลั่งไคล้เธอจนน่ากลัวแชะ! แสงเฟลชจากกล้องถ่ายรูปสาดกระทบเข้าที่หญิงสาวนับครั้งไม่ถ้วน เดมี่ได้แต่ยืนนิ่งกอดตุ๊กตาตัวเก่าเป็นหุ่นเชิดให้เขาได้ทำในสิ่งที่ต้องการ“เด็กดีน่ารักมาก” สายตาคมไล่สำรวจมองเรือนร่างนุ่มนิ่มน่าฟัดน่ากอด เขาแทบอยากจะกลืนกินร่างตรงหน้าด้วยความกระหาย“ถ่ายรูปมี่เสร็จหรือยังคะ”“ยังไม่เสร็จ”“…..” ริมฝีปากบางเม้มเข้าหากันแน่น มองไปยังรูปถ่ายของเธอมากมายที่ติดอยู่เต็มฝาผนังห้องนอน มองไปทางไห
ถ้ายังรักได้โปรดหยุดร้าย บทที่ 22 คนเก่าที่โปรดปราน
“ทำอะไรอยู่ยัยตุ่มรัสเซีย”“ปะ…เปล่า” เดมี่รีบยกมือขึ้นปิดปาก ดวงตากลมโตเลิ่กลั่ก ส่ายหน้าน้อยๆ ไปมาหลังจากเพื่อนสนิทเดินเข้ามาทัก“เห็นกินขนมอยู่เต็มแก้มยังมาโกหกอีกนะ” เทียนหอมบีบแก้มอ้วนกลมของเดมี่อย่างนึกมันเขี้ยว ยัยตุ่มรัสเซียมันหวงของกินยิ่งกว่าอะไร“เทียนห้ามแย่งกินนะ อันนี้ไม่มีขายแล้ว เดี๋ยวมี่ไม่อิ่ม”“แล้วบ่นว่าอ้วนทุกวัน แต่กินอย่างกับโรงทาน”“โรงทานคือไร”“…..” ยังไม่ทันได้ตอบคำถามเสียงปริศนาของใครบางคนก็ดังแทรกขึ้นมาเสียก่อน“เดมี่…”คนถูกเรียกหันมองตามเสียง ทั้งๆ ที่ยังเคี้ยวขนมอยู่เต็มสองแก้ม ดวงตาคู่สวยหรี่สายมองคนที่มาใหม่ แต่ไม่รู้สึกคุ้นเอาเสียเลย“รู้จักเราด้วยเหรอ”“รู้สิ ฉันรู้จักเธอ”“…..” หญิงสาวยิ้มกว้างอย่างเป็นมิตร มองไปยังใบหน้าเหลอเหลา ทรงผมสีเทาอ่อนและความสูงโดดเด่นทำให้เขากลายเป็นจุดสนใจจากนักศึกษาที่เดินผ่านไปมา“ฉันชื่อมาร์ติน เรียนอยู่นิเทศปีสี่ ยินดีที่ได้รู้จัก”“ยะ…ยินดีที่ได้รู้จัก”“เป็นเด็กคุณบุรินทร์เหรอ”“รู้จักแด๊ดดี้ด้วยเหรอ เอ่อ…หมายถึงเฮียเฟย”“รู้จักสิ รู้จักดีเชียวล่ะ”“…..”“คุณบุรินทร์สบายดีใช่ไหม”“สบายดี”“ฝากบอกเขาด้วยนะว่าผมคิดถึ
ถ้ายังรักได้โปรดหยุดร้าย บทที่ 21 มาเฟียต้มตุ๋น
“ดะ…แด๊ดดี้มี่เจ็บ…”“…..” คิ้วเข้มขมวดเข้าหากันเมื่อได้ยินเสียงร้องละเมอสึกอึกสะอื้นของหญิงสาวมาเฟียหนุ่มรีบดับมวนบุหรี่ที่อยู่ในมือ ขยับเอนแผ่นหลังนั่งพิงหัวเตียงมองเดมี่ที่กำลังนอนหมดสติไม่รู้สึกตัวสภาพของเธอเปลือยเปล่า มีแค่เพียงผ้านวมหนาที่ปกปิดร่าง กาย“จะ…เจ็บ”“เดมี่!” เขาตบหน้าเธอเบาๆ เพื่อเรียกสติ ก่อนจะดึงเข้ามากอดไว้แน่นในอ้อมแขน“ฮึก…พอแล้วแด๊ดดี้ มี่ไม่ไหวแล้ว”“เดมี่” มาเฟียหนุ่มใช้หลังมือแตะที่หน้าผากของเธอเบาๆ ก่อนจะพบถึงอุณหภูมิที่ร้อนมากกว่าคนปกติ “เวรฉิบ! ป่วยจนได้”บุรินทร์ถอนหายใจหนักด้วยความหงุดหงิดหลังเห็นเรือนร่างบอบช้ำ เขาควบคุมอารมณ์ตัวเองไม่ได้ พลั้งมือทำรุนแรงจนเธอล้มป่วย“ยะ…อย่าเข้ามาใกล้” เดมี่สะดุ้งเฮือกเมื่อสัมผัสได้ถึงแรงกอดรัดแน่นจนเธอรู้สึกตัว“ลุกขึ้นมาเช็ดตัวก่อน”“แด๊ดดี้ มี่เจ็บตรงนั้น”“ลุกขึ้นมากินยา”“…..” เมื่อได้สติจึงพยักหน้าน้อยๆ แทนการตอบรับพลางเบะปากน้ำตาคลอ เพียงแค่ขยับตัวก็รู้สึกถึงบาดแผลฉีกขาดบริเวณจุดอ่อนไหว“อย่าร้องไห้ เดี๋ยวปวดหัว”“…..”“ตอนบ่ายของวันนี้ นายต้องบินกลับกรุงเทพด่วนเพื่อเข้าไปตรวจสินค้าที่โกดังใหญ่นะครับ” ครามเด
ถ้ายังรักได้โปรดหยุดร้าย บทที่ 19 ใครจะทนไม่ไหวก่อนกัน
จังหวัดภูเก็ต“น่าเกลียดไหมเชอลีน มี่ไม่ค่อยมั่นใจเลย” เดมี่ยืนมองตัวเองผ่านกระจกบานใหญ่ภายในห้องแต่งตัว ผมสีน้ำตาลอ่อนยาวตรงถึงกลางหลังเธอสวมชุดว่ายน้ำสีสันสดใส มีพุงน้อยๆ น่าเอ็นดู เพราะไม่ใช่คนหุ่นดี ออกไปทางเจ้าเนื้อจ้ำม่ำเลยทำให้ไม่ค่อยมั่นใจ“ไม่น่าเกลียดหรอก หุ่นแกออกจะอวบน่าฟัด”“เปลี่ยนชุดดีมั้ยนะ มี่กลัวคนอื่นมอง”“แกสวยแล้วมั่นใจหน่อยสิ มาเที่ยวทะเลก็ต้องใส่ชุดว่ายน้ำ ใครๆ ก็ใส่กันไม่เห็นจะแย่ตรงไหน”“…..”“พวกเราจะได้ไปถ่ายรูปเก็บไว้เป็นที่ระลึกไง”“…..”…ร้านอาหาร“แด๊ดดี้บอกว่าถ้าอยากกินหรืออยากซื้ออะไรให้พวกเรารูดบัตรได้เลย เดี๋ยวแด๊ดดี้จ่ายให้เอง”เดมี่หยิบบัตรเครดิตของบุรินทร์ที่เคยให้ไว้ออกจากกระเป๋าสะพายแบรนด์เนมก่อนจะวางลงบนโต๊ะพอไม่ได้อยู่ในสายตาหรือมีคนของบุรินทร์คอยตามเฝ้าประกบทำให้รู้สึกดีและได้เป็นตัวของตัวเอง“เจ๋งเป้ง! ดีเลิศยอดเยี่ยมที่สุด เดี๋ยวจะกินให้ผัวแกหมดตูดไปเลย”“ว่าแต่แด๊ดดี้ของแกทำงานอะไร ถึงได้มีบ้านหลังใหญ่โตร่ำรวยขนาดนั้น” เทียนหอมกระซิบถามด้วยความอยากรู้“ทำธุรกิจหลายอย่าง แด๊ดดี้ขยันมาก ทำงานไม่มีวันหยุดเลย”“แด๊ดดี้ของแกทั้งหล่อทั้งรวยขน
ถ้ายังรักได้โปรดหยุดร้าย บทที่ 18 ทดสอบความอดทน
“อืม…จะ…เจ็บ” เดมี่สะลึมสะลือร้องครวญครางในลำคอ อาการเจ็บแสบตรงหว่างขาแล่นพล่านเข้ามาทันทีที่ขยับตัวเธอลืมตาตื่นขึ้นพร้อมกับถอนหายใจลากยาว ก้มมองสภาพร่างกายเปลือยเปล่าที่บอบช้ำหลังจากถูกมาเฟียหนุ่มใช้งานหนักมาตลอดทั้งคืนน้ำตาใสเอ่อคลอเต็มสองดวงตา นอนมองเพดานห้องสีดำที่คุ้นเคยหญิงสาวค่อยๆ ขยับตัวออกจากอ้อมแขนของบุรินทร์ด้วยความระมัดระวัง แต่เขาก็ยังรู้สึกตัวอยู่ดี“จะไปไหน?”“ตอนนี้สายแล้วค่ะ มี่จะไปอาบน้ำ”“นอนต่อสิ วันนี้ไม่มีเรียนไม่ใช่เหรอ”พรึ่บ! เดมี่ถูกกระชากแขนให้กลับลงมานอนข้างชายหนุ่มดังเดิม เขาหรี่สายตามองคนในอ้อมกอดเมื่อรู้สึกได้ถึงเนื้อตัวที่สั่นเทา“เป็นอะไร”“กลัวแด๊ดดี้”“กลัวทำไม”“…..” เธอลอบกลืนน้ำลายลงคออึกใหญ่ ละสายตาจากใบหน้าหล่อเหลา ก้มลงมองต่ำอย่างรู้สึกประหม่าก่อนจะค่อยๆ ไล่สายตาขึ้นมาหยุดอยู่ที่หน้าท้องแบนเรียบอัดแน่นเต็มไปด้วยมัดกล้ามเรียกว่า ‘ซิกซ์แพ็ก’ ทั้งๆ ที่เคยเห็นและสัมผัสมันมานับครั้งไม่ถ้วนแต่ก็ยังหวั่นไหว“มองต่ำแบบนั้น อยากโดนอีกหรือไง”“ไม่อยากโดนแล้ว”“เห็นชอบมองก็นึกว่าอยากโดน”ใบหน้าจิ้มลิ้มส่ายหน้าปฏิเสธ เหมือนจะร้องไห้อยู่รอมร่อ เธอหวาดระ
ถ้ายังรักได้โปรดหยุดร้าย บทที่ 17 คนในครอบครอง
“ทำไมถึงพูดกับเพื่อนมี่แบบนั้น” เดมี่เปิดบทสนทนาทันทีที่กลับมาถึงบ้าน“หมายถึงเรื่องไหน” มาเฟียหนุ่มขยับกรอบแว่นให้ชิดดวงตาพลางตอบกลับด้วยใบหน้าเรียบเฉยราวกับไม่ได้สะทกสะท้านในสิ่งที่เธอกำลังร้อนใจ “เรื่องที่ฉันบอกว่าเป็นผัวหรือเรื่องที่บอกว่าจะจัดการเพื่อนเธอ”“ก็ทั้งสองเรื่องนั่นแหละ”“ฉันพูดความจริง”“แต่แด๊ดดี้ไปพูดแบบนั้นเพื่อนมี่กลัวนะ”พอรู้ความจริงเรื่องสถานะของเขาและเธอ ปฏิกิริยาของเพื่อนทั้งสองที่มีต่อบุรินทร์ก็แปลกไป“ถ้าไม่ได้ทำอะไรผิด ไม่เห็นมีอะไรจะต้องกลัว”“…..”“หรือพากันแอบไปทำอะไรหลับหลังฉัน”“เปล่าค่ะ ไม่ได้ทำอะไร”“อย่าให้รู้ทีหลังแล้วกัน เพราะฉันเกลียดคนทรยศที่สุด”“ไม่อยากคุยด้วยแล้ว” เดมี่บ่นพึมพำทำปากขมุกขมิบด้วยความเหนื่อยใจพลางเดินหนี แต่มาเฟียหนุ่มยังคอยเดินตามหลังอยู่ไม่ห่าง“เด็กงี่เง่า”“แด๊ดดี้นั่นแหละงี่เง่า…”“เธอว่าใครงี่เง่า” บุรินทร์เดินเข้าไปประชิด ตวัดสายตาลงต่ำมองท่าทางของเด็กน้อย ตั้งแต่เกิดมายังไม่เคยมีใครพูดจาหรือทำกิริยากับเขาแบบนี้“ว่าแด๊ดดี้ไง!”บรรยากาศรอบตัวเงียบสงัด ได้ยินแม้กระทั่งเสียงยุงบินผ่านลูกน้องคนสนิทที่ยืนอยู่บริเวณนั้นต่างพ
บางทีคุณอาจจะชอบ
พันธะลับนายมาเฟีย
Leonella834 viewsแอบรักร้าย ผู้ชายเจ้าชู้
MaNIE-STORY1.7K viewsแค้นรัก เมียสมรส NC20+
Naya Solene1.5K viewsBAD PRISON ขังรัก
อยู่ในตะเกียงแก้ว1.0K viewsพิษรักคุณหมอมาเฟีย
มดตัวจี๊ด1.1K viewsมาเฟียเลี้ยงเด็ก
ศานิต / รุ่งเพชร107 viewsพิศวาสมาเฟียเถื่อน NC+++
ซากิระ79 viewsพ่ายรักเดิมพัน
ceres111 views
